Koning Michał Korybut Wiśniowiecki, 'n inheemse Pool, is in 1669 verkies om Johannes II Casimir te vervang. Die Pools-Ottomaanse Oorlog (1672–76) het uitgebreek tydens sy bewind, wat tot 1673 geduur het, en het voortgeduur onder sy opvolger, John III Sobieski ( r. 1674–1696).Sobieski was van plan om uitbreiding van die Baltiese gebied na te streef (en vir hierdie doel het hy die geheime Verdrag van Jaworów met Frankryk in 1675 onderteken), maar is eerder gedwing om uitgerekte oorloë met die Ottomaanse Ryk te veg.Deur dit te doen, het Sobieski kortliks die Statebond se militêre mag laat herleef.Hy het die groeiende Moslems in die Slag van Khotyn in 1673 verslaan en beslissend gehelp om Wene van 'n Turkse aanslag by die Slag van Wene in 1683 te verlos. Sobieski se bewind was die laaste hoogtepunt in die geskiedenis van die Statebond: in die eerste helfte van die 18de eeu, het Pole opgehou om 'n aktiewe speler in internasionale politiek te wees.Die Verdrag van Ewige Vrede (1686) met Rusland was die finale grensskikking tussen die twee lande voor die Eerste Verdeling van Pole in 1772.Die Statebond, wat tot 1720 aan byna konstante oorlogvoering onderwerp is, het enorme bevolkingsverliese en massiewe skade aan sy ekonomie en sosiale struktuur gely.Die regering het ondoeltreffend geword in die nasleep van grootskaalse interne konflikte, korrupte wetgewende prosesse en manipulasie deur buitelandse belange.Die adel het onder die beheer van 'n handjievol vetende magnatefamilies met gevestigde territoriale domeine geval.Die stedelike bevolking en infrastruktuur het in puin geraak, tesame met die meeste boereplase, waarvan die inwoners aan toenemende ekstreme vorme van slawerny onderwerp is.Die ontwikkeling van wetenskap, kultuur en onderwys het tot stilstand gekom of agteruitgegaan.