1347 թվականի նոյեմբերին Լուիը մոտ 1000 զինվորներով (հունգարացիներ և գերմանացիներ), հիմնականում վարձկաններով, մեկնեց Նեապոլ։Երբ նա հասավ Ջոաննայի թագավորության սահմանին, ուներ 2000 հունգարացի ասպետներ, 2000 վարձկան ծանր հեծելազոր, 2000 կումացի ձիավոր նետաձիգ և 6000 վարձկան ծանր հետևակ։Նա հաջողությամբ խուսափեց հակամարտությունից հյուսիսային Իտալիայում, և նրա բանակը լավ վարձատրվող և կարգապահ էր։Լյուդովիկոս թագավորն արգելում էր թալանել, իսկ բոլոր պաշարները գնում էին տեղացիներից և վճարվում ոսկով։Հունգարիայի թագավորը արշավեց ամբողջ երկիրը՝ հայտարարելով, որ չի պատրաստվում կռվել իտալական որևէ քաղաքի կամ նահանգի դեմ, և այդպիսով, նրանցից շատերը ողջունեցին:Այդ ընթացքում Ջոաննան ամուսնացել էր իր զարմիկ Լուի Տարանտացու հետ և հաշտություն կնքել Նեապոլի ավանդական թշնամու՝ Սիցիլիայի թագավորության հետ։Նեապոլի բանակը՝ 2700 ասպետներ և 5000 հետևակ, գլխավորում էր Լուի Տարանտացին։Ֆոլինյոյում պապական լեգատը խնդրեց Լուիին հրաժարվել իր ձեռնարկությունից, քանի որ մարդասպաններն արդեն պատժվել էին, ինչպես նաև հաշվի առնելով Նեապոլի պապական ֆիդային կարգավիճակը:Նա, սակայն, չզիջեց, և մինչև տարեվերջ նա հատեց նեապոլիտանական սահմանը՝ չհանդիպելով որևէ դիմադրության։