Բաբելոնի էլամացիների օկուպացիայից հետո տարածաշրջանը տեսավ զգալի քաղաքական տեղաշարժեր՝ սկսած Մարդուկ-կաբիթ-ահեշուի կողմից, որը հիմնեց Բաբելոնի IV դինաստիան մոտ մ.թ.ա. 1155 թվականին։Իսինից ծագող այս տոհմը նշանավոր էր նրանով, որ առաջին բնիկ աքքադերեն խոսող Հարավային Միջագետքի դինաստիան էր, որը կառավարում էր Բաբելոնը։Մարդուկ-կաբիթ-ահեշուն, Ասորեստանի թագավոր Թուկուլտի-Նինուրտա I-ից հետո միայն երկրորդ բնիկ միջագետքը, որը կառավարում էր Բաբելոնը, հաջողությամբ վտարեց էլամացիներին և կանխեց կասիտների վերածնունդը:Նրա օրոք նաև բախում է տեղի ունեցել Ասորեստանի հետ՝ գրավելով Եկալլաթումը նախքան Աշուր-Դան I-ից պարտվելը։Իտտի-Մարդուկ-Բալաթուն, հաջորդելով իր հորը մ.թ.ա. 1138թ.-ին, իր 8-ամյա թագավորության ընթացքում զսպեց էլամիների հարձակումները։Ասորեստանի վրա հարձակվելու նրա փորձերը, սակայն, ավարտվեցին անհաջողությամբ դեռևս իշխող Աշուր-Դան Ի. Նինուրտա-նադին-շումին, գահ բարձրանալով մ.թ.ա. 1127-ին, նույնպես ռազմական արշավներ սկսեց Ասորեստանի դեմ:Նրա հավակնոտ հարձակումը ասորական Արբելա քաղաքի վրա ավարտվեց Աշուր-րեշ-իշի I-ի պարտությամբ, որն այնուհետև Ասորեստանի համար բարենպաստ պայմանագիր պարտադրեց:Նաբուգոդոնոսոր I-ը (մ.թ.ա. 1124–1103), այս դինաստիայի ամենահայտնի տիրակալը, նշանակալից հաղթանակների հասավ Էլամի դեմ՝ հետ վերցնելով տարածքներ և Մարդուկի սուրբ արձանը։Չնայած Էլամի դեմ իր հաջողությանը, նա բազմաթիվ պարտություններ կրեց Աշուր-րեշ-իշի I-ից՝ փորձելով ընդլայնվել դեպի նախկինում խեթերի վերահսկողության տակ գտնվող տարածքները:Նաբուգոդոնոսոր I-ի հետագա տարիները կենտրոնացած էին Բաբելոնի սահմանների շինարարության և ամրացման վրա։Նաբուգոդոնոսոր I-ին հաջորդեցին Էնլիլ-նադին-ապլին (մ.թ.ա. 1103–1100) և Մարդուկ-նադին-ահհեն (մ.թ.ա. 1098–1081), որոնք երկուսն էլ հակամարտություններում էին Ասորեստանի հետ։Մարդուկ-նադին-ահհեի սկզբնական հաջողությունները մթագնում էին Տիգլաթ-Պալասեր I-ի ջախջախիչ պարտություններով, ինչը հանգեցրեց զգալի տարածքային կորուստների և Բաբելոնում սովի:Մարդուկ-շապիկ-զերին (մոտ մ.թ.ա. 1072թ.) կարողացավ հաշտության պայմանագիր կնքել Ասորեստանի հետ, սակայն նրա իրավահաջորդը՝ Կադաշման-Բուրիաշը, հանդիպեց ասորեստանցիների թշնամությանը, ինչի արդյունքում ասորեստանցիների գերիշխանությունը մ.թ.ա. մոտ 1050թ.Բաբելոնի հաջորդ տիրակալները, ինչպիսիք են Մարդուկ-ահհե-երիբան և Մարդուկ-զեր-X-ը, ըստ էության, Ասորեստանի վասալներն էին:Մերձավոր Ասորական կայսրության անկումը մ.թ.ա. մոտ 1050 թվականին, ներքին բախումների և արտաքին հակամարտությունների պատճառով, Բաբելոնիային թույլ տվեց որոշակի հանգստություն թողնել Ասորեստանի վերահսկողությունից։Այնուամենայնիվ, այս ժամանակաշրջանը տեսավ նաև արևմտյան սեմական քոչվոր ժողովուրդների, մասնավորապես արամեացիների և սուտիների ներխուժումը, որոնք բնակություն հաստատեցին Բաբելոնի տարածքի մեծ մասերում, ինչը ցույց է տալիս տարածաշրջանի քաղաքական և ռազմական խոցելիությունը: