នគរបី

សម័យនគរទាំងបី ដែលជាយុគសម័យដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់ និងមានភាពច្របូកច្របល់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ត្រូវបាននាំមុខដោយព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗជាច្រើន ដែលកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការកើតឡើងនៃរដ្ឋ Wei, Shu និង Wu ។ការយល់ដឹងអំពីពាក្យអសុរោះចំពោះសម័យកាលនេះ ផ្តល់នូវការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅអំពីពេលវេលាដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងមានឥទ្ធិពលបំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន។រាជវង្សហានខាងកើតដែលបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ 25 នៃគ.ស. ជាការចាប់ផ្តើមនៃយុគសម័យរុងរឿង។ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពរុងរឿងនេះមិនស្ថិតស្ថេរឡើយ។នៅចុងសតវត្សរ៍ទី 2 រាជវង្សហាន បានធ្លាក់ចុះ ចុះខ្សោយដោយសារអំពើពុករលួយ ភាពជាអ្នកដឹកនាំគ្មានប្រសិទ្ធភាព និងការតស៊ូអំណាចនៅក្នុងតុលាការអធិរាជ។ពួកឥស្សរជនដែលបានទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងច្រើននៅក្នុងតុលាការ តែងតែមានជម្លោះជាមួយពួកអភិជន និងមន្ត្រីចក្រពត្តិ ដែលនាំឱ្យមានអស្ថិរភាពនយោបាយ។

ចំពេលភាពចលាចលនេះ ការបះបោរ Yellow Turban Rebellion បានផ្ទុះឡើងនៅឆ្នាំ 184 គ.ស.។ការបះបោររបស់កសិករនេះ ដែលត្រូវបានជំរុញដោយការលំបាកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងអយុត្តិធម៌សង្គម បានបង្កការគំរាមកំហែងយ៉ាងសំខាន់ដល់ការគ្រប់គ្រង របស់រាជវង្សហាន ។ការបះបោរនេះត្រូវបានដឹកនាំដោយ Zhang Jue និងបងប្អូនរបស់គាត់ ដែលជាអ្នកដើរតាមនិកាយតាវនិយម សន្យាថានឹងមានយុគមាសនៃ 'សន្តិភាពដ៏អស្ចារ្យ' (តៃពីង)។ការបះបោរបានរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សពាសពេញប្រទេស ដែលធ្វើអោយភាពទន់ខ្សោយរបស់រាជវង្សកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ការបះបោរដែលទទួលបានឈ្មោះរបស់វាពីពណ៌នៃក្រណាត់ដែលពួកឧទ្ទាមពាក់នៅលើក្បាលរបស់ពួកគេបានសម្គាល់ចំណុចសំខាន់មួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសាសនាតាវដោយសារតែការផ្សារភ្ជាប់របស់ពួកឧទ្ទាមជាមួយសង្គមតាវសម្ងាត់។ជាការឆ្លើយតបទៅនឹងការបះបោរ Yellow Turban មេទ័ពក្នុងស្រុក និងមេដឹកនាំយោធាបានលេចធ្លោ។ក្នុងចំណោមនោះមានឥស្សរជនគួរឱ្យកត់សម្គាល់ដូចជា Cao Cao, Liu Bei និង Sun Jian ដែលក្រោយមកក្លាយជាតួរអង្គនៃនគរទាំងបីមេដឹកនាំទាំងនេះត្រូវបានផ្តល់ភារកិច្ចដំបូងក្នុងការបង្ក្រាបការបះបោរ ប៉ុន្តែជោគជ័យយោធារបស់ពួកគេបានផ្តល់អំណាច និងស្វ័យភាពយ៉ាងសំខាន់ដល់ពួកគេ ដោយកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបែកបាក់នៃរាជវង្សហាន។

The Ten Eunuchs ដែលជាក្រុមមន្ត្រីតុលាការដ៏មានឥទ្ធិពលមួយនៅចុងរាជវង្សហានភាគខាងកើតនៃប្រទេសចិន បានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ចក្រភពដែលឈានទៅដល់សម័យនគរបីដ៏ចលាចល។រឿងរបស់ពួកគេគឺមួយនៃអំណាច ល្បិចកល និងអំពើពុករលួយ ដែលជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់ការធ្លាក់ចុះនៃរាជវង្ស។រាជវង្សហាន ដែលល្បីល្បាញដោយសារស្ថេរភាព និងវិបុលភាពទាក់ទងគ្នា បានចាប់ផ្តើមបង្ហាញសញ្ញានៃការដួលរលំនៅចុងសតវត្សទី 2 នៃគ។នៅឯបេះដូងនៃតុលាការអធិរាជនៅទីក្រុង Luoyang ឥន្រ្ទដប់អង្គដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថា "Shi Changshi" បានឡើងកាន់អំណាចគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ដើម​ឡើយ ពួក​ឥន្រ្ទ​ត្រូវ​បាន​គេ​ដេញ​ជា​បុរស​ជា​ញឹកញាប់​ជា​ទាសករ​បម្រើ​ក្នុង​រាជវាំង​អធិរាជ។អសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតអ្នកស្នងមរតកបានអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេទទួលបានការទុកចិត្តពីអធិរាជដែលខ្លាចមហិច្ឆតារបស់រាជវង្សនិងសាច់ញាតិរបស់ពួកគេ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យូរៗទៅ ឥន្រ្ទិយទាំងនេះប្រមូលបាននូវឥទ្ធិពល និងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏សំខាន់ ដែលជារឿយៗគ្របដណ្ដប់លើការិយាធិបតេយ្យហានប្រពៃណី។The Ten Eunuchs បានសំដៅទៅលើក្រុមដែលរួមបញ្ចូលឥស្សរជនមានឥទ្ធិពលដូចជា Zhang Rang, Zhao Zhong និង Cao Jie ។ពួកគេបានទទួលការពេញចិត្តពីអធិរាជ ជាពិសេសនៅក្រោមអធិរាជ Ling (r. 168-189 នៃគ.ស.) ហើយត្រូវបានគេដឹងថាមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការបំផ្លិចបំផ្លាញ និងអំពើពុករលួយផ្សេងៗរបស់តុលាការ។អំណាចរបស់ពួកឥន្រ្ទដប់អង្គបានរីករាលដាលយ៉ាងខ្លាំង ដែលពួកគេអាចមានឥទ្ធិពលលើការតែងតាំងអធិរាជ ការសម្រេចចិត្តខាងយោធា និងសូម្បីតែការស្នងរាជ្យរបស់អធិរាជ។ការជ្រៀតជ្រែករបស់ពួកគេនៅក្នុងកិច្ចការរដ្ឋ និងការគ្រប់គ្រងលើអធិរាជ Ling បាននាំឱ្យមានការអាក់អន់ចិត្តរីករាលដាលក្នុងចំណោមពួកអភិជន និងមន្ត្រីហាន។ការអាក់អន់ចិត្តនេះមិនត្រូវបានកំណត់ចំពោះអភិជនទេ។ប្រជាជនសាមញ្ញក៏រងទុក្ខនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេដែរ ដោយសារអំពើពុករលួយរបស់ពួកឥស្សរជនជារឿយៗនាំឱ្យមានការយកពន្ធយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងការប្រើប្រាស់ធនធានរបស់រដ្ឋខុស។ការចូលរួមរបស់ពួកគេនៅក្នុងវិបត្តិស្នងរាជ្យបន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់អធិរាជ Ling ក្នុងឆ្នាំ 189 នៃគ.ស. គឺជាពេលវេលាដ៏សំខាន់មួយ។ពួកឥន្រ្ទបានគាំទ្រការឡើងសោយរាជ្យរបស់កូនប្រុសពៅរបស់អធិរាជ Ling គឺអធិរាជ Shao ដោយរៀបចំគាត់ដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេ។នេះបាននាំឱ្យមានការតស៊ូអំណាចជាមួយអ្នករាជានុសិទ្ធិ ឧត្តមសេនីយ៍ឯក He Jin ដែលបានព្យាយាមលុបបំបាត់ឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ។ជម្លោះបានឈានដល់កម្រិតកំពូល នៅពេលដែលពួកឥស្សរជនធ្វើឃាត He Jin ដែលជំរុញឱ្យមានការសងសឹកយ៉ាងឃោរឃៅ ដែលនាំទៅដល់ការសម្លាប់រង្គាលរបស់ពួកឥន្រ្ទ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ការដួលរលំនៃពួកឥស្សរជនទាំងដប់បានកត់សម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃការបញ្ចប់សម្រាប់រាជវង្សហាន។ការស្លាប់របស់ពួកគេបានបន្សល់ទុកនូវភាពខ្វះចន្លោះនៃអំណាច ហើយបានបង្កជាខ្សែសង្វាក់នៃព្រឹត្តិការណ៍ដែលនាំទៅដល់ការងើបឡើងនៃអ្នកចម្បាំងក្នុងតំបន់ និងការបែកបាក់នៃចក្រភព។រយៈពេលនៃភាពវឹកវរនេះបានកំណត់ដំណាក់កាលនៃសម័យនគរទាំងបី ដែលជាពេលវេលានៃសង្គ្រាមរឿងព្រេងនិទាន ភាពទាក់ទាញខាងនយោបាយ និងការបែងចែកជាយថាហេតុនៃប្រទេសចិនទៅជារដ្ឋគូប្រជែងបី។

ក្រោយ​ការ​បង្ក្រាប​នៃ​ការ​បះបោរ​អាវ​លឿង រាជវង្ស​ហាន ​បាន​បន្ត​ចុះ​ខ្សោយ។ការខ្វះអំណាចត្រូវបានបំពេញកាន់តែខ្លាំងឡើងដោយពួកមេទ័ពក្នុងតំបន់ ដែលម្នាក់ៗប្រជែងគ្នាដើម្បីគ្រប់គ្រង។អធិរាជហាន ឈ្មោះ Xian គ្រាន់តែជាតួឯក ដែលត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយបក្សពួកប្រកួតប្រជែង ជាពិសេសដោយស្តេចសង្រ្គាម Dong Zhuo ដែលបានដណ្តើមកាន់កាប់រដ្ឋធានី Luoyang ក្នុងឆ្នាំ 189 នៃគ.ស.។ការគ្រប់គ្រងដ៏ឃោរឃៅរបស់ Dong Zhuo និងយុទ្ធនាការជាបន្តបន្ទាប់ប្រឆាំងនឹងគាត់ បានធ្វើឱ្យចក្រភពមានភាពវឹកវរថែមទៀត។

សម្ព័ន្ធប្រឆាំងនឹង Dong Zhuo ដែលបង្កើតឡើងដោយមេទ័ពជាច្រើនរួមមាន Yuan Shao, Cao Cao និង Sun Jian បានកត់សម្គាល់ពេលវេលាដ៏សំខាន់មួយទៀត។ទោះបីជាវាបានបង្រួបបង្រួមបក្សពួកផ្សេងៗជាបណ្ដោះអាសន្នប្រឆាំងនឹងសត្រូវរួមក៏ដោយ ក៏ក្រុមចម្រុះបានរលាយចូលទៅក្នុងការប្រយុទ្ធគ្នា និងការតស៊ូអំណាច។សម័យ​នេះ​ឃើញ​មាន​ការ​លេច​ចេញ​នូវ​ពួក​មេទ័ព​ដែល​ក្រោយ​មក​នឹង​ត្រួតត្រា​សម័យ​នគរ​ទាំង​បី។

សមរភូមិ Xingyang ដែលជាជម្លោះសំខាន់ក្នុងកំឡុងឆ្នាំរសាត់នៃរាជវង្សហានខាងកើត ឈរជាជំពូកដ៏សំខាន់មួយក្នុងការឈានទៅដល់សម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន ។សមរភូមិនេះដែលកើតឡើងនៅប្រហែលឆ្នាំ 190-191 នៃគ.ស. ត្រូវបានសម្គាល់ដោយសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្រ្តរបស់វា និងការចូលរួមរបស់ពួកមេទ័ពសំខាន់ៗ ដែលកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបំបែកជាយថាហេតុនៃ ចក្រភព ហាន។ទីក្រុង Xingyang ដែលមានទីតាំងជាយុទ្ធសាស្ត្រនៅចំណុចប្រសព្វដ៏សំខាន់មួយនៅជិតទន្លេលឿង គឺជាគោលដៅសំខាន់សម្រាប់ពួកមេទ័ពដែលកំពុងប្រជែងដណ្តើមយកអំណាចកំពូល ខណៈដែលអំណាចរបស់រាជវង្សហានបានធ្លាក់ចុះ។សមរភូមិនេះត្រូវបានប្រយុទ្ធជាចម្បងរវាងកងកម្លាំងរបស់ Cao Cao ដែលជាអ្នកចម្បាំងដែលកំពុងលេចធ្លោ និងជាតួអង្គកណ្តាលក្នុងសម័យនគរទាំងបី និងគូប្រជែងរបស់គាត់គឺ Zhang Miao ដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយស្តេចសង្រ្គាមដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់ទៀតគឺ Lü Bu ។ជម្លោះបានចាប់ផ្តើមនៅពេលដែល Cao Cao បានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការដើម្បីពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់គាត់នៅក្នុងតំបន់។ដោយទទួលស្គាល់ពីសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ Xingyang គាត់មានបំណងដណ្តើមកាន់កាប់ទីតាំងដ៏សំខាន់នេះ ដើម្បីពង្រឹងជំហររបស់គាត់ និងពង្រីកទឹកដីរបស់គាត់។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តំបន់នេះស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Zhang Miao ដែលជាអតីតសម្ព័ន្ធមិត្តដែលបានក្បត់ Cao Cao ដោយចូលដៃជាមួយ Lü Bu ដែលជាមេដឹកនាំយោធាដ៏គួរឱ្យខ្លាចបំផុតមួយនៅពេលនោះ។ការក្បត់ដោយ Zhang Miao និងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយ Lü Bu បានបង្ហាញពីបញ្ហាប្រឈមដ៏សំខាន់មួយចំពោះ Cao Cao ។Lü Bu ត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារជំនាញក្បាច់គុនរបស់គាត់ ហើយមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាអ្នកចម្បាំងដ៏កាចសាហាវ។ការចូលរួមរបស់គាត់នៅក្នុងសមរភូមិបានធ្វើឱ្យការសញ្ជ័យរបស់ Xingyang ក្លាយជាកិច្ចការដ៏គួរសមសម្រាប់ Cao Cao ។សមរភូមិ Xingyang ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយការប្រយុទ្ធដ៏ខ្លាំងក្លា និងការធ្វើសមយុទ្ធជាយុទ្ធសាស្ត្រ។Cao Cao ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​មាន​ល្បិច​កល​ល្បិច​បាន​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ស្ថានការណ៍​ដ៏​លំបាក ខណៈ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​កម្លាំង​ចម្រុះ​របស់ Zhang Miao និង Lü Bu ។ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​បាន​ឃើញ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នៃ​សន្ទុះ​ជា​ច្រើន ដោយ​ភាគី​ទាំង​សងខាង​ទទួល​បាន​ជ័យជម្នះ និង​ការ​ថយ​ក្រោយ។ការដឹកនាំ និងផែនការយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ Cao Cao មានសារសំខាន់ក្នុងការស្វែងរកបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ។ទោះបីជាមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ ក៏កងកម្លាំងរបស់ Cao Cao ទទួលបានជ័យជំនះ។ការចាប់យក Xingyang ដោយ Cao Cao គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងដំណើរស្វែងរកការបង្រួបបង្រួមអំណាចរបស់គាត់។ជ័យជម្នះនេះមិនត្រឹមតែបង្កើនកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់គាត់ក្នុងនាមជាមេដឹកនាំយោធាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងអនុញ្ញាតឱ្យគាត់ទទួលបានជំហរជាយុទ្ធសាស្ត្រនៅក្នុងតំបន់ ដែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់យុទ្ធនាការនាពេលអនាគតរបស់គាត់។ផលវិបាកនៃសមរភូមិ Xingyang មានផលប៉ះពាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ។វាបានកត់សម្គាល់ការកើនឡើងនៃ Cao Cao ជាអំណាចលេចធ្លោនៅភាគខាងជើង ហើយបានកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ជម្លោះបន្ថែមទៀតក្នុងចំណោមមេទ័ពផ្សេងៗ។ការប្រយុទ្ធគ្នាជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយក្នុងការបំបែកអំណាចកណ្តាលក្នុងរាជវង្សហាន ដែលនាំទៅដល់ការបែកបាក់នៃចក្រភព និងការបង្កើតនគរទាំងបីជាយថាហេតុ។

Cao Cao ត្រឡប់ទៅ Suanzao វិញ ដើម្បីឃើញមេទ័ពធ្វើពិធីជប់លៀងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយមិនមានបំណងវាយប្រហារ Dong Zhuo ឡើយ។គាត់បានស្តីបន្ទោសពួកគេ។ដោយរៀនពីការបរាជ័យរបស់គាត់នៅ Xingyang ជាកន្លែងដែលគាត់បានព្យាយាមវាយលុក Chenggao នាំមុខ Cao Cao បានបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្រជំនួស ហើយបង្ហាញវាដល់ក្រុមចម្រុះ។ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មេទ័ពនៅ Suanzao នឹងមិនយល់ព្រមចំពោះផែនការរបស់គាត់ទេ។Cao Cao បានបោះបង់ចោលមេទ័ពនៅ Suanzao ដើម្បីប្រមូលកងទ័ពនៅខេត្ត Yang ជាមួយ Xiahou Dun បន្ទាប់មកបានទៅបោះជំរំជាមួយមេទ័ព Yuan Shao នៅ Henei ។មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីការចាកចេញរបស់ Cao Cao មេទ័ពនៅ Suanzao បានរត់ចេញពីអាហារ ហើយបំបែកចេញ។អ្នកខ្លះថែមទាំងប្រយុទ្ធគ្នាទៀតផង។ជំរុំចម្រុះនៅ Suanzao បានដួលរលំដោយខ្លួនឯង។

សមរភូមិ Yangcheng ដែលជាជម្លោះដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃការតស៊ូអំណាចដែលនាំទៅដល់សម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវបានសម្គាល់ដោយសមយុទ្ធជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងតួលេខគួរឱ្យកត់សម្គាល់។សមរភូមិនេះបានកើតឡើងនៅប្រហែលឆ្នាំ 191-192 នៃគ.ស. គឺជាពេលវេលាដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងការកើនឡើងនៃភាពតានតឹង និងការចូលរួមផ្នែកយោធាក្នុងអំឡុងពេលការធ្លាក់ចុះនៃរាជវង្សហានខាងកើត។Yangcheng ដែលមានទីតាំងជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងសំខាន់សម្រាប់ទឹកដីដែលសម្បូរដោយធនធានរបស់វា បានក្លាយជាចំណុចស្នូលនៃការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងមេទ័ពដែលទើបនឹងកើតពីរគឺ Cao Cao និង Yuan Shu ។ឆាវ ឆាវ ជាឥស្សរជនសំខាន់មួយរូបក្នុងរឿងនគរទាំងបី កំពុងតែស្វែងរកការបង្រួបបង្រួមអំណាច និងពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់គាត់នៅទូទាំងទឹកដីហាន។មួយវិញទៀត យាន ស៊ូ ដែលជាមេទ័ពខ្លាំងពូកែ និងមានមហិច្ឆតាចង់បង្កើតការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់។ប្រភពដើមនៃសមរភូមិ Yangcheng អាចត្រូវបានតាមដានទៅនឹងមហិច្ឆតាដែលកំពុងកើនឡើងរបស់ Yuan Shu ដែលកំពុងពង្រីកទឹកដីរបស់គាត់យ៉ាងខ្លាំងក្លា។សកម្មភាពរបស់គាត់បានគំរាមកំហែងដល់តុល្យភាពអំណាចក្នុងចំណោមមេទ័ពក្នុងតំបន់ ដោយជំរុញឱ្យ Cao Cao ចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់។Cao Cao ដោយទទួលស្គាល់ការគំរាមកំហែងដែលបង្កឡើងដោយការពង្រីករបស់ Yuan Shu បានសម្រេចចិត្តប្រឈមមុខនឹងគាត់នៅ Yangcheng ដើម្បីទប់ស្កាត់ឥទ្ធិពលរបស់គាត់ និងការពារផលប្រយោជន៍យុទ្ធសាស្ត្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់។ការប្រយុទ្ធដោយខ្លួនឯងត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយភាពខ្លាំងរបស់វា និងជំនាញយុទ្ធសាស្ត្រដែលបង្ហាញដោយភាគីទាំងពីរ។Cao Cao ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​មាន​ភាព​ប៉ិនប្រសប់​ផ្នែក​យុទ្ធសាស្ត្រ​របស់​គាត់​បាន​ប្រឈម​មុខ​នឹង​គូ​ប្រជែង​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​នៅ Yuan Shu ដែល​មាន​កងទ័ព និង​ធនធាន​ដែល​មាន​បំពាក់​យ៉ាង​ល្អ​នៅ​ក្នុង​ការ​កម្ចាត់​គាត់។ជម្លោះ​បាន​ឃើញ​ការ​ធ្វើ​សមយុទ្ធ​តាម​យុទ្ធសាស្ត្រ​ផ្សេងៗ ដោយ​មេទ័ព​ទាំង​ពីរ​ព្យាយាម​ប្រជែង​គ្នា​នៅ​សមរភូមិ។ទោះបីជាមានការប្រឈមយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏កងកម្លាំងរបស់ Cao Cao ទទួលបានជ័យជំនះយ៉ាងសំខាន់នៅ Yangcheng ។ជោគជ័យនេះគឺសំខាន់សម្រាប់ហេតុផលជាច្រើន។ទីមួយ វាបានពង្រឹងជំហររបស់ Cao Cao ជាមេដឹកនាំយោធាដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងតំបន់។ទីពីរ វាបានធ្វើឱ្យអំណាចរបស់ Yuan Shu ចុះខ្សោយ ដោយបង្អាក់ផែនការរបស់គាត់សម្រាប់ការពង្រីកទឹកដី និងកាត់បន្ថយឥទ្ធិពលរបស់គាត់ក្នុងចំណោមមេទ័ពផ្សេងទៀត។ផលវិបាកនៃសមរភូមិ Yangcheng បានជះឥទ្ធិពលយូរអង្វែងលើទិដ្ឋភាពនយោបាយនៃរាជវង្សហានខាងកើត។ជ័យជំនះរបស់ Cao Cao គឺជាការបោះជំហានមួយជំហានក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ការក្លាយជាឥស្សរជនដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតក្នុងសម័យនគរទាំងបី។វា​ក៏​បាន​សម្គាល់​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នៃ​សក្ដានុពល​អំណាច​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​មេទ័ព ដែល​រួម​ចំណែក​ដល់​ការ​បែកបាក់​បន្ថែម​ទៀត​នៃ ​អាណាចក្រ​ហាន ។

ការធ្វើឃាត Dong Zhuo ដែលជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅចុងរាជវង្សហានខាងកើត បានកត់សម្គាល់ចំណុចរបត់មួយនៅក្នុងសម័យកាលវឹកវរដែលឈានទៅដល់សម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន។ព្រឹត្តិការណ៍នេះដែលកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ 192 នៃគ.ស មិនត្រឹមតែបានបញ្ចប់រជ្ជកាលរបស់បុគ្គលដែលមានភាពឃោរឃៅបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានកំណត់នៅក្នុងចលនានៃព្រឹត្តិការណ៍ជាបន្តបន្ទាប់ដែលធ្វើអោយ អាណាចក្រហាន បែកបាក់ថែមទៀត។Dong Zhuo ដែលជាស្តេចសង្រ្គាមដ៏មានឥទ្ធិពល និងជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាក់ស្តែងបានឡើងលេចធ្លោក្នុងគ្រាដ៏ចលាចលនៃរាជវង្សហានខាងកើត។ការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់បានចាប់ផ្តើមបន្ទាប់ពីគាត់បានធ្វើអន្តរាគមន៍នៅក្នុងរដ្ឋប្រហាររបស់តុលាការនៅឆ្នាំ 189 នៃគ.ស. ជាក់ស្តែងដើម្បីជួយដល់អធិរាជវ័យក្មេង Shao ប្រឆាំងនឹងឥទ្ធិពលរបស់ពួកឥន្រ្ទយដប់។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ Dong Zhuo បានដណ្តើមអំណាចយ៉ាងឆាប់រហ័ស ទម្លាក់អធិរាជ Shao ហើយដាក់អាយ៉ងអធិរាជ Xian ឱ្យឡើងសោយរាជ្យ គ្រប់គ្រងរដ្ឋាភិបាលកណ្តាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ការគ្រប់គ្រងរបស់ Dong Zhuo ត្រូវបានសម្គាល់ដោយអំពើឃោរឃៅដ៏ឃោរឃៅ និងអំពើពុករលួយដ៏ខ្លាំងក្លា។គាត់បានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងរដ្ឋធានីពី Luoyang ទៅ Chang'an ដែលជាចលនាមួយដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីបង្រួបបង្រួមអំណាចរបស់គាត់ ប៉ុន្តែបាននាំទៅដល់ការដុតបំផ្លាញទីក្រុង Luoyang និងការបាត់បង់សម្បត្តិវប្បធម៌ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។រជ្ជកាលរបស់ទ្រង់ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយភាពឃោរឃៅ អំពើហឹង្សា និងការចំណាយដ៏ខ្ជះខ្ជាយ ដែលធ្វើឱ្យមានអស្ថិរភាពបន្ថែមទៀតដល់រាជវង្សហានដែលកំពុងចុះខ្សោយរួចទៅហើយ។ការ​មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់ Dong Zhuo បាន​កើន​ឡើង​ក្នុង​ចំណោម​មន្ត្រី​ហាន និង​មេ​ទ័ព​ក្នុង​តំបន់។សម្ព័ន្ធនៃពួកមេទ័ពដែលបង្កើតឡើងដំបូងដើម្បីប្រឆាំងគាត់ បានបរាជ័យក្នុងការដកអំណាចរបស់គាត់ ប៉ុន្តែបានធ្វើឱ្យការបែកបាក់នៃចក្រភពទៅជាបក្សពួកក្នុងតំបន់កាន់តែខ្លាំង។នៅក្នុងជួររបស់គាត់ ការមិនពេញចិត្តក៏កើតមានផងដែរ ជាពិសេសក្នុងចំណោមអ្នកក្រោមបង្គាប់របស់គាត់ ដែលអាក់អន់ចិត្តនឹងច្បាប់ផ្តាច់ការរបស់គាត់ និងការផ្តល់អនុគ្រោះដល់កូនចិញ្ចឹមរបស់គាត់ឈ្មោះ លូ ប៊ូ។ការធ្វើឃាតនេះត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយលោក Wang Yun ដែលជារដ្ឋមន្ត្រី Han រួមជាមួយនឹង Lü Bu ដែលមានការមិនសប្បាយចិត្តជាមួយ Dong Zhuo ។នៅខែឧសភា ឆ្នាំ 192 នៃគ.ស. នៅក្នុងរដ្ឋប្រហារដែលបានគ្រោងទុកយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន Lü Bu បានសម្លាប់ Dong Zhuo នៅក្នុងរាជវាំងអធិរាជ។ការធ្វើឃាតនេះគឺជាពេលវេលាដ៏សំខាន់មួយ ព្រោះវាដកចេញនូវឥស្សរជនកណ្តាលដែលបានគ្រប់គ្រងទិដ្ឋភាពនយោបាយនៃរាជវង្សហាន។ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ Dong Zhuo គឺជារយៈពេលនៃការចលាចលបន្ថែមទៀត។បើគ្មានវត្តមានត្រួតត្រារបស់គាត់ទេ អំណាចកណ្តាលនៃរាជវង្សហានបានចុះខ្សោយកាន់តែខ្លាំង ដែលនាំឱ្យមានការបង្កើនសង្រ្គាមក្នុងចំណោមមេទ័ពផ្សេងៗដែលកំពុងប្រជែងដណ្តើមអំណាច។ការខ្វះអំណាចដែលបង្កើតឡើងដោយការធ្វើឃាតរបស់គាត់បានពន្លឿនការបែកបាក់នៃចក្រភព ដោយកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការកើតឡើងនៃនគរទាំងបី។ការ​ធ្វើ​ឃាត​របស់ Dong Zhuo ច្រើន​តែ​បង្ហាញ​ថា​ជា​ចំណុច​របត់​នៃ​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​រាជវង្ស​ហាន។វាតំណាងឱ្យការបញ្ចប់នៃរបបផ្តាច់ការដ៏ល្បីបំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ហើយជាការចាប់ផ្តើមនៃយុគសម័យដែលកំណត់ដោយលទ្ធិសង្គ្រាម ជាកន្លែងដែលមហាអំណាចក្នុងតំបន់ប្រយុទ្ធគ្នាដើម្បីគ្រប់គ្រង ដែលនាំទៅដល់ការបង្កើតនគរទាំងបីនៃ Wei, Shu និង Wu ។

សង្រ្គាមរវាង Cao Cao និង Zhang Xiu នៅចុងរាជវង្សហានភាគខាងកើត គឺជាជំពូកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងសម័យដ៏ច្របូកច្របល់ដែលឈានទៅដល់សម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន ។ជម្លោះនេះកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៧-១៩៩ នៃគ.ស. ត្រូវបានសម្គាល់ដោយការប្រយុទ្ធជាបន្តបន្ទាប់ ការផ្លាស់ប្តូរសម្ព័ន្ធភាព និងសមយុទ្ធជាយុទ្ធសាស្ត្រ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពស្មុគស្មាញ និងអស្ថិរភាពនៃសម័យកាល។Cao Cao ដែលជាឥស្សរជនសំខាន់នៅក្នុងនិទានរឿងនាសម័យនោះ កំពុងបំពេញបេសកកម្មដើម្បីបង្រួបបង្រួមអំណាច និងពង្រីកទឹកដីរបស់គាត់នៅទូទាំង អាណាចក្រហាន ។Zhang Xiu ដែលជាមេទ័ពដែលមិនសូវស្គាល់ ប៉ុន្តែមានរូបរាងសង្ហា បានគ្រប់គ្រងតំបន់យុទ្ធសាស្ត្រ Wancheng (ឥឡូវ Nanyang ខេត្ត Henan)។ជម្លោះនេះកើតចេញពីមហិច្ឆិតារបស់ Cao Cao ក្នុងការបញ្ចូលទឹកដីរបស់ Zhang Xiu ទៅក្នុងដែនពង្រីករបស់គាត់ ដែលជាមហិច្ឆតាដែលកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការប្រឈមមុខគ្នា។សង្រ្គាមបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងជោគជ័យដំបូងរបស់ Cao Cao ក្នុងការចាប់យក Wancheng ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជ័យជំនះនេះមានរយៈពេលខ្លី។ចំណុចរបត់បានកើតឡើងជាមួយនឹងឧប្បត្តិហេតុដ៏អាក្រក់នៅ Wancheng ដែល Cao Cao បានយកម្តាយមីងរបស់ Zhang Xiu ធ្វើជាប្រពន្ធចុង បញ្ឆេះភាពតានតឹង។ដោយ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​គោរព និង​គំរាម​កំហែង លោក Zhang Xiu បាន​រៀបចំ​ការ​វាយប្រហារ​ដ៏​ភ្ញាក់ផ្អើល​មួយ​ប្រឆាំង​នឹង Cao Cao ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​សមរភូមិ Wancheng ។សមរភូមិ Wancheng គឺជាការថយក្រោយដ៏សំខាន់សម្រាប់ Cao Cao ។កម្លាំង​របស់​លោក​បាន​រង​របួស​ធ្ងន់ ហើយ​លោក​បាន​រួច​ផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់​យ៉ាង​ចង្អៀត។ការប្រយុទ្ធនេះបានបង្ហាញពីសមត្ថភាពយោធារបស់ Zhang Xiu និងបានបង្កើតឡើងគាត់ជាកម្លាំងគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៅក្នុងការតស៊ូអំណាចក្នុងតំបន់នាពេលនោះ។បន្ទាប់ពីការបរាជ័យនេះ Cao Cao បានប្រមូលផ្តុំគ្នាឡើងវិញ ហើយបានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការជាច្រើនដើម្បីគ្រប់គ្រងលើ Wancheng ឡើងវិញ។យុទ្ធនាការទាំងនេះត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយភាពខ្លាំងរបស់ពួកគេ និងជម្រៅយុទ្ធសាស្ត្រដែលមេដឹកនាំទាំងពីរបានប្រើប្រាស់។Cao Cao ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​មាន​ភាព​ប៉ិនប្រសប់​ខាង​កលល្បិច​បាន​ប្រឈម​មុខ​នឹង​គូប្រជែង​ដែល​ធន់​និង​មាន​ធនធាន​ក្នុង​លោក Zhang Xiu ដែល​អាច​ទប់ទល់​ការ​ជឿនលឿន​របស់ Cao Cao ដំបូង។ជម្លោះ​រវាង Cao Cao និង Zhang Xiu មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ចូល​រួម​យោធា​ជា​បន្តបន្ទាប់​នោះ​ទេ។វា​ក៏​ត្រូវ​បាន​កត់​សម្គាល់​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ចលនា​នយោបាយ និង​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​សម្ព័ន្ធភាព។នៅឆ្នាំ 199 នៃគ.ស. នៅក្នុងវេននៃព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ Zhang Xiu បានចុះចាញ់ Cao Cao ។ការចុះចាញ់នេះគឺជាយុទ្ធសាស្ត្រ ដោយសារលោក Zhang Xiu ដឹងពីការលំបាកក្នុងការរក្សាការតស៊ូយូរអង្វែងប្រឆាំងនឹងកម្លាំងរបស់ Cao Cao ។សម្រាប់ Cao Cao សម្ព័ន្ធភាពនេះបានពង្រឹងជំហររបស់គាត់យ៉ាងខ្លាំង ដែលអនុញ្ញាតឱ្យគាត់ផ្តោតលើគូប្រជែងផ្សេងទៀត និងបន្តដំណើរស្វែងរកការត្រួតត្រារបស់គាត់។សង្គ្រាម​រវាង Cao Cao និង Zhang Xiu មាន​ផល​ប៉ះពាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​ទិដ្ឋភាព​នយោបាយ​ក្នុង​សម័យកាល។ជ័យជំនះចុងក្រោយរបស់ Cao Cao និងភក្តីភាពរបស់ Zhang Xiu បានពង្រឹងការកាន់កាប់របស់ Cao Cao នៅលើទឹកដីដ៏ធំទូលាយមួយ ដោយត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់យុទ្ធនាការនាពេលអនាគតរបស់គាត់ និងតំណែងចុងក្រោយរបស់គាត់ជាស្តេចសង្រ្គាមដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតនៃសម័យនគរទាំងបី។

យុទ្ធនាការរបស់ Cao Cao ក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនភាគខាងជើង ដែលចាប់ផ្តើមនៅជុំវិញវេននៃសតវត្សទី 2 ដល់សតវត្សទី 3 នៃគ។យុទ្ធនាការទាំងនេះ កំណត់ដោយភាពវៃឆ្លាតជាយុទ្ធសាស្ត្រ ប្រសិទ្ធភាពគ្មានមេត្តា និងភាពប៉ិនប្រសប់ផ្នែកនយោបាយ បានសម្គាល់ Cao Cao មិនត្រឹមតែជាមេដឹកនាំយោធាដ៏លេចធ្លោប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រមេក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ទៀតផង។នៅពេល រាជវង្សហាន កំពុងដួលរលំនៅក្រោមអំពើពុករលួយផ្ទៃក្នុង ការគំរាមកំហែងពីខាងក្រៅ និងការកើនឡើងនៃពួកមេទ័ពក្នុងតំបន់ ឆាវ ឆាវ បានចាប់ផ្ដើមដំណើរដ៏មហិច្ឆតារបស់គាត់ដើម្បីបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនភាគខាងជើង។យុទ្ធនាការរបស់គាត់ត្រូវបានជំរុញដោយភាពចម្រុះនៃមហិច្ឆតាផ្ទាល់ខ្លួន និងចក្ខុវិស័យដើម្បីស្ដារស្ថិរភាព និងសណ្តាប់ធ្នាប់ដល់អាណាចក្រដែលបាក់បែក។ការផ្តោតអារម្មណ៍ដំបូងរបស់ Cao Cao គឺទៅលើការបង្រួបបង្រួមមូលដ្ឋានអំណាចរបស់គាត់នៅតំបន់ទំនាបចិនខាងជើង។យុទ្ធនាការដ៏សំខាន់មួយដំបូងរបស់គាត់គឺប្រឆាំងនឹងសំណល់នៃការបះបោរ Yellow Turban ដែលជាការបះបោររបស់កសិករដែលបានធ្វើឱ្យរាជវង្សហានចុះខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង។តាមរយៈការកម្ចាត់ពួកឧទ្ទាមទាំងនេះ Cao Cao មិនត្រឹមតែបានបង្ក្រាបប្រភពអស្ថិរភាពដ៏សំខាន់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានបង្ហាញពីសមត្ថភាពយោធា និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ក្នុងការស្តារអំណាចហានឡើងវិញ។បន្ទាប់ពីរឿងនេះ ឆាវ ឆាវ បានចូលរួមក្នុងសមរភូមិជាបន្តបន្ទាប់ប្រឆាំងនឹងមេទ័ពគូប្រជែងដែលគ្រប់គ្រងផ្នែកផ្សេងៗនៃភាគខាងជើងប្រទេសចិន។យុទ្ធនាការគួរឱ្យកត់សម្គាល់របស់គាត់រួមមានការប្រយុទ្ធជាមួយ Yuan Shao នៅ Guandu ក្នុងឆ្នាំ 200 នៃគ។ការប្រយុទ្ធនេះមានភាពល្បីល្បាញជាពិសេសចំពោះភាពប៉ិនប្រសប់ជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ Cao Cao ដែលទោះបីជាមានចំនួនច្រើនក៏ដោយ គាត់បានយកឈ្នះ Yuan Shao ដែលជាមេទ័ពដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតម្នាក់នៅសម័យនោះ។ជ័យជំនះនៅក្វាន់ឌូ គឺជាចំណុចរបត់មួយ ដែលកាត់បន្ថយអំណាចរបស់ យាន ឆាវ យ៉ាងសំខាន់ និងអនុញ្ញាតឱ្យ ឆាវ ឆាវ អះអាងការគ្រប់គ្រងលើខាងជើង។បន្ទាប់ពីក្វាន់ឌូ ឆាវ ឆាវ បានបន្តយុទ្ធនាការភាគខាងជើងរបស់គាត់ ដោយវាយលុកជាប្រព័ន្ធលើពួកមេទ័ពផ្សេងទៀត និងពង្រឹងអំណាច។គាត់បានពង្រីកការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់លើទឹកដីនៃកូនប្រុសរបស់ Yuan Shao និងមេដឹកនាំសង្រ្គាមភាគខាងជើងផ្សេងទៀត ដោយបង្ហាញមិនត្រឹមតែកម្លាំងយោធារបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជំនាញរបស់គាត់ក្នុងផ្នែកការទូត និងអភិបាលកិច្ចផងដែរ។គាត់បានធ្វើសមាហរណកម្មទឹកដីទាំងនេះទៅក្នុងរដ្ឋដែលកំពុងរីកចម្រើនរបស់គាត់ ដោយនាំមកនូវភាពស្រដៀងគ្នានៃសណ្តាប់ធ្នាប់ និងស្ថិរភាពដល់តំបន់។ពេញមួយយុទ្ធនាការរបស់គាត់ Cao Cao បានអនុវត្តកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលជាច្រើន ដើម្បីពង្រឹងការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ និងលើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជន។គាត់បានស្ដារដីកសិកម្ម កាត់បន្ថយពន្ធ និងជំរុញពាណិជ្ជកម្ម ដែលជួយក្នុងការទទួលបានការគាំទ្រពីប្រជាជនក្នុងតំបន់។គោលនយោបាយរបស់គាត់មានសារសំខាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យតំបន់ដែលហែកហួរដោយសង្រ្គាមឡើងវិញ និងជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការស្តារសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមឡើងវិញ។យុទ្ធនាការភាគខាងជើងរបស់ Cao Cao បានឈានដល់ការត្រួតត្រារបស់គាត់លើភាគច្រើននៃភាគខាងជើងប្រទេសចិន ដោយកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបង្កើតរដ្ឋ Cao Wei នៅសម័យនគរបី។សមិទ្ធិផលរបស់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលយុទ្ធនាការទាំងនេះមិនគ្រាន់តែជាជ័យជំនះផ្នែកយោធាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាសក្ខីភាពមួយចំពោះចក្ខុវិស័យរបស់គាត់សម្រាប់ប្រទេសចិនដែលមានការរួបរួម និងស្ថិរភាពផងដែរ។

សមរភូមិក្វាន់ឌូដែលបានវាយប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងឆ្នាំ 200 នៃគ.ស. គឺជាការចូលរួមផ្នែកយោធាដ៏សំខាន់បំផុត និងសម្រេចចិត្តបំផុតនៅចុងរាជវង្សហានខាងកើត ដែលឈានទៅដល់សម័យនគរបីនៅក្នុងប្រទេសចិន។ការប្រយុទ្ធវីរភាពនេះ ជាចម្បងរវាងមេទ័ព Cao Cao និង Yuan Shao មានភាពល្បីល្បាញដោយសារសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ ហើយជារឿយៗត្រូវបានលើកឡើងជាឧទាហរណ៍បុរាណនៃយុទ្ធសាស្ត្រ និងយុទ្ធសាស្ត្រយោធា។Yuan Shao និង Cao Cao ដែល​ជា​មេទ័ព​ដ៏​ពូកែ​ទាំង​ពីរ​គឺ​ជា​តួអង្គ​សំខាន់​ក្នុង​ការ​តស៊ូ​ដណ្តើម​អំណាច​ដែល​បាន​លេប​ត្របាក់​ចិន​បន្ទាប់​ពី​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ ​រាជវង្ស​ហាន ។Yuan Shao ដែលគ្រប់គ្រងទឹកដីដ៏ធំល្វឹងល្វើយនៅភាគខាងជើងនៃទន្លេលឿង មានកងទ័ពដ៏ធំ និងបំពាក់អាវុធយ៉ាងល្អ។ផ្ទុយទៅវិញ Cao Cao បានកាន់កាប់ទឹកដីតូចជាង ប៉ុន្តែជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រ និងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យ។ការ​ប្រយុទ្ធ​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ដោយ​មហិច្ឆតា​របស់ Yuan Shao ក្នុង​ការ​ផ្លាស់ទី​ទៅ​ភាគ​ខាង​ត្បូង និង​ពង្រីក​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​គាត់​លើ​វាលទំនាប​ចិន​ខាង​ជើង​ទាំង​មូល។Guandu ដែលមានទីតាំងនៅជិតទន្លេ Yellow ក្នុងខេត្ត Henan បច្ចុប្បន្នត្រូវបានជ្រើសរើសជាសមរភូមិដោយសារតែសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់វា។Cao Cao ដឹងពីចេតនារបស់ Yuan Shao បានពង្រឹងជំហររបស់គាត់នៅ Guandu ដើម្បីស្ទាក់ចាប់ Yuan ឆ្ពោះទៅភាគខាងត្បូង។សមរភូមិ Guandu ត្រូវបានកត់សម្គាល់ជាពិសេសចំពោះភាពខុសគ្នានៃកម្លាំងរបស់កងកម្លាំងប្រឆាំង។កងទ័ពរបស់ Yuan Shao មានចំនួនច្រើនជាងកងទ័ពរបស់ Cao Cao ហើយនៅលើក្រដាស Yuan ហាក់ដូចជាត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ជ័យជំនះដោយត្រង់ៗ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពប៉ិនប្រសប់ជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ Cao Cao បានបង្វែរតុប្រឆាំងនឹងសត្រូវរបស់គាត់។គ្រាដ៏សំខាន់មួយនៃសមរភូមិគឺការវាយឆ្មក់ដ៏ក្លាហានរបស់ Cao Cao ទៅលើមូលដ្ឋានផ្គត់ផ្គង់របស់ Yuan Shao នៅ Wuchao ។ការវាយឆ្មក់នេះ ធ្វើឡើងក្រោមការបិទបាំងទាំងយប់ បានបណ្តាលឱ្យមានការដុតបំផ្លាញការផ្គត់ផ្គង់របស់ Yuan Shao និងធ្វើឱ្យកងទ័ពរបស់គាត់មានការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង។ការវាយឆ្មក់ដោយជោគជ័យបានបង្ហាញពីសមត្ថភាពរបស់ Cao Cao ក្នុងការប្រើការបោកបញ្ឆោត និងការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះអត្ថប្រយោជន៍របស់គាត់ បើទោះបីជាមានចំនួនច្រើនជាងក៏ដោយ។សមរភូមិ Guandu មានរយៈពេលជាច្រើនខែ ដោយភាគីទាំងពីរបានចូលរួមក្នុងសមយុទ្ធយោធា និងការប៉ះទង្គិចគ្នាជាច្រើន។ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបំផ្លាញការផ្គត់ផ្គង់របស់ Yuan Shao នៅ Wuchao គឺជាចំណុចរបត់មួយ។បន្ទាប់ពីការបរាជ័យនេះ កងទ័ពរបស់ Yuan Shao ដែលញាំញីដោយធនធានធ្លាក់ចុះ និងការថយចុះសីលធម៌ មិនអាចទ្រទ្រង់ការវាយលុករបស់ពួកគេបានទេ។Cao Cao ឆ្លៀត​ឱកាស​បាន​បើក​ការ​វាយ​បក​វិញ​ដោយ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​អ្នក​របួស​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​បង្ខំ Yuan Shao ឱ្យ​ដក​ថយ។ជ័យ​ជម្នះ​នៅ​ក្វាន់ឌូ​គឺ​ជា​សមិទ្ធផល​ដ៏​មហិមា​សម្រាប់​ឆាវ​ឆាវ។វាមិនត្រឹមតែពង្រឹងការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់លើប្រទេសចិនភាគខាងជើងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងធ្វើឱ្យ Yuan Shao ចុះខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង ដែលធ្លាប់ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាស្តេចសង្រ្គាមដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតនៅក្នុងប្រទេសចិន។ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​នេះ​បាន​បន្ថយ​ឥទ្ធិពល​របស់ Yuan Shao ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការ​បែកបាក់ និង​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​ទឹកដី​របស់​គាត់។នៅក្នុងបរិបទទូលំទូលាយនៃប្រវត្តិសាស្ត្រចិន សមរភូមិក្វាន់ឌូ ត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ដែលត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់ការបង្កើតនគរទាំងបី។ជ័យជំនះរបស់ Cao Cao បានចាក់គ្រឹះសម្រាប់ការសញ្ជ័យនាពេលអនាគតរបស់គាត់ និងការបង្កើតរដ្ឋ Wei ជាយថាហេតុរបស់គាត់ ដែលជារដ្ឋមួយក្នុងចំណោមរដ្ឋធំៗទាំងបីក្នុងសម័យនគរទាំងបី។

សមរភូមិ Liyang ដែលជាការចូលរួមផ្នែកយោធាដ៏សំខាន់នៅក្នុងចុងរាជវង្សហានខាងកើត បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដែលឈានទៅដល់សម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន។ការប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងអំឡុងឆ្នាំ 198-199 នៃគ.ស. ការប្រយុទ្ធនេះគឺជាវគ្គដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងការតស៊ូដណ្តើមអំណាចរវាងមេទ័ពដ៏ល្បីពីររូបក្នុងសម័យនោះ៖ ឆាវឆាវ និងលីវប៉ី។Liu Bei ដែលជាអ្នកដឹកនាំដែលមានចិត្តសប្បុរសដែលមានមូលដ្ឋាននៃការគាំទ្រកាន់តែខ្លាំងឡើងបានស្វែងរកការជ្រកកោនជាមួយ Cao Cao បន្ទាប់ពីរងបរាជ័យក្រោមដៃរបស់ Lü Bu ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្ព័ន្ធភាពរវាង Liu Bei និង Cao Cao មានភាពរកាំរកូស ព្រោះថាអ្នកទាំងពីរមានមហិច្ឆតាដណ្តើមអំណាច។Liu Bei ដោយដឹងពីឱកាសមួយ បានបះបោរប្រឆាំងនឹង Cao Cao និងដណ្តើមបានការគ្រប់គ្រងខេត្ត Xu ដែលជាទឹកដីដ៏សំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ។Cao Cao ដែលបានតាំងចិត្តដើម្បីកម្ចាត់ការបះបោររបស់ Liu Bei និងគ្រប់គ្រងខេត្ត Xu ឡើងវិញបានបើកយុទ្ធនាការយោធាប្រឆាំងនឹងគាត់។យុទ្ធនាការនេះបានបញ្ចប់នៅក្នុងសមរភូមិ Liyang ជាកន្លែងដែលកងកម្លាំងរបស់ Cao Cao ប្រឈមមុខនឹង Liu Bei ។ការប្រយុទ្ធគ្នានេះមានសារៈសំខាន់មិនត្រឹមតែសម្រាប់សកម្មភាពយោធារបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានផលប៉ះពាល់ជាយុទ្ធសាស្ត្រដែលវាធ្វើឡើងសម្រាប់មេដឹកនាំទាំងពីរផងដែរ។Liu Bei ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាសម្រាប់សមត្ថភាពរបស់គាត់ក្នុងការបំផុសគំនិតស្មោះត្រង់និងភាពស្ទាត់ជំនាញរបស់គាត់នៅក្នុងសង្គ្រាមទ័ពព្រៃបានបង្កឱ្យមានបញ្ហាប្រឈមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះកងទ័ពដែលមានការរៀបចំនិងមានវិន័យល្អរបស់ Cao Cao ។ជម្លោះនៅ Liyang បានឃើញការបង្រ្កាប និងការប៉ះទង្គិចគ្នាជាបន្តបន្ទាប់ ដោយសារ Liu Bei ប្រើយុទ្ធសាស្ត្រវាយ និងរត់ ដើម្បីប៉ះប៉ូវគុណសម្បត្តិលេខ និងភ័ស្តុភាររបស់ Cao Cao ។ទោះបីជាមានការខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងក្លាហានរបស់គាត់ក៏ដោយ Liu Bei បានប្រឈមមុខនឹងគូប្រជែងដ៏ខ្លាំងមួយនៅក្នុង Cao Cao ដែលស្ទាត់ជំនាញខាងយុទ្ធសាស្ត្រ និងយោធាអាចមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន។កម្លាំងរបស់ Cao Cao ទទួលបានដៃខាងលើបន្តិចម្តងៗ ដោយដាក់សម្ពាធលើមុខតំណែងរបស់ Liu Bei និងកាត់ផ្តាច់ខ្សែផ្គត់ផ្គង់របស់គាត់។ស្ថានភាពសម្រាប់ Liu Bei កាន់តែមិនអាចទ្រាំទ្របាន ដែលនាំទៅដល់ការដកថយពី Liyang ជាយថាហេតុ។សមរភូមិ Liyang គឺជាជ័យជំនះដ៏មុតស្រួចសម្រាប់ Cao Cao ។វា​មិន​ត្រឹមតែ​បាន​បញ្ជាក់​ឡើងវិញ​នូវ​ការគ្រប់គ្រង​របស់គាត់​លើ​តំបន់​ទំនាប​កណ្តាល​នៃ​ប្រទេស​ចិន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ថែមទាំង​ធ្វើឱ្យ​តំណែង​របស់ Liu Bei ចុះខ្សោយ​យ៉ាងខ្លាំង​ផងដែរ​។ការបរាជ័យនេះបានបង្ខំឱ្យ Liu Bei ភៀសខ្លួនទៅទិសខាងកើតបន្ថែមទៀត ដោយបង្កើតចលនាជាបន្តបន្ទាប់នៃព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងនាំឱ្យគាត់ស្វែងរកសម្ព័ន្ធភាពជាមួយ Sun Quan និងចូលរួមក្នុងសមរភូមិជួរភ្នំក្រហមដ៏ល្បីល្បាញ។ផលវិបាកនៃសមរភូមិ Liyang មានផលវិបាកយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងបរិបទនៃសម័យនគរទាំងបី។វា​បាន​សម្គាល់​ពេលវេលា​សំខាន់​មួយ​ក្នុង​ការ​តស៊ូ​បន្ត​ដើម្បី​គ្រប់គ្រង​ប្រទេស​ចិន ព្រោះ​វា​បាន​ផ្លាស់ប្តូរ​តុល្យភាព​នៃ​អំណាច​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុងចំណោម​មេទ័ព​ផ្សេងៗ។ជ័យជំនះរបស់ Cao Cao នៅ Liyang បានពង្រឹងជំហររបស់គាត់ជាកម្លាំងលេចធ្លោនៅភាគខាងជើងប្រទេសចិន ខណៈដែលការដកថយរបស់ Liu Bei បានដាក់មូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការបង្កើតរដ្ឋ Shu Han នៅភាគនិរតី។

បន្ទាប់ពីការបញ្ចប់នៃយុទ្ធនាការបង្រួបបង្រួមចិនភាគខាងជើងដ៏មានមហិច្ឆតារបស់គាត់ Cao Cao បានលេចចេញជាមហាអំណាចដ៏លេចធ្លោនៅភាគខាងជើងប្រទេសចិន ដែលជាស្នាដៃដែលបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំងនូវទិដ្ឋភាពនយោបាយ និងយោធានៅចុងរាជវង្សហានខាងកើត និងបានត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់សម័យនគរទាំងបីជាបន្តបន្ទាប់។រយៈពេលនៃការបង្រួបបង្រួមនេះ ដែលធ្វើឡើងតាមយុទ្ធនាការដ៏ជោគជ័យប្រឆាំងនឹងមេទ័ព និងបក្សពួកដែលជាគូប្រជែងផ្សេងៗ ឈរជាសក្ខីភាពមួយចំពោះភាពប៉ិនប្រសប់ផ្នែកយុទ្ធសាស្ត្រ និងស្ទាត់ជំនាញខាងនយោបាយរបស់ Cao Cao ។ដំណើររបស់ Cao Cao ឆ្ពោះទៅរកការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនភាគខាងជើងត្រូវបានសម្គាល់ដោយយុទ្ធនាការយោធាដែលបានប្រតិបត្តិយ៉ាងល្អ និងសមយុទ្ធនយោបាយដ៏ឈ្លាសវៃ។ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងជ័យជម្នះយ៉ាងដាច់អហង្ការនៅសមរភូមិ Guandu ក្នុងឆ្នាំ 200 នៃគ.ស. ប្រឆាំងនឹង Yuan Shao, Cao Cao បានបង្រួបបង្រួមអំណាចរបស់គាត់ជាប្រព័ន្ធលើភាគខាងជើង។គាត់បានកម្ចាត់កូនប្រុសរបស់ Yuan Shao ក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់ កំចាត់ការបះបោរដែលមានសក្តានុពល និងបានបង្ក្រាបអ្នកចម្បាំងដ៏មានឥទ្ធិពលផ្សេងទៀត រួមទាំង Lü Bu, Liu Bei និង Zhang Xiu ។ការបង្រួបបង្រួមនៃប្រទេសចិនខាងជើងក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Cao Cao មិនបានសម្រេចដោយកម្លាំងយោធាទេ។Cao Cao ក៏ជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ជំនាញម្នាក់ ដែលបានអនុវត្តកំណែទម្រង់ជាច្រើន ដើម្បីរក្សាស្ថិរភាព និងធ្វើឱ្យតំបន់ដែលហែកហួរដោយសង្រ្គាមឡើងវិញ។គាត់បានណែនាំគោលនយោបាយកសិកម្ម ដូចជាប្រព័ន្ធ Tuntian ដែលលើកទឹកចិត្តឱ្យធ្វើកសិកម្មលើអាណានិគមយោធា ដើម្បីធានាឱ្យមានការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារថេរសម្រាប់កងទ័ពរបស់គាត់ និងប្រជាជនស៊ីវិល។គាត់ក៏បានរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញនូវប្រព័ន្ធពន្ធដារ កាត់បន្ថយបន្ទុកលើប្រជាជនសាមញ្ញ និងលើកកម្ពស់ពាណិជ្ជកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម។ដោយមានការបង្រួបបង្រួមខាងជើង ឆាវ ឆាវ បានគ្រប់គ្រងទឹកដីដ៏ធំទូលាយមួយ ហើយបានបញ្ជាកងទ័ពដ៏ធំមួយ ដែលមានបំពាក់អាវុធយ៉ាងល្អ។ការបង្រួបបង្រួមអំណាចនេះបានបង្កើនឥទ្ធិពលរបស់គាត់យ៉ាងខ្លាំងលើតុលាការអធិរាជហាន។នៅឆ្នាំ 216 គ.ស. ឆាវ ឆាវ ត្រូវបានប្រគល់ងារជាស្តេច Wei ដែលជាការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីសិទ្ធិអំណាច និងការគោរពដែលគាត់មាននៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់អធិរាជហាន ស៊ាន ទោះបីជាពិធីនេះភាគច្រើនត្រូវបានប្រារព្ធឡើងក៏ដោយ។ការបង្រួបបង្រួមនៃប្រទេសចិនភាគខាងជើងក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Cao Cao មានផលប៉ះពាល់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះការវិវត្តជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងរាជវង្សហាន។វា​បាន​បង្កើត​អតុល្យភាព​អំណាច​ដែល​ជំរុញ​ឱ្យ​អ្នក​ចម្បាំង​សំខាន់ៗ​ផ្សេងទៀត​គឺ​ស៊ុន ក្វាន់ នៅ​ភាគខាងត្បូង និង​លីវប៉ី​នៅ​លោកខាងលិច​បង្កើត​សម្ព័ន្ធភាព​និង​ពង្រឹង​មុខតំណែង​របស់ពួកគេ។ការតម្រឹមអំណាចឡើងវិញនេះបានដាក់មូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការបែងចែករាជវង្សហានទៅជារដ្ឋគូប្រជែងចំនួនបីគឺ Wei នៅក្រោម Cao Cao, Shu នៅក្រោម Liu Bei និង Wu នៅក្រោម Sun Quan ។ជោគជ័យរបស់ Cao Cao ក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនភាគខាងជើងក៏បានកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការប្រយុទ្ធគ្នា និងការទាក់ទាញខាងនយោបាយដែលកំណត់លក្ខណៈនៃសម័យនគរទាំងបី។សកម្មភាព និងគោលនយោបាយរបស់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលនេះមានផលប៉ះពាល់យូរអង្វែង ដែលជះឥទ្ធិពលដល់ដំណើរនៃប្រវត្តិសាស្ត្រចិនជាច្រើនឆ្នាំទៅមុខទៀត។

សមរភូមិជួរភ្នំក្រហម ដែលបានវាយប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងរដូវរងាឆ្នាំ 208-209 នៃគ.ស. គឺជាសមរភូមិដ៏មហិមា និងល្បីល្បាញបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ដែលជាការកត់សម្គាល់ពេលវេលាដ៏ជាក់លាក់មួយក្នុងការឈានទៅដល់សម័យនគរទាំងបី។សមរភូមិវីរភាពនេះ ដែលកើតឡើងនៅចុងបញ្ចប់នៃ រាជវង្សហាន ពាក់ព័ន្ធនឹងការប៉ះទង្គិចគ្នាដ៏សំខាន់រវាងស្តេចសង្រ្គាមភាគខាងជើង Cao Cao និងកងកម្លាំងសម្ព័ន្ធមិត្តនៃពួកអ្នកចម្បាំងភាគខាងត្បូង Sun Quan និង Liu Bei ។Cao Cao ដោយ​បាន​បង្រួបបង្រួម​ចិន​ខាង​ជើង​ដោយ​ជោគជ័យ បាន​ព្យាយាម​ពង្រីក​ការ​ត្រួតត្រា​របស់​គាត់​លើ​ទឹកដី Han ទាំងមូល។ជាមួយនឹងកងទ័ពដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាមានចំនួនរាប់សែននាក់ ឆាវ ឆាវ បានធ្វើដំណើរទៅភាគខាងត្បូងក្នុងគោលបំណងកម្ចាត់គូប្រជែងរបស់គាត់ និងពង្រឹងអំណាចរបស់គាត់លើប្រទេសចិនទាំងអស់។ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រសម្រាប់ការប្រឈមមុខគ្នាដ៏សំខាន់នេះគឺនៅជិតច្រាំងថ្មចោទនៃទន្លេ Yangtze ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា Red Cliffs (Chibi ជាភាសាចិន)។ទីតាំងពិតប្រាកដនៅតែជាប្រធានបទនៃការជជែកដេញដោលក្នុងចំណោមអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត ប៉ុន្តែជាទូទៅគេជឿថាវាស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ជុំវិញខេត្តហ៊ូប៉ីសម័យទំនើប។ស៊ុន ក្វាន់ និង លីវ ប៉ី ដោយទទួលស្គាល់ការគំរាមកំហែងអត្ថិភាពដែលបង្កឡើងដោយយុទ្ធនាការរបស់ ឆាវ ឆាវ បានបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាយុទ្ធសាស្ត្រ ទោះបីជាមានការប្រជែងគ្នាពីមុនក៏ដោយ។Sun Quan ដែលគ្រប់គ្រងតំបន់ Yangtze ខាងក្រោម និង Liu Bei ដែលបានបង្កើតមូលដ្ឋាននៅភាគនិរតី បានរួមបញ្ចូលគ្នានូវកម្លាំងរបស់ពួកគេក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកយុទ្ធសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យរបស់ Sun Quan គឺ Zhou Yu និងទីប្រឹក្សាយោធា Liu Bei គឺ Zhuge Liang ។សមរភូមិច្រាំងថ្មក្រហមមិនត្រឹមតែត្រូវបានសម្គាល់ដោយទំហំដ៏ធំរបស់វាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងដោយយុទ្ធសាស្ត្រដ៏ប៉ិនប្រសប់ដែលប្រើប្រាស់ដោយ Zhou Yu និង Zhuge Liang ផងដែរ។កងទ័ពរបស់ Cao Cao ថ្វីត្បិតតែមានចំនួនច្រើនក៏ដោយ ក៏ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសំខាន់ៗ។កងទ័ពភាគខាងជើងរបស់គាត់មិនស៊ាំនឹងអាកាសធាតុ និងដីភាគខាងត្បូងទេ ហើយពួកគេតស៊ូជាមួយជំងឺ និងសីលធម៌ទាប។ចំណុច​របត់​នៃ​សមរភូមិ​បាន​មក​ជាមួយ​នឹង​ចលនា​យុទ្ធសាស្ត្រ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដោយ​កងកម្លាំង​សម្ព័ន្ធមិត្ត។ដោយ​ប្រើ​ភ្លើង​ជា​អាវុធ ពួកគេ​បាន​បើក​ការ​បាញ់​ប្រហារ​លើ​កង​នាវា​របស់ Cao Cao ។ការវាយប្រហារនេះ ជំនួយដោយខ្យល់ភាគអាគ្នេយ៍ បានប្រែក្លាយកប៉ាល់របស់ Cao Cao ទៅជាភ្លើងឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅ ដែលបង្កឱ្យមានភាពចលាចល និងការបាត់បង់យ៉ាងធំធេងដល់កងទ័ពរបស់គាត់។ការ​វាយ​ប្រហារ​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ជា​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ដល់​យុទ្ធនាការ​របស់ Cao Cao។បន្ទាប់ពីការបរាជ័យនេះ គាត់ត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យដកថយពីភាគខាងជើង ដោយបង្ហាញពីការបរាជ័យនៃមហិច្ឆតារបស់គាត់ក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិននៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។ការប្រយុទ្ធនេះបានបញ្ចប់ការពង្រីកទៅភាគខាងត្បូងរបស់ Cao Cao ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងបានពង្រឹងការបែងចែកប្រទេសចិនជាបីផ្នែកផ្សេងគ្នានៃឥទ្ធិពល។លទ្ធផល​នៃ​សមរភូមិ​ជ្រោះ​ក្រហម មាន​ឥទ្ធិពល​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដល់​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ចិន។វា​បាន​នាំ​ដល់​ការ​បង្កើត​នគរ​ទាំង​បី​គឺ Wei នៅ​ក្រោម Cao Cao, Shu នៅ​ក្រោម Liu Bei និង Wu នៅ​ក្រោម Sun Quan ។ការបែងចែកត្រីភាគីនៃប្រទេសចិននេះបានបន្តអស់រយៈពេលជាច្រើនទស្សវត្សមកហើយ ដែលត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយសង្រ្គាមជាបន្តបន្ទាប់ និងការទាក់ទាញខាងនយោបាយ។

នៅពេលដែល Cao Cao បានស្លាប់នៅឆ្នាំ 220 នៃគ.ស. កូនប្រុសរបស់គាត់ Cao Pi បានបង្ខំអធិរាជ Xian នៃ Han ឱ្យដាក់រាជ្យ ហើយប្រកាសខ្លួនឯងជាអធិរាជនៃរាជវង្ស Wei;ដូច្នេះ ​រាជវង្ស​ហាន ​ត្រូវ​បញ្ចប់។Cao Pi បាន​បង្កើត​រាជធានី Luoyang នៃ​នគរ​ថ្មី​របស់​គាត់​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា Cao Wei ហើយ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នគរ​ទាំង​បី។

នៅឆ្នាំ 220 Cao Cao បានស្លាប់នៅទីក្រុង Luoyang នៅអាយុ 65 ឆ្នាំ ដោយបានបរាជ័យក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិន នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ ដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមាន "ជំងឺខួរក្បាល" ។ឆន្ទៈរបស់គាត់បានណែនាំថាគាត់ត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅជិតផ្នូររបស់ Ximen Bao ក្នុង Ye ដោយគ្មានកំណប់មាសនិងត្បូងទេហើយថាកម្មាភិបាលរបស់គាត់ដែលបំពេញកាតព្វកិច្ចនៅព្រំដែនគឺត្រូវស្នាក់នៅក្នុងតួនាទីរបស់ពួកគេហើយមិនចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសពដូចនៅក្នុងពាក្យរបស់គាត់ "ប្រទេសគឺ" ។ នៅតែមិនស្ថិតស្ថេរ" ។កូនប្រុសច្បងរបស់ Cao Cao ដែលនៅរស់រានមានជីវិត Cao Pi បានស្នងរាជ្យបន្តពីគាត់។ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ Cao Pi បានបង្ខំអធិរាជ Xian ឱ្យដាក់រាជ្យ ហើយប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជទីមួយនៃរដ្ឋ Cao Wei ។កាលនោះ Cao Cao ត្រូវបានគេដាក់ងារជា "បុព្វបុរសអធិរាជ Wu នៃ Wei" ។

ការឡើងសោយរាជ្យរបស់ Cao Pi ឡើងគ្រងរាជ្យជាអធិរាជ Cao Wei ក្នុងឆ្នាំ 220 នៃគ.ស. ជាចំណុចរបត់ដ៏សំខាន់មួយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ដោយបានប្រកាសពីការបញ្ចប់ជាផ្លូវការនៃរាជវង្សហាន និងការចាប់ផ្តើមនៃសម័យនគរទាំងបី។ព្រឹត្តិការណ៍នេះមិនត្រឹមតែតំណាងឱ្យការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងវង្សត្រកូលអធិរាជប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជានិមិត្តរូបនៃចំណុចកំពូលនៃសង្គ្រាមជាច្រើនឆ្នាំ និងការបង្ខិតបង្ខំផ្នែកនយោបាយ ដែលបានផ្លាស់ប្តូរទិដ្ឋភាពនៃប្រទេសចិន។Cao Pi គឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់ Cao Cao ដែលជាមេទ័ពដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់ដែលបានបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនភាគខាងជើងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងបានបង្កើតនូវមុខតំណែងលេចធ្លោមួយនៅចុងរាជវង្សហានខាងកើត។បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ Cao Cao ក្នុងឆ្នាំ 220 នៃគ.ស. Cao Pi បានទទួលមរតកទឹកដីដ៏ធំរបស់ឪពុកគាត់ និងអំណាចយោធា។ក្នុងពេលដំណាលគ្នានេះ រាជវង្សហានគ្រាន់តែជាស្រមោលនៃអតីតភាពរុងរឿងរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ដោយអធិរាជហានចុងក្រោយគឺអធិរាជ ស៊ាន ដែលបម្រើជាអាយ៉ងក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Cao Cao ។ដោយចាប់យកឱកាសនោះ Cao Pi បានបង្ខំអធិរាជ Xian ឱ្យដាក់រាជ្យ ដោយនាំមកនូវការបញ្ចប់នៃរាជវង្សហាន ដែលបានគ្រប់គ្រងប្រទេសចិនអស់រយៈពេលជាង 4 សតវត្ស។ការ​ដាក់​រាជ្យ​នេះ​ជា​ពេលវេលា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ដ៏​សំខាន់​មួយ ព្រោះ​វា​បាន​សម្គាល់​ជា​ផ្លូវការ​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពី​រាជវង្ស​ហាន​ទៅ​សម័យ​នគរ​ទាំង​បី។Cao Pi បានប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជទីមួយនៃរដ្ឋ Wei ដោយបង្កើតរាជវង្ស Cao Wei ។ការបង្កើតរាជវង្ស Cao Wei ក្រោម Cao Pi គឺជាការប្រកាសយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់នៃយុគសម័យថ្មី។ចលនានេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការផ្លាស់ប្តូរការគ្រប់គ្រងប៉ុណ្ណោះទេ។វា​ជា​ជំហាន​យុទ្ធសាស្ត្រ​មួយ​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ស្របច្បាប់​នូវ​អំណាច​របស់ Cao Pi និង​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​គ្រួសារ​គាត់​លើ​ភាគ​ខាងជើង​នៃ​ប្រទេស​ចិន។វាក៏បានកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបែងចែកជាផ្លូវការនៃប្រទេសចិនទៅជារដ្ឋប្រកួតប្រជែងចំនួនបី ដោយ Liu Bei បានប្រកាសខ្លួនឯងថាជាអធិរាជ Shu Han និង Sun Quan ក្រោយមកក្លាយជាអធិរាជនៃ Wu ខាងកើត។រជ្ជកាលរបស់ Cao Pi ជាអធិរាជ Cao Wei ត្រូវបានកត់សម្គាល់ដោយការខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីបង្រួបបង្រួមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ និងពង្រឹងរចនាសម្ព័ន្ធរដ្ឋបាល និងយោធារបស់រដ្ឋ។គាត់បានបន្តគោលនយោបាយជាច្រើនរបស់ឪពុកគាត់ រួមទាំងអំណាចកណ្តាល កំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធច្បាប់ និងសេដ្ឋកិច្ច និងការលើកកម្ពស់វិស័យកសិកម្ម។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រជ្ជកាលរបស់ទ្រង់ក៏បានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើន រួមទាំងភាពតានតឹងជាមួយនគរដែលជាគូប្រជែងរបស់ Shu និង Wu ដែលនាំឱ្យមានយុទ្ធនាការយោធាជាបន្តបន្ទាប់ និងការប៉ះទង្គិចនៅតាមព្រំដែន។ការសន្មត់របស់ Cao Pi អំពីឋានៈអធិរាជ និងការបង្កើតរាជវង្ស Cao Wei តំណាងឱ្យការផ្លាស់ប្តូរដ៏សំខាន់នៅក្នុងសក្ដានុពលនយោបាយ និងយោធានាសម័យនោះ។វាបានបង្ហាញពីការបញ្ចប់ជាផ្លូវការនៃការគ្រប់គ្រងកណ្តាលរបស់រាជវង្សហាន និងការចាប់ផ្តើមនៃសម័យកាលដែលកំណត់ដោយការបែកបាក់ សង្គ្រាម និងការរួមរស់នៃរដ្ឋគូប្រជែងចំនួនបី ដែលនីមួយៗប្រជែងគ្នាដណ្តើមអំណាចកំពូល។

ការប្រកាសរបស់ Liu Bei ជាអធិរាជនៃ Shu Han ក្នុងឆ្នាំ 221 នៃគ.ស. គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ដែលបង្ហាញពីចំណុចសំខាន់មួយនៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរពី រាជវង្សហាន ទៅសម័យនគរទាំងបី។ព្រឹត្តិការណ៍នេះមិនត្រឹមតែបង្ហាញពីការបង្កើតរដ្ឋ Shu Han ជាផ្លូវការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏តំណាងឱ្យចំណុចកំពូលនៃដំណើររបស់ Liu Bei ពីប្រវត្តិដ៏រាបទាបរហូតដល់ក្លាយជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងយុគសម័យដ៏ច្របូកច្របល់ និងមនោសញ្ចេតនាបំផុតនៅក្នុងប្រទេសចិន ។Liu Bei ដែលជាកូនចៅនៃគ្រួសាររាជវង្សហាន បានក្លាយជាតួអង្គសំខាន់មួយរូបនៅក្នុងរយៈពេលនៃការដួលរលំនៃរាជវង្សហាន តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ដែលល្បីល្បាញដោយសារចរិតប្រកបដោយគុណធម៌ និងមហិច្ឆតារបស់គាត់ក្នុងការស្ដាររាជវង្សហាន។បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរាជវង្សហាន និងការងើបឡើងនៃនគរទាំងបី ការឡើងគ្រងរាជ្យរបស់ Liu Bei គឺជាចលនាយុទ្ធសាស្ត្រ និងជានិមិត្តរូប។បន្ទាប់ពី Cao Pi ដែលជាកូនប្រុសរបស់ Cao Cao បានបង្ខំឱ្យដាក់រាជ្យរបស់អធិរាជ Han ចុងក្រោយ ហើយបានប្រកាសខ្លួនឯងថាជាអធិរាជ Cao Wei ទិដ្ឋភាពនយោបាយនៃប្រទេសចិនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដែលមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន។ជាការឆ្លើយតប និងដើម្បីឱ្យការអះអាងរបស់គាត់ស្របច្បាប់ជាអ្នកស្នងរាជវង្សហាន លីវប៉ីបានប្រកាសខ្លួនឯងថាជាអធិរាជនៃស៊ូហាននៅឆ្នាំ 221 នៃគ.ស ដោយបានបង្កើតការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់លើផ្នែកភាគនិរតីនៃប្រទេសចិន ភាគច្រើននៃខេត្តស៊ីឈួន និងយូណាននាពេលបច្ចុប្បន្ន។ការឡើងគ្រងរាជ្យរបស់ Liu Bei ត្រូវបានគាំទ្រដោយការតស៊ូជាច្រើនឆ្នាំរបស់គាត់ដើម្បីអំណាច និងភាពស្របច្បាប់។គាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារវិធីសាស្រ្តប្រកបដោយមេត្តាធម៌ និងផ្តោតលើប្រជាជន ដែលធ្វើឱ្យគាត់ទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងទូលំទូលាយក្នុងចំណោមប្រជាជន និងភាពស្មោះត្រង់ក្នុងចំណោមអ្នកក្រោមបង្គាប់របស់គាត់។ការទាមទាររបស់គាត់ដើម្បីគ្រងរាជ្យត្រូវបានពង្រឹងបន្ថែមទៀតដោយតំណពូជរបស់គាត់ និងការបង្ហាញរបស់គាត់ក្នុងនាមជាមេដឹកនាំដែលបានប្តេជ្ញាចិត្តក្នុងការធ្វើឱ្យរស់ឡើងវិញនូវឧត្តមគតិរបស់រាជវង្សហាន។ក្នុង​នាម​ជា​អធិរាជ Shu Han លោក Liu Bei បាន​ផ្ដោត​លើ​ការ​បង្រួបបង្រួម​អំណាច​របស់​ទ្រង់ និង​បង្កើត​រដ្ឋបាល​ដ៏​មាន​ស្ថិរភាព។គាត់ត្រូវបានជួយដោយទីប្រឹក្សាដែលមានទេពកោសល្យដូចជា Zhuge Liang ដែលប្រាជ្ញា និងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់គាត់មានសារៈសំខាន់នៅក្នុងយុទ្ធនាការរដ្ឋបាល និងយោធារបស់ Shu Han ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រជ្ជកាលរបស់ Liu Bei ក៏ត្រូវបានកត់សម្គាល់ដោយបញ្ហាប្រឈម រួមទាំងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាផ្នែកយោធាជាមួយរដ្ឋគូប្រជែងរបស់ Cao Wei នៅភាគខាងជើង និង Wu ភាគខាងកើត។ការបង្កើត Shu Han ដោយ Liu Bei បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងការបែងចែកត្រីភាគីនៃប្រទេសចិន ដែលកំណត់លក្ខណៈនៃសម័យនគរទាំងបី។ទន្ទឹមនឹង Cao Wei និង Wu ខាងកើត Shu Han គឺជារដ្ឋគូប្រជែងមួយក្នុងចំណោមរដ្ឋទាំងបីដែលកើតចេញពីសំណល់នៃរាជវង្សហាន ដែលនីមួយៗមានអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ និងនយោបាយខុសៗគ្នារៀងៗខ្លួន។

សមរភូមិ Xiaoting ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា សមរភូមិយីលីង ដែលបានវាយប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងឆ្នាំ 221-222 នៃគ.ស. គឺជាការចូលរួមយោធាដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន។ការប្រយុទ្ធនេះ ជាចម្បងរវាងកងកម្លាំងរបស់ Shu Han ដែលដឹកនាំដោយ Liu Bei និងរដ្ឋ Wu ភាគខាងកើត ដែលបញ្ជាដោយ Sun Quan មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ផលប៉ះពាល់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងឥទ្ធិពលរបស់វាទៅលើទំនាក់ទំនងក្នុងចំណោមនគរទាំងបី។បន្ទាប់ពីការបង្កើត Shu Han និងការប្រកាស Liu Bei ជាអធិរាជរបស់ខ្លួន ភាពតានតឹងរវាងរដ្ឋ Shu និង Wu បានកើនឡើង។ដើមចមនៃជម្លោះនេះគឺការក្បត់របស់ស៊ុន ក្វាន ដែលពីមុនបានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយលីវប៉ីប្រឆាំងនឹង Cao Cao នៅសមរភូមិភ្នំក្រហម។ការចាប់យកខេត្ត Jing ជាបន្តបន្ទាប់របស់ Sun Quan ដែលជាទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏សំខាន់ដែល Liu Bei ចាត់ទុកជារបស់ខ្លួន បានបំបែកសម្ព័ន្ធភាព និងរៀបចំឆាកសម្រាប់សមរភូមិ Xiaoting ។Liu Bei ស្វែងរកការសងសឹកចំពោះការបាត់បង់ខេត្ត Jing និងការស្លាប់របស់ឧត្តមសេនីយ៍ និងមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់គាត់ឈ្មោះ Guan Yu បានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការប្រឆាំងនឹងកងកម្លាំងរបស់ Sun Quan នៅភាគខាងកើត Wu ។ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​ក្នុង​តំបន់ Xiaoting ទីក្រុង Yichang បច្ចុប្បន្ន​ក្នុង​ខេត្ត Hubei ។បំណង​របស់ Liu Bei មិន​ត្រឹម​តែ​ទាមទារ​យក​ទឹកដី​ដែល​បាត់​បង់​មក​វិញ​ទេ ប៉ុន្តែ​ក៏​ដើម្បី​អះអាង​ពី​សិទ្ធិ​អំណាច និង​កម្លាំង​របស់ Shu Han ផង​ដែរ។ការប្រយុទ្ធមានភាពល្បីល្បាញដោយសារបញ្ហាប្រឈមយុទ្ធសាស្ត្រដែលវាបានបង្ហាញ លក្ខណៈដោយដីលំបាកនៃតំបន់ ដែលរួមមានព្រៃក្រាស់ និងភ្នំចោត។ស៊ុន ក្វាន់ បានតែងតាំង លូ ស៊ុន ជាមេទ័ពរបស់គាត់ ដែលថ្វីត្បិតតែនៅក្មេង និងមិនសូវមានបទពិសោធន៍ក៏ដោយ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តដ៏ជំនាញម្នាក់។Lu Xun បានអនុម័តយុទ្ធសាស្ត្រការពារ ដោយជៀសវាងការប្រឈមមុខដោយផ្ទាល់ជាមួយកងកម្លាំង Shu ធំជាង ហើយជំនួសមកវិញដោយផ្តោតលើការប៉ះទង្គិចគ្នាតូចៗជាញឹកញាប់។យុទ្ធសាស្ត្រ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​កងទ័ព Shu អស់​កម្លាំង ហើយ​បាន​បំផ្លាញ​សីលធម៌​របស់​ពួកគេ។ចំណុចរបត់នៃសមរភូមិបានកើតឡើងនៅពេលដែល Lu Xun ចាប់យកឱកាសយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីបើកការវាយប្រហារដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ។លោក​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​មាន​ការ​បាញ់​ជា​បន្តបន្ទាប់ ដោយ​ទាញ​យក​ប្រយោជន៍​ពី​ខ្សែ​ផ្គត់ផ្គង់​បន្ថែម​របស់​កងទ័ព Shu និង​ព្រៃ​ក្រាស់។ភ្លើង​បាន​បង្ក​ឱ្យ​មាន​ភាព​ចលាចល និង​មាន​អ្នក​ស្លាប់​និង​របួស​យ៉ាង​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ជួរ Shu ។សមរភូមិ Xiaoting បានបញ្ចប់ក្នុងជ័យជម្នះយ៉ាងដាច់អហង្ការសម្រាប់ក្រុងវូខាងកើត និងការបរាជ័យដ៏មហន្តរាយសម្រាប់ Shu Han ។កងទ័ពរបស់ Liu Bei ត្រូវបានបង្ខំឱ្យដកថយ ហើយ Liu Bei ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ក៏បានស្លាប់ភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីមានសេចក្តីរាយការណ៍ថាមកពីជំងឺ និងភាពតានតឹងនៃការបរាជ័យរបស់គាត់។ការ​ប្រយុទ្ធ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ស៊ូហាន​ចុះ​ខ្សោយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​បាន​សម្គាល់​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​អំណាច​របស់​ខ្លួន។ផលវិបាកនៃសមរភូមិ Xiaoting មានផលប៉ះពាល់យ៉ាងទូលំទូលាយចំពោះសក្ដានុពលនៃសម័យនគរទាំងបី។វាបានពង្រឹងអំណាចរបស់ Wu ភាគខាងកើត និងបង្ហាញពីសមត្ថភាពយោធា និងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់មេដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ជាងនេះទៅទៀត វាបានបង្អាក់តុល្យភាពនៃអំណាចក្នុងចំណោមនគរទាំងបី ដែលនាំឱ្យមានរយៈពេលនៃស្ថិរភាពដែលទាក់ទងគ្នា ប៉ុន្តែការប្រជែងគ្នាជាបន្តបន្ទាប់ និងភាពតានតឹង។

យុទ្ធនាការភាគខាងត្បូងរបស់ Zhuge Liang ដែលជាស៊េរីនៃបេសកកម្មយោធាដែលបានធ្វើឡើងនៅដើមសតវត្សទី 3 នៃគ.ស. គឺជាជំពូកដ៏សំខាន់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន។យុទ្ធនាការទាំងនេះដឹកនាំដោយ Zhuge Liang នាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តយោធានៃរដ្ឋ Shu Han មានគោលបំណងជាចម្បងក្នុងការបង្ក្រាបកុលសម្ព័ន្ធភាគខាងត្បូង និងពង្រឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ Shu Han នៅក្នុងតំបន់។បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ Liu Bei ស្ថាបនិក Shu Han លោក Zhuge Liang បានកាន់តួនាទីកាន់តែលេចធ្លោក្នុងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋ និងកិច្ចការយោធា។ដោយទទួលស្គាល់ពីសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រនៃការធានាព្រំដែនភាគខាងត្បូងរបស់ Shu Han លោក Zhuge Liang បានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការជាបន្តបន្ទាប់ប្រឆាំងនឹងកុលសម្ព័ន្ធ Nanman ដែលរស់នៅតំបន់នៃប្រទេសចិនភាគខាងត្បូងនាពេលបច្ចុប្បន្ន និងភាគខាងជើងវៀតណាម។កុលសម្ព័ន្ធ Nanman ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​មាន​ឯករាជ្យ​ភាព និង​ការ​តស៊ូ​នឹង​ការ​គ្រប់​គ្រង​ពី​ខាង​ក្រៅ បាន​បង្ក​ការ​គំរាម​កំហែង​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​ដល់​ស្ថិរភាព និង​សន្តិសុខ​របស់ Shu Han។ការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេលើទឹកដីភាគខាងត្បូងក៏បានរារាំងការចូលប្រើប្រាស់របស់ Shu Han ទៅកាន់ធនធានសំខាន់ៗ និងផ្លូវពាណិជ្ជកម្មផងដែរ។គោល​បំណង​របស់ Zhuge Liang គឺ​ដើម្បី​នាំ​កុលសម្ព័ន្ធ​ទាំង​នេះ​មក​ក្រោម​ឥទ្ធិពល​របស់ Shu Han ទោះ​ជា​តាម​រយៈ​ការ​សញ្ជ័យ​យោធា ឬ​ការ​ទូត។យុទ្ធនាការភាគខាងត្បូងត្រូវបានកត់សម្គាល់សម្រាប់ស្ថានភាពលំបាក និងអាកាសធាតុនៃតំបន់ ដែលរួមមានព្រៃក្រាស់ តំបន់ភ្នំ និងលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុដ៏អាក្រក់។កត្តាទាំងនេះបានធ្វើឱ្យប្រតិបត្តិការយោធាមានការលំបាក និងបានសាកល្បងការស៊ូទ្រាំ និងការសម្របខ្លួនរបស់កងកម្លាំងរបស់ Zhuge Liang ។Zhuge Liang បានប្រើការរួមបញ្ចូលគ្នានៃយុទ្ធសាស្ត្រយោធា និងការខិតខំប្រឹងប្រែងការទូតនៅក្នុងយុទ្ធនាការរបស់គាត់។គាត់បានយល់ពីសារៈសំខាន់នៃការយកឈ្នះចិត្ត និងគំនិតរបស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់ ហើយជារឿយៗបានប្រើវិធីសាស្ត្រអហិង្សា ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់គាត់។វិធីសាស្រ្តរបស់គាត់ពាក់ព័ន្ធនឹងការរួមបញ្ចូលកុលសម្ព័ន្ធ Nanman ទៅក្នុងក្របខណ្ឌរដ្ឋបាលរបស់ Shu Han ដោយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវមុខតំណែងនៃសិទ្ធិអំណាច និងការអនុវត្តគោលនយោបាយគោរពទំនៀមទម្លាប់ និងប្រពៃណីរបស់ពួកគេ។ឥស្សរជនគួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតមួយដែល Zhuge Liang បានជួបប្រទះក្នុងអំឡុងពេលយុទ្ធនាការទាំងនេះគឺ Meng Huo ដែលជាមេដឹកនាំនៃ Nanman ។Zhuge Liang ត្រូវ​បាន​គេ​និយាយ​ថា​បាន​ចាប់​និង​ដោះលែង Meng Huo ប្រាំពីរ​ដង ជា​រឿង​ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​រឿងព្រេង​និទាន​ក្នុង​រឿងព្រេង​ចិន។ទង្វើនៃការគោរព និងការគោរពម្តងហើយម្តងទៀតនេះបានធ្វើឱ្យ Meng Huo ជឿជាក់លើចេតនាសប្បុរសរបស់ Zhuge Liang ដែលនាំទៅដល់ការចុះចូលដោយសន្តិវិធីនៃកុលសម្ព័ន្ធ Nanman ។ការ​ចុះ​ចាញ់​ដោយ​ជោគជ័យ​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ Nanman បាន​ជំរុញ​តួនាទី​របស់ Shu Han យ៉ាង​ខ្លាំង។វាធានាបាននូវព្រំដែនភាគខាងត្បូង ផ្តល់លទ្ធភាពទទួលបានធនធានថ្មី និងកម្លាំងមនុស្ស និងបង្កើនកិត្យានុភាព និងឥទ្ធិពលរបស់រដ្ឋ។យុទ្ធនាការភាគខាងត្បូងក៏បានបង្ហាញពីភាពប៉ិនប្រសប់របស់ Zhuge Liang ក្នុងនាមជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្ត និងជាអ្នកដឹកនាំដែលអាចកែប្រែយុទ្ធសាស្ត្ររបស់គាត់ឱ្យសមស្របទៅនឹងបរិយាកាសចម្រុះ និងការប្រកួតប្រជែង។

បេសកកម្មភាគខាងជើងរបស់ Zhuge Liang ដែលធ្វើឡើងនៅចន្លោះឆ្នាំ 228 និង 234 នៃគ.ស. គឺជាយុទ្ធនាការយោធាដ៏មានមហិច្ឆតា និងសំខាន់មួយចំនួននៅក្នុងសម័យនគរទាំងបីនៃប្រវត្តិសាស្ត្រចិន។បេសកកម្មទាំងនេះត្រូវបានដឹកនាំដោយ Zhuge Liang ដែលជានាយករដ្ឋមន្ត្រីដ៏ល្បីល្បាញ និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តយោធានៃរដ្ឋ Shu Han ជាមួយនឹងគោលដៅជាយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីប្រកួតប្រជែងការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋ Wei នៅភាគខាងជើងប្រទេសចិន។បន្ទាប់ពីបានធ្វើឱ្យតំបន់ភាគខាងត្បូងទទួលបានជោគជ័យតាមរយៈយុទ្ធនាការភាគខាងត្បូងរបស់គាត់ Zhuge Liang បានបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់ទៅភាគខាងជើង។គោលបំណងចម្បងរបស់គាត់គឺធ្វើឱ្យរដ្ឋ Wei ចុះខ្សោយដែលដឹកនាំដោយ Cao Pi និងក្រោយមក Cao Rui និងដើម្បីស្ដាររាជវង្សហានឡើងវិញដោយការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ Shu Han ។បេសកកម្មភាគខាងជើងរបស់ Zhuge Liang ត្រូវបានជំរុញដោយទាំងភាពចាំបាច់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងអារម្មណ៍នៃការបំពេញកេរ្តិ៍ដំណែលរបស់ម្ចាស់របស់គាត់ គឺ Liu Bei ដែលជាអធិរាជស្ថាបនិកនៃ Shu Han ។បេសកកម្មដែលមានចំនួនប្រាំមួយសរុបត្រូវបានសម្គាល់ដោយការប្រយុទ្ធជាបន្តបន្ទាប់ ការឡោមព័ទ្ធ និងសមយុទ្ធប្រឆាំងនឹងកងកម្លាំងរបស់ Wei ។បញ្ហាប្រឈមភូមិសាស្ត្រ និងភ័ស្តុភារនៃយុទ្ធនាការទាំងនេះគឺធំធេងណាស់។Zhuge Liang ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​រយៈ​ដី​ក្បត់​នៃ​ភ្នំ Qinling និង​ធានា​បាន​នូវ​ខ្សែ​ផ្គត់ផ្គង់​ក្នុង​រយៈ​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ ខណៈ​ដែល​ក៏​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​សត្រូវ​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា និង​ដែល​មាន​កម្លាំង​មាំមួន។លក្ខណៈសំខាន់មួយនៃបេសកកម្មភាគខាងជើងគឺការប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្ត្រដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងបច្ចេកវិទ្យាច្នៃប្រឌិតរបស់ Zhuge Liang រួមទាំងគោឈើ និងសេះហូរដើម្បីដឹកជញ្ជូនការផ្គត់ផ្គង់ និងការប្រើប្រាស់សង្រ្គាមផ្លូវចិត្តដើម្បីយកឈ្នះសត្រូវ។ទោះបីជាការច្នៃប្រឌិតទាំងនេះក៏ដោយ បេសកកម្មបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសំខាន់ៗ។កងកម្លាំង Wei ដឹងពីកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ Zhuge Liang ថាជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តដ៏ឆ្នើមមួយរូប បានប្រើយុទ្ធសាស្ត្រការពារយ៉ាងទូលំទូលាយ ដោយជៀសវាងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាធំៗ និងផ្តោតលើការកាត់ផ្តាច់ខ្សែផ្គត់ផ្គង់របស់ Shu Han ។ការប្រយុទ្ធដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតក្នុងអំឡុងពេលបេសកកម្មទាំងនេះរួមមាន សមរភូមិ Jieting និងសមរភូមិវាលទំនាប Wuzhang ។នៅក្នុងសមរភូមិ Jieting ការបរាជ័យដ៏សំខាន់សម្រាប់ Shu Han កងកម្លាំងរបស់ Zhuge Liang បានរងទុក្ខដោយសារការគណនាខុសជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងការបាត់បង់មុខតំណែងសំខាន់ៗ។ផ្ទុយទៅវិញ សមរភូមិវាលទំនាប Wuzhang គឺជាការប្រឈមមុខគ្នាយ៉ាងយូរ ដែលបង្ហាញពីការអត់ធ្មត់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងសមត្ថភាពរក្សាសីលធម៍របស់ Zhuge Liang ក្នុងរយៈពេលយូរ។ទោះបីជាមានភាពវៃឆ្លាតរបស់ Zhuge Liang និងការលះបង់កងទ័ពរបស់គាត់ក៏ដោយ បេសកកម្មភាគខាងជើងមិនបានសម្រេចគោលដៅចុងក្រោយរបស់ពួកគេក្នុងការធ្វើឱ្យ Wei ចុះខ្សោយ ឬបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិនឡើងវិញនោះទេ។យុទ្ធនាការ​ត្រូវ​បាន​រារាំង​ដោយ​ការ​លំបាក​ខាង​ភស្តុភារ ការ​ការពារ​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់ Wei និង​ធនធាន​មាន​កម្រិត​សម្រាប់ Shu Han។យុទ្ធនាការចុងក្រោយរបស់ Zhuge Liang ដែលជាបេសកកម្មទី 5 បានបញ្ចប់នៅក្នុងសមរភូមិវាលទំនាប Wuzhang ជាកន្លែងដែលគាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺហើយបានទទួលមរណភាព។ការស្លាប់របស់គាត់បានសម្គាល់ការបញ្ចប់នៃបេសកកម្មភាគខាងជើង និងជាការប៉ះទង្គិចយ៉ាងសំខាន់ចំពោះសីលធម៌ និងសេចក្តីប្រាថ្នាខាងយោធារបស់ Shu Han ។

ការឡើងសោយរាជ្យរបស់ ស៊ុន ក្វាន់ ឡើងសោយរាជ្យជាអធិរាជ វូ ក្នុងឆ្នាំ ២២៩ គ.ស. បានបង្កើតរដ្ឋ វូ ខាងកើត ជាផ្លូវការ និងពង្រឹងការបែងចែកត្រីភាគីនៃប្រទេសចិន រួមជាមួយនឹងរដ្ឋ ស៊ូហាន ក្រោម លីវ ប៉ី (ហើយក្រោយមកអ្នកស្នងតំណែងរបស់គាត់) និង វៃ នៅក្រោម ឆាវ ភី។ការឡើងកាន់អំណាចរបស់ ស៊ុន ក្វាន់ គឺជាចំណុចកំពូលនៃយុទ្ធនាការនយោបាយ និងយុទ្ធនាការយោធាជាច្រើនឆ្នាំ ដែលបានចាប់ផ្តើមក្រោមការដឹកនាំរបស់បងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ ស៊ុន សេ ហើយបន្ទាប់មកឪពុករបស់គាត់ឈ្មោះ ស៊ុន ជៀន ដែលអ្នកទាំងពីរមានសារសំខាន់ក្នុងការបង្កើតមូលដ្ឋានអំណាចរបស់គ្រួសារស៊ុននៅក្នុង តំបន់ Jiangdong ។បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ ស៊ុន ស៊ី មក ស៊ុន ក្វាន់ បានឡើងកាន់អំណាច ហើយបន្តពង្រីក និងបង្រួបបង្រួមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់លើទឹកដីភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសចិន ដែលរួមមានតំបន់សំខាន់ៗតាមដងទន្លេយ៉ាងសេ និងតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រ។ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រកាស​ខ្លួន​ជា​អធិរាជ​បាន​កើត​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​ស៊ុន​ក្វាន់​បាន​បង្កើត​អំណាច​របស់​ខ្លួន​យ៉ាង​រឹងមាំ​ក្នុង​តំបន់ និង​បន្ទាប់​ពី​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នយោបាយ​បន្ទាប់​ពី​ការ​បង្កើត Cao Wei និង Shu Han។តាមរយៈការប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជនៃទីក្រុង Wu ស៊ុនក្វាន់មិនត្រឹមតែអះអាងឯករាជ្យរបស់គាត់ពីរដ្ឋផ្សេងទៀតប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានធ្វើឱ្យការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ស្របច្បាប់លើទឹកដីរបស់គាត់ ដោយផ្តល់នូវការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការទាមទាររបស់ Cao Pi និង Liu Bei ។រជ្ជកាលរបស់ស៊ុន ក្វាន់ ជាអធិរាជ វូ ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយសមិទ្ធិផលទាំងយោធា និងរដ្ឋបាល។ខាងផ្នែកយោធា គាត់ប្រហែលជាត្រូវបានគេស្គាល់ថាល្អបំផុតសម្រាប់តួនាទីរបស់គាត់នៅក្នុងសមរភូមិជ្រោះក្រហមក្នុងឆ្នាំ 208 នៃគ.ស. ជាកន្លែងដែលគាត់ជាសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយ Liu Bei គាត់បានវាយបកដោយជោគជ័យនូវកម្លាំងឈ្លានពានដ៏ធំរបស់ Cao Cao ។ការប្រយុទ្ធនេះគឺជាចំណុចរបត់មួយនៅក្នុងសម័យនគរទាំងបី ហើយបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការរារាំង Cao Cao ពីការត្រួតត្រាលើប្រទេសចិនទាំងអស់។រដ្ឋបាល Sun Quan ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអភិបាលកិច្ចដ៏មានប្រសិទ្ធភាពរបស់គាត់។លោកបានអនុវត្តកំណែទម្រង់ដើម្បីលើកកម្ពស់ផលិតភាពកសិកម្ម ពង្រឹងកងទ័ពជើងទឹក និងជំរុញពាណិជ្ជកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម ជាពិសេសពាណិជ្ជកម្មតាមសមុទ្រ។គោលនយោបាយទាំងនេះមិនត្រឹមតែជំរុញសេដ្ឋកិច្ចរបស់លោក Wu ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជួយក្នុងការរក្សាភាពស្មោះត្រង់ និងការគាំទ្រដល់មុខវិជ្ជារបស់គាត់ផងដែរ។ការគ្រប់គ្រងរបស់ស៊ុនក្វាន់ក៏បានឃើញកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងការទូត និងការចងសម្ព័ន្ធភាព ជាពិសេសជាពិសេសជាមួយរដ្ឋ Shu Han ទោះបីជាសម្ព័ន្ធភាពទាំងនេះត្រូវបានសម្គាល់ដោយការសង្ស័យគ្នាទៅវិញទៅមក និងការផ្លាស់ប្តូរភាពស្មោះត្រង់ក៏ដោយ។ទោះបីជាមានជម្លោះ និងការប្រឈមមុខដាក់គ្នាម្តងម្កាលជាមួយ Wei និង Shu ក៏ដោយ Wu ក្រោមការដឹកនាំរបស់ Sun Quan បានរក្សាជំហរការពារដ៏រឹងមាំ ដោយការពារទឹកដីរបស់ខ្លួនពីការឈ្លានពានដ៏ធំ។ការបង្កើត Wu ជារដ្ឋឯករាជ្យក្រោមការដឹកនាំរបស់ Sun Quan គឺជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការជាប់គាំងអូសបន្លាយដែលកំណត់លក្ខណៈនៃសម័យនគរទាំងបី។វាតំណាងឱ្យការបែងចែកនៃអាណាចក្រហានទៅជារដ្ឋបីផ្សេងគ្នា និងខ្លាំង ដែលនីមួយៗមានចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយរៀងៗខ្លួន។

យុទ្ធនាការ Liaodong ដឹកនាំដោយ Sima Yi ដែលជាឥស្សរជនយោធាដ៏សំខាន់នៅក្នុងរដ្ឋ Cao Wei ក្នុងសម័យនគរទាំងបី គឺជាបេសកកម្មយោធាដ៏សំខាន់មួយក្នុងគោលបំណងដណ្តើមយកទឹកដី Liaodong ភាគឦសាន។យុទ្ធនាការនេះដែលបានធ្វើឡើងនៅដើមសតវត្សទី 3 នៃគ.ស. មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការពង្រីកការគ្រប់គ្រងរបស់ Wei និងពង្រឹងអំណាចរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់ ធ្វើឱ្យកាន់តែមានភាពស្វាហាប់នៃយុគសម័យនគរបី។Sima Yi ដែលល្បីល្បាញដោយសារភាពប៉ិនប្រសប់ជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់គាត់ និងជាគូប្រជែងដ៏ខ្លាំងជាមួយ Zhuge Liang របស់ Shu Han បានបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ទៅ Liaodong ដែលជាតំបន់គ្រប់គ្រងដោយ Gongsun Yuan ។Gongsun Yuan ដែលដំបូងឡើយជាចៅហ្វាយនាយរបស់ Wei បានប្រកាសឯករាជ្យ ហើយបានស្វែងរកការបង្កើតសិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់នៅ Liaodong ដែលបង្កបញ្ហាប្រឈមចំពោះឧត្តមភាពរបស់ Wei នៅភាគខាងជើង។យុទ្ធនាការ Liaodong មិនត្រឹមតែជាការឆ្លើយតបទៅនឹងការផ្គើនរបស់ Gongsun Yuan ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជាផ្នែកនៃយុទ្ធសាស្រ្តទូលំទូលាយដោយ Sima Yi ដើម្បីពង្រឹងព្រំដែនភាគខាងជើងរបស់ Wei និងធានានូវធនធានយុទ្ធសាស្ត្រ និងសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់ៗផងដែរ។Liaodong មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួន ដែលបម្រើជាច្រកចូលទៅកាន់ឧបទ្វីបកូរ៉េ ហើយការគ្រប់គ្រងរបស់វាគឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អំណាចណាមួយដែលប្រាថ្នាចង់គ្រប់គ្រងតំបន់នេះ។យុទ្ធនាការរបស់ Sima Yi ត្រូវបានសម្គាល់ដោយការរៀបចំផែនការយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន និងការព្យាករណ៍ជាយុទ្ធសាស្ត្រ។ដោយ​យល់​ពី​បញ្ហា​ប្រឈម​ដែល​កើត​ឡើង​ដោយ​ដី​ដែល​មាន​សភាព​ទ្រុឌទ្រោម និង​តម្រូវការ​សម្រាប់​ខ្សែ​ផ្គត់ផ្គង់​ប្រកបដោយ​និរន្តរភាព Sima Yi បាន​រៀបចំ​យ៉ាង​ល្អិតល្អន់​សម្រាប់​បេសកកម្ម។លោក​បាន​កេណ្ឌ​កម្លាំង​យ៉ាង​ច្រើន​ដោយ​ធានា​ថា​វា​មាន​លក្ខណៈ​គ្រប់គ្រាន់​និង​រៀបចំ​សម្រាប់​យុទ្ធនាការ​អូសបន្លាយ។ទិដ្ឋភាពសំខាន់មួយនៃយុទ្ធនាការ Liaodong គឺការឡោមព័ទ្ធ Xiangping ដែលជាបន្ទាយរឹងមាំរបស់ Gongsun Yuan ។ការឡោមព័ទ្ធបានបង្ហាញពីជំនាញរបស់ Sima Yi ក្នុងសង្គ្រាមឡោមព័ទ្ធ និងការអត់ធ្មត់របស់គាត់ក្នុងការចូលរួមយោធា។ទោះបីជាមានការការពារដ៏ខ្លាំងក្លានៃ Xiangping និងលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុដ៏អាក្រក់ក៏ដោយ ក៏កងកម្លាំងរបស់ Sima Yi នៅតែរក្សាការវាយលុកដោយមិនឈប់ឈរលើទីក្រុង។ការដួលរលំនៃ Xiangping គឺជាចំណុចរបត់មួយនៅក្នុងយុទ្ធនាការ។ការបរាជ័យរបស់ Gongsun Yuan និងការប្រហារជីវិតជាបន្តបន្ទាប់បានបង្ហាញពីការបញ្ចប់មហិច្ឆតារបស់គាត់នៅ Liaodong និងការបញ្ចប់ដោយជោគជ័យនៃគោលបំណងយោធារបស់ Sima Yi ។ការសញ្ជ័យរបស់ Liaodong ក្រោមការដឹកនាំរបស់ Sima Yi បានជំរុញយ៉ាងសំខាន់នូវទីតាំងរបស់ Wei នៅភាគខាងជើង ដោយពង្រីកការគ្រប់គ្រង និងឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនលើតំបន់ដ៏ធំ និងមានសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រ។យុទ្ធនាការ Liaodong ដ៏ជោគជ័យក៏បានពង្រឹងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ Sima Yi ជាមេដឹកនាំយោធាដែលមានសមត្ថភាពបំផុតម្នាក់ក្នុងសម័យរបស់គាត់។ជ័យជំនះរបស់គាត់នៅភាគឦសានមិនត្រឹមតែជាជ័យជំនះផ្នែកយោធាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាសក្ខីភាពដល់ការធ្វើផែនការយុទ្ធសាស្ត្រ ការរៀបចំផ្នែកដឹកជញ្ជូន និងជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់គាត់។

សង្រ្គាម Goguryeo -Wei ដែលបានវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅដើមសតវត្សទី 3 នៃគ.ស. គឺជាជម្លោះដ៏សំខាន់រវាងព្រះរាជាណាចក្រ Goguryeo ដែលជានគរមួយក្នុងចំណោមនគរទាំងបីរបស់កូរ៉េ និងរដ្ឋ Cao Wei ដែលជាមហាអំណាចមួយក្នុងចំនោមមហាអំណាចដែលប្រជែងគ្នាកំឡុងសម័យនគរទាំងបីនៅក្នុងប្រទេសចិន ។សង្រ្គាមនេះគឺគួរឱ្យកត់សម្គាល់សម្រាប់បរិបទរបស់វានៅក្នុងការតស៊ូអំណាចដ៏ធំនៃសម័យកាល និងការជាប់ពាក់ព័ន្ធរបស់វាចំពោះទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋនៅអាស៊ីឦសាន។ជម្លោះនេះមានប្រភពចេញពីគោលនយោបាយពង្រីកអំណាចរបស់ Cao Wei និងទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ Goguryeo និងការរីកលូតលាស់អំណាចនៅក្នុងឧបទ្វីបកូរ៉េ ដែលបង្កការគំរាមកំហែងដ៏មានសក្តានុពលដល់ផលប្រយោជន៍របស់ Cao Wei នៅក្នុងតំបន់។Cao Wei ក្រោមការដឹកនាំរបស់មេដឹកនាំ និងមេទ័ពដែលមានមហិច្ឆតារបស់ខ្លួន បានព្យាយាមអះអាងពីការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួន និងពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនលើឧបទ្វីបកូរ៉េ ដែលរួមមានទឹកដីដែលគ្រប់គ្រងដោយ Goguryeo ។សង្រ្គាម Goguryeo-Wei ត្រូវបានសម្គាល់ដោយយុទ្ធនាការយោធា និងការប្រយុទ្ធជាបន្តបន្ទាប់។អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺយុទ្ធនាការដែលដឹកនាំដោយមេទ័ព Wei ដែលជាកូនប្រុសរបស់ Cao Cao លោក Cao Zhen និងក្រោយមកដោយ Sima Yi ដែលជាអ្នកយុទ្ធសាស្ត្រយោធាដ៏លេចធ្លោបំផុតម្នាក់របស់ Wei ។យុទ្ធនាការ​ទាំងនេះ​មាន​គោល​បំណង​ដណ្តើម​យក Goguryeo ហើយ​នាំ​វា​មក​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់ Wei។ទីតាំងនៃឧបទ្វីបកូរ៉េ ជាពិសេសតំបន់ភ្នំ និងបន្ទាយ Goguryeo បានបង្កបញ្ហាប្រឈមយ៉ាងសំខាន់ចំពោះកងកម្លាំង Wei ដែលឈ្លានពាន។Goguryeo ក្រោមរជ្ជកាលរបស់ស្តេច Gwanggaeto the Great បានបង្កើតសមត្ថភាពការពារដ៏រឹងមាំ និងកម្លាំងយោធាដ៏ខ្លាំងក្លាមួយ។នគរត្រូវបានរៀបចំយ៉ាងល្អសម្រាប់ជម្លោះ ដោយបានប្រមើលមើលមហិច្ឆតាពង្រីកខ្លួនរបស់ Wei ។ទិដ្ឋភាព​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់​បំផុត​មួយ​នៃ​សង្រ្គាម​គឺ​ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​នៃ​រដ្ឋធានី​ព្យុងយ៉ាង​របស់ Goguryeo។ការឡោមព័ទ្ធនេះបានបង្ហាញពីភាពអត់ធ្មត់ និងភាពធន់របស់អ្នកការពារ Goguryeo ក៏ដូចជាបញ្ហាប្រឈមផ្នែកដឹកជញ្ជូន និងដែនកំណត់ដែលកងកម្លាំង Wei ប្រឈមមុខក្នុងការទ្រទ្រង់យុទ្ធនាការយោធាដ៏យូរមួយនៅឆ្ងាយពីមូលដ្ឋានរបស់ពួកគេ។ទោះបីជាជោគជ័យដំបូងក៏ដោយ យុទ្ធនាការរបស់ Wei នៅទីបំផុតមិនបានជោគជ័យក្នុងការដណ្តើមយក Goguryeo នោះទេ។ភាពលំបាកក្នុងការថែរក្សាខ្សែផ្គត់ផ្គង់ ការតស៊ូដ៏កាចសាហាវដោយ Goguryeo និងស្ថានភាពប្រឈមទាំងអស់បានរួមចំណែកដល់ការអសមត្ថភាពរបស់ Wei ក្នុងការទទួលបានជ័យជំនះយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់។ការបរាជ័យនៃយុទ្ធនាការទាំងនេះបានគូសបញ្ជាក់ពីដែនកំណត់នៃការឈានទៅដល់យោធារបស់ Wei និងអំណាចដែលកំពុងលេចធ្លោរបស់ Goguryeo ជាកម្លាំងក្នុងតំបន់។សង្គ្រាម Goguryeo-Wei មានផលប៉ះពាល់យ៉ាងសំខាន់ចំពោះសក្ដានុពលថាមពលនៅអាស៊ីឦសាន។វាបានរារាំង Wei ពីការពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនលើឧបទ្វីបកូរ៉េ និងពង្រឹងឋានៈរបស់ Goguryeo ជាមហាអំណាចក្នុងតំបន់។ជម្លោះនេះក៏បានបង្ហូរធនធាន និងការយកចិត្តទុកដាក់ពី Wei ដែលបានចូលរួមក្នុងការតស៊ូជាបន្តបន្ទាប់ជាមួយនគរពីរផ្សេងទៀតគឺ Shu Han និង Wu នៅក្នុងប្រទេសចិន។

ការដួលរលំនៃ Wei ដែលជាការកត់សម្គាល់ការបញ្ចប់នៃរដ្ឋសំខាន់មួយក្នុងចំណោមរដ្ឋសំខាន់ៗទាំងបីនៃសម័យនគរទាំងបី គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយនៅចុងសតវត្សទី 3 នៃគ.ស ដែលបានផ្លាស់ប្តូរទិដ្ឋភាពនយោបាយនៃប្រទេសចិនបុរាណ។ការធ្លាក់ចុះ និងការដួលរលំជាយថាហេតុនៃរដ្ឋ Cao Wei បានកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបង្រួបបង្រួមនៃប្រទេសចិនឡើងវិញនៅក្រោមរាជវង្ស Jin ដែលនាំមកនូវការបញ្ចប់នៃសម័យកាលដែលសម្គាល់ដោយសង្រ្គាម ល្បិចកលនយោបាយ និងការបែកបាក់នៃចក្រភពចិន។Cao Wei ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Cao Pi តាមឪពុករបស់គាត់ដែលបានបង្រួបបង្រួម Cao Cao ភាគខាងជើងប្រទេសចិនដំបូងបានលេចចេញជាស្តេចខ្លាំងបំផុតក្នុងចំណោមនគរទាំងបី។ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយូរ ៗ ទៅវាបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាខាងក្នុងនិងខាងក្រៅជាបន្តបន្ទាប់ដែលធ្វើឱ្យថាមពលនិងស្ថេរភាពរបស់វាចុះខ្សោយបន្តិចម្តង ៗ ។ផ្ទៃក្នុង រដ្ឋ Wei បានជួបប្រទះភាពចលាចលនយោបាយ និងការតស៊ូអំណាច។ឆ្នាំចុងក្រោយនៃរាជវង្ស Wei ត្រូវបានសម្គាល់ដោយការកើនឡើងនៃឥទ្ធិពល និងការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រួសារ Sima ជាពិសេស Sima Yi និងអ្នកស្នងតំណែងរបស់គាត់ Sima Shi និង Sima Zhao ។រាជវង្សានុវង្ស និងមេទ័ពដែលមានមហិច្ឆតាទាំងនេះបានដណ្តើមអំណាចពីគ្រួសារ Cao បន្តិចម្តងៗ ដែលនាំឱ្យអាជ្ញាធរចក្រពត្តិចុះខ្សោយ និងជម្លោះផ្ទៃក្នុង។ការធ្វើរដ្ឋប្រហារដោយជោគជ័យរបស់ Sima Yi ប្រឆាំងនឹងរាជវង្សដ៏មានឥទ្ធិពលចុងក្រោយនៃគ្រួសារ Cao គឺ Cao Shuang គឺជាចំណុចរបត់មួយនៅក្នុងការធ្លាក់ចុះនៃ Wei ។ចលនានេះបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពនូវសក្ដានុពលថាមពលនៅក្នុងរដ្ឋ ដោយត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងចុងក្រោយរបស់គ្រួសារស៊ីម៉ា។ការឡើងកាន់អំណាចរបស់ត្រកូល Sima ត្រូវបានសម្គាល់ដោយការបង្ខិតបង្ខំនយោបាយជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងការលុបបំបាត់គូប្រជែង ដោយពង្រឹងឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេលើកិច្ចការរបស់រដ្ឋ។ខាងក្រៅ Wei បានប្រឈមមុខនឹងសម្ពាធយោធាជាបន្តបន្ទាប់ពីរដ្ឋគូប្រជែងរបស់ខ្លួនគឺ Shu Han និង Wu ។ជម្លោះទាំងនេះបានធ្វើឱ្យបាត់បង់ធនធាន និងពង្រីកសមត្ថភាពរបស់យោធា Wei បន្ថែមទៀត ដោយធ្វើឱ្យបញ្ហាប្រឈមរបស់រដ្ឋកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង។ការវាយប្រហារចុងក្រោយរបស់រាជវង្ស Wei បានកើតឡើងជាមួយនឹង Sima Yan (កូនប្រុសរបស់ Sima Zhao) បង្ខំឱ្យអធិរាជ Wei ចុងក្រោយគឺ Cao Huan បានដាក់រាជ្យនៅឆ្នាំ 265 នៃគ។បន្ទាប់មក Sima Yan បានប្រកាសបង្កើតរាជវង្ស Jin ដោយប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជ Wu ។នេះមិនត្រឹមតែជាការបញ្ចប់នៃរាជវង្ស Wei ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ជាការចាប់ផ្តើមនៃការបញ្ចប់សម្រាប់សម័យនគរទាំងបីផងដែរ។ការដួលរលំនៃ Wei បានបង្ហាញពីចំណុចកំពូលនៃការផ្លាស់ប្តូរអំណាចបន្តិចម្តងៗពីគ្រួសារ Cao ទៅកាន់ត្រកូល Sima ។នៅក្រោមរាជវង្សជិន ស៊ីម៉ា យ៉ាន នៅទីបំផុតបានទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិន ដោយបាននាំមកនូវការបញ្ចប់នូវរយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍នៃការបែងចែក និងសង្គ្រាមដែលកំណត់លក្ខណៈនៃសម័យនគរទាំងបី។

ការសញ្ជ័យរបស់ Shu ដោយ Wei ដែលជាយុទ្ធនាការយោធាដ៏សំខាន់មួយនៅចុងសម័យនគរទាំងបី គឺជាជំពូកដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន។ព្រឹត្តិការណ៍នេះកើតឡើងនៅឆ្នាំ 263 នៃគ.ស បាននាំទៅដល់ការដួលរលំនៃនគរស៊ូហាន និងការបង្រួបបង្រួមនៃរដ្ឋនៃអំណាចរបស់ Wei ដែលផ្លាស់ប្តូរតុល្យភាពនៃអំណាចយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងឆ្នាំរសាត់នៃយុគសម័យនគរទាំងបី។Shu Han ដែលជារដ្ឋមួយក្នុងចំណោមរដ្ឋទាំងបីនៃសម័យនគរទាំងបីត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Liu Bei និងរក្សានៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកស្នងតំណែងរបស់គាត់រួមទាំង Liu Shan កូនប្រុសរបស់ Liu Bei ។នៅពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី 3 Shu Han ខណៈពេលដែលនៅតែរក្សាអធិបតេយ្យភាពរបស់ខ្លួនបានចុះខ្សោយដោយសារតែការរួមបញ្ចូលគ្នានៃបញ្ហាប្រឈមផ្ទៃក្នុង និងសម្ពាធខាងក្រៅ។បញ្ហាប្រឈមទាំងនេះរួមមានការប្រយុទ្ធគ្នាផ្នែកនយោបាយ ការលំបាកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងការបរាជ័យនៃយុទ្ធនាការយោធាម្តងហើយម្តងទៀតប្រឆាំងនឹងលោក Wei ជាពិសេសអ្នកដែលដឹកនាំដោយឧត្តមសេនីយ៍ Shu និងអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តដ៏ល្បីល្បាញ Zhuge Liang ។រដ្ឋ Wei ក្រោមការគ្រប់គ្រងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៃគ្រួសារ Sima ជាពិសេស Sima Zhao បានឃើញឱកាសមួយដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ពីភាពងាយរងគ្រោះរបស់ Shu ។Sima Zhao ដោយទទួលស្គាល់សារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្ត្រនៃការលុបបំបាត់ Shu ជាគូប្រជែង និងបង្រួបបង្រួមតំបន់ភាគខាងជើង និងខាងលិចនៃប្រទេសចិន បានគ្រោងធ្វើយុទ្ធនាការដ៏ទូលំទូលាយមួយដើម្បីដណ្តើមយកទីក្រុង Shu ។យុទ្ធនាការ Wei ប្រឆាំងនឹង Shu ត្រូវបានគ្រោងទុក និងប្រតិបត្តិយ៉ាងល្អិតល្អន់។ឥស្សរជនសំខាន់ម្នាក់ក្នុងការសញ្ជ័យនេះគឺមេទ័ព Wei Zhong Hui ដែលបានដឹកនាំយុទ្ធនាការយោធារួមជាមួយ Deng Ai ។កងកម្លាំង Wei បានលើកយកភាពទន់ខ្សោយរបស់រដ្ឋ និងជម្លោះផ្ទៃក្នុងរបស់ Shu ដោយឆ្ពោះទៅរកផ្លូវយុទ្ធសាស្ត្រទៅកាន់តំបន់បេះដូងនៃទឹកដី Shu ។គ្រាដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃយុទ្ធនាការនេះគឺការធ្វើសមយុទ្ធដ៏អង់អាចនិងមិននឹកស្មានដល់របស់ Deng Ai ដែលគាត់បានដឹកនាំកងទ័ពរបស់គាត់ឆ្លងកាត់ដីដ៏ក្បត់ដើម្បីទៅដល់ Chengdu រដ្ឋធានី Shu ដោយចាប់កងកម្លាំង Shu ចេញពីការយាមកាម។ភាពរហ័សរហួន និងការភ្ញាក់ផ្អើលនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺមានសារៈសំខាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យខូចដល់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងការពាររបស់ Shu ។ដោយប្រឈមមុខនឹងកម្លាំងដ៏លើសលប់របស់កងទ័ព Wei និងការឈានទៅមុខយ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅទីក្រុង Chengdu នោះ Liu Shan ដែលជាអធិរាជចុងក្រោយរបស់ Shu Han ទីបំផុតបានចុះចាញ់ Wei ។ការដួលរលំនៃទីក្រុង Chengdu និងការចុះចាញ់របស់ Liu Shan បានកត់សម្គាល់ចុងបញ្ចប់នៃ Shu Han ជានគរឯករាជ្យ។ការសញ្ជ័យរបស់ Shu ដោយ Wei មានអត្ថន័យយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសម័យនគរទាំងបី។វាបានលុបបំបាត់ Shu Han យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងនាមជាអ្នកលេងនៅក្នុងការតស៊ូអំណាចដែលកំពុងបន្ត ដោយទុក Wei និង Wu ជារដ្ឋពីរដែលនៅសល់។ការ​បញ្ចូល​គ្នា​របស់ Shu បាន​ពង្រឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដល់​តំណែង​របស់ Wei ដោយ​ផ្តល់​ឱ្យ​ពួកគេ​នូវ​ធនធាន​បន្ថែម កម្លាំង​ពលកម្ម និង​ទឹកដី។

ការប្រកាសរបស់ Sima Yan ជាអធិរាជនៃរាជវង្ស Jin ក្នុងឆ្នាំ 265 នៃគ.ស. បានកត់សម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងទិដ្ឋភាពនយោបាយនៃប្រទេសចិនបុរាណ ដោយបាននាំមកនូវការបញ្ចប់រដ្ឋ Cao Wei ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងកំណត់ដំណាក់កាលសម្រាប់ការបង្រួបបង្រួមជាយថាហេតុនៃប្រទេសចិនដែលត្រូវបានបំបែកជាបំណែកៗ។ កំឡុងសម័យនគរបីដ៏ច្របូកច្របល់។Sima Yan ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអធិរាជ Wu នៃ Jin គឺជាចៅប្រុសរបស់ Sima Yi ដែលជាតួអង្គសំខាន់នៅក្នុងរដ្ឋ Wei និងជាអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តដ៏ល្បីល្បាញដែលបានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការធ្លាក់ចុះនៃនគរ Shu Han ។គ្រួសារ Sima បានកើនឡើងជាបណ្តើរៗដើម្បីលេចធ្លោនៅក្នុងឋានានុក្រម Wei គ្រប់គ្រងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋ និងយោធាប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងគ្របដណ្ដប់លើគ្រួសារ Cao ដែលកំពុងកាន់អំណាច។ការឡើងសោយរាជ្យរបស់ស៊ីម៉ាយ៉ានឡើងសោយរាជ្យគឺជាចំណុចកំពូលនៃការរៀបចំផែនការយ៉ាងម៉ត់ចត់ និងយុទ្ធសាស្ត្រជាច្រើនឆ្នាំដោយត្រកូលស៊ីម៉ា។Sima Zhao ដែលជាឪពុករបស់ Sima Yan បានដាក់មូលដ្ឋានគ្រឹះជាច្រើនសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរនេះ។គាត់បានបង្រួបបង្រួមអំណាចនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ ហើយបានទទួលការប្រោសប្រទានចំនួនប្រាំបួន ដែលជាកិត្តិយសដ៏សំខាន់ដែលដាក់គាត់ឱ្យស្ថិតក្នុងឋានៈស្រដៀងនឹងអធិរាជ។នៅឆ្នាំ 265 នៃគ.ស. Sima Yan បានបង្ខំអធិរាជចុងក្រោយនៃ Wei គឺ Cao Huan ឱ្យដាក់រាជ្យ ដោយហេតុនេះបញ្ចប់រាជវង្ស Cao Wei ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Cao Pi បន្ទាប់ពីការបែកបាក់នៃរាជវង្សហាន។បន្ទាប់មក Sima Yan បានប្រកាសការបង្កើតរាជវង្ស Jin ហើយបានប្រកាសខ្លួនឯងជាអធិរាជ Wu ។ព្រឹត្តិការណ៍នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការផ្លាស់ប្តូរអ្នកគ្រប់គ្រងទេ ប៉ុន្តែតំណាងឱ្យការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងអំណាច និងការចាប់ផ្តើមនៃសករាជថ្មីក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន។ការ​បង្កើត​រាជវង្ស​ជិន​ក្រោម​ស៊ីម៉ាយ៉ាន​មាន​អត្ថន័យ​សំខាន់​មួយ​ចំនួន៖1. ការបញ្ចប់នៃសម័យនគរទាំងបី ៖ ការងើបឡើងនៃរាជវង្សជិនបានកត់សម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃការបញ្ចប់សម្រាប់សម័យនគរទាំងបី ដែលជាយុគសម័យដែលកំណត់ដោយជម្លោះយោធា និងការបែកបាក់ផ្នែកនយោបាយ។2. ការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិន ៖ ស៊ីម៉ា យ៉ាន បានកំណត់ទស្សនៈរបស់គាត់លើការបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិន ដែលជាភារកិច្ចដែលរាជវង្សជិននឹងសម្រេចបាន។ការបង្រួបបង្រួមនេះបាននាំមកនូវការបញ្ចប់នៃការបែងចែក និងសង្គ្រាមជាងពាក់កណ្តាលសតវត្សក្នុងចំណោមរដ្ឋ Wei, Shu និង Wu ។៣. ការផ្លាស់ប្តូរអំណាច ៖ ការបង្កើតរាជវង្សជិនបានបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរកណ្តាលនៃអំណាចនៅក្នុងប្រទេសចិន។គ្រួសារ Sima ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​មាន​សមត្ថភាព​ខាង​យោធា និង​ផ្នែក​រដ្ឋបាល​បាន​កាន់កាប់​អាវទ្រនាប់​នៃ​ការ​ដឹកនាំ​ពី​គ្រួសារ Cao។4. កេរ្តិ៍ដំណែល និងបញ្ហាប្រឈម ៖ ខណៈពេលដែលរជ្ជកាលរបស់ Sima Yan បានទទួលជោគជ័យដំបូង រួមទាំងការដណ្តើមយកទីក្រុង Wu ភាគខាងកើត រាជវង្ស Jin ក្រោយមកនឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមរបស់ខ្លួន រួមទាំងជម្លោះផ្ទៃក្នុង និងសម្ពាធខាងក្រៅ ដែលនាំទៅដល់ការបែកបាក់។

ការសញ្ជ័យរបស់ Wu ដោយ Jin បានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ 280 នៃគ.ស. បានកត់សម្គាល់ជំពូកចុងក្រោយនៅក្នុងរឿងរ៉ាវនៃសម័យនគរទាំងបីនៃប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ។យុទ្ធនាការយោធានេះដឹកនាំដោយរាជវង្ស Jin ក្រោមអធិរាជ Wu (Sima Yan) បានបណ្តាលឱ្យមានការដួលរលំនៃរដ្ឋ Wu ភាគខាងកើត ដែលនាំទៅដល់ការបង្រួបបង្រួមនៃប្រទេសចិនក្រោមការគ្រប់គ្រងតែមួយជាលើកដំបូងចាប់តាំងពីចុងបញ្ចប់នៃ រាជវង្សហាន ។វូខាងកើត ដែលជារដ្ឋអចិន្ត្រៃយ៍ចុងក្រោយនៃនគរទាំងបី (Wei, Shu និង Wu) បានគ្រប់គ្រងដើម្បីរក្សាឯករាជ្យភាពរបស់ខ្លួនអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍ ទោះបីជាមានការផ្លាស់ប្តូរទិដ្ឋភាពនយោបាយក៏ដោយ។គ្រប់គ្រងដោយស៊ុនហាវនៅពេលនៃការលុកលុយ Jin លោក Wu បានមើលឃើញការថយចុះនៃប្រសិទ្ធភាពយោធា និងរដ្ឋបាលរបស់ខ្លួន ដែលមួយផ្នែកដោយសារអំពើពុករលួយផ្ទៃក្នុង និងការដឹកនាំគ្មានប្រសិទ្ធភាព។រាជវង្ស Jin ដែលបង្កើតឡើងដោយ Sima Yan បន្ទាប់ពីបង្ខំឱ្យអធិរាជ Wei ចុងក្រោយដាក់រាជ្យ មានបំណងបង្រួបបង្រួមប្រទេសចិន។ដោយបានស្រូបយកទឹកដី Shu Han រួចហើយបន្ទាប់ពីការសញ្ជ័យរបស់ខ្លួនក្នុងឆ្នាំ 263 នៃគ.ស. Jin បានបង្វែរការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ខ្លួនទៅ Wu ដែលជាបំណែកចុងក្រោយនៅក្នុងល្បែងផ្គុំរូបនៃការបង្រួបបង្រួម។យុទ្ធនាការប្រឆាំងនឹង Wu គឺជាកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលបានគ្រោងទុក និងសម្របសម្រួលយ៉ាងល្អ ដោយគ្របដណ្តប់ទាំងប្រតិបត្តិការជើងទឹក និងជើងគោក។យុទ្ធសាស្ត្រយោធា Jin ពាក់ព័ន្ធនឹងរណសិរ្សជាច្រើន ដោយវាយលុកតំបន់ Wu ខាងកើតពីខាងជើង និងខាងលិច ហើយដាក់ពង្រាយកម្លាំងទ័ពជើងទឹកដ៏មានអំណាច ដើម្បីគ្រប់គ្រងទន្លេ Yangtze ដែលជាសរសៃឈាមសេដ្ឋកិច្ច និងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏សំខាន់។កងកម្លាំង Jin ត្រូវបានដឹកនាំដោយឧត្តមសេនីយ៍ដែលមានសមត្ថភាពដូចជា Du Yu, Wang Jun និង Sima Zhou ដែលបានសម្របសម្រួលកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគេក្នុងការឡោមព័ទ្ធ និងធ្វើឱ្យ Wu ចុះខ្សោយ។ទិដ្ឋភាពសំខាន់មួយនៃយុទ្ធនាការ Jin គឺការសង្កត់ធ្ងន់របស់ខ្លួនលើការកាត់បន្ថយការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលមិនចាំបាច់ និងការលើកទឹកចិត្តឱ្យចុះចាញ់។ភាពជាអ្នកដឹកនាំ Jin បានផ្តល់ការយោគយល់ដល់មន្ត្រី Wu និងមន្ត្រីយោធាដែលបានចុះចាញ់ ដែលជាយុទ្ធសាស្ត្រមួយដែលបានជួយក្នុងការបំផ្លាញការតស៊ូរបស់ Wu និងជួយសម្រួលដល់ការសញ្ជ័យយ៉ាងរហ័ស និងគ្មានឈាម។ការដួលរលំនៃទីក្រុង Wu ភាគខាងកើតត្រូវបានទឹកភ្លៀងដោយការដណ្តើមយករដ្ឋធានីរបស់ខ្លួន Jianye (Nanjing នាពេលបច្ចុប្បន្ន) ដែលជាសមិទ្ធិផលដ៏សំខាន់ដែលសម្គាល់ការបញ្ចប់នៃការតស៊ូរៀបចំ។ស៊ុនហាវដោយដឹងពីភាពឥតប្រយោជន៍នៃការតស៊ូបន្ថែមទៀតបានចុះចាញ់នឹងកងកម្លាំង Jin ជាផ្លូវការបញ្ចប់អត្ថិភាពនៃរដ្ឋ Wu ។ការសញ្ជ័យរបស់ Wu ដោយ Jin គឺច្រើនជាងការទទួលជ័យជម្នះផ្នែកយោធា។វាមានសារៈសំខាន់ជាប្រវត្តិសាស្ត្រយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។វា​បាន​សម្គាល់​ការ​បង្រួបបង្រួម​គ្នា​នៃ​ប្រទេស​ចិន​ឡើងវិញ​បន្ទាប់ពី​រយៈពេល​ដ៏​យូរ​នៃ​ការបែកបាក់ និង​ជម្លោះ​ស៊ីវិល។ការបង្រួបបង្រួមគ្នាឡើងវិញនៅក្រោមរាជវង្សជិនជានិមិត្តរូបនៃការបញ្ចប់នៃយុគសម័យនៃនគរទាំងបី ដែលជាយុគសម័យដែលត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយតួអង្គរឿងព្រេង ការប្រយុទ្ធវីរភាព និងការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងសក្ដានុពលនៃអំណាច។