Սերբական հեղափոխությունը Սերբիայում ազգային ապստամբություն և սահմանադրական փոփոխություն էր, որը տեղի ունեցավ 1804-ից 1835 թվականներին, որի ընթացքում այս տարածքը օսմանյան նահանգից վերածվեց ապստամբ տարածքի, սահմանադրական միապետության և ժամանակակից Սերբիայի:^[56] Ժամանակաշրջանի առաջին մասը՝ 1804-ից 1817 թվականները, նշանավորվեց Օսմանյան կայսրությունից անկախության համար բռնի պայքարով, տեղի ունեցան երկու զինված ապստամբություններ, որոնք ավարտվեցին հրադադարով։Հետագա ժամանակաշրջանը (1817–1835) ականատես եղավ ավելի ու ավելի ինքնավար Սերբիայի քաղաքական իշխանության խաղաղ համախմբմանը, որն ավարտվեց 1830 և 1833 թվականներին սերբ իշխանների կողմից ժառանգական կառավարման իրավունքի ճանաչմամբ և երիտասարդ միապետության տարածքային ընդլայնմամբ։^[57] 1835 թվականին առաջին գրավոր Սահմանադրության ընդունումը վերացրեց ֆեոդալիզմն ու ճորտատիրությունը և երկիրը դարձրեց սյուզերեն։Այս իրադարձությունները նշանավորեցին ժամանակակից Սերբիայի հիմքը:^[58] 1815 թվականի կեսերին Օբրենովիչի և օսմանյան կառավարիչ Մարաշլի Ալի փաշայի միջև սկսվեցին առաջին բանակցությունները։Արդյունքը Օսմանյան կայսրության կողմից Սերբական Իշխանության ճանաչումն էր:Թեև Պորտայի վասալ պետությունն էր (տարեկան հարկային տուրք), այն, շատ առումներով, անկախ պետություն էր: