Շեմյական իշխեց անարդյունավետ, չկարողացավ դաշնակիցներ գրավել, և ազնվականությունը սկսեց փախչել Մոսկվայից Վոլոգդա։Վասիլիին հաջողվեց դաշնակցել նաև կազանյան թաթարների հետ։1446 թվականի վերջին, երբ Դմիտրի Շեմյական դուրս էր եկել Վոլոկոլամսկում, Վասիլի II-ի բանակը մտավ Մոսկվա։Հետո Վասիլին սկսեց հետապնդել Շեմյակային։1447 թվականին նրանք խաղաղություն խնդրեցին և համաձայնեցին ընդունել Վասիլիի գերազանցությունը։Այնուամենայնիվ, Դմիտրի Շեմյական շարունակեց դիմադրությունը՝ փորձելով գրավել դաշնակիցներին և հավաքել բավական մեծ բանակ Վասիլի դեմ կռվելու համար։1448 թվականին Վասիլին սկսեց ռազմական գործողությունները, որոնք ներառում էին հիմնականում հյուսիսային հողերը մինչև Վելիկի Ուստյուգը և որոշ ընդհատումներով շարունակվեցին մինչև 1452 թվականը, երբ Շեմյական վերջնականապես ջախջախվեց և փախավ Նովգորոդ։1453 թվականին Վասիլիի անմիջական հրամանով նա թունավորվել է այնտեղ։Այնուհետև Վասիլիին հաջողվեց հեռացնել բոլոր տեղական իշխաններին, ովքեր նախկինում աջակցում էին Շեմյակային:Մոժայսկի և Սերպուխովի իշխանությունը մտցվեց Մոսկվայի Մեծ Դքսության կազմի մեջ։