Slag bij Shaho

Na de slag om Liaoyang werd de situatie voor generaal Alexei Kuropatkin, opperbevelhebber van de Russische legers in Mantsjoerije, steeds ongunstiger.Kuropatkin had een overwinning bij Liaoyang aan tsaar Nicolaas II gemeld om versterkingen veilig te stellen die waren aangevoerd door de pas voltooide Trans-Siberische Spoorweg, maar het moreel van zijn troepen was laag en het belegerde Russische garnizoen en de vloot bij Port Arthur bleven in gevaar.Mocht Port Arthur vallen, dan zou het Derde Leger van generaal Nogi Maresuke in staat zijn om naar het noorden te trekken en zich bij andere Japanse troepen aan te sluiten, waardoor de Japanners numerieke superioriteit zouden bereiken.Hoewel hij het tij van de oorlog moest keren, aarzelde Kuropatkin om te ver van Mukden te verhuizen vanwege de naderende winter en het ontbreken van nauwkeurige kaarten.Het Russische strijdplan was om de Japanse opmars bij de Shaho-rivier ten zuiden van Mukden te blokkeren door de Japanse rechterflank te draaien en in de tegenaanval te gaan richting Liaoyang met Stackelbergs oostelijke detachement.Tegelijkertijd moest de Bilderling Western Division naar het zuiden trekken en Kuroki's IJA 1st Army afsnijden.Het terrein was vlak tot aan Liaoyang voor de Russische rechterflank en het midden, en heuvelachtig voor de linkerflank.In tegenstelling tot eerdere gevechten waren de velden met hoge kaoliang-korrels geoogst, waardoor de Japanse verhulling werd ontkend.Na twee weken strijd eindigde de strijd strategisch onduidelijk.Tactisch gezien waren de Japanners 25 kilometer opgeschoven op de weg naar Mukden, maar wat nog belangrijker was, ze hadden een groot Russisch tegenoffensief geblokkeerd en effectief een einde gemaakt aan elke hoop om het beleg van Port Arthur over land te verlichten.