Geel gevaar

The Yellow Peril is een raciale kleurenmetafoor die de volkeren van Oost- en Zuidoost-Azië afbeeldt als een existentieel gevaar voor de westerse wereld.Als een psychoculturele dreiging uit de oosterse wereld is angst voor het gele gevaar raciaal, niet nationaal, angst die niet voortkomt uit bezorgdheid over een specifieke bron van gevaar van een bepaald volk of land, maar uit een vaag onheilspellende, existentiële angst voor de gezichtsloze, naamloze hordes gele mensen.Als een vorm van xenofobie is Yellow Terror de angst voor de oosterse, niet-blanke Ander;en een racistische fantasie gepresenteerd in het boek The Rising Tide of Color Against White World-Supremacy (1920) van Lothrop Stoddard.De racistische ideologie van het Gele Peril is afgeleid van een "kernbeeld van apen, mindere mannen, primitieven, kinderen, gekken en wezens die speciale krachten bezaten", die zich in de 19e eeuw ontwikkelde toen de westerse imperialistische expansie Oost-Aziaten het Gele Peril noemde. .Aan het einde van de 19e eeuw bedacht de Russische socioloog Jacques Novikow de term in het essay "Le Péril Jaune" ("The Yellow Peril", 1897), dat Kaiser Wilhelm II (r. 1888-1918) gebruikte om de Europese rijken aan te moedigen China binnenvallen, veroveren en koloniseren.Daartoe portretteerde de Kaiser, gebruikmakend van de Yellow Peril-ideologie, de Japanse en de Aziatische overwinning op de Russen in de Russisch-Japanse oorlog (1904-1905) als een Aziatische raciale bedreiging voor blank West-Europa, en stelde hij ook China en Japan bloot als in alliantie om de westerse wereld te veroveren, te onderwerpen en tot slaaf te maken.