Proloog

De Romeinen respecteerden en vreesden de Gallische stammen.In 390 vGT hadden de Galliërs Rome geplunderd, waardoor er een existentiële angst voor een barbaarse verovering ontstond die de Romeinen nooit zouden vergeten.In 121 vGT veroverde Rome een groep zuidelijke Galliërs en vestigde de provincie Transalpina Gallië in de veroverde landen.Slechts vijftig jaar vóór de Gallische oorlogen, in 109 vGT, was Italië vanuit het noorden binnengevallen en pas na verschillende bloedige en kostbare veldslagen gered door Gaius Marius.Toen een Romeinse vazalstaat, de Gallische Arverni, rond 63 v.De Sequani en de Arverni versloegen de Aedui in 63 vGT in de Slag bij Magetobriga.De opkomende politicus en generaal Julius Caesar was de Romeinse commandant en agonist van de oorlog.Als gevolg van de financiële lasten die hij had als consul (het hoogste ambt in de Romeinse Republiek) in 59 vGT, had Caesar aanzienlijke schulden opgelopen.Om de positie van Rome onder de Galliërs te versterken, had hij aanzienlijk geld betaald aan Ariovistus, de koning van de Suebi, om een ​​alliantie te versterken.Caesar had aanvankelijk vier veteranenlegioenen onder zijn directe bevel: Legio VII, Legio VIII, Legio IX Hispana en Legio X. Omdat hij in 61 vGT gouverneur van Hispania Ulterior was geweest en met hen met succes campagne had gevoerd tegen de Lusitaniërs, wist Caesar het meeste: misschien zelfs alle legioenen persoonlijk.Zijn ambitie was om enkele gebieden te veroveren en te plunderen om zichzelf uit de schulden te halen.Het is mogelijk dat Gallië niet zijn oorspronkelijke doelwit was; in plaats daarvan had hij misschien een campagne tegen het koninkrijk Dacia op de Balkan gepland.Een massale migratie van Gallische stammen in 58 vGT zorgde echter voor een handige casus belli, en Caesar bereidde zich voor op oorlog.