محاصره رودس

شوالیه‌های سنت جان، یا شوالیه‌های بیمارستان‌ها ، رودس را در اوایل قرن چهاردهم پس از از دست دادن عکا در سال 1291، آخرین سنگر جنگ‌های صلیبی در فلسطین، تصرف کردند.از رودس، آنها به بخشی فعال از تجارت در دریای اژه تبدیل شدند و در برخی مواقع کشتیرانی ترکیه را در شام مورد آزار و اذیت قرار دادند تا کنترل شرق مدیترانه را تضمین کنند.اولین تلاش عثمانی ها برای تصرف جزیره توسط فرمان در سال 1480 دفع شد، اما ادامه حضور شوالیه ها در نزدیکی سواحل جنوبی آناتولی مانع بزرگی برای توسعه عثمانی بود.در سال 1481 زمین لرزه ای جزیره را لرزاند.پس از محاصره و زلزله، بر اساس مکتب جدید ردیابی ایتالیایی، قلعه در برابر توپخانه بسیار تقویت شد.در بخش‌هایی که رو به خشکی در معرض دید قرار دارند، پیشرفت‌ها شامل ضخیم‌تر شدن دیوار اصلی، دو برابر شدن عرض خندق خشک، همراه با تبدیل کانکس قدیمی به بیرون‌پرده‌های عظیم (تنایل)، ساخت سنگرها در اطراف بیشتر برج‌ها بود. و کپونیرهایی که خندق را محاصره کرده اند.تعداد دروازه‌ها کاهش یافت و جانواره‌های قدیمی نبرد با دیوارهای شیبدار مناسب برای نبردهای توپخانه جایگزین شدند.^[4] گروهی از سنگ تراشان، کارگران و بردگان کار ساخت و ساز را انجام دادند و بردگان مسلمان سخت ترین کار را بر عهده داشتند.^[4]در سال 1521، فیلیپ ویلیرس د لیز آدام به عنوان استاد بزرگ این نظم انتخاب شد.او که انتظار حمله جدید عثمانی به رودس را داشت، به تقویت استحکامات شهر ادامه داد و از شوالیه های نظم در سایر نقاط اروپا خواست تا برای دفاع از جزیره بیایند.بقیه اروپا درخواست کمک او را نادیده گرفتند، اما سر جان راوسون، پیشوای خانه ایرلندی نظم، به تنهایی آمد.شهر توسط دو و در بعضی جاها سه حلقه از دیوارهای سنگی و چندین سنگر بزرگ محافظت می شد.دفاع در بخش هایی به زبان های مختلف اختصاص داده شد.ورودی بندر توسط یک زنجیر آهنی سنگین مسدود شده بود که ناوگان Order در پشت آن لنگر انداخته بود.

هنگامی که نیروی تهاجم ترکیه متشکل از 400 کشتی در 26 ژوئن 1522 به رودس رسید، توسط چوبان مصطفی پاشا فرماندهی شد.^[1] خود سلیمان با ارتش 100000 نفری در 28 ژوئیه برای تصدی مسئولیت شخصی وارد شد.^[1]

ترک ها بندر را محاصره کردند و شهر را با توپخانه های صحرایی از سمت خشکی بمباران کردند و به دنبال آن تقریباً هر روز پیاده نظام حملات انجام می دادند.آنها همچنین از طریق تونل ها و مین ها به دنبال تضعیف استحکامات بودند.آتش توپخانه در وارد کردن صدمات جدی به دیوارهای عظیم کند بود، اما پس از پنج هفته، در 4 سپتامبر، دو مین باروت بزرگ در زیر سنگر انگلستان منفجر شد و باعث شد یک قسمت 12 یاردی (11 متری) از دیوار سقوط کند. خندقمهاجمان بلافاصله به این شکاف حمله کردند و به زودی کنترل آن را به دست آوردند، اما یک ضد حمله توسط برادران انگلیسی تحت فرماندهی فرا نیکلاس هاسی و استاد بزرگ Villiers de L'Isle-Adam موفق شد آنها را به عقب براند.آن روز دو بار دیگر ترک ها به شکاف حمله کردند، اما برادران انگلیسی و آلمانی این شکاف را حفظ کردند.

در 24 سپتامبر، مصطفی پاشا دستور حمله گسترده به سنگرهای اسپانیا، انگلستان، پروونس و ایتالیا را صادر کرد.پس از یک روز نبرد شدید، که طی آن سنگر اسپانیا دو بار دست به دست شد، سلیمان در نهایت حمله را متوقف کرد.او مصطفی پاشا، برادر همسرش را به دلیل ناکامی در تصرف شهر به اعدام محکوم کرد، اما در نهایت پس از درخواست دیگر مقامات ارشد، جان خود را از دست داد.جانشین مصطفی، احمد پاشا، یک مهندس باتجربه محاصره بود و ترکها اکنون تلاش خود را بر تخریب باروها و انفجار آنها با مین متمرکز کردند و در عین حال توپخانه های مداوم خود را حفظ کردند.منظم بودن مکان‌هایی که مین‌ها در زیر دیوارها منفجر شده‌اند (که عموماً روی صخره‌ها قرار دارند) به این پیشنهاد منجر شده است که معدنچیان ترک احتمالاً از آب‌ریزهای باستانی شهر هلنیستی مدفون در زیر شهر قرون وسطایی رودس استفاده کرده‌اند.^[2]

یک حمله بزرگ دیگر در پایان نوامبر دفع شد، اما هر دو طرف اکنون خسته شده بودند - شوالیه ها بدون هیچ نیروی امدادی به پایان قدرت خود می رسیدند، در حالی که نیروهای ترکیه به طور فزاینده ای به دلیل تلفات جنگی و بیماری در اردوگاه های خود تضعیف و تحلیل می رفتند. .سلیمان به مدافعان در صورت تسلیم، صلح، جان و غذا، اما اگر ترکان مجبور شدند شهر را به زور تصرف کنند، مرگ یا بردگی را به مدافعان پیشنهاد کرد.تحت فشار مردم شهر، Villiers de L'Isle-Adam موافقت کرد که مذاکره کند.آتش بس برای 11 تا 13 دسامبر اعلام شد تا مذاکرات امکان پذیر باشد، اما زمانی که مردم محلی خواستار تضمین بیشتر برای امنیت خود شدند، سلیمان خشمگین شد و دستور داد بمباران و حملات از سر گرفته شود.

سنگر اسپانیا در 17 دسامبر سقوط کرد.از آنجایی که اکثر دیوارها اکنون ویران شده اند، فقط زمان زیادی بود که شهر مجبور به تسلیم شود.در 20 دسامبر، پس از چند روز فشار از سوی مردم شهر، استاد اعظم درخواست آتش بس تازه کرد.

در 22 دسامبر، نمایندگان ساکنان لاتین و یونانی شهر شرایط سلیمان را که سخاوتمندانه بود پذیرفتند.به شوالیه ها دوازده روز فرصت داده شد تا جزیره را ترک کنند و به آنها اجازه داده شد اسلحه ها، اشیاء قیمتی و نمادهای مذهبی خود را ببرند.جزایری که مایل به ترک این کشور بودند می توانستند در هر زمان در یک دوره سه ساله این کار را انجام دهند.هیچ کلیسایی هتک حرمت نمی شود یا تبدیل به مسجد می شود.کسانی که در جزیره باقی می مانند به مدت پنج سال از مالیات عثمانی معاف خواهند بود.

در 1 ژانویه 1523، شوالیه‌ها و سربازان باقی‌مانده با برافراشتن بنرها، ضربات طبل و زره‌های جنگی از شهر خارج شدند.آنها سوار بر 50 کشتی که در اختیار آنها گذاشته شده بود، به سمت کرت (از مالکیت ونیزی) همراه با چندین هزار غیرنظامی حرکت کردند.

محاصره رودس با پیروزی عثمانی ها پایان یافت.فتح رودس گام بزرگی در جهت کنترل عثمانی ها بر شرق مدیترانه بود و ارتباطات دریایی آنها بین قسطنطنیه و قاهره و بنادر شام را بسیار آسان کرد.بعداً در سال 1669، ترک‌های عثمانی از این پایگاه، کرت ونیزی را تصرف کردند.^[3] شوالیه‌ها در ابتدا به سیسیل نقل مکان کردند، اما در سال 1530، پس از توافقی بین پاپ کلمنت هفتم، که خود یک شوالیه بود، و امپراتور چارلز پنجم، جزایر مالت، گوزو و شهر بندری طرابلس در شمال آفریقا را به دست آوردند.