Voor de Eerste Wereldoorlog werd de unie van Michaël de Dappere, die korte tijd regeerde over de drie vorstendommen met Roemeense bevolking (Walachije, Transsylvanië en Moldavië), ^[79] in latere perioden gezien als de voorloper van een modern Roemenië. , een proefschrift dat met opmerkelijke intensiteit werd bepleit door Nicolae Bălcescu.Deze theorie werd een referentiepunt voor nationalisten, evenals een katalysator voor verschillende Roemeense krachten om één enkele Roemeense staat te bereiken.^[80]In 1918, aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, werd de unie van Roemenië met Boekovina in 1919 geratificeerd in het Verdrag van Saint Germain ^[81] en enkele geallieerden erkenden de unie met Bessarabië in 1920 door het nooit geratificeerde Verdrag van Parijs. .Op ^[1] december stemden de afgevaardigden van de Roemenen uit Transsylvanië om Transsylvanië, Banat, Crișana en Maramureș met Roemenië te verenigen door de proclamatie van de Unie van Alba Iulia.Roemenen vieren dit tegenwoordig als de Dag van de Grote Unie, dat is een nationale feestdag.De Roemeense uitdrukking România Mare (Groot- of Groot-Roemenië) verwijst naar de Roemeense staat in het interbellum en naar het grondgebied dat Roemenië destijds besloeg.In die tijd bereikte Roemenië zijn grootste territoriale omvang, bijna 300.000 km2 of 120.000 vierkante mijl ^[83] ), inclusief alle historische Roemeense landen.^[84] Tegenwoordig dient het concept als leidraad voor de eenwording van Roemenië en Moldavië.