Dynastia Qin

W IX wieku p.n.e. Feizi, rzekomy potomek starożytnego doradcy politycznego Gao Yao, objął władzę nad miastem Qin.Nowoczesne miasto Tianshui stoi tam, gdzie kiedyś było to miasto.Za panowania króla Xiao z Zhou, ósmego króla z dynastii Zhou, obszar ten stał się znany jako stan Qin.W 897 roku p.n.e., za panowania regencji Gonghe, teren ten stał się terenem zależnym przeznaczonym na hodowlę i hodowlę koni.Jeden z potomków Feiziego, książę Zhuang, zyskał względy króla Pinga z Zhou, 13. króla w tej linii.W nagrodę syn Zhuanga, książę Xiang, został wysłany na wschód jako przywódca wyprawy wojennej, podczas której formalnie założył Qin.Stan Qin po raz pierwszy rozpoczął wyprawę wojskową do środkowych Chin w 672 roku p.n.e., choć nie brał udziału w żadnych poważnych najazdach ze względu na zagrożenie ze strony sąsiednich plemion.Jednak u zarania IV wieku p.n.e. wszystkie sąsiednie plemiona zostały albo podbite, albo podbite, co przygotowało grunt pod rozwój ekspansjonizmu Qin.

Nadano mu imię Zhao Zheng (imię osobiste Ying Zheng).Imię Zheng () pochodzi od jego miesiąca urodzenia Zhengyue, pierwszego miesiąca chińskiego kalendarza księżycowego;Nazwa klanu Zhao pochodziła od linii jego ojca i nie była związana ani z imieniem jego matki, ani z miejscem jego urodzenia.(Song Zhong mówi, że jego urodziny, co znamienne, wypadły pierwszego dnia Zhengyue.

W 246 roku p.n.e., kiedy po krótkim, zaledwie trzyletnim panowaniu zmarł król Zhuangxiang, na tronie zasiadł jego 13-letni syn.W tym czasie Zhao Zheng był jeszcze młody, więc Lü Buwei pełnił funkcję regenta premiera stanu Qin, które wciąż toczyło wojnę z pozostałymi sześcioma państwami.Dziewięć lat później, w 235 roku p.n.e., Zhao Zheng objął pełną władzę po wygnaniu Lü Buwei za udział w skandalu z królową wdową Zhao.Zhao Chengjiao, Pan Chang'an (长安君), był prawowitym przyrodnim bratem Zhao Zhenga, z tego samego ojca, ale z innej matki.Po tym, jak Zhao Zheng odziedziczył tron, Chengjiao zbuntował się w Tunliu i poddał się stanowi Zhao.Pozostali słudzy i rodziny Chengjiao zostali straceni przez Zhao Zhenga.

W okresie Walczących Królestw Qin stopniowo zdobywa władzę dzięki wyrachowanym atakom.Kiedy około 230 roku pne rozpoczyna się ostateczna kampania mająca na celu zjednoczenie Chin, Qin kontroluje jedną trzecią całej ziemi uprawnej w Chinach i jedną trzecią całej populacji Chin.

Ponieważ handel był ważnym źródłem bogactwa plemion Yue z przybrzeżnych Chin, region na południe od rzeki Jangcy przyciągnął uwagę cesarza Qin Shi Huanga, który podjął serię kampanii wojskowych, aby go podbić.Zwabiony umiarkowanym klimatem, żyznymi polami, morskimi szlakami handlowymi, względnym bezpieczeństwem przed walczącymi frakcjami na zachodzie i północnym zachodzie oraz dostępem do luksusowych produktów tropikalnych z Azji Południowo-Wschodniej, cesarz wysłał armie, aby w 221 roku p.n.e. podbiły królestwa Yue.Wyprawy wojskowe przeciwko regionowi zostały wysłane między 221 a 214 rokiem p.n.e.Minęło pięć kolejnych wypraw wojskowych, zanim Qin ostatecznie pokonali Yue w 214 roku p.n.e.

Zhao Zheng, król Qin, wychodzi zwycięsko z okresu Walczących Królestw w Chinach i jednoczy kraj.Zapoczątkował dynastię Qin i ogłosił się „Pierwszym Cesarzem” (・・・ク, Shǐ Huángdì), nie jest już królem w starym znaczeniu, a teraz znacznie przewyższa osiągnięcia władców starej dynastii Zhou.

Cesarz Shi Huangdi opracował plany ufortyfikowania swojej północnej granicy w celu ochrony przed najazdami koczowników.Rezultatem była początkowa budowa tego, co później stało się Wielkim Murem Chińskim, który powstał poprzez łączenie i wzmacnianie murów wzniesionych przez panów feudalnych, który był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany przez późniejsze dynastie, także w odpowiedzi na zagrożenia ze strony północ.

W 215 roku p.n.e. Qin Shi Huangdi nakazał generałowi Meng Tianowi wyruszyć przeciwko plemionom Xiongnu w regionie Ordos i ustanowić region przygraniczny u zaklęcia Żółtej Rzeki.Wierząc, że Xiongnu stanowią potencjalne zagrożenie, cesarz przypuścił atak wyprzedzający na Xiongnu z zamiarem rozszerzenia swojego imperium.

Podczas swoich kampanii na południu Shi Huangdi rozpoczyna budowę Kanału Lingqu, który jest intensywnie wykorzystywany do zaopatrywania i wzmacniania żołnierzy podczas drugorzędnych kampanii.Shi Lu otrzymał od cesarza Shi Huangdiego zadanie budowy kanału do transportu zboża.Projekt ukończono w 214 roku p.n.e. i dziś znany jest jako Kanał Lingqu.Bezpośrednio zabezpieczyła południowe Chiny o znaczeniu militarnym.Kanał funkcjonuje od ponad 2000 lat jako główny szlak transportu wodnego między Lingnan (dzisiejsze Guangdong i Guangxi) a środkowymi Chinami, aż do ukończenia budowy kolei Yuehan i Xianggui w czasach nowożytnych.Wielu pomyliło to miejsce z Canale Grande.

W 214 roku p.n.e. Shi Huangdi zabezpieczył swoje granice na północy za pomocą ułamka (100 000 ludzi) swojej dużej armii i wysłał większość (500 000 ludzi) swojej armii na południe, aby podbić terytorium południowych plemion.Przed wydarzeniami, które doprowadziły do ​​dominacji Qin nad Chinami, zdobyli w posiadanie większość Syczuanu na południowym zachodzie.Armia Qin nie była zaznajomiona z terenem dżungli i została pokonana w wyniku taktyki wojny partyzanckiej plemion południowych, w wyniku czego zginęło ponad 100 000 ludzi.Jednak podczas porażki Qinowi udało się zbudować kanał na południu, którego intensywnie używali do zaopatrzenia i wzmacniania swoich żołnierzy podczas drugiego ataku na południe.Bazując na tych zdobyczach, armie Qin podbiły przybrzeżne tereny otaczające Kanton i zajęły prowincje Fuzhou i Guilin.Uderzyli aż do Hanoi na południe.Po tych zwycięstwach na południu Qin Shi Huang przeniósł ponad 100 000 więźniów i wygnańców, aby skolonizować nowo podbity obszar.Jeśli chodzi o poszerzanie granic swojego imperium, Pierwszy Cesarz odniósł ogromne sukcesy na południu.

Po kilku próbach zamachu Shi Huangdi ma coraz większą obsesję na punkcie śmierci i koncepcji życia wiecznego.Dowody sugerują, że mógł rozpocząć poszukiwania eliksiru nieśmiertelności.

W ramach swoich legalistycznych przekonań politycznych Shi Huangdi wymaga zniszczenia wszystkich książek, które nie wspierają legalizmu.Każe spalić te księgi, a zachowane zostają tylko teksty o rolnictwie, medycynie i przepowiedniach.Za radą swojego głównego doradcy Li Siu, Shi Huangdi nakazuje egzekucję 420 uczonych przez pochówek na żywo, ponieważ wielu uczonych sprzeciwiało się spaleniu jego książek.W 2010 roku Li Kaiyuan, badacz historii dynastii Qin i dynastii Han , opublikował artykuł zatytułowany The Truth or Fiction of the Burning the Books and Executing the Ru Scholars: A Half-Faked History, który wzbudził cztery wątpliwości dotyczące „wykonując egzekucję uczonych ru” i argumentował, że Sima Qian nadużył materiałów historycznych.Li uważa, że ​​palenie ksiąg i egzekucje uczonych ru to pseudo-historia, która jest sprytnie zsyntetyzowana z prawdziwym „paleniem ksiąg” i fałszywym „egzekucją uczonych ru”.

Xu Fu wraca ze swojej wyprawy w poszukiwaniu eliksiru życia i obwinia za swoją porażkę morskie potwory, więc cesarz idzie na ryby.Kiedy Qin Shi Huang go przesłuchał, Xu Fu stwierdził, że ścieżkę blokuje gigantyczne morskie stworzenie i poprosił łuczników, aby zabili to stworzenie.Qin Shi Huang zgodził się i wysłał łuczników, by zabili gigantyczną rybę.Xu następnie ponownie wypłynął, ale nigdy nie wrócił z tej podróży.

Premier Li Siu stara się osadzić na tronie Hu Hai (o imieniu Qin Er Shi), słabego drugiego syna Shi Huangdiego.Qin Er Shi był rzeczywiście nieudolny i uległy.Dokonał egzekucji wielu ministrów i książąt cesarskich, kontynuował masowe projekty budowlane (jednym z jego najbardziej ekstrawaganckich projektów było lakierowanie murów miejskich), powiększał armię, podnosił podatki i aresztował posłańców, którzy przynosili mu złe wieści.W rezultacie ludzie z całych Chin zbuntowali się, atakując urzędników, gromadząc armie i ogłaszając się królami zajętych terytoriów.

Zmarł w 210 roku p.n.e. podczas podróży na dalekowschodnie krańce swojego imperium, próbując zdobyć eliksir nieśmiertelności od magów taoistycznych, którzy twierdzili, że eliksir utknął na wyspie strzeżonej przez potwora morskiego.Naczelny eunuch Zhao Gao i premier Li Si po ich powrocie ukryli wiadomość o jego śmierci do czasu, aż udało im się zmienić jego wolę i osadzić na tronie najbardziej uległego syna zmarłego cesarza, Huhai, który przyjął imię Qin Er Shi

Qin Er Shi panował tylko przez trzy lata i ostatecznie został zmuszony do popełnienia samobójstwa przez swojego najbardziej zaufanego ministra Zhao Gao w wieku 24 lat. Qin Er Shi został skazany przez eunucha kanclerza Zhao Gao po jego śmierci i odmówiono mu królewskiego pochówku.Został pochowany w dzisiejszym Xi'an, w pobliżu Pagody Dzikiej Gęsi.W porównaniu z ojcem jego grób jest znacznie mniej wyszukany i nie ma armii z terakoty.Qin Er Shi nie miał nazwy świątyni.

Po śmierci Shi Huangdiego rząd Qin nie jest już w stanie utrzymać jedności Chin.Siły rebeliantów, z których każdy domaga się Mandatu Niebios, formują się w całym kraju.Władza Qin zostaje ostatecznie obalona w stolicy Xianyang w 206 roku p.n.e. i rozpoczyna się seria bitew o najwyższą władzę.

Qin dążyli do stworzenia państwa zjednoczonego przez ustrukturyzowaną, scentralizowaną władzę polityczną i dużą armię wspieraną przez stabilną gospodarkę.Rząd centralny zaczął podkopywać arystokratów i właścicieli ziemskich, aby uzyskać bezpośrednią kontrolę administracyjną nad chłopstwem, które stanowiło przytłaczającą większość ludności i siły roboczej.Umożliwiło to ambitne projekty z udziałem trzystu tysięcy chłopów i skazańców, takie jak połączenie murów wzdłuż północnej granicy, ostatecznie przekształcające się w Wielki Mur Chiński i ogromny nowy system dróg krajowych, a także mauzoleum wielkości miasta Pierwszego Qin Imperator strzeżony przez naturalnej wielkości Armię Terakotową.Qin wprowadził szereg reform, takich jak ustandaryzowana waluta, wagi, miary i jednolity system pisma, które miały na celu ujednolicenie państwa i promowanie handlu.Ponadto jego wojsko korzystało z najnowocześniejszej broni, środków transportu i taktyki, chociaż rząd był mocno zbiurokratyzowany.