De Slag bij Panormus werd in 250 vGT op Sicilië uitgevochten tijdens de Eerste Punische Oorlog tussen een Romeins leger onder leiding van Lucius Caecilius Metellus en een Carthaagse strijdmacht onder leiding van Hasdrubal, de zoon van Hanno. De Romeinse strijdmacht van twee legioenen die de stad Panormus verdedigde, versloeg het veel grotere Carthaagse leger van 30.000 man en tussen de 60 en 142 oorlogsolifanten.
De oorlog was in 264 vGT begonnen toen Carthago een groot deel van Sicilië onder controle had, waar de meeste gevechten plaatsvonden. In 256–255 vGT probeerden de Romeinen de stad Carthago in Noord-Afrika aan te vallen, maar leden een zware nederlaag door een Carthaags leger dat sterk was in cavalerie en olifanten. Toen het zwaartepunt van de oorlog terugkeerde naar Sicilië, veroverden de Romeinen in 254 vGT de grote en belangrijke stad Panormus. Daarna vermeden ze de strijd uit angst voor de oorlogsolifanten die de Carthagers naar Sicilië hadden verscheept. In de late zomer van 250 vGT leidde Hasdrubal zijn leger om de gewassen van de steden van de bondgenoten van Rome te verwoesten. De Romeinen trokken zich terug in Panormus en Hasdrubal drong door tegen de stadsmuren.
Toen hij eenmaal in Panormus aankwam, draaide Metellus zich om om te vechten, waarbij hij de olifanten tegenwerkte met een hagel van speren uit grondwerken die vlakbij de muren waren gegraven. Onder dit raketvuur raakten de olifanten in paniek en vluchtten door de Carthaagse infanterie heen. De zware Romeinse infanterie viel vervolgens de Carthaagse linkerflank aan, die samen met de rest van de Carthagers brak. De olifanten werden gevangengenomen en later afgeslacht in het Circus Maximus. Dit was de laatste belangrijke veldslag van de oorlog, die negen jaar later eindigde in een Romeinse overwinning.