Oost en West spanning

Spanningen in de christelijke eenheid begonnen duidelijk te worden in de 4e eeuw.Er waren twee fundamentele problemen bij betrokken: de aard van het primaatschap van de bisschop van Rome en de theologische implicaties van het toevoegen van een clausule aan de geloofsbelijdenis van Nicea, bekend als de filioque-clausule.Deze leerstellige kwesties werden voor het eerst openlijk besproken in het patriarchaat van Photius.De oosterse kerken beschouwden Rome's begrip van de aard van de bisschoppelijke macht als in directe tegenspraak met de in wezen conciliaire structuur van de kerk en zagen de twee ecclesiologieën dus als wederzijds antithetisch.Een ander probleem ontwikkelde zich tot een grote irritatie voor het oosterse christendom, de geleidelijke introductie in de geloofsbelijdenis van Nicea in het westen van de Filioque-clausule - wat 'en de zoon' betekent - zoals in 'de Heilige Geest ... komt voort uit de vader en de zoon'. , waar de oorspronkelijke geloofsbelijdenis, bekrachtigd door de concilies en nog steeds gebruikt door de oosters-orthodoxen, simpelweg zegt: "de Heilige Geest, ... komt voort uit de Vader."De Oosterse Kerk voerde aan dat de uitdrukking eenzijdig en dus onwettig was toegevoegd, aangezien het Oosten nooit was geraadpleegd.Naast deze ecclesiologische kwestie achtte de Oosterse Kerk de Filioque-clausule ook op dogmatische gronden onaanvaardbaar.