جیمزتاون تاسیس شد

در اواخر سال 1606، مستعمره نشینان انگلیسی با منشوری از شرکت لندن برای ایجاد یک مستعمره در دنیای جدید به راه افتادند.این ناوگان متشکل از کشتی‌های سوزان کنستانت، دیسکاوری و گادسپید بود که همگی تحت رهبری کاپیتان کریستوفر نیوپورت بودند.آنها یک سفر طولانی چهار ماهه، از جمله توقف در جزایر قناری، در اسپانیا و متعاقباً پورتوریکو انجام دادند و سرانجام در 10 آوریل 1607 به سرزمین اصلی آمریکا رفتند. اکسپدیشن در 26 آوریل 1607 به زمین رسید. جایی که نام آن را کیپ هنری گذاشتند.تحت دستور انتخاب مکان امن‌تر، آن‌ها به کاوش در جاده‌های همپتون و یک خروجی به خلیج چساپیک پرداختند که به افتخار جیمز اول پادشاه انگلستان، رودخانه جیمز را نامیدند.کاپیتان ادوارد ماریا وینگفیلد در 25 آوریل 1607 به عنوان رئیس شورای حاکم انتخاب شد. در 14 مه، او قطعه زمینی را در یک شبه جزیره بزرگ در حدود 40 مایل (64 کیلومتر) از اقیانوس اطلس به عنوان مکان اصلی برای یک استحکامات انتخاب کرد. توافق.مجرای رودخانه به دلیل وجود انحنا در رودخانه، نقطه استراتژیک قابل دفاعی بود و نزدیک به خشکی بود و آن را قابل کشتیرانی می کرد و زمین کافی برای ساخت اسکله یا اسکله در آینده فراهم می کرد.شاید مطلوب ترین واقعیت در مورد مکان این بود که این مکان خالی از سکنه بود زیرا رهبران کشورهای بومی نزدیک این مکان را برای کشاورزی بسیار فقیر و دور از دسترس می دانستند.این جزیره باتلاقی و منزوی بود، و فضای محدودی را در اختیار داشت، پشه‌ها گرفتار آن بودند و فقط آب رودخانه‌ای جزر و مدی لب شور برای آشامیدن نداشت.استعمارگران، که اولین گروه از آنها در 13 می 1607 وارد شده بودند، هرگز برنامه ریزی نکرده بودند که تمام غذای خود را پرورش دهند.برنامه‌های آن‌ها به تجارت با Powhatan محلی بستگی داشت تا در فاصله زمانی که کشتی‌های تدارکاتی دوره‌ای از انگلستان وارد می‌شدند، غذای آنها را تامین کند.عدم دسترسی به آب و فصل باران نسبتاً خشک، تولیدات کشاورزی استعمارگران را فلج کرد.همچنین آبی که استعمارگران می نوشیدند فقط نیمی از سال شور و قابل شرب بود.ناوگانی از انگلستان که توسط طوفان آسیب دیده بود، ماه ها عقب تر از برنامه با مستعمره نشینان جدید وارد شد، اما بدون ذخایر غذایی مورد انتظار.شواهد علمی وجود دارد مبنی بر اینکه ساکنان جیمزتاون در دوران گرسنگی به آدمخواری روی آورده بودند.در 7 ژوئن 1610، بازماندگان سوار کشتی شدند، محل مستعمره را رها کردند و به سمت خلیج چساپیک حرکت کردند.در آنجا، کاروان تدارکاتی دیگری با تدارکات جدید، به سرپرستی فرماندار تازه منصوب شده فرانسیس وست، آنها را در رودخانه جیمز پایین رهگیری کرد و به جیمزتاون بازگرداند.طی چند سال، تجاری سازی تنباکو توسط جان رولف، رونق اقتصادی درازمدت شهرک را تضمین کرد.