Ondanks dat hij zich in een potentieel gunstige situatie bevond, stopte Hooker zijn korte offensief.Zijn acties kunnen zijn gebrek aan vertrouwen hebben aangetoond bij het voor het eerst uitvoeren van de complexe acties van zo'n grote organisatie (hij was een effectieve en agressieve divisie- en korpscommandant geweest in eerdere veldslagen), maar hij had ook besloten voordat hij aan de campagne begon dat hij zou de strijd verdedigend voeren en Lee met zijn kleine leger dwingen zijn eigen, grotere leger aan te vallen.Bij de [Eerste] Slag om Fredericksburg (13 december 1862) had het leger van de Unie de aanval gedaan en een bloedige nederlaag geleden.^[4]Hooker wist dat Lee zo'n nederlaag niet kon verdragen en geen effectief leger in het veld kon houden, dus beval hij zijn mannen zich terug te trekken in de wildernis en een defensieve positie in te nemen rond Chancellorsville, waarbij hij Lee uitdaagde hem aan te vallen of zich terug te trekken met superieure troepen in zijn rug. .Hij verwarde de zaken door zijn ondergeschikten een tweede bevel te geven om hun posities tot 17.00 uur te behouden, maar tegen de tijd dat het werd ontvangen, waren de meeste eenheden van de Unie begonnen met hun achterwaartse bewegingen.Hookers ondergeschikten waren verrast en verontwaardigd over de wijziging van de plannen.Ze zagen dat de positie waarvoor ze vochten in de buurt van de Zoan-kerk relatief hoog gelegen was en de infanterie en artillerie de kans bood om buiten de beperkingen van de wildernis in te zetten.Meade riep uit: "Mijn God, als we de top van de heuvel niet kunnen vasthouden, kunnen we de onderkant zeker niet vasthouden!"Terugkijkend waren sommige deelnemers en veel moderne historici van mening dat Hooker de campagne op 1 mei effectief verloor. Stephen W. Sears merkte echter op dat Hookers bezorgdheid gebaseerd was op meer dan persoonlijke verlegenheid.^[4]