Tweede Vaticaans Concilie

Het Tweede Oecumenisch Concilie van het Vaticaan, beter bekend als het Tweede Vaticaans Concilie of Vaticanum II, was het 21e oecumenische concilie van de Rooms-Katholieke Kerk.Het concilie kwam in de Sint-Pietersbasiliek in Rome bijeen gedurende vier periodes (of sessies), die elk tussen de 8 en 12 weken duurden, in de herfst van elk van de vier jaren 1962 tot 1965. De voorbereiding van het concilie duurde drie jaar, vanaf de zomer van 1959 tot de herfst van 1962. Het concilie werd geopend op 11 oktober 1962 door Johannes XXIII (paus tijdens de voorbereiding en de eerste zitting), en werd op 8 december 1965 gesloten door Paulus VI (paus tijdens de laatste drie zittingen, na de overlijden van Johannes XXIII op 3 juni 1963).Paus Johannes XXIII riep het concilie bijeen omdat hij vond dat de Kerk "bijgewerkt" moest worden (in het Italiaans: aggiornamento).Om in contact te komen met mensen uit de 20e eeuw in een steeds meer geseculariseerde wereld, moesten sommige praktijken van de kerk worden verbeterd en moest haar leer worden gepresenteerd op een manier die relevant en begrijpelijk voor hen zou zijn.Veel deelnemers aan de Raad stonden hier sympathiek tegenover, terwijl anderen weinig noodzaak zagen voor verandering en zich verzetten tegen pogingen in die richting.Maar de steun voor aggiornamento won het van de weerstand tegen verandering, en als gevolg daarvan stelden de zestien door het concilie opgestelde leergezagsdocumenten belangrijke ontwikkelingen in leer en praktijk voor: een uitgebreide hervorming van de liturgie, een hernieuwde theologie van de Kerk, van de openbaring en van de leken, een nieuwe benadering van de betrekkingen tussen de Kerk en de wereld, de oecumene, de niet-christelijke religies, de vrijheid van godsdienst en nog belangrijker, de oosterse kerken.