56 BCE Mar 2
Crassus campagne tegen de Sotiates
Aquitaine, FranceIn 56 vGT werden de Sotiates geleid door hun chef Adiatuanos bij de verdediging van hun oppidum tegen de Romeinse officier P. Licinius Crassus.Na een mislukte uitvalpoging met 600 van zijn soldurii moest Adiatuanos capituleren voor de Romeinen.Cassius marcheerde vervolgens met zijn leger naar de grenzen van de Sotiates.Toen de Sotiates hoorden van zijn nadering, verzamelden ze een grote strijdmacht, met cavalerie, waarin hun grootste kracht lag, en vielen onze colonne op mars aan.Allereerst voerden ze een cavaleriegevecht uit;toen hun cavalerie werd verslagen en de onze werd achtervolgd, ontmaskerden ze plotseling hun infanteriemacht, die ze in een hinderlaag in een vallei hadden geplaatst.De infanterie viel onze verspreide ruiters aan en hervatte het gevecht.De strijd was lang en hevig.De Sotiates waren, met het vertrouwen van eerdere overwinningen, van mening dat de veiligheid van heel Aquitania afhing van hun eigen moed: de Romeinen wilden graag zien wat ze konden bereiken onder een jonge leider zonder de opperbevelhebber en de rest van de troepen. de legioenen.Maar uiteindelijk vluchtte de vijand na zware verliezen van het veld.Een groot aantal van hen werd gedood;en toen wendde Crassus zich direct af van zijn mars en begon het bolwerk van de Sotiates aan te vallen.Toen ze moedig weerstand boden, bracht hij mantels en torens naar voren.De ene keer probeerde de vijand een uitval uit te voeren, de andere keer duwde hij mijnen tot aan de helling en de mantels - en in de mijnbouw zijn de Aquitani verreweg de meest ervaren mannen, omdat er op veel plaatsen onder hen kopermijnen en opgravingen zijn.Toen ze merkten dat vanwege de efficiëntie van onze troepen geen voordeel te behalen was met deze hulpmiddelen, stuurden ze plaatsvervangers naar Crassus en smeekten hem hun overgave te aanvaarden.Hun verzoek werd ingewilligd en zij gingen over tot het inleveren van hun wapens zoals bevolen.Terwijl de aandacht van al onze troepen op die zaak was gevestigd, ondernam Adiatunnus, de opperbevelhebber, actie vanuit een andere wijk van de stad met zeshonderd toegewijden, die zij vazallen noemen.De regel van deze mannen is dat ze in het leven alle voordelen genieten met de kameraden aan wier vriendschap ze zich hebben verbonden, terwijl als hun medemensen een gewelddadig lot overkomt, ze ofwel samen met hen hetzelfde ongeluk ondergaan, ofwel zelfmoord plegen;en in de nagedachtenis van de mens is nog niemand gevonden die de dood weigert, na de slachting van de kameraad aan wiens vriendschap hij zich had gewijd.Met deze mannen probeerde Adiatunnus een uitval te maken;maar er klonk een schreeuw aan die kant van de schans, de troepen renden ten strijde en daar werd een hevig gevecht uitgevochten.Adiatunnus werd teruggedreven naar de stad;maar ondanks dat alles smeekte en kreeg hij van Crassus dezelfde voorwaarden voor overgave als aanvankelijk.- Julius Caesar.Bellum Gallicum.3, 20–22.Loeb Klassieke Bibliotheek.Vertaald door HJ Edwards, 1917.
Ask Herodotus
Stel hier uw vraag
HistoryMaps Shop
Heroes of the American Revolution Painting
Explore the rich history of the American Revolution through this captivating painting of the Continental Army. Perfect for history enthusiasts and art collectors, this piece brings to life the bravery and struggles of early American soldiers.
Laatst bijgewerkt: Wed Jan 31 2024
