Ֆրանսիական ներխուժումը Ռուսաստան սկսվեց Նապոլեոնի կողմից՝ ստիպելու Ռուսաստանին վերադառնալ Միացյալ Թագավորության մայրցամաքային շրջափակմանը:1812 թվականի հունիսի 24-ին և հաջորդ օրերին Grande Armée-ի առաջին ալիքը հատեց Ռուսաստանի սահմանը մոտ 400,000–450,000 զինվորներով, հակառակորդ ռուսական դաշտային ուժերն այս պահին կազմում էին շուրջ 180,000–200,000։Երկարատև հարկադիր երթերի միջոցով Նապոլեոնն իր բանակն արագորեն մղեց Արևմտյան Ռուսաստան՝ անօգուտ փորձելով ոչնչացնել Միքայել Անդրեաս Բարքլայ դե Տոլլիի նահանջող ռուսական բանակը՝ հաղթելով հենց օգոստոսին Սմոլենսկի ճակատամարտում:Իր նոր գլխավոր հրամանատար Միխայիլ Կուտուզովի օրոք ռուսական բանակը շարունակեց նահանջել՝ կիրառելով քայքայման պատերազմ Նապոլեոնի դեմ՝ ստիպելով զավթիչներին ապավինել մատակարարման համակարգին, որն ի վիճակի չէր կերակրել իրենց մեծ բանակը դաշտում:Սեպտեմբերի 14-ին Նապոլեոնը և նրա շուրջ 100000 հոգանոց բանակը գրավեցին Մոսկվան, բայց այն գտան լքված, և քաղաքը շուտով այրվեց:615,000-անոց սկզբնական ուժից միայն 110,000 ցրտահարված և կիսասոված փրկվածներ սայթաքելով վերադարձան Ֆրանսիա:Ռուսական հաղթանակը ֆրանսիական բանակի նկատմամբ 1812 թվականին նշանակալից հարված էր Նապոլեոնի եվրոպական գերակայության հավակնություններին։Այս պատերազմը պատճառ դարձավ, որ կոալիցիոն մյուս դաշնակիցները մեկընդմիշտ հաղթեցին Նապոլեոնին:Նրա բանակը ջարդուփշուր էր եղել, և բարոյահոգեբանական տրամադրությունը ցածր էր, ինչպես դեռևս Ռուսաստանում գտնվող ֆրանսիական զորքերի, որոնք մարտեր էին մղում արշավի ավարտից անմիջապես առաջ, այնպես էլ մյուս ճակատներում գտնվող զորքերի համար: