Cilicia-campagne

De eerste landing vond plaats op 17 november 1918 bij Mersin met ongeveer 15.000 man, voornamelijk vrijwilligers van het Franse Armeense Legioen, vergezeld van 150 Franse officieren.De eerste doelen van dat expeditieleger waren het bezetten van havens en het ontmantelen van het Ottomaanse bestuur.Op 19 november werd Tarsus bezet om de omgeving veilig te stellen en de vestiging van het hoofdkwartier in Adana voor te bereiden.Na de bezetting van Cilicië eind 1918 bezetten Franse troepen eind 1919 de Ottomaanse provincies Antep, Marash en Urfa in Zuid-Anatolië en namen ze deze zoals afgesproken over van Britse troepen.In de door hen bezette gebieden stuitten de Fransen direct op tegenstand van de Turken, vooral omdat zij zich hadden aangesloten bij Armeense doelstellingen.De Franse soldaten waren vreemd aan de regio en gebruikten Armeense milities om hun inlichtingen te verwerven.Turkse staatsburgers hadden in dit gebied samengewerkt met Arabische stammen.Vergeleken met de Griekse dreiging leken de Fransen minder gevaarlijk voor Mustafa Kemal Pasha, die suggereerde dat, als de Griekse dreiging kon worden overwonnen, de Fransen hun territoria in Turkije niet zouden behouden, vooral omdat ze zich vooral in Syrië wilden vestigen.