Miaka ya mwanzo ya uhuru wa Burma ilijaa migogoro ya ndani, ikihusisha uasi kutoka kwa makundi mbalimbali ikiwa ni pamoja na Bendera Nyekundu na Wakomunisti wa Bendera Nyeupe, Jeshi la Mapinduzi la Burma, na makabila kama Umoja wa Kitaifa wa Karen.^[77] Ushindi wa Kikomunistiwa China mwaka wa 1949 pia ulipelekea Kuomintang kuanzisha uwepo wa kijeshi Kaskazini mwa Burma.^[77] Katika sera ya kigeni, Burma haikuwa na upendeleo na ilikubaliwa mwanzoni msaada wa kimataifa kwa ajili ya kujenga upya.Hata hivyo, uungwaji mkono unaoendelea wa Marekani kwa vikosi vya Wazalendo wa Kichina nchini Burma ulisababisha nchi kukataa misaada mingi kutoka nje, kukataa uanachama katika Shirika la Mkataba wa Kusini-Mashariki mwa Asia (SEATO), na badala yake kuunga mkono Mkutano wa Bandung wa 1955. ^[77]Kufikia 1958, licha ya kuimarika kwa uchumi, kukosekana kwa utulivu wa kisiasa kuliongezeka kutokana na mgawanyiko ndani ya Umoja wa Uhuru wa Watu wa Kupinga Ufashisti (AFPFL) na hali isiyokuwa na utulivu ya bunge.Waziri Mkuu U Nu alinusurika kwa urahisi katika kura ya kutokuwa na imani naye na, alipoona ushawishi unaoongezeka wa 'crypto-communist' katika upinzani, ^[77] hatimaye alimwalika Mkuu wa Majeshi Jenerali Ne Win kutwaa mamlaka.^[77] Hii ilisababisha kukamatwa na kufukuzwa nchini kwa mamia ya washukiwa wa wafuasi wa kikomunisti, wakiwemo viongozi wakuu wa upinzani, na kufungiwa kwa magazeti mashuhuri.^[77]Utawala wa kijeshi chini ya Ne Win ulifanikiwa kuleta utulivu wa hali hiyo kiasi cha kufanya uchaguzi mkuu mpya mwaka wa 1960, ambao ulirejesha chama cha Umoja wa U Nu madarakani.^[77] Hata hivyo, utulivu ulikuwa wa muda mfupi.Vuguvugu ndani ya Jimbo la Shan lilitamani kuwa na shirikisho 'legelege' na kusisitiza kwa serikali kuheshimu haki ya kujitenga, ambayo ilikuwa imetolewa katika Katiba ya 1947.Vuguvugu hili lilionekana kama la kujitenga, na Ne Win akachukua hatua ya kuvunja mamlaka ya kimwinyi ya viongozi wa Shan, na kuchukua nafasi ya pensheni, na hivyo kuweka kati udhibiti wake juu ya nchi.