Sejarah Republik Rakyat China

Pada 1 Oktober 1949, Mao Zedong mengisytiharkan penubuhan Republik Rakyat China pada satu majlis di Dataran Tiananmen di ibu kota Beijing yang baru ditetapkan (dahulunya Beiping).Pada acara penting ini, Kerajaan Rakyat Pusat yang dipimpin oleh Parti Komunis China telah diisytiharkan secara rasmi, diiringi dengan nyanyian pertama lagu kebangsaan RRC, March of the Volunteers.Negara baharu itu ditandai dengan pembukaan rasmi Bendera Merah Lima Bintang Republik Rakyat China, yang dikibarkan semasa upacara itu dengan bunyi hormat 21 laras di kejauhan.Selepas upacara menaikkan bendera, Tentera Pembebasan Rakyat kemudian diraikan dengan perarakan tentera awam.

Kempen untuk Menindas Kontrarevolusi ialah kempen penindasan politik yang dilancarkan oleh Parti Komunis China (PKC) pada awal 1950-an, berikutan kemenangan PKC dalam Perang Saudara China.Sasaran utama kempen adalah individu dan kumpulan yang dianggap sebagai kontrarevolusioner atau "musuh kelas" PKC, termasuk tuan tanah, petani kaya, dan bekas pegawai kerajaan Nasionalis.Semasa kempen, ratusan ribu orang telah ditangkap, diseksa, dan dihukum bunuh, dan ramai lagi dihantar ke kem buruh atau dibuang ke kawasan terpencil di China.Kempen itu juga dicirikan oleh penghinaan awam yang meluas, seperti mengarak kononnya pihak revolusioner melalui jalanan dengan sepanduk yang memperincikan jenayah mereka.Kempen untuk Menindas Kontrarevolusi adalah sebahagian daripada usaha yang lebih besar oleh PKC untuk menyatukan kuasa dan menghapuskan ancaman yang dirasakan terhadap pemerintahannya.Kempen ini juga didorong oleh hasrat untuk mengagihkan semula tanah dan kekayaan daripada golongan kaya kepada golongan miskin dan pekerja.Kempen ini telah ditamatkan secara rasmi pada tahun 1953, tetapi penindasan dan penganiayaan yang serupa berterusan pada tahun-tahun berikutnya.Kempen itu juga memberi impak yang besar kepada masyarakat dan budaya Cina, kerana ia membawa kepada ketakutan dan ketidakpercayaan yang meluas, dan menyumbang kepada budaya penindasan dan penapisan politik yang berterusan sehingga hari ini.Dianggarkan jumlah kematian akibat kempen itu adalah antara beberapa ratus ribu hingga lebih sejuta.

Republik RakyatChina dengan cepat didorong ke dalam konflik antarabangsa pertamanya tidak lama selepas ditubuhkan pada Jun 1950, apabila tentera Korea Utara melintasi paralel ke-38 dan menyerangKorea Selatan .Sebagai tindak balas, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, yang diketuai oleh Amerika Syarikat , bertindak untuk mempertahankan Selatan.Memikirkan kemenangan AS akan berbahaya dalam masa Perang Dingin , Kesatuan Soviet meninggalkan China tanggungjawab untuk menyelamatkan rejim Korea Utara.Armada Ke-7 AS dihantar ke Selat Taiwan untuk menghalang pencerobohan Komunis ke atas pulau itu, dan China memberi amaran bahawa ia tidak akan menerima Korea yang disokong AS di sempadannya.Selepas tentera PBB membebaskan Seoul pada September, tentera China, yang dikenali sebagai Sukarelawan Rakyat, bertindak balas dengan menghantar tentera ke selatan untuk menghalang tentera PBB menyeberangi kawasan Sungai Yalu.Walaupun tentera China kekurangan pengalaman peperangan moden dan teknologi, Kempen Resist America, Aid Korea berjaya mendorong pasukan PBB kembali ke Parallel ke-38.Peperangan itu memakan kos yang tinggi untuk China, kerana lebih daripada sekadar sukarelawan telah digerakkan dan jumlah korban lebih banyak daripada PBB.Peperangan berakhir pada Julai 1953 dengan gencatan senjata PBB, dan walaupun konflik telah berakhir, ia telah menghalang kemungkinan hubungan normal antara China dan Amerika Syarikat selama bertahun-tahun.Sebagai tambahan kepada perang, China juga mengilhak Tibet pada Oktober 1950, mendakwa ia secara nominal tertakluk kepada maharaja China pada abad yang lalu.

Kempen Seratus Bunga ialah gerakan yang dilancarkan oleh Parti Komunis China pada Mei 1956. Ia adalah satu tempoh masa apabila rakyat China digalakkan untuk mengkritik kerajaan China dan dasar-dasarnya secara terbuka.Matlamat kempen itu adalah untuk membolehkan pelbagai pendapat diutarakan dan didengari oleh kerajaan, yang berharap dapat mewujudkan masyarakat yang lebih terbuka.Kempen ini telah dimulakan oleh Mao Zedong dan berlangsung selama kira-kira enam bulan.Dalam tempoh ini, rakyat digalakkan untuk menyuarakan pendapat mereka tentang pelbagai topik politik dan sosial, termasuk pendidikan, buruh, undang-undang, dan kesusasteraan.Media kerajaan menyiarkan seruan untuk kritikan dan memuji fakta bahawa orang ramai tampil dengan pendapat mereka.Malangnya, kempen itu cepat berubah menjadi masam apabila kerajaan mula mengambil sikap yang lebih keras terhadap mereka yang menyuarakan kritikan.Apabila kritikan terhadap kerajaan semakin meningkat, kerajaan mula bertindak keras terhadap pengkritik, menangkap dan kadangkala melaksanakan hukuman mati terhadap mereka yang dianggap terlalu negatif atau berbahaya kepada kerajaan.Kempen Seratus Bunga akhirnya dilihat sebagai kegagalan, kerana ia gagal mewujudkan masyarakat yang lebih terbuka dan hanya mengakibatkan peningkatan penindasan kerajaan terhadap perbezaan pendapat.Kempen itu sering dilihat sebagai salah satu kesilapan Parti Komunis China yang paling ketara dan merupakan kisah peringatan bagi kerajaan lain yang ingin menggalakkan dialog terbuka dan jujur ​​dengan rakyat mereka.

Kempen Anti-Kanan ialah gerakan politik yang dijalankan di China antara 1957 dan 1959. Ia dimulakan oleh Parti Komunis China (PKC) dan bertujuan untuk mengenal pasti, mengkritik, dan membersihkan mereka yang dianggap sebagai golongan kanan, atau mereka yang telah menyatakan pandangan anti-Komunis atau kontra revolusioner.Kempen itu adalah sebahagian daripada Kempen Ratusan Bunga yang lebih luas, yang bertujuan untuk menggalakkan perbincangan terbuka dan perdebatan isu politik dan sosial di negara ini.Kempen Anti-Kanan telah dilancarkan pada tahun 1957 sebagai tindak balas kepada Kempen Seratus Bunga, yang telah menggalakkan golongan intelektual mengkritik Parti Komunis.Kepimpinan Parti Komunis yang diketuai oleh Mao Zedong tidak menyangka kritikan itu akan berleluasa dan diluahkan secara terbuka.Mereka melihat kritikan itu sebagai ancaman kepada kuasa Parti, maka memutuskan untuk melancarkan Kempen Anti-Kanan bagi mengehadkan dan mengawal perbincangan.Kempen itu menyaksikan kerajaan melabel sesiapa sahaja yang telah menyatakan sebarang kritikan terhadap Parti sebagai "haluan kanan".Individu-individu ini kemudiannya dikenakan kritikan dan penghinaan awam, dan sering dipulaukan dan disingkirkan daripada jawatan kuasa.Ramai yang dihantar ke kem buruh, malah ada yang dibunuh.Dianggarkan kira-kira 550,000 orang dilabel sebagai kanan dan tertakluk kepada kempen itu.Kempen Anti-Kanan adalah sebahagian daripada trend penindasan politik yang lebih besar di China dalam tempoh ini.Walaupun tindakan keras yang diambil terhadap golongan kanan, kempen itu akhirnya tidak berjaya dalam menyekat kritikan dan perbezaan pendapat.Ramai cendekiawan Cina tetap mengkritik dasar-dasar Parti, dan kempen itu hanya bertujuan untuk menjauhkan mereka lebih jauh.Kempen ini juga memberi kesan yang besar kepada ekonomi China, kerana penyingkiran begitu ramai intelektual daripada kedudukan kuasa menyebabkan penurunan ketara dalam produktiviti.

Kempen Empat Perosak ialah kempen pemusnahan yang dilancarkan oleh Mao Zedong pada tahun 1958 di Republik Rakyat China.Kempen itu bertujuan untuk membasmi empat perosak yang bertanggungjawab terhadap penyebaran penyakit dan pemusnahan tanaman: tikus, lalat, nyamuk, dan burung pipit.Kempen ini merupakan sebahagian daripada keseluruhan inisiatif Great Leap Forward untuk meningkatkan pengeluaran pertanian.Untuk menghapuskan perosak, orang ramai digalakkan memasang perangkap, menggunakan semburan kimia, dan membakar mercun untuk menakutkan burung.Kempen itu juga merupakan gerakan sosial, dengan orang ramai terlibat dalam aktiviti awam yang dianjurkan khusus untuk kawalan perosak.Kempen ini sangat berjaya dalam mengurangkan bilangan perosak, tetapi ia juga mempunyai akibat yang tidak diingini.Populasi burung pipit merosot sehingga mengganggu keseimbangan ekologi, yang membawa kepada peningkatan serangga pemakan tanaman.Ini seterusnya menyebabkan pengeluaran pertanian berkurangan dan kebuluran di beberapa kawasan.Kempen Empat Perosak akhirnya ditamatkan pada tahun 1962, dan populasi burung pipit mula pulih.

The Great Leap Forward ialah rancangan yang dilaksanakan oleh Mao Zedong diChina antara 1958 dan 1961 untuk memacu pembangunan ekonomi dan sosial yang pesat di negara itu.Pelan itu merupakan salah satu projek kejuruteraan ekonomi dan sosial yang paling bercita-cita tinggi dalam sejarah dan bertujuan untuk mempercepatkan perindustrian China dan mengubahnya daripada masyarakat agraria kepada sebuah negara perindustrian moden.Rancangan itu bertujuan untuk meningkatkan pengeluaran pertanian dan perindustrian dengan memulakan kolektivisasi dalam bentuk komune, memperkenalkan teknologi baharu dan meningkatkan produktiviti buruh.Lonjakan Besar Ke Hadapan merupakan usaha menyeluruh untuk memodenkan ekonomi China, dan ia sebahagian besarnya berjaya memacu pertumbuhan ekonomi dalam jangka pendek.Pada tahun 1958, pengeluaran pertanian meningkat sebanyak dianggarkan 40%, dan pengeluaran perindustrian meningkat sebanyak dianggarkan 50%.Lonjakan Besar Ke Hadapan juga menyaksikan peningkatan ketara dalam taraf hidup di bandar-bandar China, dengan anggaran peningkatan 25% dalam purata pendapatan bandar pada tahun 1959.Walau bagaimanapun, Lompatan Besar Ke Hadapan juga mempunyai beberapa akibat yang tidak diingini.Komunikasi pertanian menyebabkan kemerosotan dalam kepelbagaian dan kualiti tanaman, dan penggunaan teknologi baharu yang belum teruji menyebabkan penurunan ketara dalam produktiviti pertanian.Di samping itu, permintaan buruh yang melampau dari Great Leap Forward membawa kepada kemerosotan mendadak dalam kesihatan orang Cina.Ini, digabungkan dengan cuaca buruk dan kesan perang terhadap ekonomi China, membawa kepada tempoh kebuluran besar-besaran dan akhirnya kematian dianggarkan 14-45 juta orang.Pada akhirnya, Lompatan Besar Ke Hadapan adalah satu percubaan bercita-cita tinggi untuk memodenkan ekonomi dan masyarakat China, dan walaupun pada mulanya ia berjaya memacu pertumbuhan ekonomi, ia akhirnya gagal kerana tuntutannya yang melampau terhadap rakyat China.

Kebuluran Besar Cina ialah tempoh kebuluran yang melampau di Republik RakyatChina antara 1959 dan 1961. Dianggarkan antara 15 dan 45 juta orang mati akibat kebuluran, terlalu banyak bekerja dan penyakit dalam tempoh ini.Ini adalah hasil gabungan bencana alam, termasuk banjir dan kemarau, dan bencana buatan manusia, seperti Lompatan Besar Ke Hadapan.Lompatan Besar Ke Hadapan ialah kempen ekonomi dan sosial yang dimulakan pada tahun 1958 oleh Mao Zedong, pengerusi Parti Komunis China, untuk dengan pantas mengubah negara daripada ekonomi agraria kepada masyarakat sosialis.Kempen ini bertujuan untuk meningkatkan pengeluaran pertanian dan perindustrian, tetapi sebahagian besarnya gagal disebabkan oleh salah urus dan matlamat yang tidak realistik.Kempen itu membawa kepada gangguan besar-besaran pengeluaran pertanian, mengakibatkan kebuluran dan kebuluran yang meluas.Kebuluran amat teruk di kawasan luar bandar, di mana kebanyakan penduduk tinggal.Ramai orang terpaksa makan apa sahaja makanan yang ada, termasuk kulit kayu, daun, dan rumput liar.Di sesetengah kawasan, orang ramai menggunakan kanibalisme untuk terus hidup.Kerajaan China lambat bertindak balas terhadap krisis, dan anggaran bilangan orang yang meninggal dunia berbeza-beza.Kebuluran Besar China adalah peristiwa yang dahsyat dalam sejarah China, dan ia berfungsi sebagai peringatan tentang bahaya salah urus sumber dan keperluan untuk perancangan yang teliti dan pengawasan dasar ekonomi.

Perpecahan Sino-Soviet ialah keretakan geopolitik dan ideologi antara Republik Rakyat China (RRC) dan Kesatuan Republik Sosialis Soviet (USSR) yang berlaku pada akhir 1950-an dan awal 1960-an.Perpecahan itu disebabkan oleh gabungan perbezaan politik, ekonomi, dan peribadi, serta perbezaan ideologi antara kedua-dua negara komunis.Satu punca utama ketegangan ialah persepsi USSR bahawa PRC menjadi terlalu bebas dan tidak cukup mengikuti model sosialisme Soviet.USSR juga membenci percubaan China untuk menyebarkan versi komunismenya sendiri ke negara lain dalam blok sosialis, yang dilihat oleh USSR sebagai cabaran kepada kepimpinannya sendiri.Selain itu, terdapat pertikaian ekonomi dan wilayah antara kedua-dua negara.USSR telah memberikan bantuan ekonomi dan ketenteraan kepada China semasa Perang Korea, tetapi selepas perang, mereka mengharapkan China membayar balik bantuan itu dengan bahan mentah dan teknologi.China, bagaimanapun, melihat bantuan itu sebagai hadiah dan merasakan tiada kewajipan untuk membayarnya.Keadaan itu diburukkan lagi dengan hubungan peribadi antara pemimpin kedua-dua negara.Pemimpin Soviet Nikita Khrushchev dan pemimpin China Mao Zedong mempunyai ideologi dan visi yang berbeza untuk masa depan komunisme.Mao melihat Khrushchev terlalu tertumpu kepada kewujudan bersama secara aman dengan Barat dan tidak cukup komited terhadap revolusi dunia.Perpecahan itu dirasmikan pada awal 1960-an, apabila USSR menarik penasihatnya dari China, dan China mula meneruskan dasar luar yang lebih bebas.Kedua-dua negara juga mula menyokong pihak yang bertentangan dalam pelbagai konflik di seluruh dunia.Perpecahan China-Soviet memberi kesan besar kepada dunia komunis dan keseimbangan kuasa global.Ia membawa kepada penjajaran semula pakatan dan kemunculan China sebagai pemain utama dalam hal ehwal antarabangsa.Ia juga memberi kesan yang mendalam terhadap perkembangan komunisme di China, yang membawa kepada kemunculan jenama komunisme Cina yang tersendiri yang terus membentuk politik dan masyarakat negara itu sehingga hari ini.

Perang China-India ialah konflik ketenteraan antara Republik Rakyat China (RRC) dan Republik India yang berlaku pada tahun 1962. Punca utama perang adalah pertikaian sempadan yang berpanjangan antara kedua-dua negara, khususnya mengenai Himalaya wilayah sempadan Aksai Chin dan Arunachal Pradesh.Pada tahun-tahun sebelum perang, India telah menuntut kedaulatan ke atas wilayah-wilayah ini, manakala China mengekalkan bahawa mereka adalah sebahagian daripada wilayah China.Ketegangan antara kedua-dua negara telah memuncak untuk seketika, tetapi ia mendidih pada tahun 1962 apabila tentera China tiba-tiba menyeberangi sempadan ke India dan mula mara ke wilayah yang dituntut oleh India.Peperangan bermula pada 20 Oktober 1962, dengan serangan mengejut China ke atas kedudukan India di wilayah Ladakh.Tentera China dengan cepat menyerbu kedudukan India dan maju jauh ke dalam wilayah yang dituntut oleh India.Pasukan India tidak berjaga-jaga dan tidak dapat melancarkan pertahanan yang berkesan.Pertempuran itu terutamanya terhad kepada kawasan sempadan pergunungan dan dicirikan oleh tindakan unit kecil, dengan kedua-dua pihak menggunakan taktik infantri dan artileri tradisional.Pasukan China mempunyai kelebihan yang jelas dari segi peralatan, latihan dan logistik, dan dapat dengan cepat mengatasi kedudukan India.Perang berakhir pada 21 November 1962, dengan gencatan senjata.Pada masa ini, orang Cina telah menawan sebahagian besar wilayah yang dituntut oleh India, termasuk wilayah Aksai Chin, yang mereka terus pegang sehingga hari ini.India mengalami kekalahan besar, dan perang itu memberi kesan yang mendalam terhadap jiwa dan dasar luar negara.

Revolusi Kebudayaan ialah tempoh pergolakan sosial dan politik di China dari 1966 hingga 1976. Ia dilancarkan oleh Mao Zedong, pemimpin Parti Komunis China, dengan matlamat untuk menegaskan semula kuasanya ke atas negara dan membersihkan parti itu daripada “ unsur najis”.Revolusi Kebudayaan menyaksikan kebangkitan kultus keperibadian di sekeliling Mao dan penganiayaan berjuta-juta orang, termasuk intelektual, guru, penulis, dan sesiapa sahaja yang dianggap sebagai unsur "borjuasi" masyarakat.Revolusi Kebudayaan bermula pada tahun 1966, apabila Mao Zedong menerbitkan dokumen yang menyeru "Revolusi Kebudayaan Proletariat Hebat."Mao berhujah bahawa orang Cina telah menjadi leka dan negara itu berada dalam bahaya untuk kembali ke dalam kapitalisme.Beliau menyeru semua rakyat China untuk menyertai revolusi dan "mengebom ibu pejabat" Parti Komunis untuk membersihkannya daripada unsur-unsur yang tidak suci.Revolusi Kebudayaan dicirikan oleh pembentukan kumpulan Pengawal Merah, yang kebanyakannya terdiri daripada golongan muda dan diketuai oleh Mao.Kumpulan ini diberi kuasa untuk menyerang dan menganiaya sesiapa sahaja yang mereka anggap sebagai elemen masyarakat "borjuasi".Ini membawa kepada keganasan dan huru-hara yang meluas di seluruh negara, serta kemusnahan banyak artifak budaya dan agama.Revolusi Kebudayaan juga menyaksikan kemunculan "Geng Empat," sekumpulan empat anggota berpangkat tinggi Parti Komunis yang berkait rapat dengan Mao dan memegang kuasa besar dalam tempoh itu.Mereka bertanggungjawab atas kebanyakan keganasan dan penindasan Revolusi Kebudayaan dan telah ditangkap selepas kematian Mao pada tahun 1976.Revolusi Kebudayaan mempunyai kesan yang mendalam terhadap masyarakat dan politik China, dan warisannya masih dirasai hari ini.Ia membawa kepada kematian berjuta-juta orang dan pemindahan berjuta-juta lagi.Ia juga membawa kepada kebangkitan semula sentimen nasionalis dan tumpuan baru terhadap perjuangan kelas dan pembangunan ekonomi.Revolusi Kebudayaan akhirnya gagal dalam matlamatnya untuk memulihkan kuasa Mao dan membersihkan parti daripada unsur-unsur "najis", tetapi warisannya masih kekal dalam politik dan masyarakat China.

Pembunuhan Beramai-ramai Revolusi Kebudayaan Guangxi merujuk kepada pembunuhan besar-besaran berskala besar dan penindasan kejam terhadap musuh yang dianggap sebagai musuh Parti Komunis China (PKC) semasa Revolusi Kebudayaan (1966-1976).Revolusi Kebudayaan ialah kempen politik selama sedekad yang dilancarkan oleh Mao Zedong untuk menegaskan semula kuasanya ke atas negara China dengan membersihkan pihak lawan dan menyatukan kuasa.Di wilayah Guangxi, pemimpin tempatan PKC melancarkan kempen pembunuhan besar-besaran dan penindasan yang sangat teruk.Rekod rasmi menunjukkan antara 100,000 dan 150,000 orang mati akibat pelbagai cara ganas seperti pemenggalan kepala, pukul, pengebumian hidup, rejam, lemas, mendidih, dan mengeluarkan isi perut.Di kawasan seperti Daerah Wuxuan dan Daerah Wuming, kanibalisme berlaku walaupun tiada kebuluran berlaku.Rekod awam menunjukkan penggunaan sekurang-kurangnya 137 orang, walaupun bilangan sebenar mungkin lebih tinggi.Beribu-ribu orang di Guangxi dipercayai telah mengambil bahagian dalam kanibalisme, dan beberapa laporan menamakan 421 mangsa.Berikutan Revolusi Kebudayaan, individu yang terlibat dalam pembunuhan beramai-ramai atau kanibalisme diberi hukuman ringan semasa tempoh "Boluan Fanzheng";di Wuxuan County, di mana sekurang-kurangnya 38 orang telah dimakan, lima belas daripada peserta telah dibicarakan dan dipenjarakan sehingga 14 tahun, sembilan puluh satu anggota Parti Komunis China (PKC) telah dipecat daripada parti, dan tiga puluh -sembilan pegawai bukan parti sama ada diturunkan pangkat atau dikurangkan gaji.Walaupun kanibalisme telah disetujui oleh pejabat serantau Parti Komunis dan militia, tiada bukti kukuh menunjukkan bahawa sesiapa dalam kepimpinan Parti Komunis negara termasuk Mao Zedong menyokong kanibalisme atau mengetahuinya.Walau bagaimanapun, beberapa pakar telah menyatakan bahawa Daerah Wuxuan, melalui laluan dalaman, telah memaklumkan pihak berkuasa pusat mengenai kanibalisme pada tahun 1968.

Pada April 1969, Lin menjadi bertanggungjawab kedua di China selepas Sidang Pleno Pertama Jawatankuasa Pusat ke-9 Parti Komunis China.Beliau adalah ketua komander Tentera Pembebasan Rakyat dan pengganti yang dilantik oleh Mao.Beliau dijangka mengambil alih kepimpinan Parti Komunis dan Republik Rakyat China selepas kematian Mao.Puaknya dominan dalam Biro Politik dan kuasanya adalah yang kedua selepas Mao.Walau bagaimanapun, pada Sidang Pleno Kedua Jawatankuasa Pusat ke-9 yang diadakan di Lushan pada tahun 1970, Mao menjadi tidak selesa dengan kuasa Lin yang semakin meningkat.Mao menyokong usaha Zhou Enlai dan Jiang Qing untuk mengehadkan kuasa Lin dengan memulihkan pegawai awam yang telah dibersihkan semasa Revolusi Kebudayaan dan memperbaiki hubungan China dengan Amerika Syarikat.Pada Julai 1971, Mao memutuskan untuk menyingkirkan Lin dan penyokongnya dan Zhou Enlai cuba menyederhanakan resolusi Mao tetapi gagal.Pada September 1971, pesawat Lin Biao terhempas di Mongolia dalam keadaan misteri.Ia kemudiannya mendedahkan bahawa Lin telah cuba melarikan diri ke Kesatuan Soviet selepas Mao menuduhnya merancang rampasan kuasa terhadap Parti Komunis China.Kematian Lin adalah satu kejutan kepada orang Cina, dan penjelasan rasmi Parti mengenai kejadian itu ialah Lin telah meninggal dunia dalam nahas kapal terbang ketika cuba melarikan diri dari negara itu.Walaupun penjelasan ini telah diterima sebahagian besarnya, terdapat beberapa spekulasi bahawa dia telah dibunuh oleh kerajaan China untuk menghalangnya daripada menggulingkan Mao.Peristiwa Lin Biao telah meninggalkan kesan pada sejarah China, dan ia terus menjadi sumber spekulasi dan perdebatan.Ia dilihat sebagai contoh penting perebutan kuasa yang berlaku dalam Parti Komunis China semasa tahun-tahun terakhir pemerintahan Mao.

Pada Februari 1972, Presiden Richard Nixon membuat lawatan bersejarah ke Republik RakyatChina .Lawatan ini menandakan kali pertama seorang presiden Amerika melawat negara itu dalam tempoh 22 tahun, sejak penubuhan Republik Rakyat China pada tahun 1949. Ia merupakan perubahan dramatik dalam dinamik Perang Dingin antara Amerika Syarikat dan China, yang telah menjadi antagonis. sejak penubuhan Republik Rakyat.Presiden Nixon telah lama berusaha untuk membuka dialog dengan China, dan lawatan itu dilihat sebagai langkah besar ke arah menormalkan hubungan antara kedua-dua negara.Lawatan ini juga dilihat sebagai satu cara untuk mengukuhkan kedudukan Amerika Syarikat dalam Perang Dingin.Semasa lawatan itu, Presiden Nixon dan Perdana Menteri China Zhou Enlai mengadakan perbincangan dan membincangkan pelbagai isu.Mereka membincangkan normalisasi hubungan diplomatik, situasi di Asia Tenggara, dan keperluan untuk bukan percambahan nuklear.Mereka juga membincangkan kemungkinan kerjasama ekonomi yang lebih besar antara kedua-dua negara.Lawatan itu merupakan kejayaan perhubungan awam untuk Presiden Nixon dan China.Ia dihebahkan secara meluas di Amerika Syarikat dan di seluruh dunia.Lawatan itu membantu mengurangkan ketegangan antara kedua-dua negara dan membuka pintu untuk perbincangan dan rundingan selanjutnya.Kesan lawatan itu dirasai selama bertahun-tahun.Pada tahun 1979, Amerika Syarikat dan China menjalinkan hubungan diplomatik, dan dalam beberapa dekad sejak itu, kedua-dua negara telah menjadi rakan dagang yang penting.Lawatan itu juga dilihat telah menyumbang kepada berakhirnya Perang Dingin.

Tempoh dari 1949 hingga 1976 di Republik Rakyat China sering disebut sebagai "era Mao".Sejak kematian Mao Zedong, terdapat banyak perdebatan dan perbincangan mengenai warisannya.Lazimnya dikatakan bahawa salah urus bekalan makanannya dan terlalu menekankan industri luar bandar mengakibatkan kematian berjuta-juta orang akibat kebuluran.Walau bagaimanapun, terdapat juga perubahan positif semasa pemerintahannya.Sebagai contoh, buta huruf menurun daripada 80% kepada kurang daripada 7%, dan purata jangka hayat meningkat sebanyak 30 tahun.Selain itu, penduduk China meningkat daripada 400,000,000 kepada 700,000,000.Di bawah pemerintahan Mao, China dapat menamatkan "Abad Penghinaan" dan mendapatkan semula statusnya sebagai kuasa besar di pentas antarabangsa.Mao juga mengindustrikan China secara besar-besaran dan membantu memastikan kedaulatannya.Tambahan pula, usaha Mao untuk menghapuskan norma Konfusianisme dan feudal juga berpengaruh.Pada tahun 1976, ekonomi China telah berkembang kepada tiga kali ganda saiznya pada tahun 1949, walaupun masih hanya sepersepuluh daripada saiz ekonominya pada tahun 1936. Walaupun telah memperoleh beberapa sifat kuasa besar seperti senjata nuklear dan program angkasa lepas. , China secara amnya masih agak miskin dan berada di belakang Kesatuan Soviet , Amerika Syarikat ,Jepun , dan Eropah Barat dari segi pembangunan dan kemajuan.Pertumbuhan ekonomi pesat yang dilihat antara 1962 dan 1966 sebahagian besarnya dihapuskan oleh Revolusi Kebudayaan.Mao telah dikritik kerana tidak menggalakkan kawalan kelahiran, dan sebaliknya cuba meningkatkan populasi, dengan ungkapan "Lebih ramai orang, lebih banyak kuasa".Ini akhirnya membawa kepada dasar kontroversi satu anak yang dilaksanakan oleh pemimpin Cina kemudiannya.Tafsiran Mao tentang Marxisme–Leninisme, yang dikenali sebagai Maoisme, telah dikodkan ke dalam Perlembagaan sebagai ideologi panduan.Di peringkat antarabangsa, pengaruh Mao telah dilihat dalam gerakan revolusi di seluruh dunia, seperti Khmer Rouge Kemboja, Laluan Shining Peru, dan gerakan revolusi di Nepal.Maoisme tidak lagi diamalkan di China, walaupun ia masih dirujuk berkaitan dengan legitimasi PKC dan asal-usul revolusioner China.Sesetengah Maois menganggap reformasi Deng Xiaoping sebagai pengkhianatan terhadap warisan Mao.

Selepas kematian Mao Zedong pada September 1976, Parti Komunis China secara rasmi menggesa penerusan garis dan dasar revolusioner Mao dalam hal ehwal luar negeri.Pada masa kematiannya, China berada dalam kemelut politik dan ekonomi akibat Revolusi Kebudayaan Proletariat Besar dan pertempuran berpuak-puak yang seterusnya.Hua Guofeng, pengganti yang dilantik Mao, menyandang jawatan pengerusi parti dan menangkap Geng Empat, menyebabkan perayaan di seluruh negara.Hua Guofeng cuba mengisi kasut mentornya dengan, antara lain, mengenakan potongan rambut yang sama dan mengisytiharkan "Dua Apa Pun", bermakna "Apa sahaja yang Pengerusi Mao katakan, kami akan katakan, dan apa sahaja yang Pengerusi Mao lakukan, kami akan lakukan."Hua bergantung pada ortodoks Maois, tetapi dasar-dasarnya yang tidak imaginatif mendapat sokongan yang agak sedikit, dan dia dianggap sebagai pemimpin yang tidak biasa.Deng Xiaoping telah dipulihkan dalam bekas jawatannya pada Julai 1977, dan Kongres Parti Ke-11 diadakan pada bulan Ogos, yang sekali lagi memulihkan Deng dan mengesahkan pemilihannya sebagai Naib Pengerusi Jawatankuasa baharu dan naib pengerusi Suruhanjaya Tentera Pusat.Deng Xiaoping membuat lawatan pertamanya ke luar negara pada Mei 1978, melawat Republik Demokratik Rakyat Korea.China membaiki pagar dengan Presiden Yugoslavia Josip Tito, yang melawat Beijing pada Mei 1977, dan pada Oktober 1978, Deng Xiaoping melawat Jepun dan memeterai perjanjian damai dengan perdana menteri negara itu Takeo Fukuda, secara rasmi menamatkan keadaan perang yang telah wujud antara dua negara sejak tahun 1930-an.Hubungan dengan Vietnam tiba-tiba bertukar menjadi bermusuhan pada tahun 1979, dan pada Januari 1979, serangan China berskala penuh telah dilancarkan di sempadan Vietnam.China akhirnya menjalinkan hubungan diplomatik sepenuhnya dengan Amerika Syarikat pada 1 Januari 1979. Penubuhan hubungan diplomatik dengan Amerika Syarikat membawa reaksi bercampur-campur dari dunia komunis.Peralihan kuasa kepada Deng Xiaoping dan penyokongnya merupakan detik penting dalam sejarah China, kerana ia menandakan berakhirnya era Pemikiran Mao Zedong, dan permulaan era reformasi dan keterbukaan.Idea-idea pemodenan ekonomi Deng dan pendekatan tadbir urus yang lebih pragmatik muncul di hadapan, dan penyokongnya cuba mewujudkan masyarakat yang lebih saksama melalui pembaharuan institusi.Tumpuan kepimpinan baharu terhadap pembangunan ekonomi, berbanding perjuangan kelas dan semangat revolusioner, merupakan anjakan besar dalam dasar China, dan ia disertai dengan beberapa pembaharuan dalam bidang politik, ekonomi, dan sosial.Memandangkan pengawal lama Revolusi Kebudayaan telah digantikan oleh generasi pemimpin yang lebih muda, PKC telah berjanji untuk tidak akan mengulangi kesilapan masa lalu, dan untuk meneruskan reformasi secara beransur-ansur dan bukannya perubahan drastik.

Perlembagaan 1978 Republik Rakyat China telah diterima pakai secara rasmi pada Mesyuarat Pertama Kongres Rakyat Kebangsaan Kelima pada 5 Mac 1978, dua tahun selepas kejatuhan Geng Empat.Ini adalah Perlembagaan ketiga PRC, dan ia memaparkan 60 perkara berbanding dengan 30 Perlembagaan 1975.Ia memulihkan ciri-ciri tertentu Perlembagaan 1954, seperti had penggal untuk pemimpin parti, pilihan raya, dan peningkatan kebebasan dalam badan kehakiman, serta memperkenalkan elemen baharu seperti dasar Empat Pemodenan dan klausa yang mengisytiharkan Taiwan sebagai sebahagian daripada China.Perlembagaan juga mengesahkan hak rakyat, termasuk hak untuk mogok, sementara masih memerlukan sokongan untuk kepimpinan Parti Komunis China dan sistem sosialis.Walaupun bahasa revolusionernya, ia telah digantikan oleh Perlembagaan 1982 Republik Rakyat China semasa era Deng Xiaoping.

Tempoh Boluan Fanzheng adalah masa dalam sejarah Republik Rakyat China apabila Deng Xiaoping mengetuai usaha besar untuk membetulkan kesilapan Revolusi Kebudayaan yang dimulakan oleh Mao Zedong.Program ini bertujuan untuk membatalkan dasar Maois yang telah dilaksanakan semasa Revolusi Kebudayaan, memulihkan mereka yang telah dianiaya secara salah, membawa pelbagai pembaharuan sosial dan politik, dan membantu memulihkan ketenteraman negara dengan cara yang sistematik.Tempoh ini dilihat sebagai peralihan utama dan asas bagi program Pembaharuan dan Pembukaan, yang bermula pada 18 Disember 1978.Pada tahun 1976, selepas Revolusi Kebudayaan selesai, Deng Xiaoping mencadangkan konsep "Boluan Fanzheng".Beliau dibantu oleh individu seperti Hu Yaobang, yang akhirnya akan dilantik sebagai Setiausaha Agung Parti Komunis China (PKC).Pada Disember 1978, Deng Xiaoping dapat memulakan program Boluan Fanzheng dan menjadi pemimpin China.Tempoh ini berlangsung sehingga awal 1980-an, apabila PKC dan kerajaan China mengalihkan tumpuannya daripada "perjuangan kelas" kepada "pembinaan ekonomi" dan "pemodenan".Namun begitu, tempoh Boluan Fanzheng menjana beberapa pertikaian, seperti pertikaian mengenai pendekatan kepada Mao, penggabungan "Empat Prinsip Kardinal" dalam Perlembagaan China yang mengekalkan tadbir urus satu parti PKC di China, dan hujah undang-undang termasuk realiti bahawa ramai daripada mereka yang bertanggungjawab dan peserta dalam pembunuhan beramai-ramai Revolusi Kebudayaan menerima sama ada tidak atau hukuman minimum.PKC tidak mendedahkan sepenuhnya laporan yang dikaitkan dengan Revolusi Kebudayaan dan telah mengehadkan kajian ilmiah dan dialog awam mengenainya dalam masyarakat Cina.Selain itu, terdapat kebimbangan mengenai pembalikan inisiatif Boluan Fanzheng dan peralihan kepada pemerintahan satu orang yang telah terbukti sejak Xi Jinping menjadi setiausaha agung PKC pada 2012.

Pembaharuan ekonomi China, juga disebut sebagai pembaharuan dan pembukaan, bermula pada akhir abad ke-20 dan dimulakan oleh reformis dalam Parti Komunis China (PKC) yang memerintah.Dipandu oleh Deng Xiaoping, pembaharuan itu bertujuan untuk menyahkolektifkan sektor pertanian dan membuka negara kepada pelaburan asing, di samping membenarkan usahawan memulakan perniagaan.Menjelang 2001, China telah menyertai Pertubuhan Perdagangan Dunia (WTO), yang menyaksikan pertumbuhan sektor swasta mencapai 70 peratus daripada keluaran dalam negara kasar (KDNK) negara menjelang 2005. Hasil daripada pembaharuan itu, ekonomi China berkembang pesat, meningkat sebanyak 9.5% setahun dari 1978 hingga 2013. Era reformasi juga mengakibatkan perubahan besar dalam masyarakat Cina, termasuk penurunan kemiskinan, peningkatan pendapatan purata dan ketidaksamaan pendapatan, dan kebangkitan China sebagai kuasa besar.Walau bagaimanapun, masih terdapat isu serius seperti rasuah, pencemaran dan populasi yang semakin tua yang perlu ditangani oleh kerajaan China.Kepimpinan semasa di bawah Xi Jinping telah mengurangkan reformasi dan menegaskan semula kawalan negara ke atas pelbagai aspek masyarakat China, termasuk ekonomi.

Pada tahun 1978, pada Plenum Ketiga Jawatankuasa Pusat Kongres Parti Kebangsaan Kesebelas, Deng Xiaoping melancarkan China pada laluan Pembaharuan dan Pembukaan, yang bertujuan untuk menyahkolektifkan kawasan luar bandar dan mengasingkan kawalan kerajaan dalam sektor perindustrian.Beliau juga memperkenalkan matlamat "Empat Pemodenan" dan konsep "xiakang" atau "masyarakat sederhana makmur."Deng memberi penekanan yang kuat terhadap industri ringan sebagai batu loncatan kepada pembangunan industri berat dan banyak dipengaruhi oleh kejayaan ekonomi Singapura di bawah Lee Kuan Yew.Deng juga menubuhkan Zon Ekonomi Khas (SEZ) di kawasan seperti Shenzhen, Zhuhai, dan Xiamen untuk menarik pelaburan asing tanpa peraturan kerajaan yang ketat dan menjalankan sistem kapitalis.Zon Perindustrian Shekou di Shenzhen merupakan kawasan pertama yang dibuka dan mempunyai kesan yang besar terhadap pembangunan bahagian lain di China.Beliau juga mengiktiraf kepentingan sains dan teknologi dalam "Empat Pemodenan" dan meluluskan beberapa projek seperti Beijing Electron-Positron Collider dan Stesen Tembok Besar, stesen penyelidikan China pertama di Antartika.Pada tahun 1986, Deng melancarkan "Program 863" dan menubuhkan sistem pendidikan wajib sembilan tahun.Beliau juga meluluskan pembinaan dua loji kuasa nuklear pertama di China, Loji Kuasa Nuklear Qinshan di Zhejiang dan Loji Kuasa Nuklear Daya Bay di Shenzhen.Selain itu, beliau meluluskan pelantikan warga asing untuk bekerja di China, termasuk ahli matematik terkenal Cina-Amerika Shiing-Shen Chern.Secara keseluruhannya, dasar dan kepimpinan Deng memainkan peranan penting dalam memodenkan dan mengubah ekonomi dan masyarakat China.

Perang China-Vietnam berlaku pada awal 1979 antaraChina dan Vietnam .Peperangan itu dicetuskan oleh tindak balas China terhadap tindakan Vietnam terhadap Khmer Rouge pada tahun 1978, yang telah menamatkan pemerintahan Khmer Rouge yang disokong oleh China.Kedua-dua pihak mendakwa kemenangan dalam konflik terakhir Perang Indochina.Semasa perang, tentera China menyerang utara Vietnam dan menawan beberapa bandar berhampiran sempadan.Pada 6 Mac 1979, China mengisytiharkan bahawa ia telah mencapai objektifnya dan tenteranya kemudian berundur dari Vietnam.Bagaimanapun, Vietnam terus mengekalkan tentera di Kemboja sehingga 1989, justeru matlamat China untuk menghalang Vietnam daripada terlibat dalam Kemboja tidak tercapai sepenuhnya.Berikutan kejatuhan Kesatuan Soviet pada tahun 1991, sempadan China-Vietnam telah diselesaikan.Walaupun China tidak dapat menghalang Vietnam daripada menggulingkan Pol Pot dari Kemboja, ia menunjukkan bahawa Kesatuan Soviet, musuh komunis Perang Dinginnya , tidak dapat melindungi sekutu Vietnamnya.

Pada tahun 1981, empat bekas pemimpin Cina Geng Empat telah dibawa ke perbicaraan oleh Mahkamah Agung Rakyat China, dengan Jiang Hua mengetuainya.Semasa perbicaraan, Jiang Qing lantang dalam bantahannya, dan merupakan satu-satunya daripada empat yang berhujah pembelaannya sendiri dengan mendakwa dia mengikut arahan Pengerusi Mao Zedong.Zhang Chunqiao enggan mengakui sebarang kesalahan, manakala Yao Wenyuan dan Wang Hongwen menyatakan keinsafan dan mengaku melakukan jenayah mereka.Pihak pendakwaan memisahkan kesilapan politik daripada perbuatan jenayah, termasuk perampasan kuasa negara dan kepimpinan parti, serta penganiayaan terhadap 750,000 orang, di mana 34,375 mati dalam tempoh 1966-1976.Rekod rasmi perbicaraan masih belum dikeluarkan.Hasil daripada perbicaraan itu, Jiang Qing dan Zhang Chunqiao dikenakan hukuman mati, yang kemudiannya ditukar kepada penjara seumur hidup.Wang Hongwen dan Yao Wenyuan masing-masing dijatuhi hukuman penjara seumur hidup dan dua puluh tahun penjara.Keempat-empat ahli Geng Empat sejak itu telah meninggal dunia--Jiang Qing membunuh diri pada tahun 1991, Wang Hongwen meninggal pada tahun 1992, dan Yao Wenyuan dan Zhang Chunqiao meninggal dunia pada tahun 2005, setelah dibebaskan dari penjara pada tahun 1996 dan 1998, masing-masing.

Pada tahun 1983, konservatif berhaluan kiri telah memulakan "Kempen Anti Pencemaran Rohani".Kempen Anti Pencemaran Rohani ialah inisiatif politik yang diketuai oleh ahli konservatif Parti Komunis China yang berlangsung antara Oktober dan Disember 1983. Kempen ini bertujuan untuk menindas idea-idea liberal yang dipengaruhi Barat di kalangan penduduk China, yang telah mendapat tarikan sebagai hasil daripada pembaharuan ekonomi yang bermula pada tahun 1978. Istilah "Pencemaran Rohani" digunakan untuk menggambarkan pelbagai bahan dan idea yang dianggap sebagai "lucah, biadab, atau reaksioner," dan yang dikatakan bertentangan dengan sistem sosial negara.Deng Liqun, Ketua Propaganda Parti pada masa itu, menyifatkan kempen itu sebagai satu cara untuk memerangi "setiap cara pengimportan borjuasi dari erotika kepada eksistensialisme."Kempen ini mencapai kemuncaknya pada pertengahan November 1983 tetapi kehilangan momentum menjelang 1984, berikutan campur tangan daripada Deng Xiaoping.Walau bagaimanapun, beberapa elemen kempen itu kemudiannya digunakan semula semasa kempen "liberalisasi anti-Bourgeois" pada 1986, yang menyasarkan pemimpin parti liberal Hu Yaobang.

Selepas protes dan pembunuhan beramai-ramai Dataran Tiananmen pada tahun 1989, Deng Xiaoping, yang merupakan pemimpin tertinggi China, secara rasmi bersara dan digantikan oleh Jiang Zemin, bekas Setiausaha Shanghai Parti Komunis China.Dalam tempoh ini, juga dikenali sebagai "Jiangist China", tindakan keras terhadap protes itu membawa kepada kerosakan yang ketara kepada reputasi China di peringkat antarabangsa dan mengakibatkan sekatan.Namun, keadaan akhirnya stabil.Di bawah kepimpinan Jiang, idea semak dan imbang dalam sistem politik yang dianjurkan oleh Deng telah ditinggalkan, kerana Jiang menyatukan kuasa dalam parti, negeri dan tentera.Pada 1990-an, China menyaksikan pembangunan ekonomi yang sihat, tetapi penutupan perusahaan milik negara dan peningkatan tahap rasuah dan pengangguran, bersama-sama dengan cabaran alam sekitar terus menjadi masalah bagi negara.Kepenggunaan, jenayah, dan gerakan rohani-agama zaman baru seperti Falun Gong juga muncul.Tahun 1990-an juga menyaksikan penyerahan aman Hong Kong dan Macau kepada kawalan China di bawah formula "Satu Negara, Dua Sistem".China juga menyaksikan lonjakan baru nasionalisme apabila menghadapi krisis di luar negara.

Bantahan Dataran Tiananmen pada tahun 1989 adalah satu siri demonstrasi pro-demokrasi yang berlaku di dalam dan sekitar Dataran Tiananmen di Beijing, ibu negara Republik Rakyat China.Protes bermula pada 15 April 1989 sebagai tindak balas terhadap kematian bekas Setiausaha Agung Parti Komunis Hu Yaobang, yang telah disingkirkan daripada jawatannya pada 1987 berikutan protes pelajar.Protes dengan cepat mendapat momentum dan dalam beberapa minggu berikutnya, pelajar dan rakyat dari semua lapisan masyarakat berkumpul di Dataran Tiananmen untuk menunjukkan kebebasan bersuara, akhbar dan perhimpunan yang lebih besar, menamatkan rasuah kerajaan, dan menamatkan satu parti. pemerintahan Parti Komunis.Pada 19 Mei 1989, kerajaan China mengisytiharkan undang-undang tentera di Beijing dan tentera dihantar ke bandar untuk menyuraikan penunjuk perasaan.Pada 3 dan 4 Jun 1989, tentera China dengan ganas menumpaskan protes, membunuh ratusan penunjuk perasaan dan mencederakan ribuan lagi.Selepas keganasan, kerajaan China mengenakan beberapa siri sekatan ke atas kebebasan sivil dan hak asasi manusia, termasuk larangan perhimpunan awam dan protes, meningkatkan penapisan media, dan meningkatkan pengawasan rakyat.Bantahan Dataran Tiananmen kekal sebagai salah satu simbol aktivisme pro-demokrasi yang paling mujarab di China dan legasinya terus membentuk landskap politik negara hari ini.

Sidang Kemuncak Sino- Soviet ialah acara empat hari yang berlangsung di Beijing dari 15-18 Mei 1989. Ia merupakan pertemuan rasmi pertama antara pemimpin Komunis Soviet dan pemimpin Komunis China sejak perpecahan China-Soviet pada 1950-an.Pemimpin Soviet terakhir yang melawat China ialah Nikita Khrushchev pada September 1959. Sidang kemuncak itu dihadiri oleh Deng Xiaoping, pemimpin tertinggi China, dan Mikhail Gorbachev, Setiausaha Agung Parti Komunis Kesatuan Soviet.Kedua-dua pemimpin mengisytiharkan bahawa sidang kemuncak itu menandakan permulaan hubungan negeri-ke-negara yang normal antara kedua-dua negara.Pertemuan antara Gorbachev dan Setiausaha Agung Parti Komunis China (PKC), Zhao Ziyang, disifatkan sebagai "pemulihan semula jadi" hubungan parti-ke-parti.

Pada Januari 1992, Deng memulakan lawatan ke wilayah selatan China, di mana beliau melawat beberapa bandar, termasuk Shenzhen, Zhuhai, dan Shanghai.Dalam ucapannya, Deng menggesa liberalisasi ekonomi yang lebih besar dan pelaburan asing, dan menggesa pegawai untuk mengambil langkah berani untuk mereformasi ekonomi.Beliau turut menekankan kepentingan inovasi dan keusahawanan dalam memacu pertumbuhan ekonomi.Lawatan ke selatan Deng disambut dengan penuh semangat oleh rakyat China dan oleh pelabur asing, dan ia membawa kepada rasa optimis yang diperbaharui tentang masa depan ekonomi China.Ia juga menjadi isyarat kuat kepada pegawai dan usahawan tempatan bahawa mereka harus memanfaatkan peluang baharu yang dibentangkan oleh reformasi dan pembukaan ekonomi.Akibatnya, banyak lokaliti, terutamanya wilayah selatan, mula melaksanakan dasar berorientasikan pasaran, menyebabkan peningkatan ketara dalam pertumbuhan ekonomi dan pemodenan.Pelancongan selatan Deng dilihat secara meluas sebagai titik perubahan dalam sejarah China moden, kerana ia menandakan perubahan ketara dalam hala tuju ekonomi dan politik negara.Ia juga memainkan peranan penting dalam menetapkan pentas bagi pembangunan ekonomi pesat China dan kemunculan sebagai kuasa besar dunia pada abad ke-21.

Empangan Three Gorges ialah empangan graviti hidroelektrik besar yang merentangi Sungai Yangtze di Daerah Yiling, Yichang, wilayah Hubei, China.Ia dibina di hilir dari Three Gorges.Sejak 2012, ia telah menjadi stesen janakuasa terbesar di dunia dari segi kapasiti terpasang, dengan kapasiti 22,500 MW.Empangan ini menjana purata 95 ±20 TWj tenaga elektrik setahun, bergantung kepada kerpasan tahunan di lembangan sungai.Empangan itu memecahkan rekod dunia sebelumnya iaitu 103 TWj yang ditetapkan oleh Empangan Itaipu pada 2016, apabila ia menghasilkan hampir 112 TWj tenaga elektrik selepas hujan monsun yang meluas pada 2020.Pembinaan empangan bermula pada 14 Disember 1994, dan badan empangan telah siap pada tahun 2006. Loji janakuasa projek empangan itu telah siap dan berfungsi sepenuhnya pada 4 Julai 2012, apabila turbin air utama yang terakhir di bawah tanah kilang memulakan pengeluaran.Setiap turbin air utama mempunyai kapasiti 700 MW.Menggandingkan 32 turbin utama empangan dengan dua penjana yang lebih kecil (50 MW setiap satu) untuk menjana kuasa loji itu sendiri, jumlah kapasiti penjanaan elektrik empangan ialah 22,500 MW.Komponen utama terakhir projek, lif kapal, telah siap pada Disember 2015.Di samping menghasilkan tenaga elektrik, empangan itu bertujuan untuk meningkatkan kapasiti perkapalan Sungai Yangtze dan mengurangkan potensi banjir di hilir, yang secara sejarah melanda Dataran Yangtze.Pada tahun 1931, banjir di sungai menyebabkan kematian sehingga 4 juta orang.Akibatnya, China menganggap projek itu sebagai kejayaan sosial dan ekonomi yang monumental, dengan reka bentuk turbin besar yang canggih, dan langkah ke arah mengehadkan pelepasan gas rumah hijau.Bagaimanapun, empangan itu telah menyebabkan perubahan ekologi termasuk peningkatan risiko tanah runtuh dan ini telah menyebabkan ia menjadi kontroversi di dalam dan luar negara.

Krisis Selat Taiwan Ketiga, juga dikenali sebagai Krisis Selat Taiwan 1995-1996, ialah tempoh ketegangan tentera yang meningkat antara Republik Rakyat China (RRC) dan Republik China (ROC), juga dikenali sebagai Taiwan.Krisis itu bermula pada separuh kedua tahun 1995, dan meningkat pada awal tahun 1996.Krisis itu dicetuskan oleh keputusan Presiden ROC Lee Teng-hui untuk mendapatkan lebih banyak pengiktirafan antarabangsa untuk Taiwan sebagai negara yang berasingan.Langkah ini dilihat sebagai cabaran langsung kepada dasar "Satu China" RRC, yang menganggap Taiwan adalah sebahagian daripada China.Sebagai tindak balas, PRC memulakan siri latihan ketenteraan dan ujian peluru berpandu di Selat Taiwan, bertujuan untuk menakutkan Taiwan dan menandakan keazamannya untuk menyatukan semula pulau itu dengan tanah besar.Latihan ini termasuk latihan tembakan langsung, ujian peluru berpandu, dan serangan amfibia olok-olok.Amerika Syarikat, yang mempunyai dasar sedia ada untuk Taiwan dengan senjata pertahanan, bertindak balas dengan menghantar dua kumpulan tempur kapal induk ke Selat Taiwan.Tindakan itu dilihat sebagai menunjukkan sokongan kepada Taiwan dan amaran kepada China.Krisis itu mencapai kemuncaknya pada Mac 1996, apabila RRC melancarkan satu siri ujian peluru berpandu di perairan sekitar Taiwan.Ujian itu dilihat sebagai ancaman langsung kepada Taiwan dan mendorong Amerika Syarikat menghantar dua lagi kumpulan tempur kapal induk ke rantau itu.Krisis itu akhirnya berkurangan selepas PRC menamatkan ujian peluru berpandu dan latihan ketenteraannya, dan Amerika Syarikat menarik balik kumpulan tempur kapal induknya dari Selat Taiwan.Bagaimanapun, ketegangan antara RRC dan Taiwan terus membara dan Selat Taiwan kekal sebagai titik kilat yang berpotensi untuk konflik ketenteraan.Krisis Selat Taiwan Ketiga secara meluas dianggap sebagai salah satu detik paling berbahaya dalam sejarah Selat Taiwan, dan ia membawa rantau ini hampir ke ambang perang.Penglibatan Amerika Syarikat dalam krisis itu dilihat sebagai faktor penting dalam mencegah konflik habis-habisan, tetapi ia juga merenggangkan hubungan antara AS dan China.

Penyerahan Hong Kong adalah pemindahan kedaulatan ke atas Koloni Mahkota British Hong Kong dari United Kingdom kepada Republik RakyatChina pada 1 Julai 1997. Peristiwa itu menandakan berakhirnya 156 tahun pemerintahan kolonial British dan penubuhan Wilayah Pentadbiran Khas Hong Kong (HKSAR) Republik Rakyat China.Upacara penyerahan itu diadakan di bekas pangkalan tentera British, Flagstaff House, di Hong Kong Tengah.Majlis tersebut dihadiri oleh wakil-wakil United Kingdom, China, dan kerajaan Hong Kong, serta pembesar-pembesar dan orang awam yang lain.Presiden China Jiang Zemin dan Perdana Menteri Britain Tony Blair memberi ucapan di mana mereka menyatakan harapan bahawa penyerahan itu akan menandakan permulaan era baru keamanan dan kemakmuran di rantau ini.Majlis penyerahan tersebut diikuti dengan beberapa acara rasmi, antaranya perarakan, bunga api dan majlis resepsi di Rumah Kerajaan.Pada hari-hari menjelang penyerahan, bendera British telah diturunkan dan digantikan dengan bendera Republik Rakyat China.Penyerahan Hong Kong menandakan peristiwa penting dalam sejarah Hong Kong dan China.Selepas penyerahan, Wilayah Pentadbiran Khas Hong Kong telah ditubuhkan, memberikan wilayah itu badan pentadbir, undang-undang dan autonomi terhadnya sendiri.Penyerahan itu dilihat sebagai satu kejayaan, dengan Hong Kong mengekalkan sistem ekonomi, budaya dan cara hidupnya sendiri sambil mengekalkan hubungan rapat dengan tanah besar China.Perpindahan itu ditandai dengan upacara penyerahan yang dihadiri oleh Charles III (ketika itu Putera Wales) dan disiarkan ke seluruh dunia, menandakan berakhirnya Empayar British.

Pada 10 November 2001, China menyertai WTO selepas proses rundingan selama 15 tahun.Ini merupakan langkah besar bagi negara, kerana ia membuka pintu untuk meningkatkan peluang perdagangan dan pelaburan dengan seluruh dunia.Menyertai WTO juga memerlukan China membuat perubahan kepada ekonomi dan sistem perundangannya, termasuk mengurangkan tarif dan halangan perdagangan lain, meningkatkan perlindungan harta intelek, dan mengukuhkan langkah pencegahan rasuah.Sejak menyertai WTO, China telah menjadi salah satu negara perdagangan terbesar di dunia dan pemacu utama ekonomi global.Keahliannya telah membantu mewujudkan berjuta-juta pekerjaan di seluruh dunia dan mengurangkan kemiskinan di negara membangun.Pada masa yang sama, China telah menghadapi kritikan daripada beberapa ahli WTO, yang percaya bahawa negara itu tidak selalu mematuhi kewajipan WTOnya.

Sejak 1980-an, Deng Xiaoping, pemimpin China, melaksanakan umur persaraan mandatori untuk pegawai kanan dalam Parti Komunis China (PKC).Dasar ini telah diformalkan pada tahun 1998. Pada November 2002, di Kongres Kebangsaan PKC ke-16, Setiausaha Agung ketika itu Jiang Zemin berundur daripada Jawatankuasa Tetap Politbiro yang berkuasa untuk memberi laluan kepada generasi muda kepimpinan yang diketuai oleh Hu Jintao, seorang Tsinghua. graduan kejuruteraan.Walau bagaimanapun, terdapat spekulasi bahawa Jiang akan terus mempunyai pengaruh yang ketara.Pada masa itu, Jiang mengisi Jawatankuasa Tetap Politburo yang baru diperluaskan, yang merupakan organ paling berkuasa di China, dengan tiga sekutu garis kerasnya: bekas Setiausaha Shanghai Huang Ju, bekas Setiausaha Parti Beijing Jia Qinglin, dan Li Changchun untuk mengawal propaganda.Selain itu, Naib Presiden baharu, Zeng Qinghong, juga dilihat sebagai sekutu Jiang yang setia kerana beliau adalah sebahagian daripada rumpun Jiang di Shanghai.Semasa Kongres, Wen Jiabao, yang ketika itu adalah orang kanan Perdana Menteri Zhu Rongji, juga dinaikkan.Beliau menjadi Perdana Menteri pada Mac 2003, dan bersama-sama dengan Hu, mereka dikenali sebagai Pentadbiran Hu-Wen.Kedua-dua kerjaya Hu dan Wen terkenal kerana mereka terselamat daripada krisis politik 1989, yang dikaitkan dengan pandangan sederhana mereka dan perhatian berhati-hati untuk tidak menyinggung perasaan atau mengasingkan penyokong yang lebih tua.Hu Jintao ialah Setiausaha Jawatankuasa Parti pertama yang menyertai Parti Komunis selepas Revolusi lebih 50 tahun lalu.Pada usia 50 tahun, beliau merupakan ahli termuda dalam Jawatankuasa Tetap tujuh ahli ketika itu.Wen Jiabao, seorang jurutera geologi yang menghabiskan sebahagian besar kerjayanya di kawasan pedalaman China, tidak pernah kehilangan landasan politiknya walaupun pernah menjadi sekutu kepada Setiausaha Agung PKC yang memalukan Zhao Ziyang.

Shenzhou 5 ialah penerbangan angkasa lepas berawak pertama yang dilancarkan oleh Republik Rakyat China.Kapal angkasa itu dilancarkan pada 15 Oktober 2003, dan membawa angkasawan Yang Liwei ke orbit selama 21 jam dan 23 minit.Kapal angkasa itu dilancarkan menggunakan roket Long March 2F dari Pusat Pelancaran Satelit Jiuquan di barat laut China.Misi itu dianggap sebagai satu kejayaan, dan ia menandakan peristiwa penting untuk program angkasa China.Shenzhou 5 adalah kali pertama seorang angkasawan China dihantar ke angkasa, dan ia menjadikan China negara ketiga di dunia, selepas Rusia dan Amerika Syarikat, yang telah melancarkan manusia secara bebas ke angkasa.

Pada Sukan Olimpik Musim Panas 2008 di Beijing, China, Republik Rakyat China telah dianugerahkan sebagai tuan rumah Sukan tersebut pada 13 Julai 2001, menewaskan empat pesaing lain untuk penghormatan itu.Untuk mempersiapkan acara itu, kerajaan China melabur banyak dalam kemudahan dan sistem pengangkutan baharu, dengan 37 venue digunakan untuk menganjurkan acara itu, termasuk dua belas yang dibina khusus untuk Sukan 2008.Acara berkuda diadakan di Hong Kong, manakala acara pelayaran diadakan di Qingdao dan acara bola sepak diadakan di pelbagai bandar.Logo untuk Sukan 2008, bertajuk "Dancing Beijing", telah dicipta oleh Guo Chunning dan menampilkan watak Cina untuk modal () yang digayakan ke dalam bentuk manusia.Seperti yang ditonton oleh 3.5 bilion orang di seluruh dunia, Sukan Olimpik 2008 adalah Sukan Olimpik Musim Panas paling mahal sepanjang masa, dan jarak terjauh untuk larian Obor Olimpik telah dijalankan.Pentadbiran Hu Jintao mendapat perhatian yang besar kerana Sukan Olimpik Beijing 2008.Acara ini, yang bertujuan untuk meraikan Republik Rakyat China, telah dibayangi oleh protes Tibet Mac 2008 dan demonstrasi yang memenuhi obor Olimpik ketika ia berjalan di seluruh dunia.Ini mendorong kebangkitan nasionalisme yang kuat di China, dengan orang ramai menuduh Barat tidak adil terhadap negara mereka.

Pergolakan Tibet 2008 ialah satu siri protes dan tunjuk perasaan menentang pemerintahan China di Tibet yang bermula pada Mac 2008 dan berterusan hingga tahun berikutnya.Protes itu dicetuskan oleh beberapa faktor, termasuk rungutan yang berpanjangan mengenai penindasan Cina terhadap budaya dan agama Tibet, serta kekecewaan terhadap peminggiran ekonomi dan sosial.Pergolakan bermula di Lhasa, ibu kota Tibet, dengan protes aman oleh sami dan biarawati yang menyeru untuk kebebasan beragama yang lebih besar dan kembalinya Dalai Lama, yang telah diasingkan dari Tibet oleh kerajaan China pada tahun 1959. Bantahan awal ini disambut dengan tindak balas yang berat daripada pihak berkuasa China, dengan beribu-ribu tentera dikerahkan untuk meredakan kekacauan dan berpuluh-puluh penunjuk perasaan telah ditangkap.Protes cepat merebak ke bahagian lain di Tibet dan kawasan sekitarnya dengan populasi Tibet yang ketara, termasuk wilayah Sichuan, Qinghai, dan Gansu.Demonstrasi dan pertempuran antara penunjuk perasaan dan pasukan keselamatan menjadi semakin ganas, membawa kepada beberapa kematian dan kecederaan.Sebagai tindak balas kepada pergolakan, kerajaan China mengenakan perintah berkurung yang ketat di Lhasa dan kawasan lain, dan mengenakan pemadaman media, menghalang wartawan dan pemerhati asing daripada memasuki Tibet.Kerajaan China juga menuduh Dalai Lama dan penyokongnya mencetuskan pergolakan, dan menuduh penunjuk perasaan sebagai "perusuh" dan "penjenayah."Pergolakan Tibet 2008 merupakan salah satu cabaran paling ketara kepada pemerintahan China di Tibet dalam sejarah baru-baru ini.Walaupun protes akhirnya dihentikan oleh pihak berkuasa China, mereka menonjolkan rungutan dan kebencian yang mendalam yang dirasai oleh ramai orang Tibet terhadap pemerintahan China, dan telah menyebabkan ketegangan berterusan antara orang Tibet dan kerajaan China.

Pada 15 November 2012, Xi Jinping mengambil alih peranan Setiausaha Agung Parti Komunis China dan Pengerusi Suruhanjaya Tentera Pusat, yang dianggap sebagai dua jawatan paling berkuasa di China.Sebulan kemudian, pada 14 Mac 2013, beliau menjadi Presiden China ke-7.Selain itu, pada Mac 2013, Li Keqiang telah dilantik sebagai Perdana Menteri China.Pada Oktober 2022, Xi Jinping telah dipilih semula sebagai Setiausaha Agung Parti Komunis China untuk penggal ketiga, mematahkan preseden yang ditetapkan oleh kematian Mao Zedong dan menjadi pemimpin utama China.

Perang perdagangan China-Amerika Syarikat merujuk kepada konflik ekonomi yang berterusan antara China dan Amerika Syarikat.Ia bermula pada 2018 apabila pentadbiran Presiden Donald Trump mengenakan tarif ke atas barangan China dalam usaha mengurangkan defisit perdagangan Amerika Syarikat dengan China dan menangani perkara yang dilihat pentadbiran sebagai amalan perdagangan China yang tidak adil.China bertindak balas dengan mengenakan tarif ke atas barangan Amerika.Tarif telah menjejaskan pelbagai produk, termasuk kereta, produk pertanian dan teknologi.Perang perdagangan telah menyebabkan peningkatan kos untuk perniagaan dan pengguna di kedua-dua negara, dan telah menyebabkan ketidaktentuan dalam pasaran global.Kedua-dua negara telah terlibat dalam beberapa pusingan rundingan dalam usaha menyelesaikan perang perdagangan, tetapi setakat ini, persetujuan yang komprehensif belum dicapai.Pentadbiran Trump juga telah mengambil beberapa tindakan lain untuk menekan China, seperti mengehadkan pelaburan China di AS dan menyekat aktiviti syarikat teknologi China seperti Huawei.Pentadbiran Trump juga telah meletakkan tarif ke atas beberapa barangan negara lain, selain China.Perang perdagangan telah memberi kesan negatif kepada ekonomi global, kerana ia telah membawa kepada kelembapan dalam perdagangan dan peningkatan kos untuk perniagaan.Ia juga telah menyebabkan kehilangan pekerjaan dalam industri yang bergantung kepada eksport ke China dan AS.Perang perdagangan juga telah merenggangkan hubungan antara kedua-dua negara, dengan China dan AS saling menuduh satu sama lain melakukan amalan perdagangan yang tidak adil.Selepas Pentadbiran Trump, presiden semasa Joe Biden telah mengumumkan bahawa pentadbirannya mahu meneruskan perbincangan dengan China untuk menyelesaikan pertikaian perdagangan, tetapi juga telah menyatakan bahawa mereka tidak akan berundur dalam isu seperti hak asasi manusia, kecurian harta intelek dan buruh paksa.

Bantahan Hong Kong 2019–2020, juga dikenali sebagai protes Rang Undang-undang Pindaan Undang-undang Anti-Ekstradisi (Anti-ELAB), adalah siri bantahan, mogok dan pergolakan awam di Hong Kong yang bermula pada Jun 2019. Protes itu dicetuskan oleh rang undang-undang ekstradisi yang dicadangkan yang membolehkan pengekstradisian suspek jenayah dari Hong Kong ke tanah besar China.Rang undang-undang itu mendapat tentangan meluas daripada rakyat dan kumpulan hak asasi manusia, yang bimbang ia akan digunakan untuk menyasarkan penentang politik dan menjejaskan autonomi Hong Kong.Protes dengan cepat berkembang dalam saiz dan skop, dengan perarakan dan perhimpunan besar-besaran berlaku di seluruh bandar.Banyak protes adalah aman, tetapi ada yang bertukar menjadi ganas, dengan pertempuran antara penunjuk perasaan dan polis.Polis dikritik kerana taktik berat mereka, termasuk penggunaan gas pemedih mata, peluru getah, dan meriam air.Penunjuk perasaan menuntut penarikan balik rang undang-undang ekstradisi, siasatan bebas terhadap pengendalian protes oleh polis, pengampunan bagi penunjuk perasaan yang ditangkap, dan hak mengundi sejagat di Hong Kong.Mereka juga menerima pakai beberapa tuntutan lain, seperti "Lima Tuntutan, Bukan Satu Kurang" dan "Bebaskan Hong Kong, revolusi zaman kita".Kerajaan Hong Kong, yang diketuai oleh Ketua Eksekutif Carrie Lam, pada mulanya enggan menarik balik rang undang-undang itu, tetapi kemudian menggantungnya pada Jun 2019. Bagaimanapun, bantahan berterusan, dengan ramai penunjuk perasaan menggesa peletakan jawatan Lam.Lam mengumumkan penarikan balik rasmi rang undang-undang itu pada September 2019, tetapi bantahan berterusan, dengan ramai penunjuk perasaan menggesa beliau meletak jawatan dan untuk siasatan terhadap kekejaman polis.Protes berterusan sepanjang 2019 dan 2020, dengan polis melakukan beberapa tangkapan dan mendakwa ramai penunjuk perasaan dengan pelbagai kesalahan.Pandemik COVID-19 menyebabkan pengurangan saiz dan kekerapan protes pada tahun 2020, tetapi ia terus berlaku.Kerajaan Hong Kong telah dikritik oleh pelbagai negara, termasuk Amerika Syarikat dan United Kingdom, kerana pengendalian protes dan layanannya terhadap penunjuk perasaan.Kerajaan China juga telah dikritik kerana peranannya dalam protes, dengan beberapa negara menuduhnya melanggar autonomi Hong Kong dan melanggar hak asasi manusia.Keadaan di Hong Kong berterusan dan terus menjadi sumber kebimbangan dan perhatian antarabangsa.

Tiangong, juga dikenali sebagai "Istana Langit," ialah stesen angkasa lepas yang dibina dan dikendalikan oleh China di orbit Bumi rendah pada ketinggian antara 210 dan 280 batu di atas permukaan.Ia merupakan stesen angkasa jangka panjang pertama China, sebahagian daripada program Tiangong, dan teras "Langkah Ketiga" Program Angkasa Berawak China.Jumlah tekanannya adalah sekitar satu pertiga saiz Stesen Angkasa Antarabangsa.Pembinaan stesen itu berdasarkan pengalaman yang diperoleh daripada pendahulunya Tiangong-1 dan Tiangong-2.Modul pertama, dipanggil Tianhe atau "Harmony of the Heavens," telah dilancarkan pada 29 April 2021, dan diikuti oleh beberapa misi berawak dan tanpa pemandu, serta dua modul kabin makmal tambahan, Wentian dan Mengtian, yang dilancarkan pada 24 Julai, 2022 dan 31 Oktober 2022 masing-masing.Matlamat utama penyelidikan yang dijalankan di stesen itu adalah untuk meningkatkan keupayaan saintis menjalankan eksperimen di angkasa.

Penubuhan Republik Rakyat China pada tahun 1949 mempunyai akibat dan kesan yang meluas, sama ada di peringkat domestik dan antarabangsa.Di dalam negeri, PKC melaksanakan beberapa siri dasar yang bertujuan untuk memodenkan dan memperindustrikan negara, seperti Lompatan Besar Ke Hadapan dan Revolusi Kebudayaan.Dasar-dasar ini memberi impak yang besar kepada kehidupan masyarakat Cina.Lompatan Besar Ke Hadapan membawa kepada kebuluran yang meluas dan kemusnahan ekonomi, manakala Revolusi Kebudayaan dicirikan oleh pembersihan politik, keganasan, dan penindasan kebebasan awam.Dasar-dasar ini mengakibatkan kematian berjuta-juta orang, dan mempunyai kesan jangka panjang kepada masyarakat dan politik Cina.Sebaliknya, Republik Rakyat China juga melaksanakan dasar yang membawa kepada perkembangan ekonomi dan sosial yang ketara.Penubuhan Republik Rakyat China membawa kepada tempoh pertumbuhan ekonomi yang pesat dan pemodenan, yang mengeluarkan berjuta-juta orang daripada kemiskinan dan meningkatkan taraf hidup.Negara ini juga membuat kemajuan yang ketara dalam pendidikan, penjagaan kesihatan dan infrastruktur.PKC juga membawa kestabilan dan perpaduan kepada negara yang telah dilanda peperangan dan pergolakan awam.Di peringkat antarabangsa, penubuhan Republik Rakyat China memberi kesan besar kepada politik global.Kemenangan PKC dalam perang saudara membawa kepada penarikan kuasa asing akhirnya dari China dan berakhirnya "Abad Penghinaan."Republik Rakyat China muncul sebagai sebuah negara yang berkuasa, merdeka, dan dengan cepat mengukuhkan dirinya sebagai pemain utama di pentas global.Republik Rakyat China juga memberi kesan kepada perjuangan ideologi antara komunisme dan kapitalisme, kerana kejayaan negara dalam Perang Dingin dan kejayaan reformasi ekonominya membawa kepada peralihan dalam keseimbangan kuasa global dan kemunculan model baru pembangunan.