Chjou sulolasi (miloddan avvalgi 1046 yildan taxminan miloddan avvalgi 256 yilgacha) Xitoy tarixidagi eng uzoq davom etgan suloladir, garchi uning kuchi deyarli sakkiz asr davomida doimiy ravishda pasayib ketgan.Miloddan avvalgi 2-ming yillik oxirida Chjou sulolasi zamonaviy gʻarbiy Shensi provinsiyasining Vey daryosi vodiysida vujudga kelgan va u yerda Shan tomonidan Gʻarbiy himoyachilar etib tayinlangan.Chjou hukmdori qirol Vu boshchiligidagi koalitsiya Muye jangida Shangni mag'lub etdi.Ular markaziy va quyi Xuanj daryosi vodiysining ko'p qismini egallab olishdi va mintaqadagi yarim mustaqil qirolliklarda o'z qarindoshlari va ittifoqchilarini qo'llab-quvvatladilar.Bu davlatlarning bir nechtasi oxir-oqibat Chjou qirollaridan kuchliroq bo'ldi.Chjou qirollari o'zlarining hukmronligini qonuniylashtirish uchun Osmon mandati tushunchasini chaqirdilar, bu kontseptsiya deyarli har bir keyingi sulola uchun ta'sirli edi.Shangdi singari, Osmon (tyan) boshqa barcha xudolar ustidan hukmronlik qilgan va Xitoyni kim boshqarishi qaror qilgan.Hukmdor tabiiy ofatlar ko'p sodir bo'lganda va, aniqrog'i, suveren xalq uchun qayg'urishni yo'qotganda, osmon mandatini yo'qotadi, deb ishonilgan.Bunga javoban qirollik saroyi ag'darilib, yangi uy hukmronlik qiladi, unga Osmon mandati beriladi.Chjou ikki poytaxt Zonchjou (zamonaviy Sian yaqinida) va Chenchjou (Luoyang) shaharlarini tashkil etdi, ular o'rtasida muntazam ravishda harakatlanadi.Chjou ittifoqi asta-sekin sharqqa Shandunga, janubi-sharqga Xuay daryosi vodiysiga va janubga Yantszi daryosi vodiysiga tarqaldi.