Slag bij Abukir (1799)

Bonaparte had vernomen dat Murad Bey de achtervolging door de generaals Desaix, Belliard, Donzelot en Davout had ontweken en op weg was naar Opper-Egypte.Bonaparte marcheerde dus om hem aan te vallen bij Gizeh, en hoorde ook dat 100 Ottomaanse schepen voor de kust van Aboukir lagen en Alexandrië bedreigden.Zonder tijd te verliezen of naar Caïro terug te keren, beval Bonaparte zijn generaals alles in het werk te stellen om het leger onder leiding van de pasja van Rumelia, Saïd-Mustapha, te ontmoeten, dat zich had aangesloten bij de strijdkrachten onder Murad Bey en Ibrahim.Eerst rukte Bonaparte op naar Alexandrië, van waaruit hij naar Aboukir marcheerde, wiens fort nu sterk gelegerd was door de Ottomanen .Bonaparte zette zijn leger zo in dat Mustapha met zijn hele familie zou moeten winnen of sterven.Mustapha's leger was 18.000 man sterk en werd ondersteund door verschillende kanonnen, met loopgraven die het aan de landzijde verdedigden en vrije communicatie met de Ottomaanse vloot aan de zeezijde.Bonaparte gaf op 25 juli opdracht tot een aanval en de slag om Abukir volgde.Binnen een paar uur waren de loopgraven ingenomen, 10.000 Ottomanen verdronken in de zee en de rest werd gevangengenomen of gedood.Het grootste deel van de eer voor de Franse overwinning die dag gaat naar Murat, die Mustapha zelf gevangen nam.