Slavische migraties

De Slavische migraties naar de Balkan begonnen halverwege de 6e eeuw en de eerste decennia van de 7e eeuw in de vroege middeleeuwen.De snelle demografische verspreiding van de Slaven werd gevolgd door een bevolkingsuitwisseling, vermenging en taalverschuiving van en naar het Slavisch.De meeste Thraciërs werden uiteindelijk gehelleniseerd of geromaniseerd, met enkele uitzonderingen die tot de 5e eeuw in afgelegen gebieden overleefden.Een deel van de oostelijke Zuid-Slaven assimileerde de meesten van hen, voordat de Bulgaarse ^[elite] deze volkeren opnam in het Eerste Bulgaarse rijk.^[22]De nederzetting werd mogelijk gemaakt door de aanzienlijke afname van de Balkanbevolking tijdens de plaag van Justinianus.Een andere reden was de laatantieke kleine ijstijd van 536 tot ongeveer 660 n.Chr. En de reeks oorlogen tussen het Sassanidische rijk en de Avar Khaganate tegen het Oost-Romeinse rijk.De ruggengraat van de Avar Khaganate bestond uit Slavische stammen.Na de mislukte belegering van Constantinopel in de zomer van 626, bleven ze in het wijdere Balkangebied nadat ze zich hadden gevestigd in de Byzantijnse provincies ten zuiden van de rivieren Sava en Donau, van de Adriatische Zee naar de Egeïsche Zee tot aan de Zwarte Zee.Uitgeput door verschillende factoren en gereduceerd tot de kustgebieden van de Balkan, was Byzantium niet in staat om oorlog te voeren op twee fronten en zijn verloren gebieden terug te winnen, dus verzoende het zich met de vestiging van Sklavinia's invloed en sloot een alliantie met hen tegen de Avaren en Bulgaren. Khaganaten.