Kuva-yi Inzibatiye

Op 28 april verzamelde de sultan 4.000 soldaten, bekend als de Kuva-yi İnzibatiye (kalifaatleger), om de nationalisten te bestrijden.Vervolgens werd met behulp van geld van de geallieerden aanvankelijk een andere troepenmacht van ongeveer 2.000 man van niet-moslimbewoners ingezet in İznik.De regering van de sultan stuurde de troepen onder de naam van het kalifaatleger naar de revolutionairen om contrarevolutionaire sympathie op te wekken.De Britten, die sceptisch waren over hoe formidabel deze opstandelingen waren, besloten onregelmatige macht te gebruiken om de revolutionairen tegen te gaan.De nationalistische troepen waren over heel Turkije verspreid, dus er werden veel kleinere eenheden uitgezonden om hen het hoofd te bieden.In İzmit waren er twee bataljons van het Britse leger.Deze eenheden zouden worden gebruikt om de partizanen onder bevel van Ali Fuat en Refet Pasha op de vlucht te jagen.Anatolië had veel strijdkrachten op zijn grondgebied: Britse bataljons, nationalistische milities (Kuva-yi Milliye), het leger van de sultan (Kuva-yi İnzibatiye) en de troepen van Ahmet Anzavur.Op 13 april 1920 vond in Düzce een door Anzavur gesteunde opstand tegen de GNA plaats als direct gevolg van de fatwa.Binnen enkele dagen verspreidde de opstand zich naar Bolu en Gerede.De beweging overspoelde het noordwesten van Anatolië gedurende ongeveer een maand.Op 14 juni vocht Kuva-yi Milliye een veldslag nabij İzmit tegen de Kuva-yi İnzibatiye, de bendes van Anzavur en Britse eenheden.Maar onder zware aanval deserteerden enkele van de Kuva-yi İnzibatiye en sloten zich aan bij de nationalistische militie.Hieruit bleek dat de sultan niet de onwankelbare steun van zijn eigen mannen had.Ondertussen trok de rest van deze troepen zich terug achter de Britse linies die hun positie vasthielden.De botsing buiten İzmit had ernstige gevolgen.Britse troepen voerden gevechtsoperaties uit op de nationalisten en de Royal Air Force voerde luchtbombardementen uit op de posities, waardoor nationalistische troepen gedwongen werden zich tijdelijk terug te trekken naar veiligere missies.De Britse commandant in Turkije vroeg om versterking.Dit leidde tot een studie om te bepalen wat er nodig zou zijn om de Turkse nationalisten te verslaan.Het rapport, ondertekend door de Franse veldmaarschalk Ferdinand Foch, concludeerde dat er 27 divisies nodig waren, maar dat het Britse leger geen 27 divisies over had.Ook kan een inzet van deze omvang desastreuze politieke gevolgen hebben in het thuisland.De Eerste Wereldoorlog was net afgelopen en het Britse publiek wilde niet nog een langdurige en kostbare expeditie steunen.De Britten accepteerden het feit dat een nationalistische beweging niet kon worden verslagen zonder de inzet van consistente en goed opgeleide troepen.Op 25 juni werden de troepen afkomstig uit Kuva-i İnzibatiye onder Brits toezicht ontmanteld.De Britten realiseerden zich dat de beste optie om deze Turkse nationalisten te verslaan, was om een ​​strijdmacht te gebruiken die op de proef was gesteld en fel genoeg was om de Turken op hun eigen grondgebied te bestrijden.De Britten hoefden niet verder te zoeken dan buurland van Turkije: Griekenland.