Duitse rijk en eenwording

De Duitse Bond eindigde als gevolg van de Oostenrijks-Pruisische oorlog van 1866 tussen de samenstellende entiteiten van de Confederatie van het Oostenrijkse rijk en zijn bondgenoten aan de ene kant en Pruisen en zijn bondgenoten aan de andere kant.De oorlog resulteerde in de gedeeltelijke vervanging van de Confederatie in 1867 door een Noord-Duitse Confederatie, bestaande uit de 22 staten ten noorden van de rivier de Main.De patriottische ijver die door de Frans-Pruisische oorlog werd gegenereerd, overweldigde de resterende oppositie tegen een verenigd Duitsland (afgezien van Oostenrijk) in de vier staten ten zuiden van de Main, en in november 1870 sloten ze zich bij verdrag aan bij de Noord-Duitse Bond.Tijdens het beleg van Parijs op 18 januari 1871 werd Willem uitgeroepen tot keizer in de Spiegelzaal van het Paleis van Versailles en vervolgens vond de eenwording van Duitsland plaats.Hoewel het in naam een ​​federaal rijk en een competitie van gelijken was, werd het rijk in de praktijk gedomineerd door de grootste en machtigste staat, Pruisen.Pruisen strekte zich uit over tweederde van het noordelijke deel van het nieuwe Reich en bevatte drievijfde van de bevolking.De keizerskroon was erfelijk in het heersende huis van Pruisen, het Huis van Hohenzollern.Met uitzondering van 1872–1873 en 1892–1894 was de kanselier altijd tegelijkertijd premier van Pruisen.Met 17 van de 58 stemmen in de Bondsraad had Berlijn slechts een paar stemmen van de kleinere staten nodig om effectieve controle uit te oefenen.De evolutie van het Duitse rijk loopt enigszins parallel met de parallelle ontwikkelingen in Italië, dat tien jaar eerder een verenigde natiestaat werd.Enkele sleutelelementen van de autoritaire politieke structuur van het Duitse rijk vormden ook de basis voor conservatieve modernisering in het keizerlijke Japan onder Meiji en het behoud van een autoritaire politieke structuur onder de tsaren in het Russische rijk .