İkinci Dünya Müharibəsi zamanı Birma əhəmiyyətli bir mübahisə nöqtəsinə çevrildi.Birma millətçiləri müharibəyə münasibətdə ikiyə bölündü.Bəziləri bunu İngilislərin güzəştləri barədə danışıqlar aparmaq üçün bir fürsət olaraq gördükdə, digərləri, xüsusən Thakin hərəkatı və Aung San, tam müstəqillik istədi və müharibədə hər hansı bir iştirak formasına qarşı çıxdı.Aunq San Birma Kommunist Partiyasını (CPB) ^[77] və daha sonra Xalq İnqilabı Partiyasını (PRP) həmtəsisçilərindən biri olub, nəticədə Yaponiya 1941-ci ilin dekabrında Banqkoku işğal etdikdə Birmanın Müstəqillik Ordusunu (BİA) yaratmaq üçünyaponlarla birləşdi.BİA əvvəlcə müəyyən muxtariyyətdən istifadə etdi və 1942-ci ilin yazına kimi Birmanın bəzi bölgələrində müvəqqəti hökumət yaratdı. Bununla belə, Yaponiya rəhbərliyi ilə BİA arasında Birmanın gələcək idarəçiliyi ilə bağlı fikir ayrılıqları yarandı.Yaponlar hökumət qurmaq üçün Ba Mav'a müraciət etdilər və BİA-nı hələ də Aung Sanın rəhbərliyi altında olan Birma Müdafiə Ordusu (BDA) olaraq yenidən təşkil etdilər.1943-cü ildə Yaponiya Birmanı "müstəqil" elan etdikdə BDA-nın adı dəyişdirilərək Birma Milli Ordusu (BNA) oldu.^[77]Müharibə Yaponiyaya qarşı çevrildikcə, Aunq San kimi Birma liderlərinə aydın oldu ki, əsl müstəqillik vədi boşdur.Məyus olan o, digər Birma liderləri ilə birlikdə Anti-Faşist Təşkilatı (AFO) yaratmaq üçün işləməyə başladı və sonradan Anti-Faşist Xalq Azadlıq Liqası (AFPFL) adlandırıldı.^[77] Bu təşkilat qlobal miqyasda həm Yapon işğalına, həm də faşizmə qarşı idi.Force 136 vasitəsilə AFO ilə ingilislər arasında qeyri-rəsmi əlaqələr quruldu və 27 mart 1945-ci ildə BNA yaponlara qarşı ölkə miqyasında üsyana başladı.^[77] Bu gün sonralar “Müqavimət Günü” kimi qeyd olundu.Üsyandan sonra Aung San və digər liderlər Müttəfiqlərə Vətənpərvər Birma Qüvvələri (PBF) olaraq rəsmi olaraq qoşuldular və Cənub-Şərqi Asiyadakı İngilis komandanı Lord Mountbatten ilə danışıqlara başladılar.Yapon işğalının təsiri ağır oldu və nəticədə 170.000-dən 250.000-ə qədər Birma vətəndaşı öldü.^[78] Müharibə təcrübəsi Birmanın siyasi mənzərəsinə əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərərək, ölkənin gələcək müstəqillik hərəkatları və ingilislərlə danışıqlar üçün zəmin yaratdı və 1948-ci ildə Birmanın müstəqillik əldə etməsi ilə nəticələndi.