ჯაიავარმან V-ის გარდაცვალებას მოჰყვა ათწლეულის კონფლიქტი. სამი მეფე ერთდროულად მეფობდა, როგორც ერთმანეთის ანტაგონისტები, სანამ სურიავარმან I (მეფობდა 1006–1050) ტახტზე ავიდა დედაქალაქ ანგკორის აღებით.^[24] მისი მმართველობა გამოირჩეოდა მისი ოპონენტების განმეორებითი მცდელობებით დამხობისკენ და სამხედრო კონფლიქტებით მეზობელ სამეფოებთან.^[26] სურიავარმან I-მა დიპლომატიური ურთიერთობა დაამყარა სამხრეთ ინდოეთის ჩოლას დინასტიასთან მისი მმართველობის დასაწყისში.^[27] მე-11 საუკუნის პირველ ათწლეულში კამბუჯა კონფლიქტში შევიდა მალაის ნახევარკუნძულზე მდებარე ტამბრალინგას სამეფოსთან.^[26] მტრებისგან რამდენიმე შემოსევის გადარჩენის შემდეგ, სურიავარმანმა დახმარება სთხოვა ძლევამოსილ ჩოლას იმპერატორ რაჯენდრა I-ს ტამბრალინგას წინააღმდეგ.^[26] მას შემდეგ რაც შეიტყო სურიავარმანის ჩოლასთან კავშირის შესახებ, ტამბრალინგამ დახმარება სრივიჯაიას მეფე სანგრამა ვიჯაიატუნგავარმანს სთხოვა.^[26] ამან საბოლოოდ გამოიწვია ჩოლას კონფლიქტი შრივიჯაიასთან.ომი დასრულდა ჩოლას და კამბუჯას გამარჯვებით და სრივიჯაიასა და ტამბრალინგას დიდი დანაკარგებით.^[26] ორ ალიანსს ჰქონდა რელიგიური ნიუანსი, რადგან ჩოლა და კამბუჯა იყვნენ ინდუსური შაივიტები, ხოლო ტამბრალინგა და სრივიჯაია მაჰაიანა ბუდისტები.არსებობს გარკვეული მითითება, რომ ომამდე თუ ომის შემდეგ, სურიავარმან I-მა რაჯენდრა I-ს ეტლი აჩუქა, რათა ხელი შეუწყო ვაჭრობას ან ალიანსს.^[24]