Invasie van Afrika

Grotendeels dankzij de uitvinding van de Romeinen van de corvus, een apparaat waarmee ze gemakkelijker vijandelijke schepen konden vastgrijpen en aan boord konden gaan, werden de Carthagers verslagen in grote zeeslagen bij Mylae (260 v.Chr.) en Sulci (257 v.Chr.).Aangemoedigd door deze en gefrustreerd door de aanhoudende impasse op Sicilië, verlegden de Romeinen hun focus naar een op zee gebaseerde strategie en ontwikkelden ze een plan om het Carthaagse hartgebied in Noord-Afrika binnen te vallen en Carthago (dicht bij Tunis) te bedreigen.Beide partijen waren vastbesloten de suprematie van de marine te vestigen en investeerden grote hoeveelheden geld en mankracht in het in stand houden en vergroten van de omvang van hun marine.De Romeinse vloot van 330 oorlogsschepen plus een onbekend aantal transportschepen vertrok begin 256 vGT vanuit Ostia, de haven van Rome, onder bevel van de consuls voor dat jaar, Marcus Atilius Regulus en Lucius Manlius Vulso Longus.Ze brachten ongeveer 26.000 uitgekozen legioensoldaten van de Romeinse strijdkrachten op Sicilië aan boord.Ze waren van plan om naar Afrika over te steken en binnen te vallen wat nu Tunesië is.