Գերմանական գաղութային կայսրությունը կազմում էր Գերմանական կայսրության անդրծովյան գաղութները, կախվածությունները և տարածքները։Միավորված 1870-ականների սկզբին, այս ժամանակաշրջանի կանցլերը Օտտո ֆոն Բիսմարկն էր։Գերմանական առանձին պետությունների կողմից գաղութացման կարճատև փորձեր են տեղի ունեցել նախորդ դարերում, սակայն Բիսմարքը դիմադրեց գաղութային կայսրություն կառուցելու ճնշմանը մինչև Աֆրիկայի համար պայքարը 1884 թ.: Պահանջելով Աֆրիկայի մնացած չգաղութացված տարածքների մեծ մասը՝ Գերմանիան կառուցեց երրորդ- այդ ժամանակվա ամենամեծ գաղութային կայսրությունը՝ բրիտանականից և ֆրանսիականից հետո։Գերմանական գաղութային կայսրությունը ներառում էր մի քանի աֆրիկյան երկրների մասեր, ներառյալ ներկայիս Բուրունդիի, Ռուանդայի, Տանզանիայի, Նամիբիայի, Կամերունի, Գաբոնի, Կոնգոյի, Կենտրոնական Աֆրիկայի Հանրապետության, Չադի, Նիգերիայի, Տոգոյի, Գանայի, ինչպես նաև Նոր Գվինեայի հյուսիսարևելյան հատվածները։ Սամոա և բազմաթիվ Միկրոնեզյան կղզիներ:Ներառյալ մայրցամաքային Գերմանիան՝ կայսրության ընդհանուր տարածքը կազմում էր 3,503,352 քառակուսի կիլոմետր, իսկ բնակչությունը՝ 80,125,993 մարդ։Գերմանիան կորցրեց վերահսկողությունը իր գաղութային կայսրության մեծ մասի նկատմամբ 1914 թվականի Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկզբում, սակայն որոշ գերմանական ուժեր պահպանեցին գերմանական Արևելյան Աֆրիկայում մինչև պատերազմի ավարտը:Առաջին համաշխարհային պատերազմում Գերմանիայի պարտությունից հետո Գերմանիայի գաղութային կայսրությունը պաշտոնապես լուծարվեց Վերսալի պայմանագրով։Յուրաքանչյուր գաղութ դարձավ Ազգերի լիգայի մանդատ՝ հաղթող տերություններից մեկի վերահսկողության ներքո (բայց ոչ սեփականության ներքո):Նրանց կորցրած գաղութային ունեցվածքը վերականգնելու մասին խոսակցությունները շարունակվեցին Գերմանիայում մինչև 1943 թվականը, բայց երբեք չդարձան գերմանական կառավարության պաշտոնական նպատակը: