1812 ਦੀ ਜੰਗ

ਅੰਤਿਕਾ

ਅੱਖਰ

ਫੁਟਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ


Play button

1812 - 1815

1812 ਦੀ ਜੰਗ



1812 ਦਾ ਯੁੱਧ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਅਤੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਆਫ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਆਇਰਲੈਂਡ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀਆਂ ਨਿਰਭਰ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਿਆ ਗਿਆ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ।ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੱਦੀ ਲੋਕ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਲੜੇ।ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰੀ ਵਿਸਤਾਰ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ-ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਬੰਦੋਬਸਤ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਲਈ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਮਰਥਨ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਮਤਭੇਦਾਂ ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ।ਇਹ 1807 ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਦੁਆਰਾ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰ 'ਤੇ ਸਖ਼ਤ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈੱਸ-ਗੈਂਗਡ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪਰਜਾ ਵਜੋਂ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਧਿਆ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਵਾਲੇ ਵੀ।[1] ਯੂਐਸ ਵਿੱਚ ਰਾਏ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਵੰਡੀ ਗਈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਦਨ ਅਤੇ ਸੈਨੇਟ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਨੇ ਯੁੱਧ ਲਈ ਵੋਟ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਸਖਤ ਪਾਰਟੀ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੰਡੇ ਗਏ, ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ-ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸੰਘੀਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿਰੁੱਧ।[2] ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਬਰਤਾਨਵੀ ਰਿਆਇਤਾਂ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਅਮਰੀਕਾ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀਆਂ, ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਸਮੁੰਦਰ 'ਤੇ, ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਵਪਾਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 1812 ਤੋਂ 1814 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਿਯਮਿਤ ਅਤੇ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਨੇ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।[3] ਇਹ 1813 ਵਿੱਚ ਏਰੀ ਝੀਲ ਅਤੇ ਟੇਮਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਤਰੀ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਜਿੱਤਣ ਦੁਆਰਾ ਸੰਤੁਲਿਤ ਸੀ। 1814 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੇ ਤਿਆਗ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਲਈ ਵਾਧੂ ਸੈਨਿਕ ਭੇਜਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ। ਨਾਕਾਬੰਦੀ, ਅਮਰੀਕੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਅਪਾਹਜ ਕਰਨਾ.[4] ਅਗਸਤ 1814 ਵਿੱਚ, ਗੇਂਟ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ;ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਆਰਥਿਕਤਾ ਵਪਾਰਕ ਪਾਬੰਦੀ ਦੁਆਰਾ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਫੈਡਰਲਿਸਟਾਂ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਰੂਪ ਦੇਣ ਲਈ ਦਸੰਬਰ ਵਿੱਚ ਹਾਰਟਫੋਰਡ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਬੁਲਾਈ ਸੀ।ਅਗਸਤ 1814 ਵਿੱਚ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਸਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਬਾਲਟਿਮੋਰ ਅਤੇ ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਜਿੱਤਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ।ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰਹੀ, ਜਿੱਥੇ 1813 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਇੱਕ ਕ੍ਰੀਕ ਧੜੇ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ, ਅਮਰੀਕੀ ਸਮਰਥਿਤ ਕ੍ਰੀਕਸ ਨੇ ਜਿੱਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਜਿੱਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਨਵੰਬਰ 1814 ਵਿੱਚ ਪੇਨਸਾਕੋਲਾ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। 1815 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਉਸਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। 1828 ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਚੋਣ ਵਿੱਚ.ਇਸ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਪਹੁੰਚੀ ਜਦੋਂ ਘੈਂਟ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ 1811 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਪੱਖ ਨੇ ਇਸ ਲੋੜ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
HistoryMaps Shop

ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਓ

1803 - 1812
ਯੁੱਧ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕੋਪornament
Play button
1811 Jan 1

ਪ੍ਰੋਲੋਗ

New York, USA
1812 (1812-1815) ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪਹਿਲੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਹਿਸ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਕ ਸਨ ਜੋ ਯੂਐਸ ਦੁਆਰਾ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਸਨ:ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੁਆਰਾਫਰਾਂਸ ਦੇ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਵਪਾਰਕ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸੀ (ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਮੰਨਿਆ)।[26]ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ (ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਉਜਾੜ ਸਨ) ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵ (ਜ਼ਬਰੀ ਭਰਤੀ)।[27]ਅਮਰੀਕੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਲਈ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜੀ ਸਹਾਇਤਾ ਜੋ ਉੱਤਰੀ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਲਈ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।[28]ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਕੁਝ ਜਾਂ ਸਾਰੇ ਕੈਨੇਡਾ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਿਤ ਇੱਛਾ।ਅਪ੍ਰਤੱਖ ਪਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਪਮਾਨ ਸਮਝਦੇ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚੈਸਪੀਕ ਮਾਮਲਾ।[29]
▲
●
Play button
1811 Nov 7

ਟਿਪੇਕੇਨੋ ਦੀ ਲੜਾਈ

Battle Ground, Tippecanoe Coun
ਵਿਲੀਅਮ ਹੈਨਰੀ ਹੈਰੀਸਨ ਨੂੰ 1800 ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਇੰਡੀਆਨਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੰਦੋਬਸਤ ਲਈ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਸਿਰਲੇਖ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਸ਼ੌਨੀ ਦੇ ਨੇਤਾ, ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਨੇ ਫੋਰਟ ਵੇਨ ਦੀ 1809 ਦੀ ਸੰਧੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜ਼ਮੀਨ ਸਾਰੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਮਲਕੀਅਤ ਹੈ;ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੇ ਖਾਸ ਪਾਰਸਲ ਸਾਰੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਸਹਿਮਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਵੇਚੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਨੇ 1809 ਦੀ ਸੰਧੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਹ ਸਿੱਧੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਕਬਾਇਲੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਯੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਖੀਆਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਛੱਡਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ, ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁਖੀਆਂ ਅਤੇ ਯੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ, ਪ੍ਰੋਫੈਸਟਾਊਨ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ।ਟੈਂਸਕਵਾਟਾਵਾ ਸ਼ੌਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੋਫੇਸਟਾਊਨ ਵਿੱਚ ਟਿਪੇਕੇਨੋ ਵਿਖੇ ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਬੰਦੋਬਸਤ ਜੋ ਕੁਝ ਸੌ ਢਾਂਚਿਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਆਬਾਦੀ ਤੱਕ ਵਧ ਗਈ ਸੀ।ਹੈਰੀਸਨ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਖਾੜਕੂ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੱਲ ਫੌਜੀ ਤਾਕਤ ਹੈ।ਹੈਰੀਸਨ ਨੇ ਫੌਜਾਂ ਵਧਾਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ।ਕੇਨਟੂਕੀ ਦੇ ਯੂਐਸ ਡਿਸਟ੍ਰਿਕਟ ਅਟਾਰਨੀ ਜੋਸੇਫ ਹੈਮਿਲਟਨ ਡੇਵਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੰਡੀਆਨਾ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 400 ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਕੈਂਟਕੀ ਤੋਂ 120 ਘੋੜਸਵਾਰ ਵਾਲੰਟੀਅਰ ਆਏ ਸਨ।ਕਰਨਲ ਜੌਹਨ ਪਾਰਕਰ ਬੌਇਡ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ 300 ਆਰਮੀ ਰੈਗੂਲਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਵਾਧੂ ਮੂਲ ਸਕਾਊਟ ਸਨ।ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਲਗਭਗ 1,000 ਸੈਨਿਕ ਸਨ।ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਟਾਊਨ ਦੇ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਹੈਰੀਸਨ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫੌਜ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਲੈ ਲਿਆ, ਪਰ ਹੈਰੀਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਦਮੀ ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ।ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹੈਰੀਸਨ ਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਪੈਗੰਬਰਸਟਾਊਨ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਸਰਦੀਆਂ ਲਈ ਸਟੋਰ ਕੀਤੇ ਭੋਜਨ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਫਿਰ ਸਿਪਾਹੀ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਤ ਗਏ।ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਫੌਜੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਜੰਗ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦਾ ਸੰਘ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ - ਇਸ ਵਾਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਲ ਖੁੱਲੇ ਗਠਜੋੜ ਵਿੱਚ।
▲
●
ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ
ਜੇਮਸ ਮੈਡੀਸਨ ©John Vanderlyn
1812 Jun 1 - Aug

ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ

London, UK
ਜੂਨ 1812 ਵਿੱਚ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜੇਮਸ ਮੈਡੀਸਨ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਭੇਜਿਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ।ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸਦਨ ਨੇ ਇੱਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਫਰਕ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਵੋਟ ਦਿੱਤੀ, ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਸੰਘਰਸ਼ ਸਮੁੰਦਰੀ ਮੁੱਦਿਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਕਾਬੰਦੀਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ।ਸੰਘਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦਾ ਸਖ਼ਤ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ "ਮਿਸਟਰ ਮੈਡੀਸਨ ਦੀ ਜੰਗ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, 11 ਮਈ ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸਪੈਨਸਰ ਪਰਸੇਵਲ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਲਾਰਡ ਲਿਵਰਪੂਲ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।ਉਸਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਵਿਵਹਾਰਕ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਅਤੇ, 23 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਕੌਂਸਿਲ ਵਿੱਚ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਚਾਰ ਹੌਲੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਖ਼ਬਰ ਨੂੰ ਅਟਲਾਂਟਿਕ ਪਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹਫ਼ਤੇ ਲੱਗ ਗਏ।28 ਜੂਨ, 1812 ਨੂੰ, ਐਚਐਮਐਸ ਕੋਲੀਬਰੀ ਨੂੰ ਜੰਗ ਦੇ ਐਲਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਪੀ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜਦੂਤ ਔਗਸਟਸ ਫੋਸਟਰ, ਅਤੇ ਕੌਂਸਲਰ ਕਰਨਲ ਥਾਮਸ ਹੈਨਰੀ ਬਾਰਕਲੇ ਲੈ ਕੇ ਹੈਲੀਫੈਕਸ ਤੋਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਲਈ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੇ ਝੰਡੇ ਹੇਠ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਐਲਾਨਨਾਮੇ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਗਿਆ।ਇਹਨਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਮਾਂਡਰ ਆਈਜ਼ਕ ਬਰੌਕ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਜੰਗ ਦੇ ਐਲਾਨ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲੀ।ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਘੋਸ਼ਣਾ ਜਾਰੀ ਕਰਕੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਚੌਕਸ ਰਹਿਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।ਉਸਨੇ ਉੱਤਰੀ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਵੀ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਐਲਾਨ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸਨ।17 ਜੁਲਾਈ, 1812 ਨੂੰ ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ, ਯੁੱਧ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਵੱਡੀ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ।
▲
●
1812 - 1813
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਮਰੀਕੀ ਅਪਰਾਧ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਮੁਹਿੰਮਾਂornament
ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ
1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ©H. Charles McBarron Jr.
1812 Jul 1

ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ

Ontario, Canada
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿਚਕਾਰ 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਜਿੱਤਣ ਦੀਆਂ ਕਈ ਅਮਰੀਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ।ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਕੈਨੇਡਾ ਉੱਤੇ ਤਿੰਨ-ਪੁਆਇੰਟ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਮੁੱਖ ਰਸਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ:ਡੀਟਰੋਇਟ-ਵਿੰਡਸਰ ਕੋਰੀਡੋਰ : ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ (ਮੌਜੂਦਾ ਓਨਟਾਰੀਓ) ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਅਸਫਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਆਈਜ਼ਕ ਬਰੌਕ ਅਤੇ ਸ਼ੌਨੀ ਨੇਤਾ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਨਿਆਗਰਾ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ : ਇਕ ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਬਿੰਦੂ ਨਿਆਗਰਾ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਸੀ।ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਹੈ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਈਨਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੜਾਈ ਸਮੇਤ ਝੜਪਾਂ ਅਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਅਮਰੀਕਾ ਪੱਕਾ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਿਆ।ਝੀਲ ਚੈਂਪਲੇਨ ਅਤੇ ਮਾਂਟਰੀਅਲ : ਤੀਸਰਾ ਹਮਲਾ ਰੂਟ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਦੇ ਰਸਤੇ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਸੀ।ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀਮਤ ਸਫਲਤਾ ਮਿਲੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ।
▲
●
ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਲ ਦਾ ਹਮਲਾ
ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਲ ਦਾ ਹਮਲਾ। ©Anonymous
1812 Jul 12

ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਲ ਦਾ ਹਮਲਾ

Windsor, Ontario
ਵਿਲੀਅਮ ਹੱਲ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਨੇ 12 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਡੇਟਰੋਇਟ ਦਰਿਆ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੈਂਡਵਿਚ (ਵਿੰਡਸਰ, ਓਨਟਾਰੀਓ) ਪਹੁੰਚਿਆ।[5] ਉਸ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੈਰ-ਸਿਖਿਅਤ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਿਤ ਮਿਲਸ਼ੀਆਵਾਂ ਤੋਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ।[6] ਹੱਲ ਨੇ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਘੋਸ਼ਣਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਾਂ "ਯੁੱਧ ਦੀਆਂ ਭਿਆਨਕਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਬਿਪਤਾਵਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਗੀਆਂ"।[7] ਘੋਸ਼ਣਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ "ਅੱਤਿਆਚਾਰ" ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਸੀ - ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ "ਜੰਗ, ਗੁਲਾਮੀ ਅਤੇ ਵਿਨਾਸ਼" ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।[8] ਉਸਨੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਲੜਾਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਫੜੇ ਗਏ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਵੀ ਦਿੱਤੀ।[7] ਹਲ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਤੋਪਖਾਨੇ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ।ਹਲ ਨੂੰ ਵੀ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀਆਂ ਸੰਚਾਰ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲੜਨਾ ਪਿਆ।[9]7 ਅਗਸਤ 1812 ਨੂੰ ਮੇਜਰ ਥਾਮਸ ਵੈਨ ਹੌਰਨ ਦੇ 200 ਬੰਦਿਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਸਪਲਾਈ ਕਾਫਲੇ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, 'ਤੇ ਸ਼ੌਨੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਲ ਨਦੀ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਹਟ ਗਿਆ।ਹਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਫਸਰਾਂ ਤੋਂ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਦੋਸਤਾਨਾ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਭਾਵਿਤ ਕਤਲੇਆਮ ਦੇ ਉਸਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰ ਦਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਸੀ।ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਜੇਮਜ਼ ਮਿਲਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ 600 ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ, ਸੈਂਡਵਿਚ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ।[10]
▲
●
ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ, ਮਿਸ਼ੀਗਨ ©HistoryMaps
1812 Jul 17

ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Fort Mackinac
ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਟਕਰਾਅ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਫੈਲਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ, ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਝੀਲ ਅਤੇ ਹੂਰੋਨ ਝੀਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ, ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਕਬੀਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੂਐਸ ਫਰ ਵਪਾਰਕ ਪੋਸਟ ਸੀ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਲਈ ਇਸ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਜਤਾਈ ਸੀ।ਫਰ ਦੇ ਵਪਾਰ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਮਿਸ਼ੀਗਨ, ਮਿਨੀਸੋਟਾ ਅਤੇ ਵਿਸਕਾਨਸਿਨ ਦੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਲ ਲਈ ਫਰਾਂ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਖਿੱਚਿਆ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਵਧਣ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਲ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸਨ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਆਈਜ਼ੈਕ ਬਰੌਕ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਮਾਂਡਰ, ਨੇ ਜੰਗ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਣ 'ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਸੇਂਟ ਜੋਸਫ ਆਈਲੈਂਡ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਕੈਪਟਨ ਚਾਰਲਸ ਰੌਬਰਟਸ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਿਪਾਹੀ, ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਫਰ ਵਪਾਰੀ, ਮੂਲ ਅਮਰੀਕਨ, ਅਤੇ ਵਿਸਕਾਨਸਿਨ ਤੋਂ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਫੋਰਸਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ।17 ਜੁਲਾਈ, 1812 ਨੂੰ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲੇ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਗਾਰਡ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।ਇੱਕ ਤੋਪ ਦੀ ਗੋਲੀ ਅਤੇ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੇ ਝੰਡੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲੜਾਈ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਟਾਪੂ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ, ਅਤੇ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਦਾ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੰਟਰੋਲ 1814 ਤੱਕ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਰਹਿਤ ਰਿਹਾ।ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਨ।ਇਸਨੇ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਵਿਲੀਅਮ ਹੱਲ ਦੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੇ ਸਿਰਫ ਖ਼ਤਰੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਡੀਟ੍ਰੋਇਟ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ।ਮੈਕਿਨੈਕ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਉਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਮੂਲ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਾਇਮ ਰਿਹਾ, 1814 ਵਿੱਚ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਹੂਰੋਨ ਝੀਲ 'ਤੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਵਰਗੇ ਟਕਰਾਅ ਪੈਦਾ ਹੋਏ।
▲
●
ਸਾਕੇਟ ਦੇ ਬੰਦਰਗਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ
ਸਾਕੇਟਸ ਹਾਰਬਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ©HistoryMaps
1812 Jul 19

ਸਾਕੇਟ ਦੇ ਬੰਦਰਗਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ

Sackets Harbor, New York
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ-ਆਧਾਰਿਤ ਸੰਚਾਰ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਹਾਨ ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਸੇਂਟ ਲਾਰੈਂਸ ਨਦੀ 'ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਦਿੱਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਓਨਟਾਰੀਓ ਝੀਲ 'ਤੇ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਸਕੁਐਡਰਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਯੁੱਧ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਫਾਇਦਾ ਸੀ।ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਨੇ ਸੈਕੇਟ ਹਾਰਬਰ, ਨਿਊਯਾਰਕ, ਓਨਟਾਰੀਓ ਝੀਲ 'ਤੇ ਇੱਕ ਬੰਦਰਗਾਹ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨੇਵੀ ਯਾਰਡ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਕਮੋਡੋਰ ਆਈਜ਼ਕ ਚੌਂਸੀ ਨੇ ਉੱਥੇ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮਲਾਹਾਂ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੰਭਾਲੀ ਅਤੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਤੋਂ ਹੋਰ ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ।19 ਜੁਲਾਈ, 1812 ਨੂੰ, ਯੂ.ਐੱਸ.ਐੱਸ. ਓਨੀਡਾ ਦੇ ਕੈਪਟਨ ਮੇਲੈਂਕਥਨ ਟੇਲਰ ਵੂਲਸੀ ਨੇ ਸੈਕੇਟ ਦੇ ਬੰਦਰਗਾਹ ਤੱਕ ਜਾ ਰਹੇ ਆਪਣੇ ਬ੍ਰਿਗ ਪੰਜ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਮਾਸਟਹੈੱਡ ਤੋਂ ਖੋਜ ਕੀਤੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ USS Oneida ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲਏ ਵਪਾਰੀ ਜਹਾਜ਼, ਲਾਰਡ ਨੈਲਸਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦੇਣਗੇ।ਲੜਾਈ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਯੂਐਸਐਸ ਓਨੀਡਾ 'ਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਬਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਆਖਰਕਾਰ ਨੇਵੀ ਪੁਆਇੰਟ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।ਕੈਪਟਨ ਮੇਲੈਂਕਥਨ ਟੇਲਰ ਵੂਲਸੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ 32-ਪਾਊਂਡਰ ਤੋਪ ਅਤੇ ਅਸਥਾਈ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ।ਕੁੜਮਾਈ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਵਟਾਂਦਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਮਰੀਕੀ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸ਼ਾਟ ਨੇ ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ ਰਾਇਲ ਜਾਰਜ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫਲੀਟ ਨੂੰ ਕਿੰਗਸਟਨ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਚੀਅਰਸ ਅਤੇ "ਯੈਂਕੀ ਡੂਡਲ" ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ।ਜਨਰਲ ਜੈਕਬ ਬ੍ਰਾਊਨ ਨੇ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ 32-ਪਾਊਂਡਰ ਦੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ।19 ਜੁਲਾਈ, 1812 ਨੂੰ ਸੈਕੇਟ ਦੇ ਬੰਦਰਗਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।
▲
●
Play button
1812 Aug 12

ਡੀਟ੍ਰਾਯ੍ਟ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Detroit, MI, USA
ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਆਈਜ਼ਕ ਬਰੌਕ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਵਸਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਬਰਤਾਨੀਆ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹੈ, ਲਈ ਦਲੇਰ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।[11] ਉਹ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਏਰੀ ਝੀਲ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਸਿਰੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਐਮਹਰਸਟਬਰਗ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਮਾਲਡੇਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੜ੍ਹ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦੇ ਹੋਏ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਹਲ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੋਲ ਵਧੀਆ ਸੰਖਿਆਵਾਂ ਹਨ;ਫੋਰਟ ਡੀਟ੍ਰਾਯਟ ਵਿਚ ਲੰਬੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਬਾਰੂਦ ਅਤੇ ਤੋਪਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ।[12] ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ 2,500 ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਅਤੇ 700 ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ "ਭਾਰਤੀ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ" ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, 16 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।[13] ਹਲ ਨੇ ਫੋਰਟ ਡੀਅਰਬੋਰਨ (ਸ਼ਿਕਾਗੋ) ਨੂੰ ਫੋਰਟ ਵੇਨ ਵਿੱਚ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਵੀ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਪੋਟਾਵਾਟੋਮੀ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲੈ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਿਰਫ 2 ਮੀਲ (3.2 ਕਿਲੋਮੀਟਰ) ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 15 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।[14]
▲
●
Play button
1812 Aug 19

ਪੁਰਾਣੇ ਆਇਰਨਸਾਈਡਸ

Atlantic Ocean
USS ਸੰਵਿਧਾਨ ਬਨਾਮ HMS Guerriere ਲੜਾਈ 19 ਅਗਸਤ, 1812 ਨੂੰ ਹੈਲੀਫੈਕਸ, ਨੋਵਾ ਸਕੋਸ਼ੀਆ ਦੇ ਲਗਭਗ 400 ਮੀਲ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਸੀ।ਇਸ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਝੜਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ।HMS Guerriere, ਇੱਕ ਪਿਛਲੇ ਸਕੁਐਡਰਨ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ USS ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫ੍ਰੀਗੇਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਬੰਦੂਕ ਅਤੇ ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜਿੱਤ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।ਲੜਾਈ ਨੇ ਦੋ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਚੌੜਾਈ ਦੇ ਤੀਬਰ ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਦੇਖੇ।ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਉੱਤਮ ਫਾਇਰਪਾਵਰ ਅਤੇ ਮੋਟੇ ਹਲ ਨੇ ਗੁਆਰੇਰੀ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ।ਲੰਮੀ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੁਆਰੇਰੀ ਦੇ ਮਾਸਟ ਡਿੱਗ ਪਏ, ਉਸ ਨੂੰ ਬੇਵੱਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਦੋਵਾਂ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਮੋਟੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਨੇ ਸਫਲ ਬੋਰਡਿੰਗ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ।ਆਖਰਕਾਰ, ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਗੁਆਰੇਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਤੇ ਮੇਨਮਾਸਟ ਵੀ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫ੍ਰੀਗੇਟ ਅਸਮਰਥ ਹੋ ਗਿਆ।ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਕੈਪਟਨ ਹਲ ਨੇ ਗੁਆਰੇਰੀ ਦੇ ਕੈਪਟਨ ਡੈਕਰਸ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ।ਗੁਆਰੇਰੀ, ਬਚਾਅ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਅੱਗ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੇੜੇ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਗੁਆਰੇਰੀ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਫੌਜੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਸ ਜਿੱਤ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਮਨੋਬਲ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਭਗਤੀ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਧਾਇਆ।ਇਹ ਲੜਾਈ ਅਮਰੀਕੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਲ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਰਪੱਖ ਲੜਾਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਝੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਹਰਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਮਾਣ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਜਨਤਕ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।ਕੈਪਟਨ ਡੈਕਰਸ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਅਮਰੀਕੀ ਲਚਕੀਲੇਪਣ ਅਤੇ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣ ਗਈ ਸੀ।
▲
●
Play button
1812 Sep 1

1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਕਾਬੰਦੀ

Atlantic Ocean
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ 1812 ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਐਡਮਿਰਲ ਜੌਨ ਬੋਰਲੇਸ ਵਾਰੇਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ, ਇਹ ਦੱਖਣੀ ਕੈਰੋਲੀਨਾ ਤੋਂ ਫਲੋਰੀਡਾ ਤੱਕ ਫੈਲ ਗਈ।[15] ਜੰਗ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਣ ਲਈ ਇਸ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਹੋਇਆ।1812 ਵਿਚ 20 ਜਹਾਜ਼ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ 135 ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਸਨ।ਮਾਰਚ 1813 ਵਿੱਚ, ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੇ ਚਾਰਲਸਟਨ, ਪੋਰਟ ਰਾਇਲ, ਸਵਾਨਾ ਅਤੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਰਕੇ, ਦੱਖਣੀ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਬਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸਨ।1813 ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵਾਧੂ ਜਹਾਜ਼ ਭੇਜੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੇ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪਹਿਲਾਂ ਨਵੰਬਰ 1813 ਤੱਕ ਨਾਰਾਗਨਸੈੱਟ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਤੱਟ ਵੱਲ ਅਤੇ 31 ਮਈ 1814 ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਤੱਟ ਤੱਕ। [16] ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਈ 1814 ਵਿੱਚ। ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਅਤੇ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਦੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਸਪਲਾਈ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਅੰਤ, ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[17]ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਸਪੇਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਲਈ ਅਮਰੀਕੀ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਅਤੇ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋਇਆ, ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।[16] ਡੇਲਾਵੇਅਰ ਨਦੀ ਅਤੇ ਚੈਸਪੀਕ ਖਾੜੀ ਨੂੰ 26 ਦਸੰਬਰ 1812 ਨੂੰ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਫਸਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਬਜ਼ੇ ਦੁਆਰਾ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਵਪਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਅਮਰੀਕੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਨਿਰਪੱਖ ਝੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਆਖਰਕਾਰ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਨਾਜਾਇਜ਼ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਆਦੇਸ਼ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਸ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਪਾਰ 'ਤੇ ਹੋਰ ਦਬਾਅ ਪਿਆ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫਲੀਟ ਨੇ ਚੈਸਪੀਕ ਖਾੜੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਈ ਡੌਕਸ ਅਤੇ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[18] ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮਾਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਛੋਟੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ।ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਸ਼ਿਪਿੰਗ ਦੀ ਲਾਗਤ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੀ ਹੋ ਗਈ.[19]ਅਮਰੀਕੀ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰਕ ਜਹਾਜ਼ ਅਤੇ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਬੰਦਰਗਾਹ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਏ।ਅਮਰੀਕੀ ਫ੍ਰੀਗੇਟਸ ਯੂਐਸਐਸ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਯੂਐਸਐਸ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਨੇ ਨਿਊ ਲੰਡਨ, ਕਨੈਕਟੀਕਟ ਵਿੱਚ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਹਲਕਿਆ ਯੁੱਧ ਖਤਮ ਕੀਤਾ।[20] USS ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ USS ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਨੇ ਕੈਰੇਬੀਅਨ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਿਪਿੰਗ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਕੁਐਡਰਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਕੋਲ ਛੇ ਫ੍ਰੀਗੇਟ ਅਤੇ ਚਾਰ ਸਨ। ਬੰਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼।[21] ਕੁਝ ਵਪਾਰਕ ਜਹਾਜ਼ ਯੂਰਪ ਜਾਂ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਅਧਾਰਤ ਸਨ ਅਤੇ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ, 1813 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਇਨ ਚੀਫ਼ ਐਡਮਿਰਲ ਵਾਰਨ ਦੁਆਰਾ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਇਸੈਂਸ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਸਪੇਨ ਵਿੱਚ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਸਾਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮਿਲੀ।ਫਿਰ ਵੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਰਯਾਤ ਨੂੰ 1807 ਵਿੱਚ $130 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਘਟਾ ਕੇ 1814 ਵਿੱਚ $7 ਮਿਲੀਅਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਿਰਯਾਤ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਨ ਜੋ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਜਾਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਲੋਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ।[22] ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਦਾ ਅਮਰੀਕੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ 'ਤੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਰਯਾਤ ਅਤੇ ਆਯਾਤ ਦਾ ਮੁੱਲ 1811 ਵਿੱਚ $114 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਘਟ ਕੇ 1814 ਤੱਕ $20 ਮਿਲੀਅਨ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਕਸਟਮਜ਼ ਨੇ 1811 ਵਿੱਚ $13 ਮਿਲੀਅਨ ਅਤੇ 1814 ਵਿੱਚ $6 ਮਿਲੀਅਨ ਲਏ, ਭਾਵੇਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਦਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁੱਗਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵੋਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।[23] ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਨੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਸਤੇ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਤੱਟਵਰਤੀ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਕੇ ਅਮਰੀਕੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ।[24] 1814 ਵਿੱਚ, 14 ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ 1 ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਬੰਦਰਗਾਹ ਛੱਡਣ ਦਾ ਜੋਖਮ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸੰਭਾਵਨਾ ਸੀ ਕਿ ਬੰਦਰਗਾਹ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।[25]
▲
●
ਕੁਈਨਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਕਵੀਂਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਯਾਰਕ ਮਿਲਿਸ਼ੀਆ ਦੀ ਦੂਜੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟ। ©John David Kelly
1812 Oct 13

ਕੁਈਨਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਲੜਾਈ

Queenston
ਕੁਈਨਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਸਟੀਫਨ ਵੈਨ ਰੇਨਸੇਲਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਮਿਲਸ਼ੀਆਮੈਨ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਗੂਲਰ, ਯੌਰਕ ਅਤੇ ਲਿੰਕਨ ਮਿਲਸ਼ੀਆਮੈਨ, ਅਤੇ ਮੋਹੌਕ ਯੋਧਿਆਂ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਆਈਜ਼ੈਕ ਬਰੌਕ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਰੋਜਰ ਹੇਲ ਸ਼ੇਫ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਰੈਗੂਲਰਜ਼ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ। , ਜਿਸ ਨੇ ਬਰੌਕ ਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਮਾਂਡ ਸੰਭਾਲੀ ਸੀ।ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁਹਿੰਮ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਪਾਸੇ 'ਤੇ ਪੈਰ ਜਮਾਉਣ ਦੀ ਅਮਰੀਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਲੜਾਈ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੰਖਿਆਤਮਕ ਫਾਇਦੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਫੈਲਾਅ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਅਮਰੀਕੀ, ਜੋ ਕਿ ਲੇਵਿਸਟਨ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸਨ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਰ ਆਪਣੀ ਹਮਲਾਵਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਅਤੇ ਅੰਡਰਟ੍ਰੇਨਡ ਅਤੇ ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਦੀ ਝਿਜਕ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੀਨਫੋਰਸਮੈਂਟ ਪਹੁੰਚੇ, ਅਸਮਰਥਿਤ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਨਿਰਣਾਇਕ ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਮਾੜੇ-ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸਿਖਰ ਸੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਮਾਂਡਰ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।ਕੁਈਨਸਟਨ ਹਾਈਟਸ ਦੀ ਲੜਾਈ 1812 ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਵੱਡੀ ਲੜਾਈ ਸੀ।
▲
●
ਲੈਕੋਲ ਮਿੱਲਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ
©Anonymous
1812 Nov 20

ਲੈਕੋਲ ਮਿੱਲਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ

Lacolle, QC, Canada
ਲਗਭਗ 2,000 ਰੈਗੂਲਰ ਅਤੇ 3,000 ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਦੀ ਕੁੱਲ ਤੀਜੀ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲਾਵਰ ਫੋਰਸ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਹੈਨਰੀ ਡੀਅਰਬੋਰਨ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਦੇਰੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਅਗਾਊਂ ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇਗਾ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਲਗਭਗ ਅੱਧੇ ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਨੇ ਲੋਅਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਡੀਅਰਬੋਰਨ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਫਿਰ ਵੀ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤਾਜ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਕਰਨਲ ਜ਼ੇਬੁਲੋਨ ਪਾਈਕ ਲਗਭਗ 650 ਰੈਗੂਲਰ ਅਤੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਅਗਾਊਂ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲੋਅਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰ ਗਏ ਸਨ।ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਧੂ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਆਉਣੀਆਂ ਸਨ।ਐਡਵਾਂਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਬਟਾਲੀਅਨ ਸਿਲੈਕਟ ਏਮਬੋਡਿਡ ਮਿਲਿਸ਼ੀਆ ਦੇ 25 ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਮਿਲਸ਼ੀਆਮੈਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਫੋਰਸ ਅਤੇ 15 ਆਦਿਵਾਸੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮਿਲੀਆਂ ਸਨ।ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਿਣਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਤਾਜ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਗਾਰਡਹਾਊਸ ਅਤੇ ਕਈ ਇਮਾਰਤਾਂ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ, ਪਾਈਕ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਰੁੱਝੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਮਝ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।ਨਤੀਜਾ ਗਾਰਡਹਾਊਸ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬਲਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਭਿਆਨਕ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਸੀ।ਇਸ ਉਲਝਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਅਤੇ ਕ੍ਰਾਊਨ-ਅਲਾਈਡ ਮੋਹੌਕ ਯੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਜੰਗਾਂ ਦੇ ਰੌਲੇ-ਰੱਪੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਹਿੱਲ ਗਈਆਂ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਚੈਂਪਲੇਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਲੋਅਰ ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ।[30]1812 ਵਿੱਚ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਵਿਖੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਅਮਰੀਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਮਾੜੀ ਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਤਾਲਮੇਲ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਵੱਲ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਲੌਜਿਸਟਿਕ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਨ।ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਡੀ ਸਲਾਬੇਰੀ ਨੇ ਲੈਕੋਲ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਅਤੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪਨਾਹ ਲਈ ਟੈਂਟਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ।[31] ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਲੌਜਿਸਟਿਕਲ ਚੁਣੌਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਝਟਕਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਡੀਅਰਬੋਰਨ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਕਾਰ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ 1814 ਤੱਕ ਲੈਕੋਲ ਮਿੱਲਜ਼ ਦੀ ਦੂਜੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਦੁਬਾਰਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੀਆਂ।
▲
●
Play button
1813 Jan 18

ਫ੍ਰੈਂਚਟਾਊਨ ਦੀ ਲੜਾਈ

Frenchtown, Michigan Territory
ਹੱਲ ਨੇ ਡੇਟਰੋਇਟ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਨਰਲ ਵਿਲੀਅਮ ਹੈਨਰੀ ਹੈਰੀਸਨ ਨੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮ ਦੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਦੀ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲ ਲਈ।ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਕਲਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਹੁਣ ਕਰਨਲ ਹੈਨਰੀ ਪ੍ਰੋਕਟਰ ਅਤੇ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੁਆਰਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।18 ਜਨਵਰੀ, 1813 ਨੂੰ, ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਮਾਮੂਲੀ ਝੜਪ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਫਰੈਂਚਟਾਊਨ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਪਿਛਲੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਅੰਦੋਲਨ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।ਇਸ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਬਾਅਦ 22 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੂਜੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ 397 ਸਿਪਾਹੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ, ਜਦੋਂ ਕਿ 547 ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਤਲੇਆਮ ਵਿੱਚ ਦਰਜਨਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਹੋਰ ਕੈਦੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਜੇਕਰ ਉਹ ਫੋਰਟ ਮਾਲਡੇਨ ਵੱਲ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕੇ।ਇਹ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਦੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸਭ ਤੋਂ ਘਾਤਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ, ਅਤੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ [।]
▲
●
ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਦੀ 1813 ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਗਲੇਨਗਰੀ ਲਾਈਟ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਨੇ ਜੰਮੀ ਹੋਈ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਰ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ©Anonymous
1813 Feb 22

ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ

Ontario, Canada
ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜੋ ਕਿ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਸੀ, ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਉੱਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਪਿੰਡ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਹ ਟਕਰਾਅ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਸਕੋਟ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ (ਹੁਣ ਓਨਟਾਰੀਓ ਦਾ ਹਿੱਸਾ) ਵਿਚਕਾਰ ਸੇਂਟ ਲਾਰੈਂਸ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਇੱਕ ਨਾਜਾਇਜ਼ ਵਪਾਰਕ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ, ਨਿਯਮਤ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਜਬੂਤ, ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਬੈਰਕਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਪਲਾਈ ਲਾਈਨਾਂ 'ਤੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਛਾਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਫਰਵਰੀ 1813 ਵਿੱਚ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਸਰ ਜਾਰਜ ਪ੍ਰੀਵੋਸਟ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਪ੍ਰੈਸਕੋਟ ਤੋਂ ਲੰਘਿਆ।ਉਸਨੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ "ਰੈੱਡ ਜਾਰਜ" ਮੈਕਡੋਨਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰੈਸਕੋਟ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਜੇਕਰ ਅਮਰੀਕੀ ਗੜੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਪ੍ਰੀਸਕੌਟ ਵਿੱਚ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਕਡੋਨਲ ਨੇ ਇੱਕ ਹਮਲੇ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਿਆ।ਲੜਾਈ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਵੱਲ ਚਾਰਜ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ।ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਰੋਧ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਕਸਬੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ ਅਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਵਿਖੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਯੁੱਧ ਲਈ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਪਲਾਈ ਲਾਈਨਾਂ ਲਈ ਅਮਰੀਕੀ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬੰਦੂਕ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਸਪਲਾਈਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚ ਕਰ ਲਿਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਲੁੱਟਮਾਰ ਹੋਈ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੜਾਈ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਛੋਟੇ ਪੈਮਾਨੇ ਦੀ ਫੌਜੀ ਮਹੱਤਤਾ ਸੀ, ਇਸਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਸਪਲਾਈ ਖਰੀਦਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ।ਇਵੈਂਟ ਨੇ ਓਗਡੈਂਸਬਰਗ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਟੋਰੀਜ਼ ਅਤੇ ਫੈਡਰਲਿਸਟਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਵੀ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੀ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਲਈ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਨ।
▲
●
ਚੈਸਪੀਕ ਮੁਹਿੰਮ
ਚੈਸਪੀਕ ਮੁਹਿੰਮ ©Graham Turner
1813 Mar 1 - 1814 Sep

ਚੈਸਪੀਕ ਮੁਹਿੰਮ

Chesapeake Bay, United States
ਪੋਟੋਮੈਕ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਚੈਸਪੀਕ ਖਾੜੀ ਦੀ ਰਣਨੀਤਕ ਸਥਿਤੀ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ।ਰੀਅਰ ਐਡਮਿਰਲ ਜਾਰਜ ਕਾਕਬਰਨ ਮਾਰਚ 1813 ਵਿੱਚ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਐਡਮਿਰਲ ਵਾਰਨ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ ਜਿਸਨੇ ਦਸ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੀ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲੀ।[33] ਮਾਰਚ ਵਿੱਚ ਰੀਅਰ ਐਡਮਿਰਲ ਜਾਰਜ ਕਾਕਬਰਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਸਕੁਐਡਰਨ ਨੇ ਹੈਮਪਟਨ ਰੋਡਜ਼ ਬੰਦਰਗਾਹ 'ਤੇ ਖਾੜੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਰਫੋਕ, ਵਰਜੀਨੀਆ ਤੋਂ ਹਾਵਰੇ ਡੀ ਗ੍ਰੇਸ, ਮੈਰੀਲੈਂਡ ਤੱਕ ਖਾੜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਕਸਬਿਆਂ 'ਤੇ ਛਾਪੇਮਾਰੀ ਕੀਤੀ।ਅਪਰੈਲ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਕਾਕਬਰਨ ਨੇ ਫ੍ਰੈਂਚਟਾਊਨ, ਮੈਰੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਡੱਕੇ ਹੋਏ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਸਥਾਨਕ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪੀਓ ਵਿਖੇ ਲੋਹੇ ਦੀ ਫਾਊਂਡਰੀ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਠਾਹਠ ਤੋਪਾਂ ਸਮੇਤ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[34]4 ਜੁਲਾਈ 1813 ਨੂੰ, ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਜੰਗੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਕਮੋਡੋਰ ਜੋਸ਼ੂਆ ਬਾਰਨੀ ਨੇ ਨੇਵੀ ਵਿਭਾਗ ਨੂੰ ਚੇਸਪੀਕ ਬੇ ਫਲੋਟਿਲਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਕਰ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਵੀਹ ਬਾਰਜਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਕੁਐਡਰਨ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਚੇਸਪੀਕ ਖਾੜੀ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਛੋਟੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਜਾਂ ਓਅਰਜ਼ (ਸਵੀਪਸ) ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਹੈ।ਅਪ੍ਰੈਲ 1814 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਸਕੁਐਡਰਨ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੈਟਕਸੈਂਟ ਨਦੀ 'ਤੇ ਘੇਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕੇ।
▲
●
ਓਲੀਵਰ ਹੈਜ਼ਰਡ ਪੈਰੀ ਲੇਕ ਏਰੀ ਫਲੀਟ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ
©Anonymous
1813 Mar 27

ਓਲੀਵਰ ਹੈਜ਼ਰਡ ਪੈਰੀ ਲੇਕ ਏਰੀ ਫਲੀਟ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ

Lake Erie
1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੇ ਹਿਊਰੋਨ ਝੀਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਮਹਾਨ ਝੀਲਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਨੇ ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ।[44] ਅਮਰੀਕੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਜਲ ਮਾਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਓਲੀਵਰ ਪੇਰੀ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਏਰੀ ਝੀਲ 'ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਸੌਂਪੀ ਗਈ ਸੀ।ਨੇਵੀ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਪਾਲ ਹੈਮਿਲਟਨ ਨੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਪਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਡੈਨੀਅਲ ਡੌਬਿਨਸ ਨੂੰ ਏਰੀ, ਪੈਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰੈਸਕ ਆਇਲ ਬੇ 'ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫਲੀਟ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੇਰੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਜਲ ਸੈਨਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[45]
▲
●
Play button
1813 Apr 27

ਯਾਰਕ ਦੀ ਲੜਾਈ

Toronto, ON, Canada
ਯੌਰਕ ਦੀ ਲੜਾਈ 1812 ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ ਜੋ ਯੌਰਕ, ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ (ਅੱਜ ਦਾ ਟੋਰਾਂਟੋ, ਓਨਟਾਰੀਓ, ਕੈਨੇਡਾ) ਵਿੱਚ 27 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1813 ਨੂੰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜ ਜਿਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਇੱਕ ਜਲ ਸੈਨਾ ਫਲੋਟੀਲਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਝੀਲ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਉੱਤੇ ਉਤਰਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ। , ਜਿਸ ਦਾ ਬਚਾਅ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਗਵਰਨਰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਰੋਜਰ ਹੇਲ ਸ਼ੇਫ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਰੈਗੂਲਰ, ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਓਜੀਬਵੇ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫੋਰਸ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਸ਼ੈਫੇ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਹਾਰ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ੇਫ਼ ਆਪਣੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਰੈਗੂਲਰਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿੰਗਸਟਨ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਿਆ।ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹੇ, ਕਸਬੇ ਅਤੇ ਡੌਕਯਾਰਡ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੋਰਸ ਲੀਡਰ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਜ਼ੇਬੁਲੋਨ ਪਾਈਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਾਰੇ ਗਏ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੂੰ ਉਡਾ ਦਿੱਤਾ।[35] ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗਜ਼ਨੀ ਅਤੇ ਲੁੱਟ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਕੀਤੀਆਂ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਿਰਣਾਇਕ ਰਣਨੀਤਕ ਨਤੀਜੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਯੌਰਕ ਕਿੰਗਸਟਨ ਨਾਲੋਂ ਫੌਜੀ ਪੱਖੋਂ ਘੱਟ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਉਦੇਸ਼ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਓਨਟਾਰੀਓ ਝੀਲ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਜਹਾਜ਼ ਅਧਾਰਤ ਸਨ।
▲
●
ਯੌਰਕ ਦੀ ਬਰਨਿੰਗ
ਬਰਨਿੰਗ ਆਫ਼ ਯਾਰਕ, ਕੈਨੇਡਾ 1813 ©HistoryMaps
1813 Apr 28 - Apr 30

ਯੌਰਕ ਦੀ ਬਰਨਿੰਗ

Toronto, ON, Canada
28 ਅਤੇ 30 ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਲੁੱਟ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਕੀਤੀਆਂ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੇ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਅਤੇ ਉੱਚ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਗਵਰਨਰ ਦੇ ਘਰ ਸਰਕਾਰੀ ਹਾਊਸ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿੱਤੀ।ਇਹ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਖੋਪੜੀ ਮਿਲੀ ਸੀ, [36] ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ "ਖੋਪੜੀ" ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਪੀਕਰ ਦੀ ਵਿੱਗ ਸੀ।ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਸੰਸਦੀ ਗਦਾ ਨੂੰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਵਾਪਸ ਲੈ ਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਦੁਆਰਾ ਸਦਭਾਵਨਾ ਵਜੋਂ 1934 ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਾਪਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[37] ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਦਫਤਰ, ਸਰਕਾਰੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਖਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਦੀ ਭੰਨਤੋੜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਪ੍ਰੈਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਹੋਰ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਖਾਲੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਮਾਲਕ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਪੁਰਦਗੀ ਦੇ ਲੇਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਪੈਰੋਲ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨਾਂ ਦੇ ਘਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜੇਮਜ਼ ਗਿਵਿਨਸ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਨੂੰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[38] ਯੌਰਕ ਤੋਂ ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਬੈਰਕਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।[39]ਲੁੱਟ ਦੌਰਾਨ, ਚੌਂਸੀ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਕਈ ਅਫਸਰਾਂ ਨੇ ਯਾਰਕ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਬਸਕ੍ਰਿਪਸ਼ਨ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤੋਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲੈ ਲਈਆਂ।ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿ ਉਸਦੇ ਅਫਸਰਾਂ ਕੋਲ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੀਆਂ ਲੁੱਟੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਨ, ਚੌਂਸੀ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਕਰੇਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਕ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੁਲਾਈ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਘੁਸਪੈਠ ਦੌਰਾਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯੌਰਕ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੱਕ, ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ 1822 ਵਿੱਚ ਨਿਲਾਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ [। 40] ਕਈ ਲੁੱਟੀਆਂ ਗਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈਆਂ।ਸ਼ੈਫੇ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਕਿ ਸਥਾਨਕ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੇ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਰਕਾਰੀ ਮਾਲਕੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤੀ ਸੰਦ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸਟੋਰਾਂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਖਾਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਸੌਂਪਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ।[41]ਯੌਰਕ ਦੀ ਲੁੱਟ ਪਾਈਕ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੇ ਨਾਗਰਿਕ ਸੰਪੱਤੀ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਅਜਿਹੇ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।[42] ਡੀਅਰਬੋਰਨ ਨੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ 'ਤੇ ਲਗਾਮ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਅਸਮਰੱਥ ਜਾਂ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ।ਡੀਅਰਬੋਰਨ ਖੁਦ ਲੁੱਟ-ਖਸੁੱਟ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਮਰਪਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ, ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਿਵਲ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨੇ ਡਿਅਰਬੋਰਨ ਨੂੰ ਯੌਰਕ ਛੱਡਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਕਬਜ਼ੇ ਕੀਤੇ ਸਟੋਰਾਂ ਨੂੰ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[43]
▲
●
ਫੋਰਟ ਮੀਗਸ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
ਫੋਰਟ ਮੇਗਸ ©HistoryMaps
1813 Apr 28 - May 9

ਫੋਰਟ ਮੀਗਸ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Perrysburg, Ohio, USA
ਅਪਰੈਲ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਮਈ 1813 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫੋਰਟ ਮੀਗਜ਼ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾ ਸੀ, ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਪੇਰੀਸਬਰਗ, ਓਹੀਓ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰੀ।ਇਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਆਰਮੀ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਅਮਰੀਕੀ ਕਿਲ੍ਹੇ, ਫੋਰਟ ਮੀਗਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਅਸਫਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜਿਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਵਿੱਚ ਜਨਰਲ ਵਿਲੀਅਮ ਹੱਲ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਨਰਲ ਵਿਲੀਅਮ ਹੈਨਰੀ ਹੈਰੀਸਨ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਮੀਗਜ਼ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਸਮੇਤ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫ਼ੌਜਾਂ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਹੈਨਰੀ ਪ੍ਰੋਕਟਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ, ਮੌਮੀ ਨਦੀ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੀਆਂ।ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਦਰਿਆ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਬੈਟਰੀਆਂ ਲਗਾਉਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ।ਹੈਰੀਸਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਅਮਰੀਕੀ ਗੈਰੀਸਨ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਗੋਲਾਬਾਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਪਰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬਚਾਅ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲਿਆ।5 ਮਈ, 1813 ਨੂੰ, ਕਰਨਲ ਵਿਲੀਅਮ ਡਡਲੀ ਨਦੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬੈਟਰੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਘੁਸਪੈਠ ਹੋਈ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਿਸ਼ਨ ਤਬਾਹੀ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋਇਆ, ਡਡਲੇ ਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਦੱਖਣੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ, ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬੈਟਰੀ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ, ਪਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲੈ ਗਏ।ਆਖਰਕਾਰ, 9 ਮਈ, 1813 ਨੂੰ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਹਟਾ ਲਈ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰੋਕਟਰ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ, ਉਜਾੜ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਘਟ ਗਈਆਂ।ਕੈਦੀਆਂ ਦੀ ਅਦਲਾ-ਬਦਲੀ ਲਈ ਸ਼ਰਤਾਂ ਤੈਅ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ।ਪੂਰੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਲਈ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ 160 ਅਮਰੀਕੀ ਮਾਰੇ ਗਏ, 190 ਜ਼ਖਮੀ, 100 ਜ਼ਖਮੀ ਕੈਦੀ, 530 ਹੋਰ ਕੈਦੀ, ਅਤੇ 6 ਲਾਪਤਾ, ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ 986 ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਫੋਰਟ ਮੇਗਜ਼ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ, ਇਸਨੇ ਮਹਾਨ ਝੀਲਾਂ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਅਤੇ ਲਚਕੀਲੇਪਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।
▲
●
ਕ੍ਰੇਨ ਆਈਲੈਂਡ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਰਾਇਲ ਮਰੀਨ. ©Marc Sardelli
1813 Jun 22

ਕ੍ਰੇਨ ਆਈਲੈਂਡ ਦੀ ਲੜਾਈ

Craney Island, Portsmouth, VA,
ਐਡਮਿਰਲ ਸਰ ਜਾਰਜ ਕਾਕਬਰਨ ਨੇ ਚੈਸਪੀਕ ਬੇ ਨੂੰ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫਲੀਟ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕੀਤੀ।1813 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਕਾਕਬਰਨ ਅਤੇ ਐਡਮਿਰਲ ਸਰ ਜੌਹਨ ਬੀ ਵਾਰਨ ਨੇ ਪੋਰਟਸਮਾਉਥ ਵਿੱਚ ਗੋਸਪੋਰਟ ਸ਼ਿਪਯਾਰਡ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਯੂਐਸਐਸ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਰੌਬਰਟ ਬੀ ਟੇਲਰ ਨੇ ਨਾਰਫੋਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਰਜੀਨੀਆ ਮਿਲਿਸ਼ੀਆ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕੀਤੀ।ਟੇਲਰ ਨੇ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਨਾਰਫੋਕ ਅਤੇ ਪੋਰਟਸਮਾਊਥ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੋ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੱਕ ਘੁਸਣ ਦੇਣ।ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਟੇਲਰ ਨੇ ਕਈ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਸੰਭਾਲੀ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਨੋਰਫੋਕ ਅਤੇ ਫੋਰਟ ਨੇਲਸਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਰ ਇੱਕ ਚੇਨ ਬੈਰੀਅਰ ਬਣਾਇਆ।ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਹੈਮਪਟਨ ਰੋਡਜ਼ ਦੇ ਨੇੜੇ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਨਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਇਸੇ ਨਾਮ ਦੇ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਕ੍ਰੇਨ ਆਈਲੈਂਡ ਦਾ ਕਿਲਾ ਬਣਾਇਆ।ਕਿਉਂਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੈਸਪੀਕ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਨੂੰ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, 596 ਅਮਰੀਕੀ ਕ੍ਰੇਨੀ ਆਈਲੈਂਡ 'ਤੇ ਕਿਲਾਬੰਦੀ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।22 ਜੂਨ, 1813 ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ, 700 ਰਾਇਲ ਮਰੀਨ ਅਤੇ ਫੁੱਟ ਦੀ 102ਵੀਂ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੈਂਡਿੰਗ ਪਾਰਟੀ, ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਕ੍ਰੇਨੀ ਆਈਲੈਂਡ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਨੈਨਸੇਮੰਡ ਨਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਾਫਲਰ ਕ੍ਰੀਕ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਆਈ। .ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਉਤਰੇ, ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਝੰਡਾ ਨਹੀਂ ਉਡਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬ੍ਰੈਸਟਵਰਕ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਝੰਡਾ ਉਠਾਇਆ।ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੀ ਅੱਗ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਅਤੇ ਟਾਪੂ (ਥਰੋਫੇਅਰ) ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵਧਾ ਸਕਦੇ ਸਨ।ਮਲਾਹਾਂ, ਰਾਇਲ ਮਰੀਨਾਂ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਕੰਪਨੀ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਗਏ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬੈਰਜਾਂ ਨੇ ਫਿਰ ਟਾਪੂ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪਾਸੇ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕੈਪਟਨ ਆਰਥਰ ਐਮਰਸਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਹਲਕੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਸੀ।ਐਮਰਸਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦੂਕਧਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਰੋਕਦੇ ਰਹਿਣ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਰੇਂਜ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ।ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਕੁਝ ਬਾਰਗੇਸ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਉਹ ਵਾਪਸ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਏ।ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੈਂਡਿੰਗ ਫੋਰਸ ਦੇ ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ, 24-ਓਅਰ ਬਾਰਜ ਸੈਂਟੀਪੀਡ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਕਿੰਗ ਜਾਰਜ III ਦੇ ਨਾਜਾਇਜ਼ ਪੁੱਤਰ, ਸਰ ਜੌਹਨ ਹੈਨਚੇਟ, ਅੰਬੀਬੀਅਸ ਅਸਾਲਟ ਫੋਰਸ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਨੂੰ ਜਾਨਲੇਵਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
▲
●
ਬੀਵਰ ਡੈਮਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਲੌਰਾ ਸਕੋਰਡ ਨੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜੇਮਜ਼ ਫਿਟਜ਼ਗਿਬਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ, ਜੂਨ 1813। ©Lorne Kidd Smith
1813 Jun 24

ਬੀਵਰ ਡੈਮਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ

Thorold, Ontario, Canada
ਬੀਵਰ ਡੈਮਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜੋ ਕਿ 24 ਜੂਨ, 1813 ਨੂੰ, 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਸੀ, ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਇੱਕ ਕਾਲਮ ਨੇ ਅਜੋਕੇ ਓਨਟਾਰੀਓ, ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਬੀਵਰ ਡੈਮਜ਼ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਚੌਕੀ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ।ਕਰਨਲ ਚਾਰਲਸ ਬੋਅਰਸਟਲਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਨੇ ਡੀਕੋ ਦੇ ਘਰ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਚੌਕੀ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਫੋਰਟ ਜਾਰਜ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਅਸਫਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਕੁਈਨਸਟਨ ਦੀ ਵਸਨੀਕ ਲੌਰਾ ਸੈਕੌਰਡ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਘਰ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਇਰਾਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ।ਉਸਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਖਤਰਨਾਕ ਯਾਤਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਡੀਕੌਜ਼ ਵੱਲ ਵਧੀਆਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਹਨਵਾਕੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਗੂਲਰ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜੇਮਜ਼ ਫਿਟਜ਼ਗਿਬਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ, ਦੀ ਸੰਯੁਕਤ ਫੋਰਸ ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਯੋਧੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੋਹੌਕਸ ਸਨ ਅਤੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਸਨ।ਭਿਆਨਕ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਘੇਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਖਤਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਰਨਲ ਬੋਅਰਸਟਲਰ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਫਿਟਜ਼ਗਿਬਨ ਨੂੰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਲਗਭਗ 25 ਅਮਰੀਕੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ 50 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੈਦੀ ਸਨ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਪਾਸੇ, ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ, ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਮੁਖੀਆਂ ਅਤੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਅਤੇ 20 ਦੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ।ਬੀਵਰ ਡੈਮਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨੇ ਫੋਰਟ ਜਾਰਜ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਲ੍ਹੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਉੱਦਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕਦੇ ਰਹੇ।ਇਸ ਰੁਝੇਵੇਂ, ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਬਦਬੇ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਲੌਰਾ ਸੇਕੋਰਡ ਦੀ ਦਲੇਰੀ ਭਰੀ ਯਾਤਰਾ ਵੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।
▲
●
ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਨੇ ਮਸਕੋਗੀ, ਚੋਕਟਾ ਅਤੇ ਚੈਰੋਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਇਆ। ©HistoryMaps
1813 Jul 22 - 1814 Aug 9

ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ

Alabama, USA
ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਧੜਿਆਂ, ਯੂਰਪੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਖੇਤਰੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ।ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਮਸਕੋਗੀ ਦੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਫਲੋਰੀਡਾ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਪਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸਪੇਨੀ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਧੀਨ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਕਾਰਨ ਰੈੱਡ ਸਟਿਕਸ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਨਾਲ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤਾ।ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਅਲਾਬਾਮਾ ਅਤੇ ਖਾੜੀ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਯੁੱਧ ਦੇ ਮੁੱਖ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਰੈੱਡ ਸਟਿਕਸ (ਜਾਂ ਅੱਪਰ ਕ੍ਰੀਕਸ), ਇੱਕ ਮਸਕੋਗੀ ਕਬਾਇਲੀ ਧੜਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਵਿਸਤਾਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਨੇ ਮਸਕੋਗੀ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ, ਚੋਕਟਾ ਅਤੇ ਚੈਰੋਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਸਕੋਗੀ ਦੇ ਲੋਅਰ ਕ੍ਰੀਕਸ ਧੜੇ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਇਆ।ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਰੈੱਡ ਸਟਿਕਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ।ਇੱਕ ਰੈੱਡ ਸਟਿਕ ਫੋਰਸ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇਵਲ ਅਫਸਰ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਕੋਚਰੇਨ ਦੀ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਅਗਸਤ 1814 ਵਿਚ ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਸੰਘ ਨੂੰ 21 ਮਿਲੀਅਨ ਏਕੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜੋ ਹੁਣ ਦੱਖਣੀ ਜਾਰਜੀਆ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਲਾਬਾਮਾ ਹੈ।ਇਹ ਯੁੱਧ ਪੁਰਾਣੇ ਉੱਤਰੀ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੇ ਯੁੱਧ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਵੀ ਸੀ, ਅਤੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਦੀਆਂ-ਲੰਬੀਆਂ ਅਮਰੀਕੀ ਭਾਰਤੀ ਯੁੱਧਾਂ ਵਿੱਚ ਘੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
▲
●
Play button
1813 Sep 10

ਏਰੀ ਝੀਲ ਦੀ ਲੜਾਈ

Lake Erie
1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਏਰੀ ਝੀਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸੀ ਜੋ 10 ਸਤੰਬਰ, 1813 ਨੂੰ ਓਹੀਓ ਦੇ ਨੇੜੇ ਐਰੀ ਝੀਲ ਉੱਤੇ ਹੋਈ ਸੀ।ਇਸ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ, ਕੈਪਟਨ ਓਲੀਵਰ ਹੈਜ਼ਰਡ ਪੈਰੀ ਦੀ ਕਮਾਨ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੇ ਨੌਂ ਜਹਾਜਾਂ ਨੇ ਕੈਪਟਨ ਰਾਬਰਟ ਹੇਰਿਓਟ ਬਾਰਕਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਦੇ ਛੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਣਾਇਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਇਸ ਅਮਰੀਕੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਯੁੱਧ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਲਈ ਏਰੀ ਝੀਲ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।ਲੜਾਈ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਕੁਐਡਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਦੇ ਮਾਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ, ਪਰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੇ ਪੈਰੀ ਦੇ ਸਕੁਐਡਰਨ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ।ਸਗਾਈ 11:45 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜਹਾਜ਼ ਡੀਟ੍ਰੋਇਟ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਈ ਗਈ ਪਹਿਲੀ ਗੋਲੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।ਅਮਰੀਕੀ ਫਲੈਗਸ਼ਿਪ, ਲਾਰੈਂਸ, ਭਾਰੀ ਅੱਗ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਆਪਣੇ ਝੰਡੇ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਲਣਯੋਗ ਨਿਆਗਰਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੈਰੀ ਨੇ ਲੜਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ।ਆਖਰਕਾਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਡੀਟ੍ਰੋਇਟ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਸ਼ਾਰਲੋਟ, ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਜਿੱਤ ਵਜੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਅੱਗੇ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਏਰੀ ਝੀਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਣਨੀਤਕ ਮਹੱਤਵ ਸੀ।ਇਸ ਨੇ ਝੀਲ 'ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਨੂੰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ।ਇਸ ਜਿੱਤ ਨੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਅਮਰੀਕੀ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਲਈ ਵੀ ਰਾਹ ਪੱਧਰਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਦੀ ਰਿਕਵਰੀ ਅਤੇ ਟੇਮਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੀ ਭਾਰਤੀ ਸੰਘ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਨੇ ਪੇਰੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਸਕੁਐਡਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ੀਲਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਇਸ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।
▲
●
Play button
1813 Oct 5

ਟੇਮਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ

Chatham-Kent, ON, Canada
ਟੇਮਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੋਰਾਵਿਅਨਟਾਊਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, 5 ਅਕਤੂਬਰ, 1813 ਨੂੰ ਚਥਮ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰੀ ਸੀ।ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸ਼ੌਨੀ ਨੇਤਾ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਅਮਰੀਕੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ।ਬਰਤਾਨਵੀ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਹੈਨਰੀ ਪ੍ਰੋਕਟਰ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਏਰੀ ਝੀਲ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਗੁਆ ਦੇਣ ਕਾਰਨ, ਡੀਟ੍ਰੋਇਟ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦਾ ਆਦਿਵਾਸੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਸੰਘ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਗੱਠਜੋੜ ਦਾ ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਵਿਲੀਅਮ ਹੈਨਰੀ ਹੈਰੀਸਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਰਹੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਟੇਮਜ਼ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਥਿਤੀ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੇ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਟੱਕਰ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਹਾਵੀ ਹੋ ਗਏ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਗੂਲਰ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਘੋੜਸਵਾਰ ਫੌਜ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਦੇ ਸੰਘ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਝਟਕਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਆਖਰਕਾਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ, ਅਤੇ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਖੇਤਰ ਦਾ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋ ਗਿਆ।ਟੇਮਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਯੁੱਧ ਉੱਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ।ਇਸਨੇ ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੇ ਸੰਘ ਦੇ ਪਤਨ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਓਨਟਾਰੀਓ ਉੱਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।ਜਨਰਲ ਪ੍ਰੋਕਟਰ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੀ ਮਾੜੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਲਈ ਕੋਰਟ ਮਾਰਸ਼ਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਟੇਕੁਮਸੇਹ ਦੀ ਮੌਤ ਨੇ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਗਠਜੋੜ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਸਮੁੱਚੇ ਗਿਰਾਵਟ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
▲
●
Chateauguay ਦੀ ਲੜਾਈ
Chateauguay ਦੀ ਲੜਾਈ. ©Henri Julien
1813 Oct 26

Chateauguay ਦੀ ਲੜਾਈ

Ormstown, Québec, Canada
1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ 26 ਅਕਤੂਬਰ 1813 ਨੂੰ ਲੜੀ ਗਈ ਚੈਟੌਗੁਏ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਚਾਰਲਸ ਡੀ ਸਲਾਬੇਰੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਫੋਰਸ ਨੇ ਲੋਅਰ ਕੈਨੇਡਾ (ਹੁਣ ਕਿਊਬਿਕ) ਦੇ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ।ਅਮਰੀਕੀ ਯੋਜਨਾ ਦੋ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਮਾਂਟਰੀਅਲ, ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਰਣਨੀਤਕ ਉਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਸੀ - ਇੱਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਸੇਂਟ ਲਾਰੈਂਸ ਦਰਿਆ ਤੋਂ ਉਤਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਸੀ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਵੇਡ ਹੈਂਪਟਨ ਨੇ ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾੜੀ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਫ਼ੌਜ, ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਸਪਲਾਈ ਅਤੇ ਸਾਥੀ ਅਮਰੀਕੀ ਕਮਾਂਡਰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਜੇਮਸ ਵਿਲਕਿਨਸਨ ਨਾਲ ਵਿਵਾਦ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਦਿਨ, ਹੈਮਪਟਨ ਨੇ ਕਰਨਲ ਰੌਬਰਟ ਪਰਡੀ ਨੂੰ 1,500 ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚੈਟੌਗੁਏ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਭੇਜਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਜਾਰਜ ਇਜ਼ਾਰਡ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਕਠੋਰ ਮੌਸਮ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਪੁਰਡੀ ਦੀ ਫੋਰਸ ਗੁਆਚ ਗਈ ਅਤੇ ਕੈਪਟਨ ਡੇਲੀ ਅਤੇ ਕੈਪਟਨ ਬਰੂਗੀਅਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ।ਕੈਨੇਡੀਅਨਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਭੰਬਲਭੂਸਾ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਇਜ਼ਾਰਡ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਰਵਾਇਤੀ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਹੀ ਫਾਇਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਫਸਰ ਵੱਲੋਂ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਦੀ ਇੱਕ ਮੰਨੀ ਗਈ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੇ, ਬਗਲ ਕਾਲਾਂ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਹੂਪਸ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ।ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਹਲਕਾ ਸੀ, ਕੈਨੇਡੀਅਨਾਂ ਨੇ 2 ਮਾਰੇ, 16 ਜ਼ਖਮੀ ਅਤੇ 4 ਲਾਪਤਾ ਹੋਣ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ 23 ਮਾਰੇ, 33 ਜ਼ਖਮੀ, ਅਤੇ 29 ਲਾਪਤਾ ਦਰਜ ਕੀਤੇ।ਲੜਾਈ ਦਾ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਅਮਰੀਕੀ ਮੁਹਿੰਮ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਇੱਕ ਕੌਂਸਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪੇਸ਼ਗੀ ਦੇ ਸਫਲ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਸੜਕਾਂ ਅਤੇ ਘਟਦੀ ਸਪਲਾਈ ਸਮੇਤ ਲੌਜਿਸਟਿਕਲ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।ਚੈਟੌਗੁਏ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਕ੍ਰਾਈਸਲਰ ਫਾਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਾਲ, 1813 ਦੀ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਸੇਂਟ ਲਾਰੈਂਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
▲
●
ਕ੍ਰਿਸਲਰ ਫਾਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਕ੍ਰਿਸਲਰ ਫਾਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ। ©Anonymous
1813 Nov 11

ਕ੍ਰਿਸਲਰ ਫਾਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ

Morrisburg, Ontario, Canada
ਕ੍ਰਾਈਸਲਰਜ਼ ਫਾਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੇਂਟ ਲਾਰੈਂਸ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।ਅਮਰੀਕੀ ਮੁਹਿੰਮ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਸਪਲਾਈ, ਅਫਸਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਮੌਸਮ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਜੋਸਫ ਵੈਨਟਨ ਮੌਰੀਸਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ।ਲੜਾਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ, ਠੰਡੇ ਮੀਂਹ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਣ ਦੇ ਨਾਲ.ਕਮਾਂਡ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਬੌਇਡ ਨੇ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗੜਬੜ ਹੋ ਗਈ।ਆਖਰਕਾਰ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ ਅਤੇ ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ।ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਨ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ 31 ਮਾਰੇ ਅਤੇ 148 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ 102 ਮਾਰੇ ਅਤੇ 237 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨੇ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਲਈ ਅਮਰੀਕੀ ਖਤਰੇ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲੇ।
▲
●
ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ
©Graham Turner
1813 Dec 19

ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ

Fort Niagara, Youngstown, NY,
ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ, ਓਨਟਾਰੀਓ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਆਊਟਲੇਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਮਰੀਕੀ ਚੌਕੀ, ਮਾਂਟਰੀਅਲ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਿਯਮਤ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਇਸਨੇ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਜਾਰਜ ਮੈਕਕਲੂਰ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਘੱਟ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਾਲੀ ਗੜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਸਥਿਤੀ ਉਦੋਂ ਵਿਗੜ ਗਈ ਜਦੋਂ ਮੈਕਕਲੂਰ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਕੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਨਿਆਗਰਾ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਗੋਰਡਨ ਡ੍ਰਮੌਂਡ ਨੇ ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ 1813 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਚਾਨਕ ਰਾਤ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰੈਗੂਲਰ ਅਤੇ ਮਿਲਿਸ਼ੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਫੋਰਸ, ਕਰਨਲ ਜੌਹਨ ਮਰੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਉੱਪਰ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਗਈ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪੈਕਟਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵੱਲ ਵਧ ਗਏ।ਅਮਰੀਕੀ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਊਥ ਰੀਡਾਊਟ 'ਤੇ ਸਟੈਂਡ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਭਿਆਨਕ ਸੀ।ਆਖਰਕਾਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ, ਇੱਕ ਬੇਰਹਿਮ ਮੋੜ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਬੇਇਨੇਟ ਕੀਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਛੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਪੰਜ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਮੌਤਾਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਨ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ 65 ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ ਜਾਂ ਕੈਦੀ ਲਏ ਗਏ।ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਫੀਨੇਸ ਰਿਆਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ, ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਲੇਵਿਸਟਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਬਫੇਲੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ।ਕਿਲ੍ਹਾ ਨਿਆਗਰਾ ਜੰਗ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ।ਫੋਰਟ ਨਿਆਗਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜਵਾਬੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੋੜ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਿਆਗਰਾ ਖੇਤਰ ਲਈ ਸਥਾਈ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲੇ।ਕਿਲ੍ਹਾ ਨਿਆਗਰਾ ਜੰਗ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ।
▲
●
Play button
1814 Mar 27

ਹਾਰਸਸ਼ੂ ਬੇਂਡ ਦੀ ਲੜਾਈ

Dadeville, Alabama, USA
27 ਮਾਰਚ, 1814 ਨੂੰ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਇੰਡੀਅਨ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ, ਰੈੱਡ ਸਟਿਕਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕੀਤਾ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ 1,000 ਰੈੱਡ ਸਟਿਕ ਯੋਧਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ 800 ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ।ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ 50 ਤੋਂ ਘੱਟ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ 154 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ।ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜੈਕਸਨ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਲਾਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲਈ ਗਈ ਚਮੜੀ ਤੋਂ ਲਗਾਮ ਦੀ ਲਗਾਮ ਬਣਾਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੱਕ ਦੇ ਸਿਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕੱਟ ਕੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ "ਟੈਨਸੀ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ" ਨੂੰ ਯਾਦਗਾਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਭੇਜੇ।9 ਅਗਸਤ, 1814 ਨੂੰ, ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਨੂੰ ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਕ੍ਰੀਕ ਨੇਸ਼ਨ ਨੂੰ 23 ਮਿਲੀਅਨ ਏਕੜ (93,000 km2) - ਮੱਧ ਅਲਾਬਾਮਾ ਦਾ ਅੱਧਾ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਜਾਰਜੀਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ - ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ;ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੋਅਰ ਕ੍ਰੀਕ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜੋ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸਨ।ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।23 ਮਿਲੀਅਨ ਏਕੜ (93,000 km2) ਵਿੱਚੋਂ ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਨੂੰ 1.9 ਮਿਲੀਅਨ ਏਕੜ (7,700 km2) ਦੇਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਚੈਰੋਕੀ ਨੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਨਾਲ ਵੀ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਸੰਧੀ ਲਈ ਸਮਝੌਤਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੈਕਸਨ ਨੂੰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਵਜੋਂ ਤਰੱਕੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।
▲
●
1814
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਹਮਲੇornament
ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਿਆਗ
ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਿਆਗ, 11 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1814। ©Gaetano Ferri
1814 Apr 11

ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਿਆਗ

Paris, France
ਅਪ੍ਰੈਲ 1814 ਵਿਚ ਯੂਰਪ ਵਿਚ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਨਾਲ ਜੰਗ ਦੇ ਅੰਤ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਤਾਇਨਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਅਮਰੀਕੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੇ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 15,000 ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਦੇ ਚਾਰ ਕਾਬਲ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਫੌਜੀ ਸਨ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਗੈਰੀਸਨ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ।ਨਵੀਆਂ ਉਪਲਬਧ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੇ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਸਰ ਜਾਰਜ ਪ੍ਰੀਵੋਸਟ (ਜੋ ਕੈਨੇਡਾ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਜਨਰਲ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕਮਾਂਡਰ ਇਨ ਚੀਫ਼ ਸੀ) ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਵੱਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਡਸਨ ਨਦੀ.ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਪੂਰੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟ 'ਤੇ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
▲
●
ਚਿਪਾਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਵਿਨਫੀਲਡ ਸਕਾਟ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ©H. Charles McBarron Jr.
1814 Jul 5

ਚਿਪਾਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Chippawa, Upper Canada (presen
1814 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਯੁੱਧ ਦੇ ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਨੁਭਵੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟਸ ਸੈਕਟਰੀ ਆਫ਼ ਵਾਰ, ਜੌਨ ਆਰਮਸਟ੍ਰਾਂਗ ਜੂਨੀਅਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜ ਦੇ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਜੈਕਬ ਬ੍ਰਾਊਨ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਫੌਜ ਦੀ ਖੱਬੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਆਰਮਸਟ੍ਰੌਂਗ ਨੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਫੌਜ ਦੀਆਂ ਨਿਯਮਤ ਇਕਾਈਆਂ ਦੇ ਮਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਦੋ "ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕੈਂਪ" ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ।ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਜਾਰਜ ਇਜ਼ਾਰਡ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪਲੈਟਸਬਰਗ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿਖੇ ਸੀ।ਦੂਜਾ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਵਿਨਫੀਲਡ ਸਕਾਟ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਫੇਲੋ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿਖੇ ਸੀ।ਬਫੇਲੋ ਵਿਖੇ, ਸਕਾਟ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਉਸਨੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਰੈਵੋਲਿਊਸ਼ਨਰੀ ਆਰਮੀ ਦੇ 1791 ਦੇ ਮੈਨੂਅਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦਸ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਡਰਿਲ ਕੀਤਾ।(ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਮਰੀਕੀ ਰੈਜੀਮੈਂਟਾਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮੈਨੂਅਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੱਡੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ)।ਸਕਾਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਅਕੁਸ਼ਲ ਅਫਸਰਾਂ ਦੇ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਜਰਬੇ ਜਾਂ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿਆਸੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀਆਂ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੈਨੇਟਰੀ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਸਮੇਤ ਢੁਕਵੇਂ ਕੈਂਪ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਨਾਲ ਪੇਚਸ਼ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅੰਤੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਘਟੀ ਜੋ ਪਿਛਲੀਆਂ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਸੀ।ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੱਕ, ਆਰਮਸਟ੍ਰੌਂਗ ਦੇ ਬਦਲਵੇਂ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੀ ਵੰਡ ਨੂੰ ਨਿਆਗਰਾ ਵਿਖੇ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।3 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੀ ਫੌਜ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਕਾਟ (1,377 ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ) ਅਤੇ ਰਿਪਲੇ (1,082 ਆਦਮੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ) ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਵਾਲੇ ਨਿਯਮਤ ਬ੍ਰਿਗੇਡਾਂ ਅਤੇ ਮੇਜਰ ਜੈਕਬ ਹਿੰਦਮੈਨ ਦੇ ਅਧੀਨ 327 ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਿਲੇ ਏਰੀ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੇਜਰ ਥਾਮਸ ਬਕ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਿਰਫ ਦੋ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ.ਦਿਨ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਸਕਾਟ ਨੂੰ ਚਿਪਾਵਾ ਕਸਬੇ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਚਿਪਾਵਾ ਕਰੀਕ ਦੇ ਦੂਰ ਕੰਢੇ ਉੱਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਚਿਪਾਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ (ਕਈ ਵਾਰ ਚਿੱਪੇਵਾ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ, 5 ਜੁਲਾਈ, 1814 ਨੂੰ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਬਸਤੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਫੌਜ ਦੀ ਜਿੱਤ ਸੀ।ਇਸ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੁਡੀਜ਼ ਲੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਸਿੱਖਿਅਤ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਿਯਮਿਤ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਥਾਨ ਵਜੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
▲
●
Play button
1814 Jul 25

ਲੰਡੀ ਦੀ ਲੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ

Upper Canada Drive, Niagara Fa
ਲੰਡੀਜ਼ ਲੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਿਆਗਰਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, 25 ਜੁਲਾਈ, 1814 ਨੂੰ, 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰੀ ਸੀ। ਇਹ ਅਜੋਕੇ ਨਿਆਗਰਾ ਫਾਲਸ, ਓਨਟਾਰੀਓ ਦੇ ਨੇੜੇ ਵਾਪਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਯੁੱਧ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਨੀ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਜੈਕਬ ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਖੜੋਤ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 258 ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਕੁੱਲ 1,720 ਮੌਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।ਲੜਾਈ ਨੇ ਤੀਬਰ ਲੜਾਈ ਦੇ ਕਈ ਪੜਾਅ ਦੇਖੇ।ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਵਿਨਫੀਲਡ ਸਕਾਟ ਦੀ ਅਮਰੀਕੀ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਈ, ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੇਜਰ ਥਾਮਸ ਜੇਸਪ ਦੀ 25ਵੀਂ ਯੂਐਸ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾੜਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਲਝਣ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਜੇਮਸ ਮਿਲਰ ਦੀ 21ਵੀਂ ਯੂਐਸ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਨੇ ਇੱਕ ਦਲੇਰ ਬੈਯੋਨੇਟ ਚਾਰਜ ਕੀਤਾ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਤੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੇਂਦਰ ਨੂੰ ਚਲਾਇਆ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਗੋਰਡਨ ਡਰਮੋਂਡ ਨੇ ਕਈ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ।ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੱਕ, ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਥੱਕ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਅਮਰੀਕੀ ਮੌਤਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਨ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਊਨ ਨੇ ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਜੇ ਵੀ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੌਜੂਦਗੀ ਸੀ, ਅਮਰੀਕੀ ਵਾਪਸੀ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਈ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ।ਲੜਾਈ ਦੇ ਰਣਨੀਤਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਅਤੇ ਨਿਆਗਰਾ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਇਹ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਲੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਘਾਤਕ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਕੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ-ਲੜਾਈ ਗਈ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸੀ।
▲
●
Play button
1814 Jul 26 - Aug 4

ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ ਦੀ ਲੜਾਈ

Mackinac Island, Michigan, USA
1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ ਦੀ ਲੜਾਈ (ਮੈਕਿਨਾਵ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜਿੱਤ ਸੀ। ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਫੋਰਟ ਮੈਕਨਾਕ ਲੇਕ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਅਤੇ ਹੂਰੋਨ ਝੀਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਟ੍ਰੇਟਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰਕ ਚੌਕੀ ਸੀ।ਇਹ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ "ਮਿਚੀਲਿਮੈਕਿਨਾਕ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਇੱਕ ਸਕ੍ਰੈਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼, ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਅਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ 1814 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਗਈ ਸੀ।ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੇ ਹੂਰੋਨ ਝੀਲ ਅਤੇ ਜਾਰਜੀਅਨ ਖਾੜੀ 'ਤੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਚੌਕੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਖਰਕਾਰ ਮੈਕਨਾਕ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਉਤਰੇ, ਤਾਂ ਗੈਰੀਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕਨ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਕਿਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾਲ ਮੁੜ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
▲
●
ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ
ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ। ©HistoryMaps
1814 Aug 1

ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਸ਼ੁਰੂ

Ghent, Belgium
ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਰਤਾ ਵਿਚ ਦਲਾਲ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਰਤਾਨੀਆ ਨੇ 1814 ਵਿਚ ਰਾਹ ਨੂੰ ਉਲਟਾ ਦਿੱਤਾ । ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੀ ਹਾਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਫਰਾਂਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਮਲਾਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਮੁੱਖ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਟੀਚੇ ਸਨ।ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਮੈਡੀਸਨ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਹੁਣ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਮੰਗ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਹੁਣ ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਟੀਚਾ ਵੀਏਨਾ ਦੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਅਗਸਤ 1814 ਵਿੱਚ ਗੈਂਟ, ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਪੰਜ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਭੇਜੇ: ਜੌਨ ਕੁਇੰਸੀ ਐਡਮਜ਼, ਹੈਨਰੀ ਕਲੇ, ਜੇਮਸ ਏ. ਬੇਯਾਰਡ, ਸੀਨੀਅਰ, ਜੋਨਾਥਨ ਰਸਲ ਅਤੇ ਅਲਬਰਟ ਗੈਲਟਿਨ।ਰਸਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਰੇ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਆਸੀ ਆਗੂ ਸਨ;ਐਡਮਜ਼ ਇੰਚਾਰਜ ਸੀ.ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਮਾਮੂਲੀ ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ, ਜੋ ਲੰਡਨ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਰਹੇ।1814 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੂਟਨੀਤਕ ਫੋਕਸ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਫਰਾਂਸ ਦੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹਾਰ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪੱਖੀ ਬੋਰਬੋਨਸ ਦੇ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਯੂਰਪੀ ਸੰਤੁਲਨ ਸੀ।
▲
●
ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ 14 ਅਗਸਤ, 1814 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਸਫਲ ਰਾਤ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਬੁਰਜ 'ਤੇ ਤੂਫਾਨ ਕੀਤਾ। ©E.C Watmough
1814 Aug 4 - Sep 21

ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ

Ontario, Canada
ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਜੈਕਬ ਬ੍ਰਾਊਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਗੋਰਡਨ ਡਰਮੋਂਡ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਵਾਲੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੋਰਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ।ਲੰਡੀਜ਼ ਲੇਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਡਰਮੋਂਡ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਆਗਰਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਰੱਖਿਆ ਉੱਤੇ ਅਸਫ਼ਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।15/16 ਅਗਸਤ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ, ਡ੍ਰਮਮੰਡ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬੈਟਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਤਿੰਨ-ਪੱਖੀ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਮਰੀਕੀ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਸਨੇਕ ਹਿੱਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਲਾਬੰਦ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਜਨਰਲ ਐਲੇਜ਼ਰ ਵ੍ਹੀਲਾਕ ਰਿਪਲੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਝੱਲਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਮਰੀਕੀ ਰੱਖਿਆ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ।ਕਰਨਲ ਹਰਕੂਲਸ ਸਕਾਟ ਅਤੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਵਿਲੀਅਮ ਡ੍ਰਮੰਡ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਾਲਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਾਅਦ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਡਰੰਮਮੰਡ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ, ਜਿੱਥੇ ਕਿਲੇ ਦੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਧਮਾਕੇ ਨੇ ਹੋਰ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਈ।ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਲਗਭਗ 57 ਮਾਰੇ ਗਏ, 309 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ, ਅਤੇ 537 ਲਾਪਤਾ ਹੋਏ।ਫੋਰਟ ਏਰੀ ਵਿਖੇ ਅਮਰੀਕੀ ਗੈਰੀਸਨ ਨੇ 17 ਦੀ ਮੌਤ, 56 ਜ਼ਖਮੀ ਅਤੇ 11 ਲਾਪਤਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸੂਚਨਾ ਦਿੱਤੀ।ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਲਈ ਅਣਜਾਣ, ਡ੍ਰਮਮੰਡ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਹਟਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਵਜੋਂ ਭਾਰੀ ਮੀਂਹ, ਬੀਮਾਰੀ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ 21 ਸਤੰਬਰ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ।ਇਹ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਉੱਤਰੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਆਖਰੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।
▲
●
ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਸੰਧੀ
ਕ੍ਰੀਕਸ ਨਾਲ ਸੰਧੀ, ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ, 1814 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1814 Aug 9

ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਸੰਧੀ

Fort Toulouse-Jackson Park, We
ਫੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਸੰਧੀ, 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਟੈਲਾਪੂਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਅਤੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਸੰਦਰਭ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾ ਸੀ। ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਚੈਰੋਕੀ ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਕ੍ਰੀਕ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੁਆਰਾ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਲਈ।ਸੰਧੀ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਨੇਸ਼ਨ ਨੂੰ 23 ਮਿਲੀਅਨ ਏਕੜ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰ, ਜਾਰਜੀਆ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਲਾਬਾਮਾ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਸਮੇਤ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਸੰਧੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮੋੜ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਨਰਲ ਜੈਕਸਨ ਨੂੰ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮ ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।
▲
●
ਬਲੇਡਨਜ਼ਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਓ. ©L.H. Barker
1814 Aug 24

ਬਲੇਡਨਜ਼ਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ

Bladensburg, Maryland, USA
ਬਲੇਡਨਜ਼ਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜੋ ਕਿ 24 ਅਗਸਤ, 1814 ਨੂੰ, 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਸੀ, ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਹਾਰ ਮਿਲੀ।ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੋਰਸ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੌਜ ਦੇ ਰੈਗੂਲਰ ਅਤੇ ਰਾਇਲ ਮਰੀਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨੇ ਨਿਯਮਤ ਫੌਜ ਅਤੇ ਰਾਜ ਮਿਲਸ਼ੀਆ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਅਮਰੀਕੀ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।ਲੜਾਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਪੱਖ, ਅਸੰਗਠਨ, ਅਤੇ ਤਿਆਰੀ ਦੀ ਕਮੀ ਦੁਆਰਾ ਰਣਨੀਤਕ ਗਲਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਬਰਤਾਨਵੀ ਫ਼ੌਜਾਂ, ਰੌਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧੀਆਂ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ. ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਲੇਬਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮਨਾਕ.ਇਸ ਹਾਰ ਦਾ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਫੌਜੀ ਸਮਰੱਥਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ।
▲
●
Play button
1814 Aug 25

ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਦੀ ਬਰਨਿੰਗ

Washington, D.C.
ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਦਾ ਬਰਨਿੰਗ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਚੈਸਪੀਕ ਮੁਹਿੰਮ ਦੌਰਾਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ. 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲਾ ਸੀ । ਅਮਰੀਕੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਸਿਰਫ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੇ ਰਾਜਧਾਨੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ.24 ਅਗਸਤ, 1814 ਨੂੰ ਬਲੇਡਨਜ਼ਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਦੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਜਰ-ਜਨਰਲ ਰਾਬਰਟ ਰੌਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜ ਨੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ।ਉਸ ਰਾਤ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਕਈ ਸਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਕੈਪੀਟਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।[46]ਇਹ ਹਮਲਾ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਅੱਪਰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪਿਛਲੀਆਂ ਅਮਰੀਕੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਬਦਲਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਯੂਐਸ ਬਲਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਯੌਰਕ ਨੂੰ ਸਾੜਿਆ ਅਤੇ ਲੁੱਟਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪੋਰਟ ਡੋਵਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।[47] ਹਮਲੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਗਰਜ-ਤੂਫ਼ਾਨ-ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਤੂਫ਼ਾਨ-ਅਤੇ ਇੱਕ ਤੂਫ਼ਾਨ ਨੇ ਅੱਗ ਨੂੰ ਬੁਝਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਈ।ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਲਗਭਗ 26 ਘੰਟਿਆਂ ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ।[48]ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜੇਮਸ ਮੈਡੀਸਨ, ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਕਈ ਫੌਜੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਖਾਲੀ ਕਰ ਗਏ ਅਤੇ ਬਰੁਕਵਿਲ, ਮੋਂਟਗੋਮਰੀ ਕਾਉਂਟੀ, ਮੈਰੀਲੈਂਡ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਲਈ ਪਨਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਏ;ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਮੈਡੀਸਨ ਨੇ ਰਾਤ ਕੈਲੇਬ ਬੈਂਟਲੇ ਦੇ ਘਰ ਬਿਤਾਈ, ਇੱਕ ਕਵੇਕਰ ਜੋ ਬਰੁਕਵਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ।ਬੈਂਟਲੇ ਦਾ ਘਰ, ਜੋ ਅੱਜ ਮੈਡੀਸਨ ਹਾਊਸ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਜੇ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ।ਤੂਫਾਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਆਪਣੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਗਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤੂਫਾਨ ਕਾਰਨ ਮੁਰੰਮਤ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।
▲
●
1814 - 1815
ਦੱਖਣੀ ਮੁਹਿੰਮornament
ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਮੈਕੌਂਬ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ©Anonymous
1814 Sep 6 - Sep 11

ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ

Plattsburgh, NY, USA
ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੈਂਪਲੇਨ ਝੀਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਰਾਜਾਂ 'ਤੇ ਆਖਰੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੈਪਟਨ ਜਾਰਜ ਡਾਉਨੀ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਦੇ ਝੀਲ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ।ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਵਰਮੋਂਟ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਮੈਕੌਮਬ ਦੀ ਕਮਾਨ ਹੇਠ, ਅਤੇ ਮਾਸਟਰ ਕਮਾਂਡੈਂਟ ਥਾਮਸ ਮੈਕਡੋਨਫ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾਨ ਵਾਲੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਡਾਉਨੀ ਦੇ ਸਕੁਐਡਰਨ ਨੇ 11 ਸਤੰਬਰ 1814 ਨੂੰ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਾਰ ਗਿਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡਾਉਨੀ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ।ਪ੍ਰੇਵੋਸਟ ਨੇ ਫਿਰ ਮੈਕੌਮਬ ਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ, ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਝੀਲ ਦੇ ਕੰਟਰੋਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਲੜਾਈ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਡੈਲੀਗੇਟ ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਗੈਂਟ ਵਿਖੇ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸਨ, ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਯੋਗ ਸੰਧੀ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।ਪਲੈਟਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਜਿੱਤ, ਅਤੇ ਬਾਲਟੀਮੋਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਬਚਾਅ, ਜੋ ਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ ਮੱਧ-ਅਟਲਾਂਟਿਕ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਾਰਤਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕਿਸੇ ਵੀ ਖੇਤਰੀ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। uti possidetis, ਭਾਵ, ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣਾ।[51] ਗੇਂਟ ਦੀ ਸੰਧੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਭਾਵ, ਜੰਗ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ, ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਦਾ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ।
▲
●
Play button
1814 Sep 12

ਬਾਲਟੀਮੋਰ ਦੀ ਲੜਾਈ

Baltimore, Maryland, USA
ਬਾਲਟੀਮੋਰ ਦੀ ਲੜਾਈ (ਸਤੰਬਰ 12-15, 1814) 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਰੱਖਿਆਕਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰੀ/ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ। ਅਮਰੀਕੀ ਬਲਾਂ ਨੇ ਬਾਲਟੀਮੋਰ, ਮੈਰੀਲੈਂਡ ਦੇ ਵਿਅਸਤ ਬੰਦਰਗਾਹ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਹਮਲਾਵਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਕਮਾਂਡਰ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨੌਰਥ ਪੁਆਇੰਟ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਮਿਲੇ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਮਰੀਕਨ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ, ਇਹ ਲੜਾਈ ਇੱਕ ਸਫਲ ਦੇਰੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬਾਲਟਿਮੋਰ ਦੇ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਦੀ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਦੁਆਰਾ ਬੰਬਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਾਲਟੀਮੋਰ ਦੇ ਫੋਰਟ ਮੈਕਹੈਨਰੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਨੇ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਸਕਾਟ ਕੀ ਨੂੰ "ਡਿਫੈਂਸ ਆਫ ਫੋਰਟ ਮੈਕਹੈਨਰੀ" ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਗੀਤ "ਦਿ ਸਟਾਰ-ਸਪੈਂਗਲਡ ਬੈਨਰ" ਦੇ ਬੋਲ ਬਣ ਗਏ।ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜੇਮਸ ਬੁਕਾਨਨ ਨੇ ਬਾਲਟਿਮੋਰ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।
▲
●
ਪੈਨਸਕੋਲਾ ਦੀ ਲੜਾਈ
©H. Charles McBarron Jr.
1814 Nov 7

ਪੈਨਸਕੋਲਾ ਦੀ ਲੜਾਈ

Pensacola, FL, USA
ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇਸਪੈਨਿਸ਼ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੇ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਖੜਾ ਪਾਇਆ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕ੍ਰੀਕ ਇੰਡੀਅਨਜ਼ ਅਤੇ ਅਫ਼ਰੀਕਨ-ਅਮਰੀਕਨ ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[49] ਲੜਾਈ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਿੰਦੂ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਫਲੋਰੀਡਾ ਵਿੱਚ ਪੇਨਸਾਕੋਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ।ਜਨਰਲ ਜੈਕਸਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪੈਦਲ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਸਪੈਨਿਸ਼-ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਸ਼ਹਿਰ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸਹਿਯੋਗੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਨਸਕੋਲਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਕੀ ਬਚੀਆਂ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਜੈਕਸਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਇਹ ਲੜਾਈ ਸਪੇਨ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਬਰਤਾਨੀਆ ਦਾ ਜਲ ਸੈਨਾ ਸਕੁਐਡਰਨ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਪੰਜ ਜੰਗੀ ਬੇੜੇ ਸਨ, ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਏ।[50]ਪੇਨਸਾਕੋਲਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਯੁੱਧ ਅਤੇ 1812 ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਜ਼ੁਕ ਪਲ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ। ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ ਸਗੋਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਗੱਠਜੋੜਾਂ ਅਤੇ ਖੇਤਰੀ ਵਿਵਾਦਾਂ ਦੀ ਗੁੰਝਲਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਰੇਖਾਂਕਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ, ਬ੍ਰਿਟੇਨ, ਸਪੇਨ, ਕ੍ਰੀਕ ਇੰਡੀਅਨਜ਼, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਫਰੀਕੀ-ਅਮਰੀਕਨ ਗੁਲਾਮ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਕੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ।
▲
●
ਹਾਰਟਫੋਰਡ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ
1814 ਦੀ ਹਾਰਟਫੋਰਡ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ। ©HistoryMaps
1814 Dec 15 - 1815 Jan 5

ਹਾਰਟਫੋਰਡ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ

Hartford, Connecticut, USA
ਹਾਰਟਫੋਰਡ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ 15 ਦਸੰਬਰ, 1814 ਤੋਂ 5 ਜਨਵਰੀ, 1815 ਤੱਕ ਹਾਰਟਫੋਰਡ, ਕਨੈਕਟੀਕਟ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੈਡਰਲਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ 1812 ਦੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਜੰਗ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ। ਫੈਡਰਲ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਵਧਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਿਆਸੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ।ਇਸ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ-ਪੰਜਵਾਂ ਸਮਝੌਤਾ ਹਟਾਉਣ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਬਹੁਮਤ ਦੀ ਲੋੜ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਐਲਾਨ, ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਫੈਡਰਲਿਸਟਾਂ ਨੇ ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਅਤੇ 1807 ਦੀ ਪਾਬੰਦੀ ਨਾਲ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੰਮੇਲਨ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਜਿੱਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਘੀਆਂ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਅਤੇ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ।ਸੰਮੇਲਨ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿਵਾਦਗ੍ਰਸਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਸਨੂੰ ਸੰਘੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਪਤਨ ਲਈ ਇੱਕ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕਾਰਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।ਇਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਨ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਰਾਜ, ਸੰਘਵਾਦੀਆਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਅਧਾਰ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਸੰਘ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਦੇਸ਼ ਬਣਾਉਣ।ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੰਮੇਲਨ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
▲
●
Play button
1815 Jan 8

ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ

Near New Orleans, Louisiana
ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ 8 ਜਨਵਰੀ, 1815 ਨੂੰ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਸਰ ਐਡਵਰਡ ਪਾਕਨਹੈਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰੀਵੇਟ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਦੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਕੁਆਰਟਰ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 5 ਮੀਲ (8 ਕਿਲੋਮੀਟਰ) ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ, ਚੈਲਮੇਟ, ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਉਪਨਗਰ ਵਿੱਚ।ਇਹ ਲੜਾਈ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੁਆਰਾ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼, ਵੈਸਟ ਫਲੋਰੀਡਾ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਪੰਜ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਖਾੜੀ ਮੁਹਿੰਮ (ਸਤੰਬਰ 1814 ਤੋਂ ਫਰਵਰੀ 1815) ਦਾ ਸਿਖਰ ਸੀ ਜੋ ਫੋਰਟ ਬੌਅਰ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਨੇ 14 ਦਸੰਬਰ, 1814 ਨੂੰ ਬੋਰਗਨ ਝੀਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅੰਤਮ ਲੜਾਈ ਤੱਕ ਦੇ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਝੜਪਾਂ ਅਤੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ।ਇਹ ਲੜਾਈ ਗੈਂਟ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਤੋਂ 15 ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਨੇ 24 ਦਸੰਬਰ, 1814 ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ 16 ਫਰਵਰੀ ਤੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ (ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ)। , 1815, ਕਿਉਂਕਿ ਸਮਝੌਤੇ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਅਜੇ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ।ਸੰਖਿਆ, ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲਾਭ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ 30 ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਾੜੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ 71 ਮੌਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੂੰ 2,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਮਾਂਡਿੰਗ ਜਨਰਲ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਸਰ ਐਡਵਰਡ ਪੈਕਨਹੈਮ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੂਜੇ-ਇਨ-ਕਮਾਂਡ, ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਸੈਮੂਅਲ ਗਿਬਸ ਦੀ ਮੌਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
▲
●
Play button
1815 Feb 17

ਐਪੀਲੋਗ

New England, USA
ਘੈਂਟ ਦੀ ਸੰਧੀ (8 ਸਟੈਟ. 218) ਉਹ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿਚਕਾਰ 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਇਹ ਫਰਵਰੀ 1815 ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਹੋਇਆ। ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੇ 24 ਦਸੰਬਰ, 1814 ਨੂੰ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ (ਹੁਣ ਬੈਲਜੀਅਮ ਵਿੱਚ) ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਘੈਂਟ ਵਿੱਚ ਇਸ ਉੱਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ।ਸੰਧੀ ਨੇ ਜੂਨ 1812 ਦੀਆਂ ਜੰਗਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕਰਕੇ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਬਹਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਕਨੇਡਾ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਜੰਗ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਅਤੇ ਸੰਧੀ ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਵਿਵਾਦ ਦੇ ਮੂਲ ਬਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕੀਤਾ - ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿਚਕਾਰ ਬਹੁਤ ਬਦਲ ਗਿਆ।ਗੇਂਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਉਦੋਂ ਅਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਮਲਾਹਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬਰਤਾਨੀਆ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਮੈਰੀਲੈਂਡ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਨਿਊ ਓਰਲੀਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਹਰਾਇਆ।ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੀ ਤਿੱਖੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲ ਹੋਰ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਉਣ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਭਾਰਤੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕਾਰਨ ਗੁਆ ​​ਦਿੱਤਾ।ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਕੌਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫਰ-ਫਾਂਸਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।ਅਲਾਬਾਮਾ, ਜਾਰਜੀਆ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਓਕਲਾਹੋਮਾ ਵਿੱਚ ਆਦਿਵਾਸੀ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਇੰਡੀਆਨਾ, ਮਿਸ਼ੀਗਨ, ਓਹੀਓ ਅਤੇ ਵਿਸਕੌਨਸਿਨ ਹੈ ਜੋ ਉੱਤਰੀ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੈ।ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਘੱਟ ਹੀ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਵੱਡੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੇ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਸਨ।ਫ੍ਰੈਂਚ ਵਪਾਰ ਦੀ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੀ ਨਾਕਾਬੰਦੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਫਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ (ਅਤੇ ਇਕ ਹੋਰ ਸਦੀ ਤੱਕ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਰਿਹਾ)।ਜਦੋਂ ਕਿ ਜ਼ਮੀਨੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਸੀ, ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਬੰਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਕੁਝ ਵਧ ਰਹੇ ਬੀਮੇ ਦੀਆਂ ਲਾਗਤਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਸਕੇ।ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧਦੀ ਦੋਸਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਇਸ ਯੁੱਧ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਭੱਜਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਲੇ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਊ ਬਰੰਜ਼ਵਿਕ ਅਤੇ ਨੋਵਾ ਸਕੋਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਵਸਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਅਮਰੀਕੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਲੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਮੀਨ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਜੈਕਸਨ ਨੇ 1818 ਵਿਚ ਫਲੋਰਿਡਾ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ,ਸਪੇਨ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਹੁਣ ਉਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਸਪੇਨ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਸੈਮੀਨੋਲ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਐਡਮਜ਼-ਓਨਿਸ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ 1819 ਵਿੱਚ ਫਲੋਰਿਡਾ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ।ਪ੍ਰੈਟ ਨੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਕਿ "ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ 1812 ਦੀ ਜੰਗ ਨੇ ਫਲੋਰੀਡਾ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤਾ। ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਦੋਵਾਂ ਲਈ, ਇਸ ਲਈ, 1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਲਾਭ ਲਿਆਏ। ਇਸ ਨੇ ਕ੍ਰੀਕ ਸੰਘ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸੂਬੇ ਦੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਕਪਾਹ ਰਾਜ ਦਾ"।1812 ਦੇ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਕਪਾਹ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।ਯੁੱਧ ਨੇ ਯੂਰਪ ਦੇ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰੇਲੂ ਉਦਯੋਗਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਕਪਾਹ ਲਈ ਯੂਰਪੀਅਨ ਮੰਗ ਵਧੀ, ਦੱਖਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਧਾਰ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦੇਖਿਆ।1793 ਵਿੱਚ ਐਲੀ ਵਿਟਨੀ ਦੁਆਰਾ ਕਾਟਨ ਜਿੰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਨੇ ਛੋਟੇ-ਸਟਪਲ ਕਪਾਹ ਦੀ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਕੁਸ਼ਲ ਬਣਾਇਆ, ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ।ਦੱਖਣੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਵਿਸਤਾਰ ਨੂੰ ਕਪਾਹ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਘਰੇਲੂ ਗੁਲਾਮ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਤੱਕ, ਕਪਾਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਿਰਯਾਤ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਗੁਲਾਮ ਮਜ਼ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰਤਾ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਉਛਾਲ ਨੇ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਲਈ ਪੜਾਅ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਜੋ ਆਖਰਕਾਰ ਅਮਰੀਕੀ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ।
▲
●

Appendices



APPENDIX 1

War of 1812


Play button




APPENDIX 2

Military Medicine in the War of 1812


Play button




APPENDIX 3

Blacks In The War of 1812


Play button




APPENDIX 4

The United States Navy - Barbary Pirates to The War of 1812


Play button




APPENDIX 5

The War of 1812 on the Great Lakes


Play button




APPENDIX 6

War of 1812 in the Old Northwest


Play button




APPENDIX 7

War of 1812 – Animated map


Play button




APPENDIX 8

The Brown Bess Musket in the War of 1812


Play button

Characters



William Hull

William Hull

American soldier

Winfield Scott

Winfield Scott

American Military Commander

Henry Dearborn

Henry Dearborn

United States Secretary of War

Robert Jenkinson

Robert Jenkinson

Prime Minister of the United Kingdom

William Henry Harrison

William Henry Harrison

President of the United States

John C. Calhoun

John C. Calhoun

Secretary of War

Tecumseh

Tecumseh

Shawnee Chief

Isaac Brock

Isaac Brock

Lieutenant Governor of Upper Canada

Thomas Macdonough

Thomas Macdonough

American Naval Officer

Laura Secord

Laura Secord

Canadian Heroine

Andrew Jackson

Andrew Jackson

American General

Francis Scott Key

Francis Scott Key

United States Attorney

John Rodgers

John Rodgers

United States Navy officer

Robert Ross

Robert Ross

British Army Officer

James Madison

James Madison

President of the United States

Oliver Hazard Perry

Oliver Hazard Perry

American Naval Commander

George Prévost

George Prévost

British Commander-in-Chief

Footnotes



  1. Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0, p. 44.
  2. Hickey 1989, pp. 32, 42–43.
  3. Greenspan, Jesse (29 August 2018). "How U.S. Forces Failed to Capture Canada 200 Years Ago". History.com.
  4. Benn, Carl (2002). The War of 1812. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-466-5, pp. 56–57.
  5. "History of Sandwich". City of Winsdor. Archived from the original on 26 September 2020. Retrieved 16 July 2020.
  6. Benn, Carl; Marston, Daniel (2006). Liberty or Death: Wars That Forged a Nation. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 1-84603-022-6, p. 214.
  7. Auchinleck, Gilbert (1855). A History of the War Between Great Britain and the United States of America: During the Years 1812, 1813, and 1814. Maclear & Company. p. 49.
  8. Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0, p. 131.
  9. Aprill, Alex (October 2015). "General William Hull". Michigan Tech.
  10. Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0.
  11. Benn & Marston 2006, p. 214.
  12. Rosentreter, Roger (2003). Michigan's Early Military Forces: A Roster and History of Troops Activated Prior to the American Civil War. Great Lakes Books. ISBN 0-8143-3081-9, p. 74.
  13. Marsh, James H. (23 October 2011). "Capture of Detroit, War of 1812". Canadian Encyclopedia.
  14. Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0, p. 84.
  15. Arthur, Brian (2011). How Britain Won the War of 1812: The Royal Navy's Blockades of the United States. Boydell Press. ISBN 978-1-84383-665-0, p. 73.
  16. Benn 2002, p. 55.
  17. Hickey 1989, p. 214.
  18. Hannay, David (1911). "American War of 1812" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press, p. 849.
  19. Hickey 2012, p. 153.
  20. Benn 2002, pp. 55–56.
  21. Benn 2002, p. 56.
  22. Leckie, Robert (1998). The Wars of America. University of Michigan. ISBN 0-06-012571-3, p. 255.
  23. Benn 2002, pp. 56–57.
  24. Benn 2002, p. 57.
  25. Benn 2002, p. 57.
  26. Horsman, Reginald (1962). The Causes of the War of 1812. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-498-04087-9, p. 264.
  27. Toll, Ian W. (2006). Six Frigates: The Epic History of the Founding of the U.S. Navy. New York: W. W. Norton. ISBN 978-0-393-05847-5, pp. 278–279.
  28. Allen, Robert S. (1996). "Chapter 5: Renewing the Chain of Friendship". His Majesty's Indian allies: British Indian Policy in the Defence of Canada, 1774–1815. Toronto: Dundurn Press. ISBN 1-55002-175-3, pp. 115–116.
  29. Risjord, Norman K. (1961). "1812: Conservatives, War Hawks, and the Nation's Honor". William and Mary Quarterly. 18 (2): 196–210. doi:10.2307/1918543. JSTOR 1918543, pp. 205, 207–209.
  30. "Battle of Lacolle Mill | The Canadian Encyclopedia". www.thecanadianencyclopedia.ca.
  31. "Backgrounder | The Battles Along the Lacolle River, Québec".
  32. Eaton, J.H. (2000) [1st published in 1851]. Returns of Killed and Wounded in Battles or Engagements with Indians and British and Mexican Troops, 1790–1848, Compiled by Lt. Col J. H. Eaton. Washington, D.C.: National Archives and Records Administration. p. 7.
  33. Latimer, Jon (2007). 1812: War with America. Cambridge: Belknap Press. ISBN 978-0-674-02584-4, pp. 156–157.
  34. Hickey 1989, p. 153.
  35. Peppiatt, Liam. "Chapter 31B: Fort York". Robertson's Landmarks of Toronto.
  36. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, p. 264
  37. "The Mace – The Speaker". Speaker.ontla.on.ca.
  38. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, p. 265
  39. Benn 1993, p. 66.
  40. "War of 1812: The Battle of York". Toronto Public Library. 2019.
  41. Charles W. Humphries, The Capture of York, in Zaslow, pp. 267–268.
  42. Blumberg, Arnold (2012). When Washington Burned: An Illustrated History of the War of 1812. Casemate. ISBN 978-1-6120-0101-2, p. 82.
  43. Berton 2011, p. 59.
  44. Skaggs, David Curtis (2006). Oliver Hazard Perry: honor, courage, and patriotism in the early U.S. Navy. Naval Institute Press. p. 302. ISBN 978-1-59114-792-3, p. 50
  45. White, James T. (1895). Oliver Hazard Perry. National Cyclopaedia of American Biography, p. 288.
  46. "The White House at War: The White House Burns: The War of 1812". White House Historical Association.
  47. Greenpan, Jesse (August 22, 2014). "The British Burn Washington, D.C., 200 Years Ago". History.com.
  48. The War of 1812, Scene 5 "An Act of Nature" (Television production). History Channel. 2005.
  49. "Colonial Period" Aiming for Pensacola: Fugitive Slaves on the Atlantic and Southern Frontiers. Retrieved 2016-10-25.
  50. Hyde, Samuel C. (2004): A Fierce and Fractious Frontier: The Curious Development of Louisiana's Florida Parishes, 1699–2000. Louisiana State University Press. ISBN 0807129232, p. 97.
  51. Hitsman, J. Mackay (1999). The Incredible War of 1812. University of Toronto Press. ISBN 1-896941-13-3, p. 270.

References



  • "$100 in 1812 → 1815 – Inflation Calculator". Officialdata.org. Retrieved 8 February 2019.
  • Adams, Donald R. (1978). "A Study of Stephen Girard's Bank, 1812–1831". Finance and enterprise in early America: a study of Stephen Girard's bank, 1812–1831. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-7736-4. JSTOR j.ctv4t814d.
  • Adams, Henry (1918) [1891]. History of the United States of America during the First Administration of James Madison. Vol. II: History of the United States During the First Administration of James Madison. New York: Scribner & Sons.
  • "African Nova Scotians in the Age of Slavery and Abolition". Government of Nova Scotia Programs, services and information. 4 December 2003.
  • Akenson, Donald Harman (1999). The Irish in Ontario: A Study in Rural History. McGill-Queens. ISBN 978-0-7735-2029-5.
  • Allen, Robert S. (1996). "Chapter 5: Renewing the Chain of Friendship". His Majesty's Indian allies: British Indian Policy in the Defence of Canada, 1774–1815. Toronto: Dundurn Press. ISBN 1-55002-175-3.
  • "American Merchant Marine and Privateers in War of 1812". Usmm.org. Archived from the original on 11 April 2012. Retrieved 8 February 2019.
  • "American Military History, Army Historical Series, Chapter 6". Retrieved 1 July 2013.
  • Anderson, Chandler Parsons (1906). Northern Boundary of the United States: The Demarcation of the Boundary Between the United States and Canada, from the Atlantic to the Pacific ... United States Government Printing Office. Retrieved 25 July 2020.
  • Antal, Sandy (1998). Wampum Denied: Procter's War of 1812. McGill-Queen's University Press. ISBN 9780886293185.
  • Aprill, Alex (October 2015). "General William Hull". Michigan Tech.
  • Army and Navy Journal Incorporated (1865). The United States Army and Navy Journal and Gazette of the Regular and Volunteer Forces. Vol. 3. Princeton University.
  • Arnold, James R.; Frederiksen, John C.; Pierpaoli, Paul G. Jr.; Tucker, Spener C.; Wiener, Roberta (2012). The Encyclopedia of the War of 1812: A Political, Social, and Military History. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-956-6.
  • Arthur, Brian (2011). How Britain Won the War of 1812: The Royal Navy's Blockades of the United States. Boydell Press. ISBN 978-1-84383-665-0.
  • Auchinleck, Gilbert (1855). A History of the War Between Great Britain and the United States of America: During the Years 1812, 1813, and 1814. Maclear & Company. p. 49.
  • Banner, James M. (1970). To the Hartford Convention: The Federalists and the Origins of Party Politics in Massachusetts, 1789–1815. New York: Knopf.
  • Barnes, Celia (2003). Native American power in the United States, 1783-1795. Fairleigh Dickinson University Press. ISBN 978-0838639580.
  • Barney, Jason (2019). Northern Vermont in the War of 1812. Charleston, South Carolina. ISBN 978-1-4671-4169-7. OCLC 1090854645.
  • "Battle of Mackinac Island, 17 July 1812". HistoryofWar.org. Retrieved 23 May 2017.
  • Benn, Carl (2002). The War of 1812. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-466-5.
  • Benn, Carl; Marston, Daniel (2006). Liberty or Death: Wars That Forged a Nation. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 1-84603-022-6.
  • Benn, Carl; O'Neil, Robert (2011). The War of 1812 - The Fight for American Trade Rights. New York: Rosen Publishing Group. ISBN 978-1-4488-1333-9.
  • Bergquist, H. E. Jr. (1973). "The Boston Manufacturing Company and Anglo-American relations 1807–1820". Business History. 15 (1): 45–55. doi:10.1080/00076797300000003.
  • Bermingham, Andrew P. (2003). Bermuda Military Rarities. Bermuda Historical Society; Bermuda National Trust. ISBN 978-0-9697893-2-1.
  • "Bermuda Dockyard and the War of 1812 Conference". United States Naval Historical Foundation. 7–12 June 2012. Archived from the original on 4 July 2020. Retrieved 31 July 2020.
  • Berthier-Foglar, Susanne; Otto, Paul (2020). Permeable Borders: History, Theory, Policy, and Practice in the United States. Berghahn Books. ISBN 978-1-78920-443-8.
  • Berton, Pierre (2001) [1981]. Flames Across the Border: 1813–1814. ISBN 0-385-65838-9.
  • Bickham, Troy (2012). The Weight of Vengeance: The United States, the British Empire, and the War of 1812. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-994262-6.
  • Bickham, Troy (15 July 2017). "Should we still care about the War of 1812?". OUPblog. Oxford University Press.
  • Bickerton, Ian J.; Hagan, Kenneth J. (2007). Unintended Consequences: The United States at War. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-512-7.
  • "Black History Month: British Corps of Colonial Marines (1808-1810, 1814-1816)". The Royal Gazette. City of Hamilton, Bermuda. 12 February 2016. Archived from the original on 4 July 2020. Retrieved 29 July 2020.
  • "Black Sailors and Soldiers in the War of 1812". War of 1812. PBS. 2012. Archived from the original on 24 June 2020. Retrieved 1 October 2014.
  • Black, Jeremy (2002). America as a Military Power: From the American Revolution to the Civil War. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 9780275972981.
  • Black, Jeremy (August 2008). "A British View of the Naval War of 1812". Naval History Magazine. Vol. 22, no. 4. U.S. Naval Institute. Retrieved 22 March 2017.
  • "Black Loyalists in New Brunswick, 1789–1853". Atlanticportal.hil.unb.ca. Atlantic Canada Portal, University of New Brunswick. Retrieved 8 February 2019.
  • Bowler, R Arthur (March 1988). "Propaganda in Upper Canada in the War of 1812". American Review of Canadian Studies. 18 (1): 11–32. doi:10.1080/02722018809480915.
  • Bowman, John Stewart; Greenblatt, Miriam (2003). War of 1812. Infobase Publishing. ISBN 978-1-4381-0016-6.
  • Brands, H. W. (2005). Andrew Jackson: His Life and Times. Random House Digital. ISBN 978-1-4000-3072-9.
  • Braund, Kathryn E. Holland (1993). Deerskins & Duffels: The Creek Indian Trade with Anglo-America, 1685-1815. University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-1226-8.
  • Braund, Kathryn E. Holland (2012). Tohopeka: Rethinking the Creek War and the War of 1812. University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5711-5.
  • Brewer, D. L. III (May 2004). "Merchant Mariners – America's unsung heroes". Sealift. Military Sealift Command. Archived from the original on 12 August 2004. Retrieved 22 October 2008.
  • Brown, Roger H. (1971). The Republic in Peril (illustrated ed.). Norton. ISBN 978-0-393-00578-3.
  • Brunsman, Denver; Hämäläinen, Pekka; Johnson, Paul E.; McPherson, James M.; Murrin, John M. (2015). Liberty, Equality, Power: A History of the American People, Volume 1: To 1877. Cengage Learning. ISBN 978-1-305-68633-5.
  • Buckner, Phillip Alfred (2008). Canada and the British Empire. Oxford University Press. pp. 47–48. ISBN 978-0-19-927164-1.
  • Bullard, Mary Ricketson (1983). Black Liberation on Cumberland Island in 1815. M. R. Bullard.
  • Bunn, Mike; Williams, Clay (2008). Battle for the Southern Frontier: The Creek War and the War of 1812. Arcadia Publishing Incorporated. ISBN 978-1-62584-381-4.
  • Burroughs, Peter (1983). Prevost, Sir George. Vol. V. University of Toronto.
  • Burt, Alfred LeRoy (1940). The United States, Great Britain and British North America from the revolution to the establishment of peace after the war of 1812. Yale University Press.
  • Caffrey, Kate (1977). The Twilight's Last Gleaming: Britain vs. America 1812–1815. New York: Stein and Day. ISBN 0-8128-1920-9.
  • Calloway, Colin G. (1986). "The End of an Era: British-Indian Relations in the Great Lakes Region after the War of 1812". Michigan Historical Review. 12 (2): 1–20. doi:10.2307/20173078. JSTOR 20173078.
  • Carlisle, Rodney P.; Golson, J. Geoffrey (1 February 2007). Manifest Destiny and the Expansion of America. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-833-0.
  • Carr, James A. (July 1979). "The Battle of New Orleans and the Treaty of Ghent". Diplomatic History. 3 (3): 273–282. doi:10.1111/j.1467-7709.1979.tb00315.x.
  • Carroll, Francis M. (2001). A Good and Wise Measure: The Search for the Canadian-American Boundary, 1783–1842. Toronto: University of Toronto. p. 24. ISBN 978-0-8020-8358-6.
  • Carroll, Francis M. (March 1997). "The Passionate Canadians: The Historical Debate about the Eastern Canadian-American Boundary". The New England Quarterly. 70 (1): 83–101. doi:10.2307/366528. JSTOR 366528.
  • Carstens, Patrick Richard; Sanford, Timothy L. (2011). Searching for the Forgotten War - 1812 Canada. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 978-1-4535-8892-5.
  • Cave, Alfred A. (2006). Prophets of the Great Spirit. Lincoln: University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-1555-9.
  • Chartrand, René (2012). Forts of the War of 1812. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-78096-038-8.
  • Churchill, Winston (1958). A History of the English-Speaking Peoples. Vol. 3. ISBN 9780396082750.
  • Clarke, James Stanier (1812). The Naval Chronicle, Volume 28. J. Gold.
  • Clark, Connie D.; Hickey, Donald R., eds. (2015). The Routledge Handbook of the War of 1812. Routledge. ISBN 978-1-317-70198-9.
  • Clarke Historical Library. "The War of 1812". Central Michigan University. Archived from the original on 4 August 2020. Retrieved 17 October 2018.
  • Clodfelter, M. (2017). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492–2015 (4th ed.). Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 9780786474707.
  • Clymer, Adam (13 January 1991). "Confrontation in the Gulf; Congress acts to authorize war in Gulf; Margins are 5 votes in Senate, 67 in House". The New York Times. Retrieved 30 July 2017.
  • Cogliano, Francis D. (2008). Revolutionary America, 1763–1815: A Political History (2nd ed.). Routledge. ISBN 978-0-415-96486-9.
  • Cole, Cyrenus (1921). A History of the People of Iowa. Cedar Rapids, Iowa: The Torch press. ISBN 978-1-378-51025-4.
  • Coleman, William (Winter 2015). "'The Music of a well tun'd State': 'The Star-Spangled Banner' and the Development of a Federalist Musical Tradition". Journal of the Early Republic. 35 (4): 599–629. doi:10.1353/jer.2015.0063. S2CID 146831812.
  • Coles, Harry L. (2018). The War of 1812. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-22029-1.
  • "Come and discover more about the fortress once known as the Gibraltar of the West". Royal Naval Dockyard, Bermuda. Archived from the original on 25 August 2020. Retrieved 31 July 2020.
  • Connolly, Amanda (5 July 2018). "What's Driving the Dispute over U.S. Border Patrols and Canadian fishermen around Machias Seal Island?". Global News. Retrieved 25 July 2020.
  • Cooper, James Fenimore (1856). The history of the navy of the United States of America. Vol. II. Philadelphia, Lea & Blanchard.
  • Crawford, Michael J.; Dudley, William S., eds. (1985). The Naval War of 1812: A Documentary History. Vol. 1. Washington, DC: Naval Historical Center, Department of the Navy. ISBN 978-1-78039-364-3.
  • Crawford, Michael J.; Dudley, William S., eds. (1992). The Naval War of 1812: A Documentary History. Vol. 2. Washington, DC: Naval Historical Center, Departmen of the Navy. ISBN 978-0-94527-406-3.
  • Dangerfield, George (1952). The Era of Good Feelings. Harcourt, Brace. ISBN 978-0-929587-14-1.
  • Dauber, Michele L. (2003). "The War of 1812, September 11th, and the Politics of Compensation". DePaul Law Review. 53 (2): 289–354.
  • Daughan, George C. (2011). 1812: The Navy's War. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-02046-1.
  • Dean, William G.; Heidenreich, Conrad; McIlwraith, Thomas F.; Warkentin, John, eds. (1998). "Plate 38". Concise Historical Atlas of Canada. Illustrated by Geoffrey J. Matthews and Byron Moldofsky. University of Toronto Press. p. 85. ISBN 978-0-802-04203-3.
  • DeCosta-Klipa, Nik (22 July 2018). "The Long, Strange History of the Machias Seal Island Dispute". Boston.com. Retrieved 25 July 2020.
  • Deeben, John P. (Summer 2012). "The War of 1812 Stoking the Fires: The Impressment of Seaman Charles Davis by the U.S. Navy". Prologue Magazine. Vol. 44, no. 2. U.S. National Archives and Records Administration. Retrieved 1 October 2014.
  • "The Defense and Burning of Washington in 1814: Naval Documents of the War of 1812". Navy Department Library. U.S. Naval History & Heritage Command. Archived from the original on 2 July 2013. Retrieved 23 June 2013.
  • De Kay, James Tertius (2010). A Rage for Glory: The Life of Commodore Stephen Decatur, USN. Simon and Schuster. ISBN 978-1-4391-1929-7.
  • Dotinga, Randy; Hickey, Donald R. (8 June 2012). "Why America forgets the War of 1812". The Christian Science Monitor. Retrieved 16 July 2020.
  • Dowd, Gregory (2002). War Under Heaven: Pontiac, the Indian Nations, and the British Empire (2004 ed.). Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0801878923.
  • Dowd, Gregory (1991). A Spirited Resistance: The North American Indian Struggle for Unity, 1745-1815. Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0801842368.
  • Edmunds, David R (1997). Tecumseh and the Quest for Indian Leadership. Pearson Longman. ISBN 978-0673393364.
  • Edwards, Rebecca; Kazin, Michael; Rothman, Adam, eds. (2009). The Princeton Encyclopedia of American Political History. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-3356-6.
  • Egan, Clifford L. (April 1974). "The Origins of the War of 1812: Three Decades of Historical Writing". Military Affairs. 38 (2): 72–75. doi:10.2307/1987240. JSTOR 1987240.
  • Elting, John R. (1995). Amateurs to Arms. New York: Da Capo Press. ISBN 0-306-80653-3.
  • "Essex". Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS). Washington, DC: Naval Historical Center. 1991. Archived from the original on 9 May 2011. Retrieved 15 November 2007.
  • Eustace, Nicole (2012). 1812: War and the Passions of Patriotism. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-81-220636-4.
  • Fanis, Maria (2011). Secular Morality and International Security: American and British Decisions about War. Ann Harbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-11755-0.
  • Faye, Kert (1997). Prize and Prejudice Privateering and Naval Prize in Atlantic Canada in the War of 1812. St. John's, Nfld: International Maritime Economic History Association.
  • "First United States Infantry". Iaw.on.ca. Archived from the original on 28 July 2012. Retrieved 27 August 2012.
  • Fixico, Donald. "A Native Nations Perspective on the War of 1812". The War of 1812. PBS. Retrieved 2 January 2021.[permanent dead link]
  • Forester, C. S. (1970) [1957]. The Age of Fighting Sail. New English Library. ISBN 0-939218-06-2.
  • Franklin, Robert E. "Prince de Neufchatel". Archived from the original on 6 December 2004. Retrieved 26 July 2010.[unreliable source?]
  • Frazer, Edward; Carr Laughton, L. G. (1930). The Royal Marine Artillery 1803–1923. Vol. 1. London: Royal United Services Institution. OCLC 4986867.
  • Gardiner, Robert, ed. (1998). The Naval War of 1812: Caxton pictorial history. Caxton Editions. ISBN 1-84067-360-5.
  • Gardiner, Robert (2000). Frigates of the Napoleonic Wars. London: Chatham Publishing.
  • Gash, Norman (1984). Lord Liverpool: The Life and Political Career of Robert Banks Jenkinson, Second Earl of Liverpool, 1770–1828. Weidenfeld and Nicolson. ISBN 0-297-78453-6.
  • Gilje, Paul A. (1980). "The Baltimore Riots of 1812 and the Breakdown of the Anglo-American Mob Tradition". Journal of Social History. Oxford University Press. 13 (4): 547–564. doi:10.1353/jsh/13.4.547. JSTOR 3787432.
  • Gleig, George Robert (1836). The campaigns of the British army at Washington and New Orleans, in the years 1814-1815. Murray, J. OCLC 1041596223.
  • Goodman, Warren H. (1941). "The Origins of the War of 1812: A Survey of Changing Interpretations". Mississippi Valley Historical Review. 28 (2): 171–186. doi:10.2307/1896211. JSTOR 1896211.
  • Greenspan, Jesse (29 August 2018). "How U.S. Forces Failed to Capture Canada 200 Years Ago". History.com. Retrieved 20 July 2020.
  • Grodzinski, John R. (September 2010). "Review". Canadian Historical Review. 91 (3): 560–561. doi:10.1353/can.2010.0011. S2CID 162344983.
  • Grodzinski, John, ed. (September 2011a). "Instructions to Major-General Sir Edward Pakenham for the New Orleans Campaign". The War of 1812 Magazine (16).
  • Grodzinski, John R. (27 March 2011b). "Atlantic Campaign of the War of 1812". War of 1812. Archived from the original on 27 October 2016. Retrieved 26 October 2016. From the Canadian Encyclopedia.
  • Grodzinski, John R. (2013). Defender of Canada: Sir George Prevost and the War of 1812. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-5071-0.
  • Gwyn, Julian (2003). Frigates and Foremasts: The North American Squadron in Nova Scotian Waters, 1745–1815. UBC Press.
  • Hacker, Louis M. (March 1924). "Western Land Hunger and the War of 1812: A Conjecture". Mississippi Valley Historical Review. X (4): 365–395. doi:10.2307/1892931. JSTOR 1892931.
  • Hannay, David (1911). "American War of 1812" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press.
  • Hannings, Bud (2012). The War of 1812: A Complete Chronology with Biographies of 63 General Officers. McFarland Publishing. p. 50. ISBN 978-0-7864-6385-5.
  • Harvey, D. C. (July 1938). "The Halifax–Castine expedition". Dalhousie Review. 18 (2): 207–213.
  • Hatter, Lawrence B. A. (2016). Citizens of Convenience: The Imperial Origins of American Nationhood on the U.S.-Canadian Border. University of Virginia Press. ISBN 978-0-8139-3955-1.
  • Hatter, B. A. (Summer 2012). "Party Like It's 1812: The War at 200". Tennessee Historical Quarterly. Tennessee Historical Society. 71 (2): 90–111. JSTOR 42628248.
  • Hayes, Derek (2008). Canada: An Illustrated History. Douglas & McIntyre. ISBN 978-1-55365-259-5.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T., eds. (1997). Encyclopedia of the War of 1812. Naval Institute Press. ISBN 0-87436-968-1.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T. (2002). The War of 1812. Westport; London: Greenwood Press. ISBN 0-313-31687-2.
  • Heidler, David S.; Heidler, Jeanne T. (2003). Manifest Destiny. Greenwood Press.
  • Heller, John Roderick (2010). Democracy's Lawyer: Felix Grundy of the Old Southwest. ISBN 978-0-8071-3742-0.
  • Herrick, Carole L. (2005). August 24, 1814: Washington in Flames. Falls Church, Virginia: Higher Education Publications. ISBN 0-914927-50-7.
  • Hibbert, Christopher (1997). Wellington: A Personal History. Reading, Massachusetts: Perseus Books. ISBN 0-7382-0148-0.[permanent dead link]
  • Hickey, Donald R. (1978). "Federalist Party Unity and the War of 1812". Journal of American Studies. 12 (1): 23–39. doi:10.1017/S0021875800006162. S2CID 144907975.
  • Hickey, Donald R. (1989). The War of 1812: A Forgotten Conflict. Urbana; Chicago: University of Illinois Press. ISBN 0-252-01613-0.
  • The War of 1812: A Forgotten Conflict at Google Books
  • Hickey, Donald R. (2012). The War of 1812: A Forgotten Conflict, Bicentennial Edition. Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07837-8.
  • Hickey, Donald R. (2006). Don't Give Up the Ship! Myths of The War of 1812. Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-03179-3.
  • Hickey, Donald R. (2012z). The War of 1812, A Short History. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-09447-7.
  • Hickey, Donald R. (November 2012n). "Small War, Big Consequences: Why 1812 Still Matters". Foreign Affairs. Council on Foreign Relations. Archived from the original on 16 January 2013. Retrieved 26 July 2014.
  • Hickey, Donald R., ed. (2013). The War of 1812: Writings from America's Second War of Independence. Library of America. New York: Literary Classics of the United States. ISBN 978-1-59853-195-4.
  • Hickey, Donald R. (September 2014). "'The Bully Has Been Disgraced by an Infant'—The Naval War of 1812" (PDF). Michigan War Studies Review.
  • "Historic Lewinston, New York". Historical Association of Lewiston. Archived from the original on 10 October 2010. Retrieved 12 October 2010.
  • "History of Sandwich". City of Winsdor. Archived from the original on 26 September 2020. Retrieved 16 July 2020.
  • Hitsman, J. Mackay (1965). The Incredible War of 1812. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 9781896941134.
  • Hooks, J. W. (2009). "A friendly salute: The President-Little Belt Affair and the coming of the war of 1812 (PDF) (PhD). University of Alabama. p. ii. Archived from the original (PDF) on 12 April 2019. Retrieved 5 June 2018.
  • Hooks, Jonathon (Spring 2012). "Redeemed Honor: The President-Little Belt Affair and the Coming of the War of 1812". The Historian. Taylor & Francis, Ltd. 74 (1): 1–24. doi:10.1111/j.1540-6563.2011.00310.x. JSTOR 4455772. S2CID 141995607.
  • Horsman, Reginald (1962). The Causes of the War of 1812. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-498-04087-9.
  • Horsman, Reginald (1967). Expansion and American Indian Policy, 1783 – 1812 (1992 ed.). University of Oklahoma Press. ISBN 978-0806124223.
  • Horsman, Reginald (1987). "On to Canada: Manifest Destiny and United States Strategy in the War of 1812". Michigan Historical Review. 13 (2): 1–24. JSTOR 20173101.
  • Howe, Daniel Walker (2007). What Hath God Wrought. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-507894-7.
  • Hurt, R. Douglas (2002). The Indian Frontier, 1763-1846. UNM Press. ISBN 978-0-8263-1966-1.
  • Ingersoll, Charles Jared (1845). Historical sketch of the second war between the United States of America, and Great Britain ... Vol. II. Philadelphia: Lea and Blanchard.
  • "Introduction". War of 1812. Galafilm. Archived from the original on 19 January 2000.
  • Ipsos Reid. "Americans (64%) less likely than Canadians (77%) to Believe War of 1812 had Significant Outcomes, Important to formation National Identity, but still more likely to Commemorate War" (PDF). Ipsos Reid. Archived from the original (PDF) on 6 November 2013. Retrieved 14 February 2012.
  • James, William (1817). A Full and Correct Account of the Chief Naval Occurrences of the Late War Between Great Britain and the United States of America ... T. Egerton.
  • Johnston, Louis; Williamson, Samuel H. (2019). "What Was the U.S. GDP Then? 1810–1815". Measuring Worth. Retrieved 31 July 2020.
  • Jones, Simon (7 April 2016). "Story behind historic map of island's reefs". The Royal Gazette. Hamilton, Bermuda. Retrieved 31 July 2020.
  • Jortner, Adam (2012). The Gods of Prophetstown: The Battle of Tippecanoe and the Holy War for the Early American Frontier. OUP. ISBN 978-0199765294.
  • Kaufman, Erik (1997). "Condemned to Rootlessness: The Loyalist Origins of Canada's Identity Crisis" (PDF). Nationalism and Ethnic Politics. 3 (1): 110–135. doi:10.1080/13537119708428495. S2CID 144562711.
  • Kennedy, David M.; Cohen, Lizabeth; Bailey, Thomas A. (2010). The American Pageant. Vol. I: To 1877 (14th ed.). Boston: Wadsworth Cengage Learning. ISBN 978-0-547-16659-9.
  • Kert, Faye M. (2015). Privateering: Patriots and Profits in the War of 1812. Johns Hopkins University Press. ISBN 978-1-4214-1747-9.
  • Kessel, William B.; Wooster, Robert (2005). Encyclopedia of Native American Wars and Warfare. Infobase Publishing. ISBN 978-0-8160-3337-9.
  • Kidd, Kenneth (7 January 2012). "The War of 1812, from A to Z". Toronto Star. Retrieved 20 July 2020.
  • Kilby, William Henry (1888). Eastport and Passamaquoddy: A Collection of Historical and Biographical Sketches. E. E. Shead.
  • Kohler, Douglas (2013). "Teaching the War of 1812: Curriculum, Strategies, and Resources". New York History. Fenimore Art Museum. 94 (3–4): 307–318. JSTOR newyorkhist.94.3-4.307.
  • Lambert, Andrew (2012). The Challenge: Britain Against America in the Naval War of 1812. Faber and Faber. ISBN 9780571273218.
  • Lambert, Andrew (2016). "Creating Cultural Difference: The Military Political and Cultural Legacy of the Anglo-American War of 1812". In Forrest, Alan; Hagemann, Karen; Rowe, Michael (eds.). War, Demobilization and Memory: The Legacy of War in the Era of Atlantic Revolutions. Springer. ISBN 978-1-137-40649-1.
  • Landon, Fred (1941). Western Ontario and the American Frontier. McGill-Queen's Press. ISBN 978-0-7735-9162-2.
  • Langguth, A. J. (2006). Union 1812: The Americans Who Fought the Second War of Independence. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-7432-2618-9.
  • Latimer, Jon (2007). 1812: War with America. Cambridge: Belknap Press. ISBN 978-0-674-02584-4.
  • Latimer, Jon (2009). Niagara 1814: The Final Invasion. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-439-8.[permanent dead link]
  • Laxer, James (2012). Tecumseh and Brock: The War of 1812. House of Anansi Press. ISBN 978-0-88784-261-0.
  • Leckie, Robert (1998). The Wars of America. University of Michigan. ISBN 0-06-012571-3.
  • Leland, Anne (26 February 2010). American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics: RL32492 (PDF) (Report). Congressional Research Service.
  • Lloyd, Christopher (1970). The British Seaman 1200-1860: A Social Survey. Associated University Presse. ISBN 9780838677087.
  • Lucas, C. P. (1906). The Canadian War of 1812. Clarendon Press.
  • Maass, R. W. (2014). ""Difficult to Relinquish Territory Which Had Been Conquered": Expansionism and the War of 1812". Diplomatic History. 39: 70–97. doi:10.1093/dh/dht132.
  • MacDowell, Lillian Ione Rhoades (1900). The Story of Philadelphia. American Book Company. p. 315.
  • Mahan, A. T. (1905). "The Negotiations at Ghent in 1814". The American Historical Review. 11 (1): 60–87. doi:10.2307/1832365. JSTOR 1832365.
  • Malcomson, Robert (1998). Lords of the Lake: The Naval War on Lake Ontario 1812–1814. Toronto: Robin Brass Studio. ISBN 1-896941-08-7.
  • Malcomson, Thomas (2012). "Freedom by Reaching the Wooden World: American Slaves and the British Navy During the War of 1812" (PDF). The Northern Mariner. XXII (4): 361–392. doi:10.25071/2561-5467.294. S2CID 247337446.
  • Marsh, James H. (23 October 2011). "Capture of Detroit, War of 1812". Canadian Encyclopedia. Retrieved 12 July 2019.
  • McCranie, Kevin D. (2011). Utmost Gallantry: The U.S. and Royal Navies at Sea in the War of 1812. Naval Institute Press. ISBN 978-1-6125-1063-7.
  • McPherson, Alan (2013). Encyclopedia of U.S. Military Interventions in Latin America. Vol. 2. ABC-CLIO. p. 699. ISBN 978-1-59884-260-9.
  • Millett, Nathaniel (2013). The Maroons of Prospect Bluff and Their Quest for Freedom in the Atlantic World. University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-4454-5.
  • Mills, David (1988). Idea of Loyalty in Upper Canada, 1784–1850. McGill-Queen's Press. ISBN 978-0-7735-6174-8.
  • Mills, Dudley (1921). "The Duke of Wellington and the Peace Negotiations at Ghent in 1814". Canadian Historical Review. 2 (1): 19–32. doi:10.3138/CHR-02-01-02. S2CID 161278429. Archived from the original on 28 January 2013.
  • Morales, Lisa R. (2009). The Financial History of the War of 1812 (PhD dissertation). University of North Texas. Retrieved 31 July 2020.
  • Morison, E. (1941). The Maritime History of Massachusetts, 1783–1860. Houghton Mifflin Company. ISBN 0-9728155-6-2.
  • Mowat, C. L. (1965). "A Study of Bias in British and American History Textbooks". Bulletin. British Association For American Studies. 10 (31): 35.
  • Nettels, Curtis P. (2017). The Emergence of a National Economy, 1775–1815. Taylor & Francis. ISBN 978-1-315-49675-7.
  • Nolan, David J. (2009). "Fort Johnson, Cantonment Davis, and Fort Edwards". In William E. Whittaker (ed.). Frontier Forts of Iowa: Indians, Traders, and Soldiers, 1682–1862. Iowa City: University of Iowa Press. pp. 85–94. ISBN 978-1-58729-831-8. Archived from the original on 5 August 2009. Retrieved 2 September 2009.
  • Nugent, Walter (2008). Habits of Empire:A History of American Expansionism. New York: Random House. ISBN 978-1-4000-7818-9.
  • O'Grady, Jean, ed. (2008). "Canadian and American Values". Interviews with Northrop Frye. Toronto: University of Toronto Press. pp. 887–903. doi:10.3138/9781442688377. ISBN 978-1-4426-8837-7. JSTOR 10.3138/9781442688377.
  • Order of the Senate of the United States (1828). Journal of the Executive Proceedings of the Senate of the United States of America. Ohio State University.
  • Owsley, Frank Lawrence (Spring 1972). "The Role of the South in the British Grand Strategy in the War of 1812". Tennessee Historical Quarterly. 31 (1): 22–38. JSTOR 42623279.
  • Owens, Robert M. (2002). "Jeffersonian Benevolence on the Ground: The Indian Land Cession Treaties of William Henry Harrison". Journal of the Early Republic. 22 (3): 405–435. doi:10.2307/3124810. JSTOR 3124810.
  • Owsley, Frank Lawrence (2000). Struggle for the Gulf Borderlands: The Creek War and the Battle of New Orleans, 1812-1815. University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-1062-2.
  • Perkins, Bradford (1964). Castereagh and Adams: England and The United States, 1812–1823. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. ISBN 9780520009974.
  • Pirtle, Alfred (1900). The battle of Tippecanoe: read before the Filson club, November 1, 1897. Louisville, Ky., J. P. Morton and company, printers.
  • Pratt, Julius W. (1925). Expansionists of 1812. New York: Macmillan.
  • Pratt, Julius W. (1955). A history of United States foreign-policy. ISBN 9780133922820.
  • "Proclamation: Province of Upper Canada". Library and Archives Canada. 1812. Retrieved 20 June 2012 – via flickr.
  • Prohaska, Thomas J. (21 August 2010). "Lewiston monument to mark Tuscarora heroism in War of 1812". The Buffalo News. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 12 October 2010.
  • Quimby, Robert S. (1997). The U.S. Army in the War of 1812: An Operational and Command Study. East Lansing: Michigan State University Press.
  • Reilly, Robin (1974). The British at the Gates: The New Orleans Campaign in the War of 1812. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 9780399112669.
  • Remini, Robert V. (1977). Andrew Jackson and the Course of American Empire, 1767–1821. New York: Harper & Row Publishers. ISBN 0-8018-5912-3.
  • Remini, Robert V. (1991). Henry Clay: Statesman for the Union. W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-03004-0.
  • Remini, Robert V. (1999). The Battle of New Orleans: Andrew Jackson and America's First Military Victory. London: Penguin Books. ISBN 0-14-100179-8.
  • Remini, Robert V. (2002). Andrew Jackson and His Indian Wars. London: Penguin Books. ISBN 0-14-200128-7.
  • Ridler, Jason (4 March 2015). "Battle of Stoney Creek". The Canadian Encyclopedia. Retrieved 22 September 2020.
  • Riggs, Thomas, ed. (2015). "War of 1812". Gale Encyclopedia of U.S. Economic History. Vol. 3 (illustrated 2nd ed.). Cengage Gale. ISBN 978-1-57302-757-1.
  • Risjord, Norman K. (1961). "1812: Conservatives, War Hawks, and the Nation's Honor". William and Mary Quarterly. 18 (2): 196–210. doi:10.2307/1918543. JSTOR 1918543.
  • Rodger, N. A. M. (2005). Command of the Ocean. London: Penguin Books. ISBN 0-14-028896-1.
  • Rodriguez, Junius P. (2002). The Louisiana Purchase: A Historical and Geographical Encyclopedia. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-188-5.
  • Roosevelt, Theodore (1904). The Naval War of 1812. Vol. I. New York and London: G. P. Putnam's Sons.
  • Roosevelt, Theodore (1900). The Naval War of 1812. Vol. II. Annapolis: Naval Institute Press.
  • Rosentreter, Roger (2003). Michigan's Early Military Forces: A Roster and History of Troops Activated Prior to the American Civil War. Great Lakes Books. ISBN 0-8143-3081-9.
  • Rutland, Robert Allen (1994). James Madison and the American Nation, 1751-1836: An Encyclopedia. Simon & Schuster. ISBN 978-0-13-508425-0.
  • Simmons, Edwin H. (2003). The United States Marines: A History (4th ed.). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-790-5.
  • Skaggs, David Curtis (2012). The War of 1812: Conflict for a Continent. CUP. ISBN 978-0521898201.
  • Smelser, M. (March 1969). "Tecumseh, Harrison, and the War of 1812". Indiana Magazine of History. Indiana University Press. 65 (1): 25–44. JSTOR 27789557.
  • Smith, Dwight L. (1989). "A North American Neutral Indian Zone: Persistence of a British Idea". Northwest Ohio Quarterly. 61 (2–4): 46–63.
  • Smith, Joshua (2007). Borderland Smuggling. Gainesville, Florida: University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-2986-3.
  • Smith, Joshua (2011). Battle for the Bay: The War of 1812. Fredericton, New Brunswick: Goose Lane Editions. ISBN 978-0-86492-644-9.
  • Solande r, Claire Turenner (2014). "Through the Looking Glass: Canadian Identity and the War of 1812". International Journal. 69 (2): 152–167. doi:10.1177/0020702014527892. S2CID 145286750.
  • Stagg, John C. A. (January 1981). "James Madison and the Coercion of Great Britain: Canada, the West Indies, and the War of 1812". William and Mary Quarterly. 38 (1): 3–34. doi:10.2307/1916855. JSTOR 1916855.
  • Stagg, John C. A. (1983). Mr. Madison's War: Politics, Diplomacy, and Warfare in the Early American Republic, 1783–1830. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 9780691047027.
  • Stagg, John C. A. (2012). The War of 1812: Conflict for a Continent. Cambridge Essential Histories. ISBN 978-0-521-72686-3.
  • Stanley, George F. G. (1983). The War of 1812: Land Operations. Macmillan of Canada. ISBN 0-7715-9859-9.
  • "Star-Spangled Banner". Smithsonian. Retrieved 1 January 2021.
  • Starkey, Armstrong (2002). European and Native American Warfare 1675–1815. Routledge. ISBN 978-1-135-36339-0.
  • Stearns, Peter N., ed. (2008). The Oxford Encyclopedia of the Modern World. Vol. 7. p. 547.
  • Stevens, Walter B. (1921). Centennial History of Missouri (the Center State): One Hundred Years in the Union, 1820–1921. St. Louis and Chicago: S. J. Clarke. Retrieved 8 February 2019.
  • Stewart, Richard W., ed. (2005). "Chapter 6: The War of 1812". American Military History, Volume 1: The United States Army and the Forging of a Nation, 1775–1917. Washington, DC: Center of Military History, United States Army. Retrieved 8 February 2019 – via history.army.mil.
  • Stranack, Ian (1990). The Andrew and the Onions: The Story of the Royal Navy in Bermuda, 1795–1975 (2nd ed.). Bermuda Maritime Museum Press. ISBN 978-0-921560-03-6.
  • Stuart, Reginald (1988). United States Expansionism and British North America, 1775-1871. The University of North Carolina Press. ISBN 9780807864098.
  • Sugden, John (January 1982). "The Southern Indians in the War of 1812: The Closing Phase". Florida Historical Quarterly. 60 (3): 273–312. JSTOR 30146793.
  • Sugden, John (1990). Tecumseh's Last Stand. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-2242-7.
  • "Summer 1812: Congress stages fiery debates over whether to declare war on Britain". U.S. National Park Service. Retrieved 21 September 2017.
  • Swanson, Neil H. (1945). The Perilous Fight: Being a Little Known and Much Abused Chapter of Our National History in Our Second War of Independence. Recounted Mainly from Contemporary Records. Farrar and Rinehart.
  • Sword, Wiley (1985). President Washington's Indian War: The Struggle for the Old Northwest, 1790 – 1795. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0806118642.
  • Taylor, Alan (2007). The Divided Ground: Indians, Settlers, and the Northern Borderland of the American Revolution. Vintage Books. ISBN 978-1-4000-4265-4.
  • Taylor, Alan (2010). The Civil War of 1812: American Citizens, British Subjects, Irish Rebels, & Indian Allies. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 978-1-4000-4265-4.
  • Thompson, John Herd; Randall, Stephen J. (2008). Canada and the United States: Ambivalent Allies. University of Georgia Press. ISBN 978-0-8203-3113-3.
  • Toll, Ian W. (2006). Six Frigates: The Epic History of the Founding of the U.S. Navy. New York: W. W. Norton. ISBN 978-0-393-05847-5.
  • Trautsch, Jasper M. (January 2013). "The Causes of the War of 1812: 200 Years of Debate". Journal of Military History. 77 (1): 273–293.
  • Trautsch, Jasper M. (December 2014). "Review of Whose War of 1812? Competing Memories of the Anglo-American Conflict". Reviews in History. doi:10.14296/RiH/issn.1749.8155. ISSN 1749-8155.
  • "The Treaty of Ghent". War of 1812. PBS. Archived from the original on 5 July 2017. Retrieved 8 February 2019.
  • Trevelyan, G. M. (1901). British History in the Nineteenth Century (1782–1919).
  • "The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History [3 volumes]". The Encyclopedia of North American Indian Wars, 1607–1890: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. 2011. p. 1097. ISBN 978-1-85109-603-9.
  • Tucker, Spencer C. (2012). The Encyclopedia of the War of 1812. Vol. 1 (illustrated ed.). Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-956-6.
  • Tunnell, Harry Daniel (2000). To Compel with Armed Force: A Staff Ride Handbook for the Battle of Tippecanoe. Combat Studies Institute, U.S. Army Command and General Staff College.
  • Turner, Wesley B. (2000). The War of 1812: The War That Both Sides Won. Toronto: Dundurn Press. ISBN 978-1-55002-336-7.
  • Turner, Wesley B. (2011). The Astonishing General: The Life and Legacy of Sir Isaac Brock. Dundurn Press. ISBN 9781459700079.
  • Updyke, Frank Arthur (1915). The Diplomacy of the War of 1812. Johns Hopkins University Press.
  • Upton, David (22 November 2003). "Soldiers of the Mississippi Territory in the War of 1812". Archived from the original on 6 September 2007. Retrieved 23 September 2010.
  • "The War of 1812: (1812–1815)". National Guard History eMuseum. Commonwealth of Kentucky. Archived from the original on 2 March 2009. Retrieved 22 October 2008.
  • Voelcker, Tim, ed. (2013). Broke of the Shannon and the war of 1812. Barnsley: Seaforth Publishing.
  • Ward, A. W.; Gooch, G. P. (1922). The Cambridge History of British Foreign Policy, 1783–1919: 1783–1815. Macmillan Company.
  • Waselkov, Gregory A. (2009) [2006]. A Conquering Spirit: Fort Mims and the Redstick War of 1813–1814 (illustrated ed.). University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-5573-9.
  • Webed, William (2013). Neither Victor nor Vanquished: America in the War of 1812. University of Nebraska Press, Potomac Books. doi:10.2307/j.ctt1ddr8tx. ISBN 978-1-61234-607-6. JSTOR j.ctt1ddr8tx.
  • "We Have Met The Enemy, and They are Ours". Dictionary of American History. Encyclopedia.com. Retrieved 12 June 2018.
  • Weiss, John McNish (2013). "The Corps of Colonial Marines: Black freedom fighters of the War of 1812". Mcnish and Weiss. Archived from the original on 8 February 2018. Retrieved 4 September 2016.
  • Second Duke of Wellington, ed. (1862). "The Earl of Liverpool to Viscount Castlereagh". Supplementary despatches, correspondence and memoranda of the Duke of Wellington, K. G. Vol. 9. London: John Murray. OCLC 60466520.
  • White, Richard (2010). The Middle Ground: Indians, Empires, and Republics in the Great Lakes Region, 1650–1815. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-00562-4.
  • Whitfield, Harvey Amani (September 2005). "The Development of Black Refugee Identity in Nova Scotia, 1813–1850". Left History: An Interdisciplinary Journal of Historical Inquiry and Debate. 10 (2). doi:10.25071/1913-9632.5679. Retrieved 31 July 2020.
  • Whitfield, Harvey Amani (2006). Blacks on the Border: The Black Refugees in British North America, 1815–1860. University of Vermont Press. ISBN 978-1-58465-606-7.
  • Wilentz, Sean (2005). Andrew Jackson. New York: Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-6925-9.
  • Willig, Timothy D. (2008). Restoring the Chain of Friendship: British Policy and the Indians of the Great Lakes, 1783–1815 (2014 ed.). University of Nebraska Press. ISBN 978-0-8032-4817-5.
  • Woodworth, Samuel (4 July 1812). "The War". The War. New York: S. Woodworth & Co. Retrieved 8 February 2019 – via Internet Archive.
  • J. Leitch, Jr., Wright (April 1966). "British Designs on the Old Southwest". The Florida Historical Quarterly. Florida Historical Society. 44 (4): 265–284. JSTOR 30147226.
  • Zuehlke, Mark (2007). For Honour's Sake: The War of 1812 and the Brokering of an Uneasy Peace. Random House. ISBN 978-0-676-97706-6.