მეფე ფაჰდი 1982 წელს შეცვალა ხალიდს საუდის არაბეთის მმართველად, შეინარჩუნა მჭიდრო კავშირები შეერთებულ შტატებთან და გააძლიერა სამხედრო შესყიდვები აშშ-დან და ბრიტანეთიდან .1970-იან და 1980-იან წლებში საუდის არაბეთი გაჩნდა, როგორც ნავთობის უმსხვილესი მწარმოებელი მსოფლიოში, რამაც გამოიწვია მნიშვნელოვანი ცვლილებები მის საზოგადოებასა და ეკონომიკაში, რაც დიდწილად ნავთობის შემოსავლების გავლენის ქვეშ იყო.ამ პერიოდში მოხდა სწრაფი ურბანიზაცია, საჯარო განათლების გაფართოება, უცხოელი მუშაკების შემოდინება და ახალი მედიის გაცნობა, რამაც ერთობლივად შეცვალა საუდის არაბეთის საზოგადოებრივი ღირებულებები.თუმცა, პოლიტიკური პროცესები ძირითადად უცვლელი დარჩა, სამეფო ოჯახი ინარჩუნებდა მკაცრ კონტროლს, რამაც გამოიწვია საუდის არაბეთის მზარდი უკმაყოფილება, რომლებიც ცდილობდნენ მთავრობის უფრო ფართო მონაწილეობას.^[48]ფაჰდის მმართველობა (1982-2005) აღინიშნა მნიშვნელოვანი მოვლენებით, მათ შორის ერაყის შეჭრა ქუვეითში 1990 წელს. საუდის არაბეთი შეუერთდა ანტიერაყულ კოალიციას და ფაჰდმა, ერაყის თავდასხმის შიშით, მიიწვია ამერიკელი და კოალიციის ძალები საუდის მიწაზე.საუდის არაბეთის ჯარები მონაწილეობდნენ სამხედრო ოპერაციებში, მაგრამ უცხოური ჯარების ყოფნამ ხელი შეუწყო ისლამური ტერორიზმის ზრდას ქვეყანაში და მის ფარგლებს გარეთ, განსაკუთრებით ხელი შეუწყო საუდის არაბეთის რადიკალიზაციას, რომლებიც მონაწილეობდნენ 11 სექტემბრის თავდასხმებში.^[48] ​​ქვეყანას ასევე შეექმნა ეკონომიკური სტაგნაცია და მზარდი უმუშევრობა, რამაც გამოიწვია სამოქალაქო არეულობა და სამეფო ოჯახის უკმაყოფილება.საპასუხოდ, შემოღებულ იქნა შეზღუდული რეფორმები, როგორიცაა ძირითადი კანონი, მაგრამ მნიშვნელოვანი ცვლილებების გარეშე პოლიტიკურ სტატუს კვოში.ფაჰდმა ცალსახად უარყო დემოკრატია, ისლამური პრინციპების შესაბამისად კონსულტაციებით (შურა) მმართველობით.^[48]1995 წელს ინსულტის შემდეგ, გვირგვინი პრინცი აბდულა აიღო ყოველდღიური მთავრობის პასუხისმგებლობა.მან განაგრძო რბილი რეფორმები და წამოიწყო უფრო შორეული საგარეო პოლიტიკა აშშ-სგან, განსაკუთრებით უარი თქვა 2003 წელს აშშ-ს ერაყში შეჭრის მხარდაჭერაზე.^[48] ​​ფაჰდის პირობებში ცვლილებები ასევე მოიცავდა საკონსულტაციო საბჭოს გაფართოებას და, როგორც მნიშვნელოვანი ნაბიჯი, ქალებს მის სესიებზე დასწრების უფლებას.მიუხედავად სამართლებრივი რეფორმებისა, როგორიცაა სისხლის სამართლის კოდექსის გადახედვა 2002 წელს, ადამიანის უფლებების დარღვევა გრძელდებოდა.2003 წელს აშშ-ს საუდის არაბეთიდან ჯარების უმეტესი ნაწილის გაყვანა აღნიშნავდა სამხედრო ყოფნის დასასრულს, რომელიც დათარიღებულია 1991 წლის ყურის ომიდან, თუმცა ქვეყნები დარჩნენ მოკავშირეებად.^[48]2000-იანი წლების დასაწყისში საუდის არაბეთში გაიზარდა ტერორისტული აქტივობები, მათ შორის 2003 წელს რიადში მომხდარი აფეთქებები, რამაც გამოიწვია მთავრობის უფრო მკაცრი პასუხი ტერორიზმის წინააღმდეგ.^[53] ამ პერიოდში ასევე მოწმე იყო პოლიტიკური რეფორმების გაზრდილი მოწოდებები, რაც საუდის არაბეთის ინტელექტუალების მნიშვნელოვანი პეტიციით და საზოგადოებრივი დემონსტრაციებით აისახა.მიუხედავად ამ მოწოდებებისა, რეჟიმი მუდმივი გამოწვევების წინაშე დგას, მათ შორის 2004 წელს მებრძოლთა ძალადობის ესკალაცია, მრავალჯერადი თავდასხმებითა და სიკვდილით, განსაკუთრებით უცხოელებისა და უსაფრთხოების ძალების მიმართ.მთავრობის მცდელობებმა, შეზღუდოს სამხედრო მოქმედებები, მათ შორის ამნისტიის შეთავაზება, შეზღუდული წარმატება იყო.^[54]