De deelname van de Gepiden aan de campagnes van de Hunnen tegen het Romeinse rijk leverde hen veel buit op, wat bijdroeg aan de ontwikkeling van een rijke Gepid-aristocratie.^[12] Een "ontelbaar leger" onder bevel van Ardaric vormde de rechtervleugel van het leger van Attila de Hun in de Slag om de Catalaunian Plains in 451. ^[13] Aan de vooravond van de belangrijkste ontmoeting tussen geallieerde hordes, de Gepiden en Franks ontmoetten elkaar, de laatste vocht voor de Romeinen en de eerste voor de Hunnen, en het lijkt erop dat ze elkaar tot stilstand hebben bevochten.Attila de Hun stierf onverwachts in 453. Conflicten tussen zijn zonen ontwikkelden zich tot een burgeroorlog, waardoor de onderworpen volkeren in opstand konden komen.^[14] Volgens Jordanes was de Gepid-koning, Ardaric, die "woedend werd omdat zoveel naties werden behandeld als slaven van de laagste toestand", ^[15] de eerste die de wapens opnam tegen de Hunnen.De beslissende slag werd uitgevochten bij de (niet-geïdentificeerde) Nedao-rivier in Pannonia in 454 of 455. ^[16] In de strijd versloeg het verenigde leger van Gepiden, Rugii, Sarmaten en Suebi de Hunnen en hun bondgenoten, waaronder de Ostrogoten.^[17] Het waren de Gepiden die de leiding namen onder de oude bondgenoten van Attila en een van de grootste en meest onafhankelijke nieuwe koninkrijken vestigden, waarmee ze de "hoofdstad van aanzien verwierven die hun koninkrijk meer dan een eeuw in stand hield".^[18] Het besloeg een groot deel van de voormalige Romeinse provincie Dacia, ten noorden van de Donau, en in vergelijking met andere Midden-Donau-koninkrijken bleef het relatief weinig betrokken bij Rome.De Gepiden werden een eeuw later, in 567, verslagen door de Lombarden en Avaren, toen Constantinopel hen niet steunde.Sommige Gepiden voegden zich bij de Longobarden bij hun daaropvolgende verovering van Italië, sommigen trokken naar Romeins grondgebied en andere Gepiden woonden nog steeds in het gebied van het oude koninkrijk nadat het door de Avaren was veroverd.