Prorok Muhammad

Muhammad, syn „Abdullaha ibn” Abd al-Muttaliba ibn Hashima i jego żony Aminah, urodził się około 570 roku n.e. w mieście Mekka na Półwyspie Arabskim.Był członkiem rodziny Banu Hashim, szanowanej gałęzi prestiżowego i wpływowego plemienia Kurajszytów.

Mahomet został sierotą w młodości.Kilka miesięcy przed narodzinami Mahometa jego ojciec zmarł w pobliżu Medyny podczas wyprawy handlowej do Syrii.Kiedy Mahomet miał sześć lat, towarzyszył swojej matce Aminie podczas jej wizyty w Medynie, prawdopodobnie w celu odwiedzenia grobu jej zmarłego męża.Wracając do Mekki, Amina zmarła w odludnym miejscu zwanym Abwa, mniej więcej w połowie drogi do Mekki, i tam została pochowana.Mahomet został teraz przygarnięty przez swojego dziadka ze strony ojca Abd al-Muttaliba, który sam zmarł, gdy Mahomet miał osiem lat, pozostawiając go pod opieką wuja Abu Taliba.

W wieku około dwudziestu pięciu lat Mahomet został zatrudniony jako dozorca działalności handlowej Khadijah, wybitnej 40-letniej damy z Kurajszytów.Khadijah powierzył przyjacielowi o imieniu Nafisa, aby zwrócił się do Mahometa i zapytał, czy rozważyłby małżeństwo.Kiedy Mahomet wahał się, ponieważ nie miał pieniędzy na utrzymanie żony, Nafisa zapytał, czy rozważyłby małżeństwo z kobietą, która ma środki na utrzymanie.Muhammad zgodził się spotkać z Khadijah, a po tym spotkaniu skonsultowali się ze swoimi wujami.Wujowie zgodzili się na małżeństwo, a wujkowie Mahometa towarzyszyli mu, aby złożyć formalną propozycję Chadijah.Wujek Khadijah przyjął propozycję i małżeństwo miało miejsce.

Według narracji zebranej przez historyka Ibn Ishaqa, Mahomet był zaangażowany w dobrze znaną historię o umieszczeniu Czarnego Kamienia w murze Kaaba w 605 roku n.e.Czarny Kamień, święty przedmiot, został usunięty podczas renowacji Kaaby.Przywódcy Mekki nie mogli dojść do porozumienia, który klan powinien zwrócić Czarny Kamień na swoje miejsce.Postanowili poprosić następnego mężczyznę, który przejdzie przez bramę, o podjęcie tej decyzji;tym człowiekiem był 35-letni Mahomet.Wydarzenie to miało miejsce pięć lat przed pierwszym objawieniem udzielonym mu przez Gabriela.Poprosił o szmatkę i położył Czarny Kamień na środku.Przywódcy klanów trzymali rogi tkaniny i razem przenieśli Czarny Kamień we właściwe miejsce, po czym Mahomet położył kamień, zadowalając honor wszystkich.

Według wierzeń muzułmańskich, w wieku 40 lat Mahomet odwiedza anioł Gabriel podczas odosobnienia w jaskini Hira na górze Jabal al-Nour, niedaleko Mekki.Anioł recytuje mu pierwsze objawienia Koranu i informuje go, że jest prorokiem Boga.Później Mahomet ma wezwać swój lud do czczenia jedynego Boga, ale oni reagują wrogością i zaczynają prześladować jego i jego wyznawców.

Zgodnie z tradycją muzułmańską, żona Mahometa, Khadija, jako pierwsza uwierzyła, że ​​jest prorokiem.Za nią podążał dziesięcioletni kuzyn Mahometa Ali ibn Abi Talib, bliski przyjaciel Abu Bakr i adoptowany syn Zaid.Około 613 roku Mahomet zaczął nauczać ludzi (Koran 26:214).Większość Mekkańczyków ignorowała go i kpiła z niego, chociaż kilku zostało jego wyznawcami.Były trzy główne grupy wczesnych nawróconych na islam: młodsi bracia i synowie wielkich kupców;ludzie, którzy wypadli z pierwszej rangi w swoim plemieniu lub jej nie osiągnęli;oraz słabi, w większości niechronieni cudzoziemcy.

Wraz ze wzrostem liczby wyznawców Mahomet stał się zagrożeniem dla lokalnych plemion i władców miasta, których bogactwo spoczywało na Ka'abie, centralnym punkcie mekkańskiego życia religijnego, któremu Mahomet groził obaleniem.Tradycja obszernie opisuje prześladowania i złe traktowanie Mahometa i jego wyznawców.Sumayyah bint Khayyat, niewolnik wybitnego mekkańskiego przywódcy Abu Jahla, jest znany jako pierwszy męczennik islamu;zabita włócznią przez swego pana, gdy odmówiła wyrzeczenia się wiary.Bilal, inny muzułmański niewolnik, był torturowany przez Umayyah ibn Khalaf, który umieścił ciężki kamień na jego piersi, aby zmusić go do nawrócenia.

W 615 roku niektórzy wyznawcy Mahometa wyemigrowali do etiopskiego królestwa Aksum i założyli małą kolonię pod ochroną chrześcijańskiego cesarza etiopskiego Aṣḥamy ibn Abjara .Ibn Sa'ad wspomina o dwóch oddzielnych migracjach.Według niego większość muzułmanów wróciła do Mekki przed Hidżrą, podczas gdy druga grupa dołączyła do nich w Medynie.Ibn Hisham i Tabari mówią jednak tylko o jednej migracji do Etiopii.Relacje te zgadzają się, że prześladowania w Mekce odegrały główną rolę w decyzji Mahometa, aby zasugerować, aby wielu jego wyznawców szukało schronienia wśród chrześcijan w Abisynii.

W tradycji islamskiej Rok Smutku to rok Hidżry, w którym zginęła żona Mahometa Khadijah oraz jego wujek i opiekun Abu Talib.Rok ten zbiegł się mniej więcej z rokiem 619 n.e., czyli dziesiątym rokiem po pierwszym objawieniu Mahometa.

Tradycja islamska głosi, że w roku 620 Mahomet doświadczył Isry i Mi'raj, cudownej, całonocnej podróży, która podobno odbyła się z aniołem Gabrielem.Mówi się, że na początku podróży, Isra, podróżował z Mekki na skrzydlatym rumaku do „najdalszego meczetu”.Mówi się, że później, podczas Mi'raj, Mahomet zwiedził niebo i piekło i rozmawiał z wcześniejszymi prorokami, takimi jak Abraham, Mojżesz i Jezus.Ibn Ishaq, autor pierwszej biografii Mahometa, przedstawia to wydarzenie jako przeżycie duchowe;późniejsi historycy, tacy jak Al-Tabari i Ibn Kathir, przedstawiają ją jako fizyczną podróż.Niektórzy zachodni uczeni utrzymują, że podróż Isry i Mi'raj przebiegała przez niebiosa od świętej zagrody w Mekce do niebiańskiego al-Baytu l-Ma'mur (niebiańskiego prototypu Kaaby);późniejsze tradycje wskazują, że podróż Mahometa przebiegała z Mekki do Jerozolimy.

W czerwcu 622 roku, ostrzeżony o spisku mającym na celu jego zamordowanie, Mahomet potajemnie wymknął się z Mekki wraz z Abu Bakrem i przeniósł swoich zwolenników do pobliskiego miasta Yathrib (później znanego jako Medina) w dużej oazie rolniczej, gdzie tamtejsza ludność przyjęła Islam.Ci, którzy wyemigrowali z Mekki wraz z Mahometem, stali się znani jako muhajirun.Oznacza to „Hegirę”, czyli „emigrację” i początek kalendarza islamskiego.

Mahomet bardzo interesował się chwytaniem karawan z Mekki po migracji do Medyny, widząc w tym zapłatę za swój lud, Muhajirun.Kilka dni przed bitwą, kiedy Mahomet dowiedział się o karawanie Mekkan powracającej z Lewantu, dowodzonej przez Abu Sufyana ibn Harba, zebrał niewielki oddział ekspedycyjny, aby ją schwytać.Choć mieli przewagę liczebną ponad trzy do jednego, muzułmanie wygrali bitwę, zabijając co najmniej czterdziestu pięciu mieszkańców Mekki i czternastu muzułmanów.Udało im się także zabić wielu mekkańskich przywódców, w tym Abu Jahla.Zwycięstwo muzułmanów wzmocniło pozycję Mahometa;Medinańczycy chętnie dołączali do jego przyszłych wypraw i plemion spoza Medyny, otwarcie sprzymierzonych z Mahometem.Bitwa zapoczątkowała sześcioletnią wojnę między Mahometem a jego plemieniem.

Bitwa pod Uhud stoczona została w sobotę, 23 marca 625 roku n.e. w dolinie na północ od góry Uhud.Kurajszyci z Mekki, dowodzeni przez Abu Sufyana ibn Harba, dowodzili armią składającą się z 3000 ludzi w kierunku twierdzy Mahometa w Medynie.Bitwa była jedyną bitwą w całej wojnie muzułmańsko-kurajskiej, w której muzułmanom nie udało się pokonać wroga i miała miejsce zaledwie dziewięć miesięcy po bitwie pod Badr.

Bitwa o Rów była trwającą 27 dni obroną muzułmanów z Yathrib (obecnie Medyny) przed plemionami arabskimi i żydowskimi.Siłę armii konfederatów szacuje się na około 10 000 ludzi z sześcioma setkami koni i kilkoma wielbłądami, podczas gdy obrońcy Medyny liczyli 3000 osób.Podczas oblężenia Medyny mieszkańcy Mekki wykorzystali dostępne siły, aby zniszczyć społeczność muzułmańską.Porażka spowodowała znaczną utratę prestiżu;ich handel z Syrią zanikł.

Traktat z Hudaybiyyah był kluczowym traktatem między Mahometem, reprezentującym stan Medyna, a plemieniem Kurajszytów z Mekki w styczniu 628 r. Po podpisaniu traktatu Kurajszyci z Mekki nie uważali już Mahometa za buntownika ani uciekiniera z Mekki. Mekka.Pomogło to zmniejszyć napięcie między dwoma miastami, potwierdziło pokój na okres 10 lat i upoważniło wyznawców Mahometa do powrotu w następnym roku w pokojowej pielgrzymce, znanej później jako Pierwsza Pielgrzymka.

Rozejm w Hudaybiyyah obowiązywał przez dwa lata, dopóki nie doszło do zabójstwa plemiennego.Po tym wydarzeniu Mahomet wysłał wiadomość do Mekki z trzema warunkami, prosząc ich o zaakceptowanie jednego z nich.Były to: albo mieszkańcy Mekki zapłacą krwawe pieniądze za zabitych wśród plemienia Khuza'ah, wyrzekają się Banu Bakr, albo powinni ogłosić zerwanie rozejmu w Hudaybiyyah.Mekkańczycy odpowiedzieli, że akceptują ostatni warunek.Mahomet maszerował na Mekkę z 10 000 nawróconych muzułmanów.Pokojowo wkracza do miasta i ostatecznie wszyscy jego obywatele przyjmują islam.Prorok usuwa bożki i wizerunki z Kaaby i ponownie poświęca ją na wielbienie samego Boga.Podbój oznaczał koniec wojen między wyznawcami Mahometa a plemieniem Kurajszytów.

Po podboju Mekki Mahomet był zaniepokojony zagrożeniem militarnym ze strony konfederackich plemion Hawazin, które gromadziły armię dwukrotnie większą niż armia Mahometa.Banu Hawazin byli starymi wrogami mieszkańców Mekki.Dołączyli do nich Banu Thaqif (zamieszkujący miasto Ta'if), którzy w związku z upadkiem prestiżu Mekki przyjęli politykę antymekkańską.Mahomet pokonał plemiona Hawazin i Thaqif w bitwie pod Hunayn.

Mahomet i jego siły pomaszerowali na północ do Tabuk, w pobliżu Zatoki Akaba w październiku 630 r. Była to jego największa i ostatnia wyprawa wojskowa.Po przybyciu do Tabuk i rozbiciu tam obozu armia Mahometa przygotowywała się do stawienia czoła inwazji bizantyjskiej.Mahomet spędził dwadzieścia dni w Tabuk, badając okolicę i zawierając sojusze z lokalnymi wodzami.Nie mając śladu armii bizantyjskiej, zdecydował się wrócić do Medyny.Chociaż Mahomet nie napotkał armii bizantyjskiej w Tabuk, według Oxford Encyclopedia of the Islamic World , „ten pokaz siły pokazał jego zamiar rzucenia wyzwania Bizantyjczykom o kontrolę nad północną częścią trasy karawan z Mekki do Syrii”.

Mahomet umiera po długotrwałej chorobie w poniedziałek 8 czerwca 632 roku w Medynie w wieku 62 lub 63 lat, w domu swojej żony Aiszy.Społeczność muzułmańska wybiera jego teścia i bliskiego współpracownika Abu Bakra na kalifa lub następcę.