Hexapla (Oudgrieks: Ἑξαπλᾶ, "zesvoudig") is de term voor een kritische editie van de Hebreeuwse Bijbel in zes versies, waarvan er vier in het Grieks zijn vertaald en slechts in fragmenten bewaard zijn gebleven. Het was een enorme en complexe woord-voor-woord-vergelijking van de oorspronkelijke Hebreeuwse Geschriften met de Griekse Septuaginta-vertaling en met andere Griekse vertalingen. De term is vooral en in het algemeen van toepassing op de editie van het Oude Testament, samengesteld door de theoloog en geleerde Origenes, ergens vóór 240.
Het doel van het samenstellen van de Hexapla wordt betwist. Hoogstwaarschijnlijk was het boek bedoeld voor de christelijk-rabbijnse polemiek over de corruptie van de tekst van de Bijbel. De codex omvatte de Hebreeuwse tekst, de klinkers ervan in Griekse transcriptie en minstens vier parallelle Griekse vertalingen, waaronder de Septuaginta; in dit opzicht is het een prototype van de latere polyglot. Een aantal bronnen zeggen dat er voor het Psalter twee of drie versies van de vertaling waren, zoals voor sommige profetische boeken. Aan het einde van zijn leven creëerde Origenes een verkorte versie van zijn werk: de Tetrapla, die slechts vier Griekse vertalingen bevatte (vandaar de naam).