Slag bij Petrograd

Generaal Yudenich bracht de zomer door met het organiseren van het noordwestelijke leger in Estland met lokale en Britse steun.In oktober 1919 probeerde hij Petrograd in een plotselinge aanval te veroveren met een troepenmacht van ongeveer 20.000 man.De aanval werd goed uitgevoerd, met behulp van nachtelijke aanvallen en razendsnelle cavaleriemanoeuvres om de flanken van het verdedigende Rode Leger om te draaien.Yudenich had ook zes Britse tanks, die paniek veroorzaakten wanneer ze verschenen.De geallieerden verleenden grote hoeveelheden hulp aan Yudenich, maar hij klaagde dat hij onvoldoende steun kreeg.Op 19 oktober hadden de troepen van Yudenich de buitenwijken van de stad bereikt.Sommige leden van het bolsjewistische centrale comité in Moskou waren bereid Petrograd op te geven, maar Trotski weigerde het verlies van de stad te accepteren en organiseerde persoonlijk de verdediging ervan.Trotski verklaarde zelf: "Het is onmogelijk voor een klein leger van 15.000 ex-officieren om een ​​arbeidershoofdstad van 700.000 inwoners onder de knie te krijgen."Hij koos voor een strategie van stadsverdediging en verkondigde dat de stad "zichzelf op zijn eigen grond zou verdedigen" en dat het Witte Leger verdwaald zou raken in een labyrint van versterkte straten en daar "zijn graf zou ontmoeten".Trotski bewapende alle beschikbare arbeiders, mannen en vrouwen, en beval de overbrenging van strijdkrachten uit Moskou.Binnen een paar weken was het Rode Leger dat Petrograd verdedigde in omvang verdrievoudigd en drie tegen één in de minderheid dan Yudenich.Yudenich, die een tekort aan voorraden had, besloot toen de belegering van de stad af te breken en trok zich terug.Hij vroeg herhaaldelijk toestemming om zijn leger over de grens naar Estland terug te trekken.Eenheden die zich over de grens terugtrokken, werden echter ontwapend en geïnterneerd op bevel van de Estse regering, die op 16 september vredesonderhandelingen met de Sovjetregering was begonnen en door de Sovjetautoriteiten op de hoogte was gebracht van hun besluit van 6 november dat als het Witte Leger toegestaan ​​​​om zich terug te trekken in Estland, zou het over de grens worden achtervolgd door de Reds.In feite vielen de Roden Estse legerposities aan en de gevechten gingen door totdat op 3 januari 1920 een staakt-het-vuren van kracht werd. Na het Verdrag van Tartu.de meeste soldaten van Yudenich gingen in ballingschap.De voormalige keizerlijke Russische en vervolgens Finse generaal Mannerheim plande een interventie om de blanken in Rusland te helpen Petrograd te veroveren.Hij kreeg echter niet de nodige steun voor de onderneming.Lenin achtte het "volledig zeker dat de minste hulp uit Finland het lot van [de stad] zou hebben bepaald".