Ֆրանկո-հոլանդական պատերազմը մղվել է Ֆրանսիայի և Հոլանդիայի Հանրապետության միջև՝ աջակցելով նրա դաշնակիցներին՝ Սուրբ Հռոմեական կայսրությանը,Իսպանիային , Բրանդենբուրգ-Պրուսիան և Դանիա-Նորվեգիան:Իր վաղ փուլերում Ֆրանսիան դաշնակցում էր Մյունստերի և Քյոլնի, ինչպես նաև Անգլիայի հետ։1672 - 1674 թվականների երրորդ անգլո-հոլանդական պատերազմը և 1675 - 1679 թվականների Սկանյան պատերազմները համարվում են հարակից հակամարտություններ:Պատերազմը սկսվեց 1672 թվականի մայիսին, երբ Ֆրանսիան գրեթե հաղթահարեց Նիդեռլանդների Հանրապետությունը, իրադարձություն, որը դեռ հայտնի է որպես Ռամփջար կամ «Աղետի տարի»:Նրանց առաջխաղացումը կասեցվեց Հոլանդիայի ջրագծի միջոցով հունիսին, իսկ հուլիսի վերջին Հոլանդիայի դիրքերը կայունացել էին:Ֆրանսիական նվաճումների վերաբերյալ մտահոգությունը հանգեցրեց պաշտոնական դաշինքի 1673 թվականի օգոստոսին հոլանդացիների, կայսր Լեոպոլդ I-ի, Իսպանիայի և Բրանդենբուրգ-Պրուսիայի միջև:Նրանց միացան Լոթարինգիան և Դանիան, մինչդեռ Անգլիան հաշտություն կնքեց 1674թ. փետրվարին: Այժմ դիմակայելով պատերազմի բազմաթիվ ճակատներում, ֆրանսիացիները հեռացան Հոլանդիայի Հանրապետությունից՝ պահպանելով միայն Գրեյվը և Մաստրիխտը:Լյուդովիկոս XIV-ը կրկին կենտրոնացավ իսպանական Նիդերլանդների և Ռայնլանդի վրա, մինչդեռ դաշնակիցները Ուիլյամ Օրանժացու գլխավորությամբ ձգտում էին սահմանափակել ֆրանսիական նվաճումները:1674 թվականից հետո ֆրանսիացիները գրավեցին Ֆրանշ-Կոնտեն և իսպանական Նիդեռլանդների և Էլզասի հետ սահմանի երկայնքով գտնվող տարածքները, բայց կողմերից ոչ մեկը չկարողացավ հասնել վճռական հաղթանակի։Պատերազմն ավարտվեց 1678 թվականի սեպտեմբերի Նայմեգենի խաղաղությամբ;Թեև պայմանները շատ ավելի քիչ առատաձեռն էին, քան 1672 թվականի հունիսին առկա պայմանները, այն հաճախ համարվում է ֆրանսիական ռազմական հաջողության ամենաբարձր կետը Լյուդովիկոս XIV-ի օրոք և նրան զգալի քարոզչական հաջողություն է ապահովում:Իսպանիան Ֆրանսիայից վերադարձրեց Շառլերուան, բայց զիջեց Ֆրանշ-Կոնտեն, ինչպես նաև Արտուայի և Հայնոի մեծ մասը՝ հաստատելով սահմաններ, որոնք հիմնականում անփոփոխ են մնում ժամանակակից ժամանակներում:Ուիլյամ Օրանժի ղեկավարությամբ հոլանդացիները վերականգնել էին աղետալի վաղ փուլերում կորցրած ողջ տարածքը, ինչը նրան ապահովեց առաջատար դեր ներքին քաղաքականության մեջ:Սա օգնեց նրան դիմակայել ֆրանսիական շարունակական էքսպանսիայից բխող սպառնալիքին և ստեղծել 1688 թվականի Մեծ դաշինքը, որը կռվեց Իննամյա պատերազմում: