De belegering van Wenen in 1529 was de eerste poging van het Ottomaanse Rijk om de stad Wenen, Oostenrijk, te veroveren.Suleiman de Grote, sultan van de Ottomanen, viel de stad aan met meer dan 100.000 man, terwijl de verdedigers, onder leiding van Niklas Graf Salm, niet meer dan 21.000 telden.Niettemin kon Wenen de belegering, die uiteindelijk iets meer dan twee weken duurde, van 27 september tot 15 oktober 1529, overleven.De belegering kwam in de nasleep van de Slag bij Mohács in 1526, die had geresulteerd in de dood van Lodewijk II, koning van Hongarije , en de afdaling van het koninkrijk in een burgeroorlog.Na de dood van Lodewijk kozen rivaliserende facties binnen Hongarije twee opvolgers: aartshertog Ferdinand I van Oostenrijk, gesteund door het Huis van Habsburg, en John Zápolya.Zápolya zou uiteindelijk hulp zoeken bij en vazal worden van het Ottomaanse Rijk, nadat Ferdinand de controle over West-Hongarije begon over te nemen, inclusief de stad Boeda.De Ottomaanse aanval op Wenen maakte deel uit van de interventie van het rijk in het Hongaarse conflict en probeerde op korte termijn de positie van Zápolya veilig te stellen.Historici bieden tegenstrijdige interpretaties van de langetermijndoelen van het Ottomaanse Rijk, inclusief de motivaties achter de keuze voor Wenen als het directe doelwit van de campagne.Sommige moderne historici suggereren dat het voornaamste doel van Suleiman was om de Ottomaanse controle over heel Hongarije te laten gelden, inclusief het westelijke deel (bekend als Koninklijk Hongarije) dat toen nog onder Habsburgse controle stond.Sommige geleerden suggereren dat Suleiman van plan was Hongarije te gebruiken als podium voor een verdere invasie van Europa.Het mislukken van de belegering van Wenen markeerde het begin van 150 jaar van bittere militaire spanning tussen de Habsburgers en de Ottomanen, onderbroken door wederzijdse aanvallen, en culminerend in een tweede belegering van Wenen in 1683.