უმარმა ნაჰავანდთან დამარცხებისთანავე გადაწყვიტა სპარსელებისთვის დარტყმა, მაშინ როცა ჯერ კიდევ გააჩნდა ფსიქოლოგიური უპირატესობა.უმარს უნდა გადაეწყვიტა სამი პროვინციიდან პირველი რომ დაეპყრო: ფარსი სამხრეთით, აზერბაიჯანი ჩრდილოეთით თუ ისპაჰანი ცენტრში.უმარმა აირჩია ისპაჰანი, რადგან ის იყო სპარსეთის იმპერიის გული და სასანიდების გარნიზონებს შორის მომარაგებისა და კომუნიკაციების გამტარი, და მისი აღება ფარსსა და აზერბაიჯანს ხორასანისგან, იაზდეგერდის დასაყრდენს, იზოლირებდა.მას შემდეგ რაც მან ფარსი და ისპაჰანი აიღო, შემდეგი შეტევები ერთდროულად განხორციელდებოდა აზერბაიჯანის, ჩრდილო-დასავლეთის პროვინციისა და სისტანის, სპარსეთის იმპერიის ყველაზე აღმოსავლეთ პროვინციის წინააღმდეგ.ამ პროვინციების დაპყრობა ხორასანს იზოლირებულ და დაუცველს დატოვებს, სასანიდური სპარსეთის დაპყრობის ბოლო ეტაპს.მზადება დასრულდა 642 წლის იანვრისთვის. უმარმა დანიშნა აბდულა იბნ ოსმანი მუსლიმთა ჯარების მეთაურად ისპაჰანში შეჭრისთვის.ნაჰავანდიდან ნუმან იბნ მუკარინი გაემართა ჰამადანში, შემდეგ კი გაემართა 370 კილომეტრით (230 მილი) სამხრეთ-აღმოსავლეთით ქალაქ ისპაჰანში, სადაც დაამარცხა სასანიანთა არმია.ბრძოლის დროს დაიღუპა მტრის მეთაური შაჰრვარაზ ჯადჰუიჰი, სხვა სასანიან გენერალთან ერთად.ნუმან, გაძლიერებული ახალი ჯარით ბუსრადან და კუფადან აბუ მუსა აშაარის და აჰნაფ იბნ კაისის მეთაურობით, შემდეგ ალყა შემოარტყა ქალაქს.ალყა გაგრძელდა რამდენიმე თვის განმავლობაში, სანამ ქალაქი დანებდა.