Slag bij Montmirail

De Slag bij Montmirail (11 februari 1814) werd uitgevochten tussen een Franse strijdmacht onder leiding van keizer Napoleon en twee geallieerde korpsen onder bevel van Fabian Wilhelm von Osten-Sacken en Ludwig Yorck von Wartenburg.In zware gevechten die tot de avond duurden, versloegen Franse troepen, waaronder de keizerlijke garde, de Russische soldaten van Sacken en dwongen hen zich terug te trekken naar het noorden.Een deel van het Pruisische I Corps van Yorck probeerde tussenbeide te komen in de strijd, maar werd ook verdreven.De strijd vond plaats in de buurt van Montmirail, Frankrijk, tijdens de Zesdaagse Campagne van de Napoleontische oorlogen.Montmirail ligt 51 kilometer (32 mijl) ten oosten van Meaux.Nadat Napoleon het kleine geïsoleerde korps van Zakhar Dmitrievich Olsufjev had verpletterd in de Slag bij Champaubert op 10 februari, bevond hij zich midden in het wijdverspreide Leger van Silezië van Gebhard Leberecht von Blücher.Napoleon liet een kleine troepenmacht in het oosten achter om Blücher in de gaten te houden en richtte het grootste deel van zijn leger op het westen in een poging Sacken te vernietigen.Sacken was zich niet bewust van de omvang van het leger van Napoleon en probeerde zich een weg naar het oosten te banen om zich bij Blücher aan te sluiten.De Russen wisten enkele uren stand te houden, maar werden teruggedrongen toen er steeds meer Franse soldaten op het slagveld verschenen.De troepen van Yorck arriveerden te laat om te worden afgeslagen, maar de Pruisen leidden de Fransen lang genoeg af om de Russen van Sacken in staat te stellen zich bij hen te voegen in een terugtrekking naar het noorden.De volgende dag zou de Slag bij Château-Thierry plaatsvinden, terwijl Napoleon een totale achtervolging lanceerde.