Na de dood van Burebista viel het rijk dat hij had gecreëerd uiteen in kleinere koninkrijken.Vanaf het bewind van Tiberius tot Domitianus werd de Dacische activiteit gereduceerd tot een defensieve staat.De Romeinen lieten plannen voor een invasie tegen Dacia varen.In 86 GT herenigde de Dacische koning, Decebalus, met succes het Dacische koninkrijk onder zijn controle.Domitianus probeerde een overhaaste invasie tegen de Daciërs die in een ramp eindigde.Een tweede invasie bracht bijna een decennium lang vrede tussen Rome en Dacia, totdat Trajanus in 98 GT keizer werd.Trajanus streefde ook naar twee veroveringen van Dacia, de eerste, in 101–102 GT, die eindigde in een Romeinse overwinning.Decebalus werd gedwongen akkoord te gaan met harde vredesvoorwaarden, maar eerde ze niet, wat leidde tot een tweede invasie van Dacia in 106 GT die een einde maakte aan de onafhankelijkheid van het Dacische koninkrijk.Na zijn integratie in het rijk, zag Roman Dacia een constante administratieve verdeeldheid.In 119 werd het verdeeld in twee afdelingen: Dacia Superior ("Upper Dacia") en Dacia Inferior ("Lower Dacia"; later Dacia Malvensis genoemd).Tussen 124 en rond 158 was Dacia Superior verdeeld in twee provincies, Dacia Apulensis en Dacia Porolissensis.De drie provincies zouden later verenigd worden in 166 en bekend staan ​​als Tres Daciae ("Drie Dacias") vanwege de aanhoudende Marcomannenoorlogen.Er werden nieuwe mijnen geopend en de ertswinning geïntensiveerd, terwijl landbouw, veeteelt en handel in de provincie floreerden.Roman Dacia was van groot belang voor het leger dat overal op de Balkan was gestationeerd en werd een stedelijke provincie, met een tiental bekende steden en allemaal afkomstig uit oude militaire kampen.Acht van hen hadden de hoogste rang van Colonia.Ulpia Traiana Sarmizegetusa was het financiële, religieuze en wetgevende centrum en waar de keizerlijke procureur (financieel officier) zetelde, terwijl Apulum het militaire centrum van Romeins Dacia was.Vanaf de oprichting werd Roman Dacia geconfronteerd met grote politieke en militaire bedreigingen.De Vrije Daciërs, verbonden met de Sarmaten, voerden voortdurend invallen uit in de provincie.Deze werden gevolgd door de Carpi (een Dacische stam) en de nieuw aangekomen Germaanse stammen (Goten, Taifali, Heruli en Bastarnae) die zich bij hen aansloten.Dit alles maakte het voor de Romeinse keizers moeilijk om de provincie te onderhouden, die al vrijwel verloren was gegaan tijdens het bewind van Gallienus (253–268).Aurelianus (270–275) zou in 271 of 275 CE formeel afstand doen van Roman Dacia.Hij evacueerde zijn troepen en burgerbestuur uit Dacia en stichtte Dacia Aureliana met als hoofdstad Serdica in Neder-Moesia.De geromaniseerde bevolking die nog over was, werd in de steek gelaten, en haar lot na de terugtrekking van de Romeinen is controversieel.Volgens één theorie werd het Latijn dat in Dacia werd gesproken, voornamelijk in het moderne Roemenië, de Roemeense taal, waardoor de Roemenen afstammelingen waren van de Daco-Romeinen (de geromaniseerde bevolking van Dacia).De tegengestelde theorie stelt dat de oorsprong van de Roemenen eigenlijk op het Balkan-schiereiland ligt.