Gouden Eeuw van Bulgarije

De Gouden Eeuw van Bulgarije is de periode van de Bulgaarse culturele welvaart tijdens het bewind van keizer Simeon I de Grote. De term werd halverwege de 19e eeuw bedacht door Spiridon Palauzov. Gedurende deze periode was er een toename van literatuur, schrijven, kunst, architectuur en liturgische hervormingen.

De hoofdstad Preslav werd op Byzantijnse wijze gebouwd om te kunnen wedijveren met Constantinopel. Tot de meest opmerkelijke gebouwen van de stad behoorden de Ronde Kerk, ook wel bekend als de Gouden Kerk, en het keizerlijk paleis. In die tijd werd Preslavisch aardewerk gemaakt en geschilderd, dat de meest prestigieuze Byzantijnse modellen volgde. Een kroniek uit de 11e eeuw getuigde dat Simeon I Preslav 28 jaar lang had gebouwd.

Simeon I verzamelde de zogenaamde Simeon-kring om zich heen, waartoe enkele van de meest prominente literaire auteurs uit het middeleeuwse Bulgarije behoorden. Simeon I zelf zou actief zijn geweest als schrijver: werken die soms aan hem worden toegeschreven, zijn onder meer Zlatostruy (Gouden stroom) en twee van Simeon (Svetoslavische) collecties. De belangrijkste genres waren christelijke stichtelijke redevoeringen, heiligenlevens, volksliederen en poëzie, kronieken en historische verhalen.