Frederik Barbarossa, ook bekend als Frederik I, was keizer van het Heilige Roomse Rijk van 1155 tot aan zijn dood 35 jaar later.Hij werd op 4 maart 1152 in Frankfurt tot koning van Duitsland gekozen en op 9 maart 1152 in Aken gekroond. Historici beschouwen hem als een van de grootste middeleeuwse keizers van het Heilige Roomse Rijk.Hij combineerde kwaliteiten waardoor hij voor zijn tijdgenoten bijna bovenmenselijk leek: zijn lange levensduur, zijn ambitie, zijn buitengewone organisatievaardigheden, zijn scherpzinnigheid op het slagveld en zijn politieke scherpzinnigheid.Zijn bijdragen aan de Midden-Europese samenleving en cultuur omvatten onder meer het herstel van het Corpus Juris Civilis, oftewel de Romeinse rechtsstaat, die een tegenwicht vormde voor de pauselijke macht die de Duitse staten domineerde sinds het einde van de Investituurcontroverse.Tijdens Frederiks lange verblijf in Italië werden de Duitse prinsen sterker en begonnen ze met een succesvolle kolonisatie van Slavische landen.Het aanbod van verlaagde belastingen en landrechten verleidde veel Duitsers om zich in de loop van de Ostsiedlung in het oosten te vestigen.In 1163 voerde Frederick een succesvolle campagne tegen het koninkrijk Polen om de Silezische hertogen van de Piast-dynastie opnieuw te installeren.Met de Duitse kolonisatie werd het rijk groter en omvatte het het hertogdom Pommeren.Een sneller economisch leven in Duitsland deed het aantal steden en keizerlijke steden toenemen en gaf ze een groter belang.Het was ook tijdens deze periode dat kastelen en hoven de kloosters als cultuurcentra vervingen.Vanaf 1165 voerde Frederick een economisch beleid om groei en handel te stimuleren.Het lijdt geen twijfel dat zijn regering een periode van grote economische groei in Duitsland was, maar het is nu onmogelijk om vast te stellen hoeveel van die groei te danken was aan het beleid van Frederick.Hij stierf op weg naar het Heilige Land tijdens de Derde Kruistocht .