Heptarchie

Gedurende de 7e en 8e eeuw schommelde de macht tussen de grotere koninkrijken.Vanwege opvolgingscrises was de hegemonie van Northumbria niet constant en bleef Mercia een zeer machtig koninkrijk, vooral onder Penda.Twee nederlagen maakten een einde aan de overheersing van Northumbria: de Slag om Trente in 679 tegen Mercia en Nechtanesmere in 685 tegen de Picten.De zogenaamde "Mercian Supremacy" domineerde de 8e eeuw, hoewel deze niet constant was.Aethelbald en Offa, de twee machtigste koningen, bereikten een hoge status;inderdaad, Offa werd door Karel de Grote beschouwd als de opperheer van Zuid-Brittannië.Zijn kracht wordt geïllustreerd door het feit dat hij de middelen opriep om Offa's Dyke te bouwen.Een opkomende Wessex en uitdagingen van kleinere koninkrijken hielden de macht van Mercian echter onder controle, en tegen het begin van de 9e eeuw was de "Mercian Supremacy" voorbij.Deze periode is beschreven als de Heptarchie, hoewel deze term nu buiten academisch gebruik is geraakt.De term is ontstaan ​​omdat de zeven koninkrijken Northumbria, Mercia, Kent, East Anglia, Essex, Sussex en Wessex de belangrijkste staatsbesturen van Zuid-Brittannië waren.Andere kleine koninkrijken waren in deze periode ook politiek belangrijk: Hwicce, Magonsaete, Lindsey en Middle Anglia.