1443 թվականի ապրիլին Վլադիսլավ թագավորը և նրա բարոնները որոշեցին մեծ արշավ սկսել Օսմանյան կայսրության դեմ:Կարդինալ Չեզարինիի միջնորդությամբ Վլադիսլավը զինադադար ձեռք բերեց գերմանացի Ֆրեդերիկ III-ի հետ, ով եղել էր երեխայի Լադիսլավ V-ի խնամակալը։ Զինադադարը երաշխավորում էր, որ Ֆրեդերիկ III-ը հաջորդ տասներկու ամիսներին Հունգարիայի վրա չէր հարձակվի։Իր սեփական գանձարանից ծախսելով շուրջ 32000 ոսկու ֆլորին` Հունյադին վարձեց ավելի քան 10000 վարձկանների:Թագավորը նաև զորքեր հավաքեց, իսկ Լեհաստանից և Մոլդավիայից ժամանեցին համալրումներ։Թագավորը և Հունյադին արշավի մեկնեցին 1443 թվականի աշնանը 25–27000 հոգանոց բանակի գլխավորությամբ: Տեսականորեն Վլադիսլավը ղեկավարում էր բանակը, բայց արշավի իրական առաջնորդը Հունյադին էր:Դեսպոտ Ջուրաջ Բրանկովիչը 8000 հոգանոց զորքով միացավ նրանց։Հունյադին ղեկավարում էր առաջապահները և ջախջախում օսմանյան չորս ավելի փոքր ուժեր՝ խոչընդոտելով նրանց միավորմանը։Նա գրավեց Կրուշևացը, Նիշը և Սոֆիան։Սակայն հունգարական զորքերը չկարողացան ճեղքել Բալկանյան լեռների անցումները դեպի Էդիրնե։Սառը եղանակը և պաշարների բացակայությունը ստիպեցին քրիստոնեական զորքերին դադարեցնել արշավը Զլատիցայում։Կունովիցայի ճակատամարտում հաղթանակ տանելուց հետո նրանք վերադարձան Բելգրադ հունվարին և Բուդա՝ 1444 թվականի փետրվարին։