ከሁለተኛው የዓለም ጦርነት በኋላ በነበረበት ወቅት፣ የተቀናጀ እና የተባበረ ሀገር የመመሥረት ምኞት ማሌዢያ ለመመሥረት ሐሳብ አቀረበ።ይህ ሃሳብ መጀመሪያ ላይ በሲንጋፖር መሪ ሊ ኩዋን ለ ቱንኩ አብዱል ራህማን የማላያ ጠቅላይ ሚኒስትር የተጠቆመው ማላያ፣ ሲንጋፖር ፣ ሰሜን ቦርኔዮ፣ ሳራዋክ እና ብሩኔን ማዋሃድ ነው።^[83] የዚህ ፌዴሬሽን ፅንሰ ሀሳብ በሲንጋፖር ውስጥ የኮሚኒስት እንቅስቃሴዎችን ይቀንሳል እና የጎሳ ሚዛንን ያስጠብቃል በሚለው አስተሳሰብ የተደገፈ ሲሆን ይህም የቻይና-አብዛኛዎቹ ሲንጋፖር የበላይነቱን እንዳትይዝ ነው.^[84] ይሁን እንጂ ሃሳቡ ተቃውሞ ገጥሞታል፡ የሲንጋፖር ሶሻሊስት ግንባር ተቃወመው፣ ከሰሜን ቦርኔዮ የመጡ የማህበረሰብ ተወካዮች እና በብሩኒ የሚገኙ የፖለቲካ አንጃዎች እንዳደረጉት ሁሉ።የዚህን ውህደት አዋጭነት ለመገምገም የኮብቦልድ ኮሚሽን የተቋቋመው የሳራዋክ እና የሰሜን ቦርንዮ ነዋሪዎችን ስሜት ለመረዳት ነው።የኮሚሽኑ ግኝቶች ለሰሜን ቦርኔዮ እና ሳራዋክ ውህደትን ቢደግፉም፣ ብሩነያውያን በአብዛኛው ተቃውመዋል፣ ይህም በመጨረሻ ብሩኒ እንድትገለል አድርጓል።ሁለቱም ሰሜን ቦርኔዮ እና ሳራዋክ ለማካተታቸው ውሎችን አቅርበዋል፣ ይህም ወደ 20-ነጥብ እና ባለ 18-ነጥብ ስምምነቶች በቅደም ተከተል።እነዚህ ስምምነቶች ቢኖሩም፣ የሳራዋክ እና የሰሜን ቦርኔዮ መብቶች ከጊዜ ወደ ጊዜ እየተሟሟቁ መሆናቸው ስጋቶች ቀጥለዋል።የሲንጋፖርን ማካተት የተረጋገጠው 70% ህዝቧ ውህደቱን በሪፈረንደም በመደገፍ፣ ነገር ግን ጉልህ በሆነ የመንግስት የራስ ገዝ አስተዳደር ሁኔታ።^[85]እነዚህ የውስጥ ድርድር ቢኖርም ውጫዊ ተግዳሮቶች ቀጥለዋል።ኢንዶኔዢያ እና ፊሊፒንስ የማሌዢያ መመስረትን ተቃውመዋል፣ ኢንዶኔዥያ እንደ "ኒዮኮሎኒያሊዝም" ስትገነዘብ ፊሊፒንስ ደግሞ የሰሜን ቦርንዮ ይገባኛል ብላለች።እነዚህ ተቃውሞዎች ከውስጥ ተቃውሞ ጋር ተዳምረው የማሌዢያ ይፋዊ ምስረታ እንዲራዘም አድርገዋል።^[86] በተባበሩት መንግስታት ቡድን ግምገማዎችን ተከትሎ ማሌዢያ በሴፕቴምበር 16 1963 በይፋ የተመሰረተች ሲሆን ይህም ማላያ፣ ሰሜን ቦርኔዮ፣ ሳራዋክ እና ሲንጋፖርን ያቀፈ ሲሆን ይህም በደቡብ ምስራቅ እስያ ታሪክ ውስጥ ጉልህ የሆነ ምዕራፍ ነው።