Anglia pod rządami Duńczyków

Pod koniec X wieku wznowiono ataki Skandynawów na Anglię.Dwóch potężnych duńskich królów (Harold Bluetooth, a później jego syn Sweyn) rozpoczęło niszczycielskie inwazje na Anglię.Siły anglosaskie zostały spektakularnie pokonane pod Maldon w 991 roku. Potem nastąpiły kolejne ataki Duńczyków, a ich zwycięstwa były częste.Kontrola Æthelreda nad jego szlachtą zaczęła słabnąć, a on stawał się coraz bardziej zdesperowany.Jego rozwiązaniem było spłacenie Duńczyków: przez prawie 20 lat płacił duńskiej szlachcie coraz większe sumy, aby trzymać ich z dala od angielskich wybrzeży.Płatności te, znane jako Danegelds, sparaliżowały angielską gospodarkę.Æthelred następnie zawarł sojusz z Normandią w 1001 roku poprzez małżeństwo z córką księcia Emmą, w nadziei na wzmocnienie Anglii.Potem popełnił wielki błąd: w 1002 roku nakazał masakrę wszystkich Duńczyków w Anglii.W odpowiedzi Sweyn rozpoczął dekadę niszczycielskich ataków na Anglię.Północna Anglia, ze znaczną populacją duńską, stanęła po stronie Sweyna.Do 1013 roku Londyn, Oksford i Winchester padły ofiarą Duńczyków.Æthelred uciekł do Normandii, a Sweyn objął tron.Sweyn nagle zmarł w 1014 roku, a Æthelred wrócił do Anglii, w obliczu następcy Sweyna, Cnuta.Jednak w 1016 r. Æthelred również nagle zmarł.Cnut szybko pokonał pozostałych Sasów, zabijając przy tym syna Æthelreda, Edmunda.Cnut objął tron, koronując się na króla Anglii.Następcą Cnuta zostali jego synowie, ale w 1042 roku wraz z wstąpieniem na tron ​​Edwarda Wyznawcy przywrócono rodzimą dynastię.Niepowodzenie Edwarda w spłodzeniu spadkobiercy wywołało wściekły konflikt o sukcesję po jego śmierci w 1066 r. Jego walka o władzę przeciwko Godwinowi, hrabiemu Wessex, roszczenia skandynawskich następców Cnuta i ambicje Normanów, których Edward wprowadził do angielskiej polityki, aby umocnienie własnej pozycji spowodowało, że każdy z nich walczył o kontrolę nad panowaniem Edwarda.