Księga Światła

W 1574 r. Taqi al-Din (1526–1585) napisał ostatnią dużą arabską pracę dotyczącą optyki, zatytułowaną „Księga światła źrenicy wzroku i światło prawdy widzenia”, która zawiera badania eksperymentalne w trzech tomach na widzeniu, odbiciu światła i załamaniu światła.Książka dotyczy struktury światła, jego rozproszenia i globalnego załamania oraz relacji między światłem a kolorem.W pierwszym tomie omawia „naturę światła, źródło światła, naturę rozchodzenia się światła, powstawanie wzroku oraz wpływ światła na oko i wzrok”.W drugim tomie dostarcza „eksperymentalnego dowodu zwierciadlanego odbicia światła przypadkowego i istotnego, kompletnego sformułowania praw odbicia oraz opisu budowy i zastosowania miedzianego przyrządu do pomiaru odbić od płaskich, sferycznych zwierciadła cylindryczne i stożkowe, zarówno wypukłe, jak i wklęsłe”.Trzeci tom „analizuje ważną kwestię zmian, jakim podlega światło podczas podróży w ośrodkach o różnej gęstości, tj. Naturę załamanego światła, powstawanie załamania, naturę obrazów tworzonych przez załamane światło”.