Veld van bloed

AchtergrondDe kruisvaardersstaten , waaronder Antiochië, waren regelmatig in conflict met moslimstaten als Aleppo en Mosul.De dood van Ridwan van Aleppo in 1113 luidde kortstondig vrede in, maar Roger van Salerno, de regent van Antiochië, Boudewijn II van Edessa en Pons van Tripoli, consolideerden zich niet tegen Aleppo.In 1115 sloeg Roger een Seltsjoekse invasie af in de Slag bij Sarmin.In 1117 stond Aleppo onder Ilghazi van de Artuqid-dynastie.Na Rogers verovering van Azaz in 1118, waardoor Aleppo kwetsbaar werd, viel Ilghazi Antiochië binnen in 1119. Ondanks het advies van Bernard van Valence, de Latijnse patriarch van Antiochië, om de versterkte positie van Artah te benutten en om versterkingen te vragen, koos Roger voor een agressievere houding. bij de Sarmadapas.Tijdens Ilghazi's belegering van al-Atharib werd een kruisvaardersvlucht onder leiding van Robert van Vieux-Pont in een hinderlaag gelokt door Ilghazi's geveinsde terugtocht, wat de tactische uitdagingen aantoonde waarmee de kruisvaarders werden geconfronteerd in hun confrontaties met moslimtroepen.StrijdIlghazi, in afwachting van versterkingen van Toghtekin van Damascus, omsingelde het kamp van Roger in de nacht van 27 juni, waarbij hij diens kwetsbare positie in een bosrijke vallei uitbuitte.Roger's strijdmacht, bestaande uit 700 ridders, 500 Armeense cavalerie en 3.000 voetsoldaten, inclusief turcopolen, gerangschikt in een V-vormige formatie tegenover de moslimtroepen, met een reserve-eenheid onder leiding van Renaud Mansoer.De strijd begon op 28 juni met een eerste boogschietduel.De strijdkrachten van de kruisvaarders wonnen aanvankelijk terrein, vooral op de rechterflank.De strijd veranderde echter toen de linkerflank, onder Robert van St. Lo, werd overweldigd, wat leidde tot wanorde onder de kruisvaarders, verergerd door een noordenwind die stof in hun gezicht voerde.Het gevecht eindigde rampzalig voor de kruisvaarders, waarbij Roger en de meerderheid van zijn leger werden gedood of gevangengenomen;slechts twee ridders ontsnapten.Rogers dood betekende een aanzienlijke nederlaag, gesymboliseerd door zijn val bij het grote met juwelen bezette kruis, zijn standaard.In de nasleep bevonden zich Renaud Mansoer en mogelijk Walter de bondskanselier onder de gevangenen, terwijl het bloedbad op het slagveld het de naam "ager sanguinis" of "het bloedveld" opleverde.Na de slag namen de Turken 70 ridders en 500 lagere soldaten gevangen.De hooggeplaatste gevangenen werden vrijgekocht en dertig mensen die hun losgeld niet konden betalen, werden geëxecuteerd.NasleepDe overwinning van Ilghazi vertaalde zich echter niet in verdere vorderingen tegen Antiochië, omdat hij zich overgaf aan een alcoholische eetbui.Ondertussen organiseerde patriarch Bernard van Antiochië de verdediging zo goed als hij kon, maar de nederlaag van het Antiocheense veldleger leidde tot de snelle val van Atharib, Zerdana, Sarmin, Ma'arrat al-Numan en Kafr Tab door moslimtroepen.Ilghazi's campagne werd stopgezet tijdens de Slag bij Hab op 14 augustus, waar hij werd verslagen door Boudewijn II van Jeruzalem en graaf Pons.Baldwin nam vervolgens het regentschap van Antiochië over en slaagde erin enkele van de verloren steden te heroveren.Ondanks dit herstel verzwakte de nederlaag op het Bloedveld Antiochië aanzienlijk, waardoor het kwetsbaar werd voor moslimaanvallen in het daaropvolgende decennium en uiteindelijk onder de invloed van het Byzantijnse rijk.De kruisvaarders slaagden er echter in enige invloed in Syrië te herwinnen met hun overwinning in de Slag bij Azaz in 1125.